Don't you tread on me

Achteloos had hij een willekeurige kamer op de jongenssectie in beslag genomen en al zijn spullen ergens in een hoekje neergegooid. Tassen vol kleding, motorbladen, een verzameling zakmessen en CD's van allerlei metal/hardrock-bands. De zwarte leren gitaartas voor zijn basgitaar stond in tegenstelling tot de andere bagage die hij onverschillig ergens neergekwakt had netjes tegen de muur aan. Vick had zijn grote zware boots uitgetrapt, zijn motorjack uitgetrokken en lag nu gehuld in een mouwloos gitzwart shirt zodat zijn redelijk gespierde armen ontbloot waren onderuitgezakt op het bed. In een luie liggende positie, zijn been rustend over de andere en zijn kin ondersteund door een hand terwijl hij af en toe een hijsje nam van zijn opgestoken sigaret. Ondertussen luisterde hij met gesloten ogen naar de muziek die uit de boxen knalde van zijn zojuist aangesloten geluidsinstallatie. Onnodig luid, hij had na binnenkomst de eerste beste CD uit zijn CD-mapje gegrepen, in de CD-speler geduwd en het volume op z'n hardst gedraaid. Dit soort muziek hielp hem relaxen en alle dingen even overdenken. Waarom hij hier terecht was gekomen en wat hij hier deed. Door deze sullige inrichting zou hij de motorbende niet meer vrij kunnen leiden wanneer hij kon en wilde, dat vond hij nog wel het grootste probleem. Vick nam nog een trek en blies de rook in een zachte zucht uit waarna hij zacht een stukje van het nummer mee neuriede. Doordat de muziek zo onwijs hard stond merkte hij niet dat er op de deur geklopt werd.

- Song: ~ Klik ~

Shi zat rustig in zijn kamer,en was bezig met het sorteren van zijn CD's. Hij was een groot fan van death metal,en hij zag al snel zijn favoriete nummer.
Hij keek rustig rond de kamer,maar er was niks om muziek mee af te spelen.
Hij dacht even na,en ging maar rustig op zijn bed liggen.
Hij hoorde opeens,zonder waarschuwing een nummer door de muren heen,maar de muziek was zo hard dat hij de tekst amper kon horen.
Hij dacht even na,als het goed was,was dit metallica,maar het nummer wist hij niet.
Hij dacht terug naar diezelfde middag,toen zag hij iemand lopen met kettingen aan zijn broek en een motorjack aan,hij luisterde waarschijnlijk deze muziek.

Hij liep naar de hoek van de kamer en pakte zijn CD,daarna liep hij naar zijn kast,trok een T-shirt aan,en pakte zijn lange leren jas. Hij liep naar de kamer toe waar de muziek vandaan kwam,en hij klopte op de deur. maar niemand deed open. Hallo,Is daar iemand? schreeuwde hij,maar niemand deed open. Hij dacht even na,ach ja,dan maar op de agressieve manier,en hij sloeg keihard op de deur,hard genoeg om boven de muziek uit te komen want de scharnieren waren helemaal; aan het trillen.

Hij wachtte rustig tot iemand de deur open deed,en hij pakte de CD alvast uit zijn binnenzak.
Hé,word er nog open gedaan? schreeuwde hij,maar hij kwam amper boven de muziek uit,waarschijnlijk hoorde de jongen hem niet,of negeerde hij hem gewoon.




(jech,rotpost,sorry vick^^,die van morgen word beter}

- No prob ;]

Het geklop was een klein teken van onaangekondigd gezelschap, hoogst waarschijnlijk ook ongewild. Wie zou het ook wagen hem te storen? Kalm stak Vick de sigaret weer tussen zijn lippen en inhaleerde de rook, zijn voet bewoog ritmisch mee op de muziek. Even later werd er aan de andere kant van de deur geschreeuwd, maar de bas stond veel te luid om het te laten overstemmen en toegankelijk te maken voor zijn gehoor. Vick opende echter zijn ogen toen er hardhandig tegen de deur werd geslagen. En dat moest ongetwijfeld de daad van een persoon zijn, dat kon niet anders. In een ruk kwam hij overeind, een ongeplezierde trek stond daarbij op zijn bleke gelaat. Welke hersenloze dwaas haalde het in zijn lege hoofd zijn aandacht op die wijze op te eisen! Met de sigaret nog tussen zijn vingers geklemd liep hij naar de CD-speler en draaide het volume half terug. Daarna werd pas de deur voor de onverwachte gast open gedaan. Een jonger ogende jongen stond in de deuropening, groene ogen, bruinig haar en een lange leren jas dragend. Zonder er eerst woorden over te breken greep Vick de jongen hardhandig bij de voorkant van zijn kraag en trok hem ruw naar zich toe. 'Zal ik je verbouwen zoals je mijn deur zojuist verbouwd hebt, rund?!' siste hij hem dreigend toe. Hij liet de jongen daarna los alsof hij oud vuil was en leunde nonchalant tegen de deurpost. Terwijl hij een trek nam van zijn sigaret bekeek hij hem even kort en minachtend van top tot teen. Metallica bleef ondertussen ongestoord doorspelen. 'Wat moet je?' vroeg Vick daarna op een kalmere toon.

Shi was al geïrriteerd van alle kleine kinderen die door de gang aan het rennen waren,en dan werd hij nog vastgegrepen door iemand die hij niet kende ook. 'Als je mij nog één keer bij mijn kraag vastpakt breek ik je arm.' zei hij op droge toon. Hij pakte de CD uit zijn zak,'maar goed,zet deze CD maar op,want die muziek van jou is veel te rustig'. Shi keek hem nu wat minder agressief aan,en hij voelde even aan zijn kraag, maar die bleek nog onbeschadigd te zijn. 'Jij bent lid van die motorbende toch?,Demonic Sins ofzo?' vroeg hij,terwijl hij de jongen aankeek. Shi dacht even na,hij hoopte dat de jongen hem niet zou herkennen,want hij had een paar jaar geleden nogal ruzie gehad met een motorbende,en hij had toen bijna alle motorbendes in de stad achter hem aan.

'jouw kracht is toch iets met vuur dacht ik??,daar hoorde ik in de kantine over praten.'. Hij wachtte het antwoord niet af,aangezien hij het toch al wist. 'Ach ja,ik ga maar naar de binnenplaats,vermaak je met de nieuwe CD,en zorg er maar voor dat iedereen hem kan horen.'
Shi draaide zich om,en liep richting de binnenplaats,hij liep heel rustig,zodat hij misschien nog kon horen of de jongen bij de motorbende hoorde.

Spoiler:

Met een ergerlijke frons bleef Vick op het joch neerstaren, wachtend op antwoord. 'Als je mij nog één keer bij mijn kraag vastpakt breek ik je arm,' dreigde de onbekende jongen. Hij haalde ontzet zijn wenkbrauwen op en slaakte een harde spottende lach die deels boven de muziek uitkwam. 'Jij wel, knulletje,' reageerde hij met een brede treiterende grijns. Vicks donkere ogen gleden van het gezicht van de jongen omlaag toen hij iets uit zijn binnenzak haalde. 'Maar goed, zet deze CD maar op want die muziek van jou is veel te rustig.' De mondhoeken van zijn spottende grijns trokken zich nog iets verder omhoog terwijl Vick de CD die hem aangereikt werd uit de handen van de jongen griste. Wat kon er nu in godsnaam beter zijn dan Metallica?
Hij draaide de CD om en bekeek het snel in één oogopslag terwijl hij een trekje van zijn sigaret nam; The Agonist - niet een band die hij kende.
'Jij bent lid van die motorbende toch? Demonic Sins ofzo?' Vick keek van de CD op toen de jongen hem deze vraag stelde. 'Demonic Sins?' herhaalde hij zacht zonder zijn blik van de jongen los te scheuren. Zijn grijns verbreedde zich. 'Demonic SINS?!' Het volgende moment sloeg hij een tweede kleinerende lach uit. 'Doe je huiswerk, jochie. Ik praat over het algemeen al niet met mensen die de naam van mijn bende niet eens kennen,' sprak hij vervolgens met nonchalant gesloten ogen terwijl hij lui leunend nog een hijs van zijn sigaret nam.
'Jouw kracht is toch iets met vuur dacht ik? Daar hoorde ik in de kantine over praten.'
De ene vraag na de andere; Vick begon zich af te vragen wat dit stalkerige joch van hem wilde. Een fan?
'Ja, ik heb zo mijn hete technieken,' wuifde hij verveeld de interesse van de jongen weg. Nog eens woorden van de jongen zijn kant. 'Ach ja, ik ga maar naar de binnenplaats, vermaak je met de nieuwe CD en zorg er maar voor dat iedereen hem kan horen.' Mooi, dus hij ging al weg. 'Dat weet ik zo net nog niet,' zei Vick wat betreft de woorden van de jongen over de CD. Hij stak de sigaret tussen zijn lippen en keek de jongen na toen deze zich omdraaide. Toen gooide hij de deur van zijn kamer met een onnodig luide klap dicht om zich weer onverstoord met zijn muziek bezig te houden. Toch wel nieuwsgierig naar wat voor muziek er op de CD stond zette Vick Metallica af, gooide het schijfje in de speler en liet zich met de sigaret nog in zijn mond op het bed neerploffen. Fronsend vouwde hij zijn armen weer achter zijn hoofd en sloeg zijn ene been over het andere, zijn oorspronkelijke houding. De eerste klanken van het nummer klonken door de boxen, naar zijn mening was het uiterlijke begin afschuwelijk. De rest van het nummer was tolereerbaar, maar niet helemaal zijn stijl; een voornamelijke reden waarom hij het volume voor dit nummer niet voluit zette.

[Mag ik erbij?]

Nadat Lovette het over slaapkamers had gehad werd Kato toch nieuwsgierig. Hij liep om het gebouw heen. Uit een paar ramen kwam een behoorlijke jongensstank bestaand uit zweet en deo. Niet zijn favoriete mengsel aan geuren maar het was beter dan een rottende rat. En hij kon het weten want hoe vaak had hij wel niet in een steeg geslapen waar hij samen lag met een dooie rat? Hij bekeek het raam dat wijd open stond. Hij had geen zin om om het gebouw heen te lopen en de hoofdingang te nemen. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Hij nam een aan loop. Deed een paar stappen tegen de muur en greep met zijn handen de vensterbank vast die een meter of vijf boven de grond zat. Hij was een prima free runner. Het was erg handig om woedende winkel-eigenaren af te schudden of als je weer een of andere gang op je dak hebt. Na jarenlange trainen en oefenen was hij er een expert in geworden. Zo goed dat je het haast ook als een "gave" kon beschouwen. Kato trok zich op en slingerde één been door het raam. Hij keek eens rond in de kamer. Het was nogal een puin hoop. Ach des te beter, hij werd sowieso al knetter gek van dit huis. Veel te schoon allemaal. Toch knap dat je binnen één dag tijd er al gek van werd en dat terwijl hij er nog steeds niet bij hoorde. Hij zwierf gewoon maar wat rond. Ineens begon er een cd te draaien en kwam er een bom aan kabaal uit de kamer. Van schrik tuimelde hij bijna weer naar beneden maar wist zijn evenwicht gelukkig te bewaren. "What the...?" mompelde hij. Er lag een jongen op het bed. Hij zag er ruig uit. Godzijdank denkt Kato, er was nog "gewoon" volk in dit gesticht. De jongen kon hem niet zien aangezien hij met zijn achterhoofd richting het raam zat. De jongen had zijn volwassen lengte al bereikt, Kato nog niet. Maar dat wou niet zeggen dat Kato een klein ventje was, met zijn 1.77 kwam hij al een aardig eind. En dan moest hij nog groeien. Hij was vooral lang omdat hij behoorlijke lange benen had. Kato luisterde het nummer af. Zodra de muziek afgelopen was deed Kato zijn klep open. "Mwja, af en toe wat minder... Wat jij?" Kato sloeg nu ook zijn andere been over de vensterbank en sprong op de grond. Hij bukte en raapte een sigaret op. Hij rookte niet vaak. Zo af en toe als het hem aangeboden werd nam hij er eentje, of als er een op straat lag. Hij bekeek de sigaret. "Mag ik?" zei hij droogjes en leunde nonchalant tegen de muur met zijn andere hand in zijn jaszak.