Mαhαl kítα... { ♥

Izaya mompelde enkele onverstaanbare woorden waarna het meisje naast hem hem gefrustreerd aankeek en zijn neus aan pokete.
"Hou op!" gromde hij haar toe en ze keek hem even geschrokken aan.
"Izaya.. ik.." stamelde het meisje.
"Ja sorry, ik weet het, ik weet het." mompelde hij zachtjes.
"Wat is er?"
"Nou kijk.." opeens klonk er een enorme bonk en sprong Izaya omhoog. Hij liep weg en liet het meisje nogal onnozel achter. Hij draaide de deur open, rende eruit en liep de Court Yard uit. Alice lag tegen de bakstenen muur van Degree en even keek hij pijnlijk. Hij wist al zeker wie dat had gedaan, maar hij wou toch niet kijken. Hij stond even als verstijfd en wist precies wie de persoon achter hem was. Hij keek achterom en zag een hijgende Shizuo. Er stond al gauw een groep mensen om Alice heen die Shizuo verbitterd aankeken.
"Had je wat?!" riep Izaya die mensen toe (waarom wist hij overigens niet) en rende naar Shizuo toe, pakte een van zijn handen vast en trok hem naar de zijkant van het gebouw, waar alles wat donkerder was. Hij keek de jongen even kwaad aan.
"Shizu-ch... Shizuo," begon hij, bijna de bijnaam die hij hem twee dagen geleden had gegeven gebruikend. "Waarom doe je dat net?" Toch was hij er een beetje pissig over en wist heus wel waarom Shizuo dat had gedaan. Zijn rug.

{Shizuo&Me}

De aflepone dagen had hij nauwelijks geslapen. Nachtmerries en verschillende gedachtes spookten door zijn hoofd. Hoe kon Izaya ooit denken dat hij had gelogen? De wallen onder zijn ogen waren dankzij zijn zonnebril niet echt zo heel duidelijk. De blauwe plekken vanwege zijn gebroken neus bedekte hij met van die foundation, aangezien het toch hielp, al gebruikten meisjes het alleen maar. Anders staarden mensen hem aan en daar hield hij niet van. De krukken hoefde hij niet meer te gebruiken en hij zette ze bij de ziekenzaal neer, aangezien hij er toch niks aan had. Nu was het twee dagen later nadat Izaya.. had gezegt dat hij niet geloofde dat Shizuo van hem hield. De afgelopen dagen had hij de jongen steeds met andere meisjes gezien. Stiekem werd hij jaloers. Ook wou hij Alice nog even spreken, aangezien zij misschien meer wist over de jongen zijn rug. Ondanks dat hij Izaya eigenlijk haatte, was hij nog steeds bezorgd om de jongen. Hij kon er nog steeds niet over heen komen.
Een paar mensen zeiden dat Alice een roodharig meisje was met rode ogenig uiterlijk had, maar erg sterk was. Nou, dat zouden ze nog wel eens zien. Toen hij net Court yard op liep, zag hij haar al zitten op het gras en liep hij op haar af.
"Jij bent Alice?" Ze zag er inderdaad onschuldig uit. Ze keek op en knikte.
"En jij moet zeker Shizuo zijn?" Ja dat zou allemaal wel. Ze stond op.
"Jij weet vast en zeker wat er met Izaya's rug is gebeurt?" Ze grinnikte. Shizuo's gezicht vertrok.
"Dat was een ongelukje, ik had hem een keer perongeluk tegen een boom aan gegooid. Maar hij heeft het me allang vergeven." Zijn ademhaling ging sneller.
"Je hebt WAT?!" riep hij boos. Sommige kinderen in Court Yard keken op. De glimlach was van haar gezicht verdwenen. Mooi zo.
"He rustig, ik zei dat het perongeluk was en hij me had vergeven!" Hij gromde.
"Bek dicht, Bitch." En toen werd zij ook boos.
"Niemand noemt mij ongestraft een bitch!" Shizuo lachtte even kil.
"Wat wil je doen? Vechten?"
"Maar al te graag." De twee vlogen meteen op elkaar af. Gebroken ribben, kneuzingen, blauwe plekken en voor Shizuo opnieuw een bloedneus waren de eindresultaten. Ze waren even sterk, al keek ze op een gegeven moment niet echt op omdat hij op de grond was gevallen en sprong hij op, gooide hij haar tegen de muur aan. Er klonk gekraak en ze bleef even liggen. Mooi zo. Zijn gezicht vertrok toen Izaya tussen hun in ging staan. Hij veegde zijn eigen neus even af en keek hoe Izaya de mensen wegjaagde. Opeens stormde de jongen op hem af en werd hij in de schaduw geduwd, waarbij zijn hoofd tegen de koude stenen muur knalde. Hij gromde, zag over de schouder van de jongen dat Alice al opgestaan was en naar de twee toe liep. Ze had een triomfantelijke grijns op haar gezicht, samen met een hoofdwond waarvan bloed naar beneden liep.
"Shizu-ch... Shizuo." Zijn ogen gingen naar de krassen op zijn arm, hij wou de jongen niet aan kijken. "Waarom doe je dat net?"
"Hij is gewoon jaloers!" riep Alice boos en ze leek te twijfelen of ze Izaya wel aan de kant moest duwen om weer verder te gaan waar ze mee bezig waren. Uiteindelijk duwde ze de jongen aan de kant, nogal ruw, en ging tegenover hem staan. "Had je nog wat te zeggen?"
"Jij moet niet zo fel reageren omdat iemand je gewoon noemt bij de naam die je eigenlijk zou moeten hebben!" De twee vlogen elkaar weer in de haren, waarbij Shizuo degene was die uiteindelijk met een bebloed gezicht en een opengehaalde arm op de grond knalde. Waar had ze dat mes vandaan? Was die niet van Izaya? Hoe was ze daar zo snel aan gekomen? Had ze hem zo snel van hem gejat? Ze klapte het mes dicht en liep naar Izaya toe, waarbij ze het mes in zijn hand legde. Shizuo werd misselijk van de manier waarna ze naar hem keek. Natuurlijk kreeg ze dat in de gaten en keek ze hem met een triomfantelijke glimlach aan, terwijl ze haar mond af veegde. Shizuo had een tand door haar lip geslagen.
"Ik denk dat hier iemand jaloers is."

"Hij is gewoon jaloers!" riep Alice boos. Izaya twijfelde even. Jaloers? Op wat?
"Huh? Op wat?"
Hij werd ruw naar de kant geduwd en baalde zijn handen tot vuisten. Bij Shizuo en Alice voelde hij zich zo zwak. Allebei personages met bovenmenselijke krachten. En waarom werd Alice niet moe? Dat was anders altijd zo. Hij hoorde de twee praten en hij wist precies meer wat er was gebeurd, laat staan wat er vooraf was gegaan.
"Ik denk dat hier iemand jaloers is." Izaya schopte tegen het meisje aan waardoor ze omviel en gromde enkele binnensmonds scheldwoorden. Hij kon haar geen pijn doen. Dat kon ie niet. Maar hoe durfde ze zomaar zijn mes te pakken? Was haar nooit geleerd dat ze met haar poten van andermans spullen af moest blijven?!
De jongen lag op de grond en Izaya zette zich voor hem neer. Was het uiteindelijk toch allemaal zijn schuld. Alweer. Elke keer als Shizuo bebloed op de grond lag, was het zijn schuld. Sjezus, 't kon ook nooit goed lopen. Maar hij huilde niet. Hij leunde naar voren en zoende Shizuo teder, terwijl hij een barrière opstelde, zodat Alice hun niet meer lastig kon vallen met d'r eeuwige sterkte. Hij had altijd al geweten dat hij Shizuo boven Alice zou kiezen. Al lag het misschien alleen om het geslacht. Nou ja, in het begin wel. Maar het was uitgegroeid tot meer dan de bedoeling was.
"Alice," zei hij toen hij zijn lippen van Shizuo afhaalde en draaide zich om, maar bleef zitten. "Is het zo niet genoeg?" Zijn stem klonk bijna smekend.

Er zat een snee in zijn wang, die hartstikke veel prikte en zeer deed. Het was zo diep, dat het bijna door zijn wang heen was gegaan. Zijn voet deed verschrikkelijk zeer en kon hij er waarschijnlijk niet meer op lopen. Ook had hij een bloedneus, verschillende krassen, kneuzingen en blauwe plekken, was zijn arm opengehaald, dankzij die trut die het mes van Izaya afgepakt had. Toen hij naar beneden keek zag hij dat zijn shirt ook was opengehaald en er een ondiepe, maar lange wond op zat. Ze had wel goed gemikt met dat mes. Als ze zonder mes was, had ze vast verloren. Zijn rug bonkte en hij bleef in het zachte gras liggen. Ach, wie was hij als hij de pijn niet kon negeren en niet kon doen alsof er niks was? Shizuo schrok zich een beetje toen Izaya naast hem neer knielde en hem opeens kuste. Eerst waren zijn ogen van schrik open, maar hij sloot ze en grijnsde toen hij Alice een afkeurend geluidje hoorde maken. Hij liet de kus nog wat langer duren en uiteindelijk verbrak de jongen die over hem heen was gebogen de kus en ging die weer overeind.
"Alice. Is het zo niet genoeg?" Shizuo’s ogen gingen naar het meisje dat gromde en weg liep. Oh, ze waren nog lang niet klaar. Zijn handen duwden Izaya aan de kant en hij stond op, rende een beetje hinkelend naar het meisje toe en zette een vuist in haar rug. Het antwoord was een vuist in zijn maag en hij kromp ineen, viel op zijn zij in het gras. Ze trapte nog tegen zijn hoofd aan, voordat ze verdween. Het gras prikte in de wond in zijn wang en hij rolde zich op zijn rug. Alles leek te draaien, dus sloot hij zijn ogen maar.
“Bitch,” gromde hij boos over Alice en hij negeerde de pijn gewoon, alsof hij niet eens gewond was. Er klonk een zachte plof, gevolgd door twee handen die hem overeind trokken, zodat hij zat. Zijn handen leunden op Izaya, maar hij dreigde bijna om weer om te gaan vallen. “I-ik zou nooit over zoiets tegen je liegen.” Hij opende zijn ogen, sloot ze weer toen alles weer begon te draaien. “Ja, Ja en Misschien. Dat is het antwoord op die vragen die je stelde, paar dagen geleden.” Hij zakte tegen de jongen aan, zijn ademhaling was onregelmatig. “Ik snap niet hoe je haar leuk kan vinden.”

Izaya plofte naast de jongen neer en trok hem overeind. De jongen zijn lichaam steunde op zijn handen, want anders zou ie weer naar voren ploffen. Wat zouden die mensen toch van Shizuo denken allemaal?
"Ik zou nooit over zoiets tegen je liegen," zei de jongen, opende zijn ogen en sloot ze weer. En toen zat je daar. Wat moest hij daarop antwoorden? 'Nee, ik geloof je nog steeds niet'?
"Ja, Ja en Misschien. Dat is het antwoord op die vragen die je stelde, paar dagen geleden." Izaya lachte even kort. Het was dan toch echt een rare vogel. 'T was gewoon zo'n moment.
"Je bloed half dood en het enige waar je je zorgen om maakt, is dat ik je geloof?" grinnikte hij even zachtjes. De jongen steunde op hem, op zijn lichaam dus. Hij ademde snel en onregelmatig en Izaya voelde weer een golf van paniek. Toch liet hij zich er niet door kutten, zoals hij deed toen met die neus.
"Ik snap niet hoe je haar leuk kan vinden," zei de jongen en Izaya keek hem raar aan. Hoe was hij daar eigenlijk achter gekomen? Bovendien vond hij Alice niet leuk. Niet meer. Sowieso na al dat gedoe van net niet.
"Hoe je daar toch bij komt, suffie.. Ze was niet meer dan een speeltje, voor tussendoor.." zei hij met een brede grijns. Alice was gewoon een stukje voor in zijn spel.

Alles draaide, maar Shizuo gaf zich nog steeds niet gewonnen. Het zat wel lekker, zo tegen Izaya’s schouder aan.
"Je bloed half dood en het enige waar jij je zorgen om maakt, is dat ik je geloof?" Er verscheen een lichte grijns op zijn gezicht, waardoor zijn wang vreselijk pijn begon te doen en de grijns vervaagde. Zijn ademhaling was snel, maar al gauw herstelde hij zich en was het alleen maar een onregelmatige ademhaling die maar iets sneller was dan normaal. "Hoe je daar toch bij komt, suffie.. Ze was niet meer dan een speeltje, voor tussendoor.." Zijn ogen gingen open.
“Dat verklaart het wel. Ze leek me niet echt een type voor je,” mompelde hij zachtjes. Hij boog zich voorover, gaf een bloederige kus aan de jongen waarna hij zijn wang met zijn mouw afveegde. “Sorry.” Hij grijnsde weer, dook ineen toen zijn wang weer zeer begon te doen. Zijn ademhaling was snel en hij begon bloed op te hoesten. “Het.. gaat.. wel..” Shizuo loog en dat wist hij maar al te goed. Het ging niet goed met hem. Het ging juist hartstikke slecht, de lange wond op zijn buik was dieper dan hij had gedacht. Stomme bitch.

"Dat verklaart het wel. Ze leek me niet echt een type voor je," stiekem was Izaya het daar niet mee eens. Voornamelijk omdat Shizuo en Alice eigenlijk hetzelfde waren. Bang om hem teleur te stellen, maar gewelddadig zodra ze er echt niet meer tegen konden. Bitches. Maar het waren wel zijn bitches. Nouja Shizuo. My little bitch to fuck. Ach, als Shizuo er beter van werd. Hij ging er maar niet op in.
Hij kreeg bebloede lippen tegen de zijn aan. Hij sloeg zijn armen geheel om de jongen heen en drukte hem even tegen zich aan. Opeens voelde hij een derde paar armen hem wegtrekken en hij opende zijn ogen. Shizuo werd op een brancard gelegd. Wat deden ze? Waarom haalde ze hem weg? Nou ja hij wist het wel, maar hij wou het niet. "Nee!"

---- volgende dag --

Shizuo lag op het bed bij de ziekenzaal, al een tijdje. Hij was erheen gebracht om te rusten en hij zou er nog wel even blijven. Het was een wonder dat hij - na zoveel bloed te hebben verloren - nog leefde. Izaya zat in een stoel naast het bed van Shizuo en was voor geen tien minuten van zijn zijde geweken.