Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
PortalPortal  IndexIndex  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 × Mariko.

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Katsu




Aantal berichten : 76
Registratiedatum : 01-05-11

Character
Leeftijd: 16 years
Krachten:
Partner: Keep me alive while I die..

× Mariko.  Empty
BerichtOnderwerp: × Mariko.    × Mariko.  Icon_minitimezo mei 08, 2011 7:32 am

Naam: Mariko Miyamae
Leeftijd: Zestien jaar
Geslacht: Vrouw
Geaardheid: Hetero
Face Claim: Accelerator, To aru Majutsu no Index. (<- Female form/Genderbending!)
Uiterlijk: Albino, slank, altijd oortjes in die aan een soort halsbandje zitten.

[¤] POWERS ;;
Those people who can replace normal reality with their own personal reality.. We call them Espers.

[×]TELEPATH ;;
[x] Ze kan gedachten van andere ontvangen. Soms bewust, soms onbewust.
[x] Ze kan haar eigen gedachten aan anderen laten horen. Bewust of onbewust.

[×]UNFORTUNATE HAND ;;
[x] Haar rechterhand beschikt de kracht om dingen zoals zegenen van God en goed Geluk te verwijderen.
[x] Door aanraking van haar rechterhand kan ze een aanval tegenhouden.
[x] Tot ze deze kracht volledig onder controle heeft, zal het - enkel door aanraking met de lucht - haar ongeluk brengen.

[×]ACCELERATiON ;;
[x] Ze kan de Vectorwaarden van alles wat ze aanraakt veranderen. Zo kan ze iemand doden door haar vinger in een wond te leggen en het bloed van richting te laten veranderen.
[x] Ze kan de Vectors op verschillende manieren gebruiken om aan te vallen.
[x] Deze Ability werkt automatisch. Dingen zoals kogels zullen haar dus niet raken, behalve wanneer ze gewond is of haar Acceleration Ability gebruikt voor iets anders.
[x] Door deze Ability is ze Albino; deze Ability weerhoudt haar lichaam ervan om onnodige Melanine aan te maken.

[¤] PERSONALiTY ;;
Individualism is rather like innocence; there must be something unconscious about it.

Het ligt totaal aan het moment. Door kleine irritaties kan haar persoonlijkheid gelijk omslaan. Voordat dit gebeurt, is ze stil en beleefd, al zal je haar niet tot weinig zien glimlachen. Heb je haar irritatie opgewekt, dan zal ze agressie tonen en zal ze niet terugdeinzen voor een gevecht. Ze wil anderen meestal niet leren kennen, denkend dat het nooit goed af kan lopen.

[¤] PAST ;;
I tend to live in the past because most of my life is there.

Haar ouders hebben haar na de geboorte achtergelaten in een Faciliteit. Dit omdat ze bij de geboorte duidelijk geen normaal kind was. Eerst dachten ze dat ze dood was, aangezien ze haar ogen gesloten had en niet huilde. Uiteindelijk - na veel gegil en gehuil - opende ze haar ogen en hoorde ze haar moeder schrikken. Rode ogen, met een duivelse blik. Ze huilde nog altijd niet. In tegendeel. Ze zette een kleine glimlach op haar gezicht. De dokters wilden haar beetpakken en aan haar moeder vertellen dat dit een Albino kindje was, wat te maken had met Melanine, een stof in het lichaam. Maar, toen ze haar beetpakten voelde het alsof er vijftig kilo tegen hen aan duwde. En dat terwijl het kleine baby’tje daar maar lag, terwijl ze vals grijnsde. Ze toonde nooit enige emotie behalve als ze een plannetje had. Huilen, lachen.. Alles was onmogelijk. Dat wilden de twee niet; ze wilden een normaal kind. Niet één waar ze bang voor waren.
En daarom stopten ze haar weg. Ze ging naar een Japanse Faciliteit. De korte naam die men aan deze Faciliteit gaf was Hikari, maar de volledige naam was Hikari no Densetsu, wat Legend of Light betekent. Toen ze hier aankwam, keek ze met een klein glimlachje naar de verzorgers. De verzorgers die haar het eerst in haar armen nam was Miyamae Elis. Zij nam de verantwoordelijkheid over het kleine, zeker aparte meisje. Dat was de reden dat ze haar Miyamae noemden. De achternaam van haar ouders werd niet gebruikt; ze wisten niet wie haar ouders waren. Ze was simpelweg voor de deur achtergelaten. Ze had enkel een klein kettinkje om, waar ‘Mariko’ op geschreven stond.

Jaren lang liep ze door de Faciliteit. Ze deed wat ze moest doen, zonder iemand te vertellen wat ze wilde. Er was een klein meisje met zwart haar die altijd achter haar aan liep en alles samen met haar wilde doen. Haar zwarte haar en blauwe ogen lieten haar lijken op het tegenovergestelde van Mariko. Ook haar karakter was anders. Het meisje was sociaal, vrolijk, enthousiast over alles, vergevingsgezind, optimistisch, snel bang, verlegen, enzovoorts. In het begin was ze slechts een blok aan Mariko’s been. Het meisje had een tweelingbroer. Deze was minder verlegen en was één van de populaire kinderen in de faciliteit. Mariko was één van de enigen zonder ook maar enige interesse.
De twee kinderen groeiden uit tot haar beste vrienden. Op haar tiende verjaardag stierf het meisje aan kanker. Niemand die hen vertelde dat dit kwam door de vele straling die ze binnenkregen tijdens de experimenten. Ze zeiden dat hun vriendin nu rustte in de hemel, dat het zo hoorde te zijn. Mariko toonde geen emotie, maar de broer van het gestorven meisje zocht troost. Bij haar.
En zo begon ze aan hem gehecht te raken. De twee waren altijd samen te vinden. Waar Mariko was, was hij ook. Ze veranderde beetje bij beetje, begon zich te openen. Wanneer hij haar aan iemand voorstelde, kon ze af en toe zelfs glimlachen.
En toen moest hij weg. Dertien jaar was ze, net geworden. De band tussen haar en Ichiro - de naam van de jongen - was onbreekbaar. Maar, hij moest weg. Hij was niet goed genoeg voor deze faciliteit, zeiden ze. Mariko smeekte, maar ze zeiden dat hij niet mocht blijven. En zij mocht niet weg. Zo namen ze afscheid. Hij stond voor de zwarte auto en zwaaide naar de meisjes en jongens. Mariko stond ergens achterin stilletjes naar hem te kijken. ‘
Ooit zullen we elkaar weer zien,’ zei hij, zijn telepathie gebruikend. Mariko knikte. Hij stapte in de auto en ze draaide zich om. Eén enkele traan rolde over haar wang. De eerste keer dat dat gebeurde, maar ook de laatste keer. Ze veegde de traan weg en was vastbesloten niemand, maar dan ook niemand, ooit nog binnen te laten.

‘Mari-chan,’ klonk de stem van Elis. Mariko keek haar aan. ‘Je moet naar de kelder,’ glimlachte ze. Mariko zuchtte. Natuurlijk. Waarom ook niet. Ze liep kalmpjes naar de kelder, zij aan zij met Elis. Een klein rozeharig meisje stond in het midden van de kelder, te midden van alle capsules: simpelweg bedden in met een glazen kap eromheen, waardoor je er niet uit kon. Mariko keek haar met een strenge blik aan en het meisje keek terug.
‘Het recht van de sterkste geldt,’ sprak het meisje. Een fronsje kwam op Mariko’s gezicht. Waar had dit kind het over? ‘De krachten die we hebben zijn maar goed voor één ding. Het laat ons pakken wat we willen. Wanneer we het willen,’ zei het meisje toen. Mariko wilde naar Elis kijken, maar die was al weggelopen. ‘Op een plek waar geen normale mensen zijn, pakken de sterke wat ze willen. En de zwakkelingen zijn hun slaven, hun speeltjes,’ zei ze toen en ze ging met haar vinger langs Mariko’s kin, om deze vervolgens omhoog te duwen. ‘En niemand.. Is sterker.. Dan ik,’ glimlachte het meisje toen.
‘Ik zie dat jullie het goed samen kunnen vinden!’ klonk Elis’ stem en Mariko keek om. Ze hoorde het meisje praten. ‘Ja! Mariko is erg aardig,’ zei ze liefjes en ze glimlachte. Mariko keek weer naar het meisje, die daar stond alsof ze niets fout kon doen. ‘Akira-chan is hier vandaag gekomen,’ zei Elis toen. ‘Zou jij haar willen uitleggen hoe het hier in zijn werking gaat? Het experiment start over een kwartier, dus je hebt nog even de tijd!’ riep Elis uit, waarna ze de voorbereidingen ging treffen.
Mariko grinnikte. “Ik ben hier al een tijdje de sterkste. Of, één van de sterkste, in ieder geval. Toch zal het me weinig kunnen schelen als je die plek over zou willen nemen, al heb je er wel wat voor nodig,” zei Mariko kalmpjes. Nog altijd had ze geen andere emotie getoond dan een valse glimlach of gegrinnik. Dit meisje zou niets uit haar krijgen. Haar emoties had ze al lang geleden weggestopt. Of, ze had ze nog nooit eruit gehaald, om preciezer te zijn. Waarom zou ze dat nu wel doen? Nee, dit meisje was het niet waard.
“Laat ik maar beginnen met de uitleg,” begon Mariko. “Deze faciliteit is Hikari no Densetsu, of Hikari in het kort. Dit is voor Child Errors; kinderen die achtergelaten zijn door hun ouders. Hier leven alleen de sterkeren, want de zwakkeren moeten weg,” zei ze kalm. Net als Ichiro; daarom moest hij weg. Hij kon alleen telepathisch contact leggen. Te min voor deze faciliteit. “Hier kunnen wij - ESPers - terecht. De verzorgers hier hebben zelf ook krachten of weten hoe het voelt om anders te zijn. Daarom zijn we hier wel welkom,” zei ze toen kalm en ze snoof zachtjes. “Ze zeggen dat ze ons hier Abilities willen geven, maar dat is niet de waarheid. Als je geen Ability hebt, mag je hier weg. Ze geven ons niets. Ze laten het echter wat sneller ontwikkelen,” vervolgde ze. “Je zal hier ingedeeld worden op Levels. Ik ben een Level vijf, dat zie je aan de vijf op dit kaartje,” zei ze en ze tikte op haar borst, waar een klein naamplaatje op zat. ‘Miyamae M. Lv5’ stond erop geschreven. Ze keek naar het meisje. ‘Sakuro A. Lv5’ stond er op het plaatje van het meisje geschreven. Mariko grinnikte valsjes. Dit kon nog interessant worden. “Jij zit dus bij mij. Level 6 is het hoogste, maar ze hebben nog nooit iemand gezien die tot Level 6 ingedeeld werd,” zei ze toen. “Level 4 is makkelijk te halen. Er zijn genoeg Level 4’s. Ik heb geluk gehad omdat ze mijn Acceleration niet goed wisten in te delen en ik Level 5 dus al makkelijk genoeg haalde,” zei ze toen. “Ik ben benieuwd wat jij kan, maar ik betwijfel of het de moeite waard is,” zei ze toen valsjes.

‘Level 4 en Level 5, naar de kelder! Ik herhaal, Level 4 en Level 5, naar de kelder!’ Mariko keek op bij het horen van de stem. “Het experiment begint.” En dat was het laatste wat ze had gezegd. Ze stapte in de capsule, niet wetend dat ze daar de volgende drie jaar zou zitten.
Na drie jaar daar te hebben gezeten.. Ze weet niet wat er verder is gebeurd, maar nu.. Is ze hier. Ze kan zich niets meer herinneren van haar coma-tijd, even als de tijd erna.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
× Mariko.
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: OOC :: Characters-
Ga naar: