. CIEL PHANTOMHIVE .

Onderwerp: . CIEL PHANTOMHIVE . ma apr 11, 2011 8:41 am

. CIEL .

. CIEL PHANTOMHIVE . CIELY

NAAM: Ciel
BETEKENIS: Hemel [Frans]
ACHTERNAAM: Phantomhive
LEEFTIJD: 13
GESLACHT: Mannelijk
GEAARDHEID: Bi [Houd alleen stug vol dat hij hetero is]
SEASON BORN: Lente
EXTRA: Ciel heeft Astma, niet zo heel erg.
Maar hij kan soms wel aanvallen krijgen.

. APPEARANCE

HAARKLEUR: Zwart / donkerblauw groenig
HAARLENGTE: Kort / halflang
OOGKLEUR: Donkerblauw / Paars
HUIDSKLEUR: Wit
BOUW: Tenger / Slank
LENGTE: 1.58 [met schoenen aan 1.60]
GEWICHT: 39
EXTRA: Hij draagt bijna altijd een ooglapje om zijn paarse oog te verbergen,
Ook draagt hij schoenen die hem groter maken [soort van hakken ja].

. PERSONALITY

Ciel is niet echt een sociaal persoon. Hij heeft wel manieren, dat valt niet te ontkennen, maar hij kan meestal nogal kil en bot overkomen. En zo nu en dan zelfs een beetje sadistisch. Hij is ook erg verwend, en vindt het niet leuk als hij zelf dingen moet doen. Dat laat hij liever over aan zijn hulpje/slaafje. Maar het is hem wel vergeven; hij was gewend om verwend te worden door zijn rijke ouders. Verder moet hij niets hebben van anderen die wel positief in het leven staan. Hij vindt dat soort mensen maar irritant en negeert ze simpelweg.
Ondanks dit alles kan hij wel soms verlegen worden om bepaalde dingen. Hij is niet echt het soort persoon dat snel verliefd wordt, maar alsnog word hij in verlegenheid getrokken in bepaalde situaties. Vooral omdat hij nog erg jong is, maar zich wel volwassen voordoet.

. POWER

Ondanks zijn jonge leeftijd kan hij wel perfect omgaan met zijn krachten. Al gebruikt hij het niet echt op een manier waarvan je zou zeggen dat je ervan onder de indruk raakt. Hij kan namelijk een soort van wezens ‘oproepen’. Hij bedenkt ze simpelweg en ze komen tevoorschijn. Toch was dat niet zo gunstig aangezien er daarom daadwerkelijk een monster in zijn kast zat vroeger. Maar hij leerde er al snel mee overweg gaan; omdat hij tijd genoeg had. Maar hoe hij het nu gebruikt is een beetje… Nou, hij doet het simpelweg omdat hij het niet leuk vind om dingen zelf op te knappen. Hij heeft een vast persoon dat hij altijd laat verschijnen, zijn butler [of ook wel slaafje genoemd], Sebastian. Hij roept hem op wanneer hij wil, en laat hem doen wat hij wil. Wellicht kan hij nog wel meer met zijn krachten, maar Ciel kennende interesseert dat hem niet echt zoveel. Wat wel het nadeel is, is dat zijn paarse oog oplicht als hij te veel van zichzelf vergt.

. HISTORY

Het leven wat deze jongen leidde was het leven dat de meesten hadden in hun dromen. Zijn ouders waren rijk, eigenaars van een eigen bedrijf. Dus waar kon je nog meer voor wensen? Niet veel eigenlijk. Het nadeel hiervan was wel dat zijn ouders erg klassiek en streng waren. Ze hadden van te voren al alles uitgestippeld voor hun zoon, want hij moest later natuurlijk hun bedrijf overnemen. Of hij dat nou wou of niet. Zijn hele toekomst was eigenlijk al bepaald. Eveneens als zijn toekomstige echtgenote. Maar zo erg vond hij het niet; want hij was te jong om er ook maar iets van te snappen. En bovendien waren ze ook goede vriendjes. Maar alles veranderde wanneer hij achter het feit kwam dat hij nooit normaal zou kunnen zijn, laat staan perfect.

Hij trok zijn deken helemaal tot over zijn neus, staarde met grote blauwe ogen naar de kast. Er zat daar iets in. Hij wist het zeker. Iedere nacht lag hij ervan wakker, nou zo voelde het. Hij sliep wel degelijk, maar het duurde altijd lang voordat hij het pas vatte. Enkel door die angst voor dat ding in zijn kast. De deur van de kast ging krakend open, en gelijk was zijn aandacht weer op het voorwerp gericht. Hij rilde letterlijk in zijn bed. Wat zat daarin?
Een paar tellen bleef hij nog bang in zijn bed zitten, maar daarna sprong hij toch maar eruit. De nieuwsgierigheid was sterker dan zijn angst. Op zijn tenen liep hij naar de kast, probeerde geruisloos te zijn. Met een trillende hand pakte hij de kastdeur vast en maakte hem open. Zijn ogen stonden wijd open en van strik viel hij op de grond, sloeg een hand op zijn mond en kroop onhandig naar achteren. Ja, er zat wel degelijk iets in zijn kast. Hij had het nu zelfs gezien! Een groot vaag beest stapte uit zijn kast. Het was harig, liep op vier poten en had hoorns. Maar wat het was, was een mysterie. Het keek hem aan, in zijn ogen. Zijn ogen stonden ook angstig. Waarom? Dat was ook een mysterie. Langzaam kwam hij overeind, stak een hand naar het beest uit. Gewillig drukte het dier zijn voorhoofd tegen zijn handpalm aan. Maar dat was vreemd… Zo had hij gepland dat het zou gaan. Nog steeds zei hij niets, dacht alleen maar na over wat hij moest zeggen. Iets nats raakte zijn voorhoofd aan. Hij keek op. Het dier raakte hem aan. Net zoals hij een paar tellen terug had verwacht dat het het zou doen. ‘Jouw gedachte.’ Het beest zijn lippen bewogen niet, maar hij had ook geen vraag gesteld maar kreeg toch een antwoord. ‘Ik ben hier, en doe wat jij verwacht dat ik doe; omdat jij mij hebt bedacht. Hebt geschapen. Je kunt me nu zelfs laten verdwijnen.’ Nog steeds bewogen zijn lippen niet, en had hij nog geen vraag gesteld.

Vanaf die dag werd Ciel nogal afwezig. Hij wou weten wat alles die nacht te betekenen had. Het duurde ook niet lang voordat hij wist wat er daadwerkelijk aan de hand was. In het begin ontkende hij het natuurlijk. Maar die beesten in zijn kast bleven maar komen, op commando. En ze verdwenen ook op commando. Maar het duurde niet lang voordat de jongen toch de drang niet meer kon weerstaan om er toch dingen mee te gaan proberen. En dus deed hij dat ook. Niet snel daarna volgde de fase waarin hij het wou beheersen. Maar hij had er geen seconde bij stilgestaan dat hij wellicht ook wat meer zou kunnen doen, en dat doet hij nu nog steeds niet.
Nadat alles goed leek te gaan; met zijn geheimpje en zijn gewone leven, kwam er een grote verandering. Eentje die zijn hele leven voor altijd veranderde. Doordat hij zo gedreven was om alles te kunnen doen wat hij wou met zijn kracht, dreef hij het uiterste uit zichzelf. Vreemd genoeg veranderde een van zijn ogen hierdoor. Zijn eerst zo mooie diepblauwe kleur werd paars, donkerpaars. En lichte soms zelfs op. Het duurde niet lang voor zijn ouders erachter kwamen. Een tijdje dachten ze erover na om hem weg te doen, maar hij bleef hun zoon. Dus verborgen ze het; door hem een ooglapje te laten dragen. Hij stribbelde niet tegen, vond het wel goed zo.

Maar toch veranderde alles drastisch wanneer hun huis in de brand vloog. Ze weten nog steeds niet wie het heeft gedaan, maar alles werd weg gebrand. De enige overlevende was Ciel zelf. Natuurlijk zou hij het bedrijf moeten hebben overgenomen. Maar dat deed hij niet. Hij liep weg, weigerde. Hij leefde door zijn krachten te gebruiken op bepaalde manieren die niet echt goed waren. Na een tijdje wist hij zelfs een vast persoon iedere keer te laten verschijnen; Sebastian. Hij besloot hem te gebruiken als butler, zodat hij tenminste nog iets had dat ervoor kon zorgen dat hij een beetje normaal leefde. Na lang rondzwerven kwam hij hier terecht. Hij besloot om te blijven; wist niet wat hij anders moest doen. Maar alsnog kan je zien dat hij twijfelt aan zijn besluit om hier te blijven; hij is niet echt de gelukkigste.

. EXTRA

Ciels oogjes ~:

Sebastian (A):

1. HIJ DRAAGT GEEN NAALDHAKKEN.
2. Ik houd van Kuroshitsuji ~