In the Moonlight ♥

De avondklok was al een tijdje geleden geweest. Het was rond een uur of twaalf. De meeste meisjes lagen al te slapen. Maar Midori weer niet. Ze bleef nog even liggen, en toen ze zeker wist dat iedereen sliep klom ze haar bed uit en kleedde zich aan. Ze besloot als eerst om te kijken of ze kon ontsnappen via de voordeur maar er stond iemand, dus was ze via de keuken het raam uit geklommen. Wat wel een heel werk geweest was, want hij zat op slot. Uiteindelijk is ze maar ergens heen gelopen.
Midori kwam uit bij een meertje. In het maanlicht zag het er heel mooi uit. Vooral hoe dat water schitterde. Midori had een grote neiging om het na te tekenen. Maar ze was haar tekenspullen vergeten. Ze besloot neer te knielen bij het water. Midori stook haar hand erin, de tempratuur was niet koud en niet warm. Ze haalde haar hand weer uit het water. Ze maakte de veters van haar schoenen los en legde ze naast de kant. Daarna trok ze haar kousen uit die ze naast haar schoenen dumpte. Ze stak haar voeten in het water. Even ging er een kleine rilling langs haar rug. Maar zodra haar voeten waren gewend aan de temperatuur van het water was dat al snel voorbij.
Ze leunde wat achterover en keek naar de sterren die de maan aan het omsingelen waren. Veel gedachten kwamen naar boven. Ze dacht aan haar vriendinnen van het vorige weeshuis. Ze miste de meiden echt enorm. Maar toch wist ze ook dat hier nu zijn het beste voor haar zou zijn. Van haar vriendinnen begon ze na te denken over haar oma. Die nu koud in haar graf lag. Haar oma was het enigste persoon die ze met haar hele hart vertrouwde. Maar die is weg. Voor altijd. Een traan gleed over haar wangen. Maar dat had ze niet in de gaten.
Ze haalde haar voeten uit het water en droogde ze een klein beetje af met de bovenkant van haar kous. Daarna trok ze haar kousen en schoenen weer aan. En strikte ze haar veters. Ze besloot om maar even wat te gaan liggen. Want weggaan wou ze nog niet. Maar voor ze het wist was ze in slaap gevallen. Vlak langs het meertje.

Met een zwaar gefrustreerde blik keek de blonde jongen naar boven. Hij had geen zin om te gaan slapen en was dit ook niet van plan, maar die stomme Council trutjes hadden hem terug naar de kamer gestuurd. Gehoorzaam was hij teruggegaan. Ze wisten niet dat één van zijn Abilities ‘Move Point’ was. Daarom wachtte hij, tot ze allemaal sliepen. Het zou zo’n twaalf uur of half één zijn toen hij van zijn bed af sprong en zich net voordat hij de grond raakte weg teleporteerde.
Hij landde op zijn voeten op de grond net voor de poort van Degree. Hij glimlachte valsjes. “Sukkels,” glimlachte hij droogjes en hij liep rustig door. Met zijn hand ging hij even door zijn blonde haren, terwijl zijn ogen wenden aan het donker. De enige lichtbron was de maan en die hielp niet bepaald. Gelukkig kon hij goed zien in het donker. Hij sloot zijn ogen even en zette zijn Dummy Check aan, waardoor hij voor anderen niet te zien was, al was hij theoretisch gezien niet echt onzichtbaar. Hij zorgde ervoor dat niemand zijn aanwezigheid opmerkte. Maar zouden ze hem door bijvoorbeeld een spiegel zien, dan hielp het niet. Dat zorgde nog al is voor complicaties, want dan dachten ze dat hij een geest was.

Hij schudde zijn hoofd zacht heen en weer en keek om zich heen. Hij was bij het meer. Een meisje met groene haren lag te slapen aan de rand van het meer. Ze was jonger dan hij. Hij schatte haar rond de veertien, misschien vijftien, jaar oud. Hij vroeg zich af wat ze hier deed rond deze tijd. Helaas voor haar was hij in een vrolijke bui, wat ervoor zorgde dat hij zijn spelletjes maar al te graag speelde. Hij glimlachte lichtjes. Hij zou eens van zijn Ability gebruik maken.
Hij teleporteerde zich zo dat hij op handen en knieën boven Midori zat. Hij maakte zich toen pas zichtbaar, waardoor hij gewoon ineens leek te verschijnen daar. “Boeh,” merkte hij droogjes op. Hij keek haar even aan, waarna hij een gepaste begroeting verzon. “Ciao, Bella,” zei hij toen rustig. Simpelweg Italiaans voor ‘Hallo, schoonheid’. “Vertel eens wat zo’n klein meisje als jij hier doet rond deze tijd, terwijl enge pedofieletjes haar aan het begluren zijn vanuit de bosjes?” vroeg hij zacht, waarna hij even glimlachte, zoals altijd. Hij was weer eens bezig met één van zijn bekende spelletjes en was benieuwd hoe dit meisje erop zou reageren. Misschien was ze nog wat te jong om echt serieus mee te doen, maar sommige meisjes waren al verder dan je zou denken. Bovendien deed hij nooit al te smerige dingen; hij stopte het voor ze te ver gingen. Hij glimlachte lichtjes. “Dylan is de naam,” stelde hij zich zacht voor.

Midori lag nog niet helemaal te slapen. Elk geluid kon haar wakker maken. En dat gebeurde dus ook. “Boeh” hoorde ze opeens. Ze werd wakker maar hield haar ogen gesloten. Ze voelde iets zwaars op haar zitten. Ze kreeg een kleine paniekaanval. Gelukkig dat ze het nog wel onopgemerkt kon laten blijven. “Ciao Bella.” hoorde ze een jongensstem zeggen. Ze vermoedde dat hij niet veel kwaad kon doen, dus deed ze 1 oog open en keek hem geïrriteerd aan. “Waarom zit je op me?!” Krijste ze. Ze kan het dus niet hebben als iemand op haar zit. Laat staan een onbekende met een ketting aan zijn lip. “Vertel eens wat zo’n klein meisje als jij hier doet rond deze tijd, terwijl enge pedofieltjes haar aan het begluren zijn vanuit de bosjes?” Vroeg hij daarna. Ze keek hem geïrriteerd aan. “Ik ben niet klein.” Antwoordde ze als eerst met een pruillipje. “En hier liggen voor enge mannetjes in de bosjes is hartstikke hot. Vind je niet?”
Ze keek naar de ketting die aan zijn lip zat vastgemaakt. “Waarom heb je een ketting aan je hoofd?” Vroeg ze terwijl ze het ding liet schommelen. Ze keek hem vragend aan.
“Dylan is de naam.” Zei hij met een zachte stem. “Ik ben Midori. Wil je van me af gaan?” Ze wachtte niet op antwoord en met haar ‘Air Master Ability’ probeerde ze Dylan van zich af te blazen. Tegelijkertijd probeerde ze hem gewoon van zich af te duwen. Want dit zat niet echt behoorlijk comfortabel.
Toen ze merkte dat het beide niet lukte gaf ze het op en bleef maar gewoon liggen. “Wat doe je eigenlijk hier zo rond deze tijd?” Ze keek hem vragend aan. “En waarom moest je me wakker maken, ik lag net zo lekker?” Deze keer keek ze geïrriteerd.
Als Midori nou eenmaal sliep, sliep ze het liefst zonder wakker gemaakt te worden. Anders was ze meestal nog chagrijnig. Alhoewel dat deze keer best meeviel. Ze vroeg zichzelf sterk af waarom. Misschien omdat ze nieuwsgierig was naar hem. Je werd namelijk niet elke dag wakker gemaakt door een vreemde jongen met een ketting aan zijn hoofd. En dan moest je nagaan dat hij ook nog eens op je zit.

Het meisje zei hem dat ze niet klein was. Hij glimlachte lichtjes. Dit was al de tweede die beledigd was door zijn opmerking over dat ze klein was. Zelf was hij zowat één meter tachtig, dus hij noemde bijna iedereen klein.
Ze vond blijkbaar dat hier liggen hot was. Wat was ze? Een bosjesslet? Nee, zo zag ze er niet echt uit. Zijn blik gleed langs haar lichaam. Nop, geen bosjesslet. Waarschijnlijk nog een maagd. Interessant.
Het meisje liet de ketting die van zijn lip tot zijn oor ging heen en weer schommelen en hij keek haar geïrriteerd aan. “Afblijven, uk,” zei hij droogjes. Ze vroeg hem waarom hij een ketting aan zijn hoofd had. “Dat is hot,” zei hij, haar woordkeuze jattend. “Begrijp dat dan,” vervolgde hij droogjes. Ze stelde zich voor als Midori en vroeg of hij van haar af wilde gaan. Hij schudde zijn hoofd, een beweging waarbij zijn ketting tegen zijn kaak aan klapte. Hij merkte dat ze wind stuurde, dus stuurde hij het simpelweg de andere kant op, zodat het niet hielp. Fysiek was het meisje natuurlijk lang niet sterk genoeg, dus kon hij rustig zo blijven zitten.
Ze vroeg hem waarom hij haar wakker had gemaakt terwijl ze net zo lekker lag. Even ging hij glimlachend met zijn vingers langs haar voorhoofd, haar pony aan de kant doend. “Cara Mia,” begon hij kalmpjes, Italiaans sprekend. Cara Mia was Italiaans voor ‘mijn schat’, of iets in die zin. “Een kleine maagd als jij is prooi voor allerlei vieze mannetjes die dat maar al te graag van je af zullen pakken,” zei hij. Met ‘dat’ doelde hij dus op haar maagdelijkheid. “En geloof me.. Je wilt het niet afgepakt laten worden door een vieze pedo, neem ik aan,” glimlachte hij toen en hij zette zijn hand weer op de grond. “Dus ik kon je hier niet alleen laten, als prooi voor de pedo’s,” zei hij. Hij wilde er nog iets achteraan zeggen over dat hij dat veel beter kon doen, maar dat hield hij maar voor zich. Dadelijk dacht ze nog dat hij haar ging verkrachten.
Ze was niet lelijk, dat moest hij haar nageven. Haar groene haar en ogen gaven haar een apart uiterlijk. Toch leek ze hem nog wat te jong om echt mee te kunnen spelen in zijn spelletjes, alhoewel hij zo zijn twijfels had. Als ze vijftien was - wat best mogelijk was - zat er maar één jaar tussen hen in. Dat was niet zo vreselijk veel.

“Afblijven, uk” Had hij gezegd toen ze zijn ketting aanraakte. Deze keer keek ze hem met een hele grote glimlach aan. Na haar eerdere vraag had hij geantwoord dat het ‘hot’ was. Ze keek hem ineens aan met een ‘o’ mondje. “Begrijp dat dan.” Daarna knikte ze maar.
Hij schoof met zijn vingers haar pony goed, die onderhand een beetje door de war was geraakt. Eerlijk gezegd wilde ze nooit dat iemand aan d’r haar zat. Maar deze keer liet ze het maar zo. Hij was raar.
“Cara Mia” Zei hij kalm. Ze keek hem even raar aan. Ze kon voor geen meter Italiaans. Dus dat verstond ze dus ook niet. “Een kleine maagd als jij is prooi voor allerlei vieze mannetjes die dat maar al te graag van je af zullen pakken.” Ze keek hem geschrokken aan. Waar bemoeid hij zich mee? Vies kereltje.. “En geloof me.. Je wilt het niet afgepakt laten worden door een vieze pedo, neem ik aan.” Ze dacht even na. Hij had wel gelijk. Hier zomaar in slaap vallen was dom. Je weet maar nooit wat er allemaal rond loopt rondom Degree. “Dus ik kon je hier niet alleen laten, als prooi voor de pedo’s.” Ze knikte. “Okédan. Als je dan nu van me afgaat. Ga ik weer terug naar Degree. En hoef ik je hopelijk nooit meer te zien.” Zei ze met een big smile.
Ze besloot hem ondertussen maar even goed te bekijken. Enge ogen, enge ketting, enge kleding…Ze kwam maar tot de conclusie dat de jongen behoorlijk eng was. En rond de zeventien jaar. Het kon jonger of ouder zijn. Midori is altijd al slecht geweest met leeftijden raden. Ze verschillen in ieder geval niet meer dan 3 jaar.. Hooguit. Maar dat zal wel snel veranderen.
Aangezien ze over 1 dag.. Nou, eigenlijk niet eens meer. Deze middag zou ze zichzelf trakteren op een grote zak chips. Als cadeautje aan zichzelf vanwege haar 15-jarig bestaan. In ieder geval weet niemand anders in Degree dan haarzelf dat ze jarig zou zijn. Ze heeft zelf niet echt iets met verjaardagen, iedereen die aandacht aan je besteed, ze zingen voor je.. Nee. Midori wilt op haar verjaardag gewoon wat rusten.
Ze zuchtte even. “Ik ben moe.” fluisterde ze. Met de hoop dat hij nu écht van hem af ging zodat ze terug kon naar haar warme bedje. Dat was dus wat ze op dit moment zo erg naar verlangde.

Ze zei dat hij van haar af moest, zodat ze terug naar Degree kon. En dat ze hem dan hopelijk nooit meer zag. Hij keek haar met een quasi beledigde blik aan. “Maar meissie toch,” zuchtte hij hoofdschuddend. “Ik kan je toch niet helemaal in je eentje naar Degree laten lopen?” vroeg hij. Hij hield zijn vinger even onder haar kin, zodat ze hem wel aan moest kijken. Vervolgens liet hij zijn vinger langzaam naar beneden glijden, tot hij op okselhoogte stopte. Net boven dat geen wat hij waarschijnlijk niet aan mocht raken, dus. Hij schudde even grinnikend zijn hoofd heen en weer en zette zijn hand toen weer op de grond neer. Hij deed niets. Hij plaagde enkel een beetje.
Ze zei dat ze moe was en in een flits zat hij in kleermakerszit op de grond, met haar op zijn schoot. Altijd handig, zijn Ability om dingen te kunnen verplaatsen. Zo konden ze meestal niet gelijk tegenstribbelen. Zijn armen sloot hij om haar heen alsof hij haar warm wilde houden. Eigenlijk was het meer omdat ze anders weg zou rennen. “Probeer maar te slapen, ik bescherm je wel,” zei hij met een glimlach op zijn gezicht die niet veel goeds voorspelde en hij hief zijn wenkbrauwen even kort op.
“Hoe oud ben je eigenlijk?” vroeg hij. Net wat te laat realiseerde hij zich dat het nu al helemaal leek of hij haar ging verkrachten. Ergens voelde hij nu de sterke behoefte om zichzelf een facepalm te geven, maar dan zou ze de kans krijgen om hem te slaan, te bijten, te krabben, of wist hij veel wat ze allemaal kon doen. Hij grinnikte even terwijl hij met zijn been op en neer ging, wat nogal vreemd aan zou voelen bij haar. “Ik hoop dat je lekker zit?” vroeg hij met een zachte stem, waar een ondertoon in hoorbaar was die - zoals altijd in zijn geval - weinig goeds voorspelde.
Meestal verliep zijn relatie met een meisje vlotjes. Hij speelde zijn spelletje, ze eindigden zoenend, en uiteindelijk vergat hij haar naam en was ze zwaar beledigd. Enkel de meisjes die wat pittiger waren, wat.. Interessanter dan die huppeltutjes.. Tot nu toe waren die meisjes op één hand te tellen. En dat was weinig, als je wist hoe veel meisjes hier rondliepen. De meesten dachten dat wanneer hij ze zoende ze gelijk een vaste relatie hadden. Vriendje en vriendinnetje waren.
Gadverdamme.

“Maar meissie toch, Ik kan je toch niet helemaal in je eentje naar Degree laten lopen?” Ze keek hem even dom aan. “Ja, dat kan je wel.” Nadat gezegd te hebben ging hij met zijn vinger, die eerder op haar kin lag, naar beneden. Die gelukkig stopte op okselhoogte.
Nadat ze eerder had gezegd dat ze moe was zat ze op eens op zijn schoot. “WTF.” Riep ze uit. Zijn armen zaten om haar heen. “Probeer maar te slapen, ik bescherm je wel.” Was zijn mislukte poging. “Ja, dag! Jij bent te eng. Laat me gaan!” Ze keek hem eventjes heel gemeen aan. Ze wilde niet bij hem op schoot zitten. Vooral omdat hij het engste figuur was die Midori in haar hele leven was tegen gekomen. Ze kon zich nog goed herinneren dat haar oma haar voor dit soort lozers had gewaarschuwd.

“Hoe oud ben je eigenlijk?” Ze begon hem met de minuut enger te vinden. Wat moest hij van haar? Midori was nou eenmaal snel bang, maar gek genoeg niet als ze alleen in het donker is. Ze is bang voor types zoals hij. “veertien.. Nee, vijftien.. Of.. Eh.. Binnen een paar uur vijftien?” Ze keek hem even lastig aan. Hoe noem je het als je pas over een paar uur vijftien bent? En het was al over twaalf uur. Dus ze kon moeilijk ‘morgen’ zeggen. Of toch wel? Ze wist het verschil tussen nacht en dag moeilijk om het te onderscheiden van welke dag het nou werkelijk was. En hoe je het zou moeten beschrijven als de dag waarop je jarig bent.
Even ging hij met zijn been op en neer. Nu begon ze echt heel erg bang te worden. “Ik hoop dat je lekker zit?” Er ontstond een brok in haar keel. Op de manier hoe hij die zin uitsprak alleen al. Ze wou hier zo snel mogelijk weg. Van deze creep. Ze durfde niet te bewegen. Bang dat hij haar iets aan zou doen. “Nee, laat me gaan. Ik wil weg. Je bent eng.” Zei ze tegen hem met een klein piepstemmetje. Ze keek hem bang aan.
Op dit soort momenten miste ze de veilige, warme armen van haar oma. Die haar, als ze bang was, Midori elke keer weer op schoot nam. En dan op dezelfde manier als dit ging zitten. Maar dit waren niet de vertrouwde armen van haar oma. Deze waren van een vieze, enge pedo. Die haar waarschuwde voor wat hij zelf was. Ze stond op grote neiging om te smeken. “Laat me met rust.” Piepte ze.

Ze.. Twijfelde over haar leeftijd. Hij grinnikte. Ze maakte al snel duidelijk dat ze over een paar uur vijftien was en hij hief zijn wenkbrauwen op. Wauw, dan had hij nog goed gegokt ook. Als ze in de stad waren geweest had hij zijn hand naast zich kunnen houden en een cadeau kunnen krijgen, maar nu was het meest dichtstbijzijnde leuke cadeau waarschijnlijk ver te zoeken, dus kon hij er niet bij. Helaas.
Ze zei hem haar te laten gaan. Ze wilde weg, omdat ze hem eng vond. Hij lachte droogjes. Hij? Eng? Hoe kwam ze daar nou bij. Hij hoorde haar piepen dat hij haar met rust moest laten en hij veranderde zijn houding een beetje, zodat ze wat minder strak tegen hem aan zat en hij zelf ook wat lekkerder kon zitten. Hij sloot zijn ogen heel even, waarna hij haar glimlachend aankeek. “Rustig, Cara Mia,” zei hij kalm. “Ik kan je verzekeren dat ik je geen pijn zal doen,” glimlachte hij toen. Het duurde even voor hij zich realiseerde dat die zin ook opgevat kon worden of hij haar ging verkrachten. Alleen dan met pijnstillers, of zo. Daardoor fronste hij even en grinnikte hij toen vervolgens. “Ik bedoel..” begon hij na een tijdje droogjes. “Ik bedoel dat ik je heus niet ga aanranden,” zei hij glimlachend. Bij de glimlach trok hij de ene mondhoek net wat meer naar boven. Die mondhoek was degene waar zijn piercing zat, dus bewoog het kettinkje zacht heen en weer toen hij glimlachte.
“Ik beloof je - en ik houd mijn beloftes altijd - dat ik je niets zal doen. Ik zal je enkel beschermen tegen vieze pedofieletjes die zich hier in de bosjes schuilhouden,” zei hij, terwijl hij glimlachte. Hij veegde met zijn hand even haar pony aan de kant en snoof zacht. “Ga maar slapen.. Ik beloof je dat je nog heel bent als je wakker wordt,” fluisterde hij. Met heel bedoelde hij niet alleen fysiek, ook mentaal. Een verkrachting zou iemand namelijk mentaal nogal kunnen breken. Bovendien vond hij verkrachten smerig. Dus, dat deed hij maar niet. Bovendien hield hij zijn lichaam liever onzichtbaar, gezien de littekens die zichtbaar waren op zijn borstkas en rug. Hij had geen geweldig verleden gehad, maar eentje die hem mentaal en fysiek vele littekens had opgeleverd.
Hij bleef stilletjes zitten, wachtend op haar reactie. Ergens was hij bang dat ze vreemd zou reageren als hij ook maar een beweging zou maken, dus deed hij dit maar niet. Hij wilde niet geslagen worden. Of gebeten.

Na haar bange gepiep verzachte hij gelukkig zijn greep. Dat scheelde al een hele boel. Ze bleef hem nog wel angstig aankijken. Je weet maar nooit wat hij van plan was. “Rustig, Cara Mia, Ik kan je verzekeren dat ik je geen pijn zal doen,” De paniek nam drastisch toe nadat hij die zin had uitgesproken. “Ik bedoel.. Ik bedoel dat ik je heus niet ga aanranden.” Nadat hij die zin had uitgesproken zuchtte ze opgelost. Ze wist niet zeker of ze hem moest vertrouwen ja of nee. Ze begon langzaam te twijfelen. Maar ze bleef hem ondanks dat echt eng vinden.
Het kettinkje aan zijn lip bewoog wat heen en weer door zijn glimlach. De drang om ermee te spelen was sterk. Maar ze was bang dat hij weer bot tegen haar zou doen. Haar hand bewoog naar het kettinkje. En ze begon hem heen en weer te schommelen. “Dit ding is vermakelijk.” Zei ze zacht. Ze liet haar hand weer zakken.
“Ik beloof je - en ik houd mijn beloftes altijd - dat ik je niets zal doen. Ik zal je enkel beschermen tegen vieze pedofieletjes die zich hier in de bosjes schuilhouden.” Ze knikte. Ze besloot hem maar te vertrouwen. Maar dat betekende nog niet dat ze ook echt bij hem op schoot zou willen slapen. Dan nog liever op de grond.
Doordat hij haar daarnet had geteleporteerd naar zijn schoot, is haar pony weer door de war gaan zitten. Hij schoof het weer opzij. “Ga maar slapen.. Ik beloof je dat je nog heel bent als je wakker wordt.” Was alweer een poging.
Ze draaide haar hoofd weg richting het meertje. Waar ze bleef staren naar de weerspiegeling van het maanlicht. Zonder dat ze het doorhad viel ze met haar hoofd op zijn borstkas en vielen haar ogen dicht. Ze had dat niet in de gaten. En viel weer in slaap.

Hij voelde hoe ze met zijn piercing begon te spelen en hij fronste even. Hij wilde haar zeggen dat ze ermee moest kappen, maar uiteindelijk liet hij het maar zo. Het ding zat goed vast, het zou heus niet los komen als ze er een beetje mee speelde. Hij hoorde hoe ze zacht zei dat het ding vermakelijk was en hij grinnikte. Natuurlijk. Hij was eng, maar zijn piercing was vermakelijk. Meestal was het andersom..
Toen hij haar had beloofd niets te doen knikte ze en na nog een keer te hebben gezegd dat ze kon gaan slapen, viel ze eindelijk in slaap. Hij glimlachte toen haar hoofd tegen zijn borstkas aan leunde. Zo bleef hij even zitten, het meisje in zijn armen houdend. Ergens moest hij toegeven dat ze interessant was, al speelde ze duidelijk niet mee in zijn spel. Ze leek hem dan ook geen type waar hij zo’n korte huppeltut relatie mee zou krijgen. Misschien was het wel beter zo. Ze had zich voorgesteld als Midori. Die naam zou hij onthouden. En dat zei veel bij hem.
Hij veranderde zijn houding heel voorzichtig. Zijn ene arm legde hij meer rondom haar schouders en zijn andere legde hij onder haar benen. Hij verzette zich een beetje en stond toen langzaam op. Teleporteren door middel van zijn Move Point zou makkelijker gaan, maar dan zou ze wakker worden en dat wilde hij niet.

Met kalme stappen en het meisje in zijn armen liep hij rustig door, richting Degree. Hij zou haar naar de slaapkamers brengen, zodat ze rustig kon liggen. Hij wilde graag zien hoe ze zou reageren, maar hij wilde nog snel wat kopen voor haar, zodat hij haar nog iets kon geven. Ze had gezegd dat ze jarig was. En, hij wist dat cadeautjes dan op zijn plek waren.
Eenmaal aangekomen bij Degree wist hij de deur open te krijgen door zich deze keer wel te teleporteren. Alleen nu was het een afstand van 50 centimeter - van buiten naar binnen - wat niet heftig genoeg was om iemand wakker te maken. Met kalme passen liep hij door de gangen, tot hij bij de meisjesslaapkamer aan kwam. Zonder problemen opende hij deze en hij hoorde zacht gemompel toen hij de kamer binnenkwam. “Sst,” siste hij naar de meisjes en hij liep rustig door, waarna hij even om zich heen keek. Uiteindelijk viel een leeg bed met een pyjama erop hem op. De pyjama bestond uit een kort broekje met een topje, waar een groene dinosaurus op te zien was. Onder de dinosaurus stond haar naam. Hij keek naar het meisje in zijn armen en schudde zijn hoofd zacht heen en weer. Typisch. Hij legde haar op de dekens en zorgde er met zijn move point voor dat de dekens boven haar kwamen te liggen. Hij bukte zich voorover en glimlachte lichtjes. Haar pyjama lag nu aan het voeteneinde, want ze zou het vast niet al te leuk vinden als hij haar om ging kleden. Daarom liet hij haar maar in haar kleren aan slapen en fronste hij even. “Sweet dreams,” fluisterde hij kalm. Ze sliep toch al, dus hem horen deed ze waarschijnlijk niet. Daarom draaide hij zich om en liep hij met kalme passen de kamer uit, op naar de jongensslaapkamer.

Einde topic. >3
Volgende topic @ Court Yard. =3