Clear water....

In de lucht vloog een spierwitte draak. Het dier had waterblauwe ogen en was niet echt gecamoufleerd. Waarom zou ze ook. Ze had liever dood willen gaan, toen haar ouders voor haar neus werden vermoord, omdat draken geliefd waren. Waarschijnlijk was ze de enigste draak over van heel de familie. De rest was of dood, vermoord of gewoon gevlucht van het draak zijn. Lovette zelf had nooit opgegeven. Met grote slagen van de glinsterende vleugels in de zon vloog ze verder. Haar waterblauwe draken ogen keken vervolgens naar de grond op zoek naar een plek om te landen en alleen te zijn. Het liefst was ze altijd alleen al die mensen van Degree zouden haar toch nooit begrijpen. Tenminste dat zat in haar gedachten, zo was het altijd al geweest. Ze heeft nooit vrienden of vriendinnen gehad, de enige mensen waar ze mee omging was haar familie. Ze werd weg gehouden van de buitenwereld en daarom zijn haar ouders nu dood. De witte draak knipperde en keer en maakte vervolgens een duikvlucht naar beneden. Een paar meter boven de groter sloeg ze een paar keer met haar vleugels waarna ze met haar achterpoten op de grond belandde. Haar vleugels sloegen in en de grote witte draak veranderde naar een meisje met wit haar met een blauwe glans. De 2 waterblauwe mensen ogen keken om haar heen. Het enige wat nog over gebleven was van de grote witte draak, was een meisje van vijftien met een paar waterblauwe drakenschubben op haar hand. Ze tilde haar hand op en keek rustig naar haar handpalm. De wind begon opeens op te zetten waardoor haar haar omhoog vloog en zowat in haar gezicht. Ze schoof geïrriteerd het haar uit haar gezicht en zuchtte eens diep. Ze draaide zich vervolgens om naar het water toe. Met grote ogen keek ze er naar. Met kleine stapjes liep ze op het water af en keek ze er naar. Ze stak vervolgens haar hand uit en een beetje water kwam vanaf het wateroppervlak omhoog. Ze begon er allemaal vormpjes en diertjes van te maken. Opeens hoorde ze iets ritselen in het struikgewas waardoor het water weer terug het meertje in viel. Ze keek geschrokken om en 2 witte vleugels verschenen uit haar rug. Ze waren nog wel ingeklapt, maar ze kon zo wel snel weg komen. Ze keek met angstige waterblauwe ogen naar het struikgewas.

(heb al een tijdje niet meer gerpged dus sorry als de post te kort of weet ik wat is :$)