Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
PortalPortal  IndexIndex  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 I am patient.

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Cayden

Cayden


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 13-04-11
Leeftijd : 30
Woonplaats : In Drenthe

Character
Leeftijd: 17
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: I am patient.   I am patient. Icon_minitimedo apr 14, 2011 9:30 pm

Hij zat in kleermakerszit aan de waterkant. Hij staarde over het water waar een glinstering in lag door de zon, als je er te lang naar keek zou je verblind worden. Verderop waren kinderen aan het zwemmen en hij was expres in een hoekje gaan zitten waar het rustig was. Hij trok wat grassprieten uit de grond en had zijn lippen tot een grimas getrokken. Hij had nog steeds niemand ontmoet en dat was eigenlijk ook zijn eigen schuld. Hij ging ook naar niemand toe en hield zich afgezonderd met alles wat hij deed. Hij vond het alleen lastig dat ze gingen vragen waarom hij hier zat en dat hij daar geen antwoord op kon geven. Hij wilde daar geen antwoord op geven, al zou dat waarschijnlijk onvermijdelijk zijn. Ooit zou hij het toch anderen moeten vertellen en zich meer met hen bemoeien. Hij was hier gekomen om een dak boven zijn hoofd te hebben en om anderen te ontmoeten, maar op deze manier werkte dat niet echt. Hij zuchtte even en knarste zijn tanden over elkaar. Toen liet hij zich achterover in het gras vallen en deed zijn handen onder zijn hoofd. Zo staarde hij naar de blauwe lucht, waar soms een wolkje daarheen dreef. Waarom kon hij er toch niet van genieten zoals iedereen deed? Was hij eenzaam? Hij was nooit eenzaam geweest, nou ja hij had zich nooit zo gevoeld. Alleen nou op een vreemde manier wel, nou hij zich bij andere kinderen bevond opeens wel. Hij wist dat hij veel gemist had in zijn jonge jeugd. Hij was opgegroeid in een rijke buurt en had altijd thuis les gekregen, omdat zijn ouders bang waren geweest dat hij zich buiten verwonde. Dat was ook de grootste reden geweest dat hij zo van de natuur hield, dat had hij een hele tijd moeten missen. Totdat ze hem uit huis gegooid hadden. Hij wist dus eigenlijk niet zo goed hoe hij anderen moest benaderen hij had nooit met vriendjes gespeeld of contact gemaakt met anderen. Daar voelde hij zich ongemakkelijk onder. Toen haalde hij zijn handen onder zijn hoofd weg en duwde hij zich weer omhoog. Misschien zou het ooit beter worden, misschien.

Zijn blik gleed naar de kinderen die aan het zwemmen waren, maar hij was niet van plan om daar heen te gaan. Hij had geen zwemkleding, daar had hij simpelweg het geld niet voor. Hij had maar een paar setjes kleren en zijn toilettas en dat was alles. Hij trok zijn shirt naar beneden die omhoog gekropen was en zette zijn handen in het gras. Zo keek hij naar de bosrand. Totdat hij opeens iemand aan hoorde komen, geschrokken draaide hij zijn hoofd naar het geluid. Kwam er nou echt iemand naar hem toe?

[Alleen Morgan]
Terug naar boven Ga naar beneden
Morgan

Morgan


Aantal berichten : 131
Registratiedatum : 12-04-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder je bed, 's nachts monster spelen ~

Character
Leeftijd: 18
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimevr apr 15, 2011 3:57 am

Met zijn sloffende passen, in de zwarte kimono gehuld stapte Morgan langs het meer. Negeerde het gespetter en de vrolijke stemmen van de mensen in het meer. Even schoten zijn ogen opzij toen een schelle meisjes stem een lachende gil slaakte, zag het stoeiende stel vrienden waarbij zijn passen ongemerkt verlangzaamde. Emotieloos volgde hij de stoeipartij, totdat een van de meisjes besloot weg te zwemmen. Zijn aandacht weer terug bij zichzelf, zijn passen weer terug naar het iets snellere tempo. Hij moet hier ergens zijn spullen gelaten hebben, tenminste de mensen die het leuk hadden gevonden zijn krachten uit te testen. Hij had besloten ze de volgende dag op te halen. De lange, witte band van stof was losjes rond zijn hals gebonden, waarbij de lange, loshangende linten achter hem aan dwarrelde. De blonde jongen aan de wortels van de boom kregen voor een moment zijn helderblauwe ogen op hem gericht toen deze zijn hoofd omdraaide. De ietwat geschrokte blik in diens ogen deden die van hem weer wegdrijven, stond nu haast naast hem met zijn blik tussen de takken omhoog gericht. Met zijn hand boven zijn ogen probeerde hij de velle middagzon af te schermen, zag ergens de vage, bruine afmetingen van het kleine tasje. 'Daar ben je,' klonk zijn monotome stem zachtjes, duidelijk geheel in zichzelf gericht. Zijn ogen dreven af naar de witte linten die zich langs zijn lichaam naar voren bewogen, zijn hand die boven zijn ogen had volgde haast teder de linten die langs hem heen naar voren bogen alsof ze zelf bewogen. Ze schoten door de takken omhoog, verdwenen tussen het bladerdek en leken zich uit te rekken. Kalmpjes staarde Morgan omhoog, totdat het geristel plots harder werd. Droogjes stond hij naast de boom, zijn handen boven de jongen uitgestoken alsof hij op iets wachtte. Vanuit het niets viel de bruine, oude leren tas tussen de bladeren naar beneden en werd opgevangen door de al uitgestoken armen van Morgan. Op dat zelfde moment dwarrelde de witte linten kalmpjes weer terug, alsof ze nooit uit hunzelf bewogen hadden. Zijn armen haalde de tas dichter bij zijn lichaam, waarbij nu pas zijn aandacht op de blonde jongen leek te vallen. 'Tas,' verklaarde hij wat hij gedaan had in een enkel woord, alsof dit al duidelijk had gemaakt waarom de tas daar had gezeten en hij hem daar nu vandaan had gehaald.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademy.forumtwilight.com/
Cayden

Cayden


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 13-04-11
Leeftijd : 30
Woonplaats : In Drenthe

Character
Leeftijd: 17
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimevr apr 15, 2011 6:27 am

Een jongen kwam zijn kant op lopen en hij zag dat hij om zich heen zat te kijken. Zocht hij iets? Toen hij vlak naast hem stil bleef staan volgde hij zijn blik omhoog. 'Daar ben je,' Hij trok zijn wenkbrauw op en kneep zijn ogen tot spleetjes. Waar zat wat? Hij zag niks. Was deze jongen gek of zag hij iets wat anderen niet konden zien. Dan moest hij het ook gevoeld hebben en hij voelde niks, alleen de aura van de jongen die naast hem stond. Een sterke aura, een aura die paste bij mensen die ‘anders’ waren. Hij keek met een nieuwe interesse naar de jongen waarvan de witte linten opeens begonnen te bewegen. Zijn ogen werden even groot toen deze zich door de takken heen bewogen. Hij voelde hoe een nieuwe maar bekende aanwezigheid naast hem ging zitten. Zijn oma had haar hand geruststellend op zijn schouder gelegd. De manier waarop zij zei dat het goed zat, dat deze jongen op dit moment niets kwaads in de zin had. Dat hij hier was om een andere reden. Hij was sowieso niet van plan om vooroordelen te hebben over iemand die hij niet kende. Hij wist hoe dat voelde, het brak je. Daarom glimlachte hij toen de tas van de jongen tussen de takken door viel in zijn handen en het woord tas uitsprak. Hij glimlachte even en knikte hem toe. “Ik zie het,” zei hij toen. Zijn stem had een onzekere klank. Hij wist zich niet goed een houding te geven. Hij legde zijn rechterhand op zijn knie en draaide zich naar de jongen toe. Hij moest een eind omhoog kijken om hem in de ogen te kunnen kijken, maar hij wist niet goed of hij nou op moest staan. Daarom bleef hij zitten en schudde hij de hand van zijn oma af, wat vast vragen op riep. Alleen hij kon er niks aan doen. Ze was soms te veel overbezorgd en hij wilde dit alleen doen. “Mijn naam is Cayden,” vervolgde hij toen. Hij zei altijd alleen zijn eerste naam, omdat hij gek werd als hij zijn hele naam moest uitspreken. Hij blies zijn blonde haar uit zijn gezicht en keek toen weer even naar het meer. Niet te lang anders voelde hij zich onbeschoft, dus keek hij terug in de ogen van de andere jongen. Hij wachtte af of hij het op deze manier wel goed had gedaan. Hij zou het begrijpen als de jongen weg liep. Hij wist zich nou eenmaal geen houding te geven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Morgan

Morgan


Aantal berichten : 131
Registratiedatum : 12-04-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder je bed, 's nachts monster spelen ~

Character
Leeftijd: 18
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimeza apr 16, 2011 5:14 am

Droogjes zonder enige emotie had hij het enkele woord gesproken. Zijn helderblauwe ogen neergericht op de zittende jongen. Zijn ogen waren alweer op zijn eigen tas gericht die hij nu dichterbij haalde toen de jongen de onzichtbare hand van zijn schouder af schudde. En daarbij, opgroeien in een circus gaf zo zijn voordelen, niets hier was gek. Midden in de handeling om zijn tas te openen sprak hij weer, waarbij Morgans ogen over de tas heen naar beneden schoten. Cayden, blijkbaar had hij zichzelf voorgesteld. Even bleef Morgan hem aanstaren, waarna zijn aandacht weer naar de tas ging. Haast alsof de jongen zijn aandacht niet kon vasthouden. Terwijl hij de oud leren klep opende gingen zijn ogen door de inhoud. 'Morgan,' sprak hij zachtjes, als verlate teken dat hij Cayden niet negeerde. Haasten was gewoon niet iets wat nodig was. Met een arm hield hij de tas tegen zijn borst geklemd, waarna hij schuin met zijn rug naar de jongen door zijn knieën zakte. Alsof hij alleen was haalde hij een voor een de spullen uit de tas. Een klein potje met een raar soort zalfachtige vloeistof, een doekje, een soort watje op een stokje, meer doekjes, meer potjes, touwtjes en andere kleine dingen. Kalmpjes legde hij de tas nu naast zich neer, zat op zijn knieën voor de uitgebreide verzameling spullen. Steunend met zijn handen op zijn bovenbenen en zijn armen gestrek gingen zijn ogen over de spullen. 'Waar ben je?' mompelde hij zachtjes, waarbij zijn ogen terug naar het bladerdek van de boom schoten. 'Ergens een los lopend popje gezien? Van het simpele ontwerp, een beetje donkere kleur en een wit lint rond zijn nek?' langzaam had hij zijn ogen op Cayden gericht, keek hem dood serieus aan alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat knuffeldieren bewogen, leefde en langs kwamen huppelen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademy.forumtwilight.com/
Cayden

Cayden


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 13-04-11
Leeftijd : 30
Woonplaats : In Drenthe

Character
Leeftijd: 17
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimeza apr 16, 2011 7:50 am

Hij zag hoe de jongen vluchtig een blik op hem wierp toen hij zich voorgesteld had. Hij was duidelijk afwezig en geheel met de tas bezig. Hij vond het niet erg dan merkte hij misschien ook niet op hoe stuntelig hij was. Toch vroeg hij zich wel af wat er zo bijzonder aan de tas was, zou er iets inzitten? Afwachtend bleef hij omhoog kijken. 'Morgan,' Hij deed zijn mond al open om iets in de trend van aangenaam te zeggen, maar Morgan kwam naast hem zitten. Bijna helemaal met zijn rug naar hem toe dus hij klapte zijn mond weer dicht. Negeerde hij hem nou of was hij gewoon afwezig? Of deed hij weer iets verkeerd waar hij blijkbaar goed in was. Hij keek toe hoe Morgan een voor een zijn spullen uit zijn tas pakte. Eigenlijk wilde hij zijn blik afwenden omdat het niet echt netjes was om te kijken wat er in iemand anders zijn tas zat, maar hij haalde het nou eenmaal vlak bij hem eruit. Hij was te nieuwsgierig om zijn blik af te wenden en het leek hem geen kwaad te kunnen als hij het zag, aangezien Morgan het vlak voor hem uitpakte. 'Waar ben je?’ Hij keek een beetje verbaast naar Morgan. Hij praatte tegen de inhoud van zijn tas en hij kon dingen laten bewegen die niet hoorde te bewegen. Blijkbaar kon hij iets met voorwerpen ook na de inhoud van de tas gezien te hebben. 'Ergens een los lopend popje gezien? Van het simpele ontwerp, een beetje donkere kleur en een wit lint rond zijn nek?' Hij probeerde rustig te glimlachen toen Morgan naar hem keek. Hij werd alleen een beetje zenuwachtig onder de manier waarop hij bijna genegeerd werd en dan opeens weer aangesproken werd. Hij schudde langzaam zijn hoofd. “Nee,” zei hij toen. “Zat die in je tas?” dat was een domme vraag schoot er door zijn hoofd, maar ja wat maakte het ook uit. “en kan die eruit kruipen?” vervolgde hij er langzaam achteraan. Het was vreemd maar na wat hij gezien had sprak Morgan vast de waarheid. Hij voelde ook niet dat hij hem de gek aan zat te steken en dat hij echt serieus was. Hij waagde het erop even zijn geest open te stellen waardoor hij overspoeld werd door een gevoel die hij niet kon plaatsen. Toch liet hij zijn geest open staan en probeerde hij de blik van Morgan vast te houden. "Stom dat ze je tas in de boom hebben gehangen," vervolgde hij een stuk rustiger. Zo voelde hij zich gemakkelijker, alleen de kinderen in het water leiden hem af. Ze stuurde emoties naar hem toe die hij niet belangrijk vond, maar zoals altijd kreeg hij toch alles door.
Terug naar boven Ga naar beneden
Morgan

Morgan


Aantal berichten : 131
Registratiedatum : 12-04-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder je bed, 's nachts monster spelen ~

Character
Leeftijd: 18
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimeza apr 16, 2011 12:17 pm

Dat de jongen nieuwsgierig was naar de inhoud van de tas deerde hem niet zoveel. Voordat hij terug ging wilde hij eerst weten of alles erin zat. Als hij dat pas terug in het huis zou doen, en hij zou merken dat er iets miste moest hij alsnog weer naar buiten om te gaan zoeken. Verspilde energie, en nu was hij er toch al. Terwijl hij zorgvuldig en kalmpjes de spullen een voor een uit zijn tas haalde - waarbij je ook kon bedenken meerdere dingen in je hand mee te nemen - checkte hij alles wat erin zat. Tot het laatste touwtje dat erin verborgen lag legde hij op het gras voor zich. Hij zat er niet in, nergens te bekennen. Lichtjes had hij gefronst, vroeg zich af waarom hij zich juist uit de tas zou laten halen. Uiteindelijk had hij de vraag hardop gesproken, had zijn aandacht weer op Cayden schuin achter hem gericht. Zijn helder blauwen ogen op de blondharige jongen gericht, keek deze vragend aan. 'Hmm,' klonk zijn antwoord toen de jongen simpel aanduidde dat hij het poppetje niet gezien had. Hij knikte langzaam op de jongen zijn vraag waarbij zijn ogen zich weer op de uitgespreide dingen vestigde. Merkte de werkelijke dommigheid van de vraag eigenlijk niet eens op, was gewend dit soort dingen te beantwoorden. Zelfs zijn ouders hadden hem lang genoeg dit soort vragen gesteld. 'Naja, normaal wil hij er nog wel eens uit springen. Is vervelend, dan moet ik weer achter hem aan. Maar nu weet ik niet wat er is gebeurt,' beantwoorde hij de vraag van de jongen uiterst serieus, had zijn ogen nog steeds op de potjes en doekjes gericht. Langzaam stopte zijn hand alles weer terug in het versleten tasje. Even keek hij op naar de jongen, merkte niets van diens onzichtbare krachten. Even staarde hij hem alleen maar aan na het horen van zijn woorden, zijn ogen emotieloos evenals de rest van zijn gelaat. 'Waarom denk je dat andere het hebben gedaan? Misschien heb ik het zelf wel gedaan, leek het me handiger,' doodkalm bleef hij de jongen aan staren, geen enkele emotie zicht of voelbaar. Pas na enkele secondes kropen zijn mondhoeken lichtjes omhoog, een vaag teken dat hij werkelijk een grapje maakte. 'Het je het ze zien doen misschien?' zijn vraag weer serieus, niet aanvallend maar eerder hopend dat hij gezien had hoe zijn tas erin was gehangen. Misschien kon hij dan achterhalen hoe Harrold kwijt was geraakt. 'Hij is zo koppig,' mompelde hij in gedachten terwijl hij het laatste potje zalfachtige substantie weer in zijn tas stopte. Waarvoor het diende wist waarschijnlijk alleen hij.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademy.forumtwilight.com/
Cayden

Cayden


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 13-04-11
Leeftijd : 30
Woonplaats : In Drenthe

Character
Leeftijd: 17
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimezo apr 17, 2011 9:37 pm

Hij zag hoe Morgan hem vragend aankeek en toen antwoorde op zijn opmerking dat hij hem niet gezien had. 'Hmm,' mompelde hij. Hij liet zijn blik naar de boom glijden en keek even naar de speciale vormen in de bast die hem altijd al geïnteresseerd hadden. De manier waarop een boom zijn bast vormde en de manier waarop de ziel van de boom de zijne streelde. Bomen waren oude zielen en wijs en altijd vredelievend. Hij kon er niks aan doen zich soms voor ze open te stellen en zachtjes in een boom te kruipen. Waar hij altijd overspoeld werd door informatie, maar altijd op een rustige manier. Het was nooit een klap tegen zijn aura, altijd voorzichtig. Daarom hield hij van de zielen van bomen, want van die van mensen kreeg hij meestal de grootste klap. Hij keek terug naar Morgan die langzaam knikte op de vraag of hij eruit kon kruipen. Gelukkig keek Morgan hem niet raar aan om die vraag en beantwoorde hij hem gewoon. Er verscheen een kleine glimlach om zijn lippen. Morgan zei dingen die hem verwarde maar hij schold hem niet uit of wat dan ook. Hij vond hem geen erg gezelschap al was hij afwezig.'Naja, normaal wil hij er nog wel eens uit springen. Is vervelend, dan moet ik weer achter hem aan. Maar nu weet ik niet wat er is gebeurt,' Cayden knikte begrijpelijk. Hij begon aan al aan het idee te wennen van een loslopende poppetje en was er nou eigenlijk ook wel heel nieuwsgierig naar. Hij wilde voorstellen om Morgan te helpen met zoeken, maar het was makkelijker als hij aura’s kon gaan zoeken. Hij wist eigenlijk niet of een loslopend poppetje een ziel had. “Ik wil je wel helpen zoeken,” stelde hij toen toch maar voor. Hij keek toe hoe Morgan alles weer terug begon te stoppen in zijn tas. Toen hij vertelde dat hij het misschien zelf wel had gedaan keek Cayden hem een beetje vaag aan. Zijn geest pikte niks op terwijl hij zich er nog steeds voor open gesteld had. Of Morgan was echt serieus wat hij zich niet kon voorstellen, of hij kon zich er echt heel goed voor afsluiten wat hem dan een betere optie leek. Hij kon zich niet voorstellen dat Morgan doorhad dat hij zijn aura kon voelen, maar misschien deed hij dat altijd al onbewust. Toen Morgan zijn mondhoeken iets omhoog krulden grijnsde hij voorzichtig. 'Het je het ze zien doen misschien?' Hij schudde zijn hoofd. Het was vast voordat hij hier kwam gebeurd, anders had hij het wel gemerkt. “Nee maar, heeft jou poppetje een ziel?” vroeg hij toen even tussen neus en lippen door. Hij zou Morgan makkelijk kunnen helpen als dat zo was, maar ja het was wel handig om het te vragen. Al wist hij niet of Morgan zijn vraag begreep en het wel goed opvatte. Het was vaak genoeg gebeurd dat anderen het absoluut niet goed opvatte.
Terug naar boven Ga naar beneden
Morgan

Morgan


Aantal berichten : 131
Registratiedatum : 12-04-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder je bed, 's nachts monster spelen ~

Character
Leeftijd: 18
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimema apr 18, 2011 3:59 am

Kalmpjes had hij uitgelegd dan Harrold genoeg kracht had in zijn stoffe beentjes om zelfs uit de tas te springen. Zijn ogen kropen weer omhoog om de jongen ietwat verbaasd aan te kijken, waarbij zijn handen in de beweging om alles weer een voor een terug te stoppen in zijn tas bleef hangen. 'Dat zou heel fijn zijn,' glimlachte hij nu breder, eentje waarvan je kon merken dat hij gemeend was. Zonder emotie had hij gesproken dat hij dit alles misschien hemzelf wel aangedaan had. Gauw onthulde hij al de onwaarheden in zijn woorden, beëindigde het weer opruimen van zijn tasje terwijl hij met een kleine glimlach naar Cayden keek. De voorzichtige grijns op diens gezicht deed Morgan bijna grinniken, maar het enige wat aanwezig was was het kleine glimlachje terwijl hij de band schuin over zijn schouder heen schoof. Langzaam stond hij op, klopte het gras van zijn wat strakke kimono af en keek Cayden aan. 'Natuurlijk,' was zijn eerste antwoord, rechtte langzaam zijn rug waarbij de wint meteen besloten had met zijn paarse lokken te spelen. Evenals de witte linten dwarrelde ze vrolijk mee, waarbij Morgan onzichtbaar geïrriteerd zijn hand door zijn haar haalde. De lage staart in zijn nek zorgde ervoor dat niet alles vrij bewoog, maar de loshangende plukken die daarvoor te kort waren hadden genoeg speling om hem in de weg te zitten. 'Elk ding of iets heeft een ziel zoals wij levenden hebben. Het is alleen te diep verborgen om zich werkelijk te kunnen verspreiden,' zijn handen op de schuine band op zijn borst van zijn tasje gewikkeld keek hij Caydan weer aan. 'Om die ziel werkelijk vrij te maken heb je een hele lange tijd nodig van jaren. Ik heb Harrold al erg lang, waardoor hij geheel vrij is gekomen en nu op zichzelf kan leven. Zijn eigen ziel geeft hem genoeg energie en levenskracht,' meer uitleg had hij op dit punt niet. Mocht hij meer willen weten zou Cayden het moeten vragen. Nu was Morgans aandacht meer op het vinden van Harrold gericht dan uitleggen waarom het poppetje kon leven. 'Ik denk dat we niet zo heel ver van deze plaats hoeven te zoeken. De dichter begroeide delen zijn waarschijnlijk de grootste kanst op slagen, als hij zich op de open stukken had vertoont hadden we alleen het gegil hoeven te volgen,' het laatste leek iets vermoeid eruit te komen, een kleine aanduiding hoe Harrolds karakter in elkaar zat.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademy.forumtwilight.com/
Cayden

Cayden


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 13-04-11
Leeftijd : 30
Woonplaats : In Drenthe

Character
Leeftijd: 17
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimedi apr 19, 2011 6:32 am

Hij zag dat Morgan hem verbaast aankeek toen hij voorgesteld had te helpen met zoeken. Was het zo raar dat hij dat wilde doen? 'Dat zou heel fijn zijn,’ De glimlach om de lippen van Morgan vertelde hem dat hij het echt fijn vond. Daardoor glimlachte hij een stuk rustiger terug. Hij begon Morgan aardig te vinden, al was hij soms afwezig. Hij mocht hem wel op de manier waarop hij met alles omging. Misschien konden ze vrienden zijn? Al wist hij niet zo goed hoe zo iets werkte, alleen dat je dan meer met iemand omging dan één keer. Ook hij stond op toen Morgan opstond. 'Natuurlijk,' Hij keek Morgan verrast aan hij had dat niet verwacht, al had hij het stiekem wel gehoopt. Zo zou hij Morgan beter kunnen helpen. Hij luisterde geboeid naar de rest van zijn woorden. Zou Morgan dat doen met de voorwerpen die hij zo net had laten bewegen? Zo klonk het wel en hij keek nieuwsgierig rond. Waar zou dat poppetje kunnen zitten? Hij wilde hem nou echt wel is zien. Hij keek naar de bosjes waarvan Morgan gezegd had dat het het logistische was dat hij zich daar verstopt had. Hij stelde zijn geest open en zocht de bosjes langs, het was lastig. Hij was niet getraind om voorwerpen te zoeken. “Een schreeuwertje?” vroeg hij toen na de opmerking van Morgan. Opeens prikkelde een aanwezigheid zijn zintuigen. Hij fronste zijn wenkbrauwen en liep naar het bosje toe waar hij het had opgevangen. Blijkbaar had iets of iemand hem door want hij voelde hem verplaatsen. Hij duwde nog de bosjes aan de kant en zag nog net een glimp van iets wat op een poppetje leek. “Hier is…was hij,” riep hij toen. Hij was al weer heel snel weg geglipt en hij voelde hem door de bosjes bewegen. “Hij is snel,” zei hij toen nog steeds fronsend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Morgan

Morgan


Aantal berichten : 131
Registratiedatum : 12-04-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder je bed, 's nachts monster spelen ~

Character
Leeftijd: 18
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimedi apr 19, 2011 8:33 am

Nadat hij gesproken had, waaronder hij opgestaan was en de tas om gehanden had zodat de band schuin over zijn borst liep, had hij Cayden een aanwezing gegeven waarvan Morgan zelf dacht dat Harrold het beste te vinden was. Zoals Cayden het deed aan de andere kant begon Morgan tussen de bosjes door te lopen. Hier en daar duwde hij de lage struiken opzij, op zoek naar een donkergekleed poppetje. Het formaat en het uiterlijk zoals je precies een poppetje voor zou stellen. Ronde uiteindes op zijn armpjes en beetjes, rond hoofdje op een haast schattig lijfje. Morgans mondhoeken krulde geamuseerd omhoog bij de vragende woorden van Cayden. 'Nee, van de gillende meisjes die van hem wegrennen,' grinnikte hij zachtjes, had er niet bij na gedacht dat zijn woorden anders opgevat hadden kunnen worden. Zoals hij kleine Harrold kende zou het gegil niet van hem af komen, eerder een mislukte, evil lach. Kalmpjes vervolgde hij daarna zijn zoektoch, hoewel zijn helder blauwe ogen naar Cayden schoten toen deze anders bewoog dan daarvoor. Stilletjes bleef hij staan, bekeek de frons op zijn gezicht waarna hij Caydens blik volgde naar de grond. 'Hebbes,' mompelde hij, waarbij voor een moment zijn zwarte kimono tot leven leek te komen en de witte linten wild naar achteren bewogen in de zelfde vlugge beweging van Morgans lichaam toen Cayden zelf aangegeven had dat er beweging te zien was geweest. Sneller en soepeler dan je bij zijn slungelige en slome houding zou verwachten schoot hij naar voren, zag in zijn ooghoeken de schaduw van Harrold over de bosgrond. Zijn voet kwam als eerste neer van zijn sprong, draaide een kwartslag waarbij de aarde spontaan omhoog sprong, waarbij Morgan zich weer met een grote kracht afzette. 'Harrold!' zijn eerst zo kalme stem donderde tussen de bomen door toen hij de kleine, witte lintjes van Harrold een boom in zag schieten. Met gebalde vuisten bleef hij weer even plots staan, zijn hoofd in zijn nek en zijn kimono weer stilletjes rond zijn lichaam. 'Harrold je weet wat er gebeurt als je niet heel gauw naar benen komt,' bromde hij verstaanbaar, zijn kalmte gelaat nu ontsierd met een diepe frons die de huid tussen zijn wenkbrauwen diep deed plooien. 'Aaaaaaaah, jij bent ook niets leuks,' klonk de hoge, toch mannelijke stem vantussen de bladeren. Een kleine, snelle schaduw leek ertussen uit te vallen en op Morgans schouder te landen. Het poppetje dat zo'n flinke hand hoog was had zijn handjes in zijn zij gezet, zijn voetjes wat uit elkaar en zijn lichaam naar het gezicht van Morgan gedraaid. Het lichaampje gehuld in een op maat gemaakte kimono, de zelfde witte linten rond zijn halsje zoals Morgan had. Alleen was Harrolds kimono licht blauw met witte randen, en had het poppetje zelf een vage, beige achtige kleur. Met een zachtte zucht richtte Morgan zelf zijn blik op het poppetje. 'Waarom ben je er weer uit gekropen. Je weet dat dat gevaarlijk is,' bromde hij zachtjes naar het popje, die hem alleen maar met een brede grijns aankeek, ergens wat hooghartig. [i]'Jij deed er zo lang over om je tas op te halen. Wat had ik moeten doen? Rustig blijven zitten. Het uitzicht was veel te mooi,' Harrolds hoofdje draaide zich met een zwijmelende blik om naar het meer. Iets wat Morgans blik doods deed laten staan, en zijn hand al omhoog kwam om het popje op te tillen. Bij de kimono tilde hij de spartelende Harrold op die er duidelijk niet mee eens was en hield hij hem voor zijn neus. 'Schaam je,' bromde hij bestraffend tegen hem, keek haast streng in de nukkig kijkende oogjes van Harrold.


Hoop dat alles goed verlopen is met uw vriendin 'nd stuff? :]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademy.forumtwilight.com/
Cayden

Cayden


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 13-04-11
Leeftijd : 30
Woonplaats : In Drenthe

Character
Leeftijd: 17
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimedo apr 21, 2011 4:01 am

'Nee, van de gillende meisjes die van hem wegrennen,' Hij grijnsde en keek Morgan aan. Toen schoot hij zachtjes in de lach. Ja oké, daar kon hij zich wel iets bij voorstellen. “Ooh aha, op die fiets.” Zei hij nog steeds na grinnikend. Hij hoorde hoe Morgan naar voren schoot achter hem toen hij zei dat hij hem gezien had. Cayden draaide zich om en keek naar Morgan die het poppetje probeerde te pakken. Hij moest zich inhouden niet weer te beginnen met lachen. Toen hij het poppetje de boom in zag schieten en Morgan begon te schreeuwen. Het poppetje heette dus Harrold en die luisterde niet zo graag. Hij ging naast Morgan staan en keek omhoog de bomen in. Hij luisterde naar de conversatie tussen die twee. Toen liet Harrold zich op Morgan zijn schouder vallen. Cayden keek naar het levende poppetje. Het verbaasde hem echt dat zo’n poppetje kon leven en dat maakte hem ook nog is heel nieuwsgierig. Hij had de ziel van het Harrold gevoeld en ook al was het maar licht geweest, toch had hij het opgevangen. Hij wachtte tot Morgan klaar was met het bestraffen van Harrold, daar ging hij zich niet mee bemoeien. Toen hij hem bij de kimono opgepakt had en hem voor zijn neus hing, grijnsde hij. Het was best wel een grappig gezicht hoe hij spartelde en nukkig bleef kijken. Cayden keek even naar Morgan en toen naar Harrold. “Hallo Harrold,” zei hij toen. Hij hoopte maar dat het wel goed was dat hij tegen Harrold sprak. “Ik ben Cayden,” vervolgde hij. Misschien had het poppetje het wel gehoord als hij al de hele tijd in de buurt was geweest. Waarschijnlijk had hij hem dan al de hele tijd zien zitten, maar eigenlijk vond hij dat niet erg. Hij vond Harrold wel grappig, al kon hij zich voorstellen dat als je er de hele tijd op moest passen hij best wel vervelend kon zijn. Hij was echt koppig. Hij nam het poppetje in zich op, het leek een heel normaal poppetje. Toch kon hij praten en had hij een ziel, echt heel bijzonder. Hij keek Morgan weer aan. “Gelukkig is hij terecht,” zei hij met een glimlach. Het viel hem nou pas op dacht Morgan eigenlijk helemaal niet had doorgevraagd, waarom hij gevraagd had of Harrold een ziel had. Hij wist dat bijna iedereen dat wel zou doen en hij waardeerde het echt dat Morgan niet van zulke vervelende vragen stelde. Hij knikte Morgan even toe en keek toen over het meer, of ze niemand aandacht getrokken hadden. Alleen er was niemand die naar hun keek, dus dat viel mee. Hij was er blij mee dat hij het meest afgelegen stukje had uitgezocht. Hij kon ook niet voelen dat ze in de gaten werden gehouden door diegene die de tas in de boom hadden gestopt. Hij zag de lol er sowieso al niet van in, maar ze waren hier ook niet eens? Ach ja, wat maakte het ook uit. Hij ging zich daar niet druk over maken. Hij kwam wat dichter bij Morgan staan om Harrold wat beter te kunnen bekijken. Hij glimlachte vriendelijk naar het poppetje.
Terug naar boven Ga naar beneden
Morgan

Morgan


Aantal berichten : 131
Registratiedatum : 12-04-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder je bed, 's nachts monster spelen ~

Character
Leeftijd: 18
Krachten:
Partner: x

I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitimema apr 25, 2011 6:50 am

Met de draaiende en spartelende Harrold tussen zijn vingers bleef Morgan droogjes en emotieloos naar het poppetje kijken, was ergens Cayden alweer vergeten. Zijn ogen schoten naar hun hoeken toen de beweging voor hem zichtbaar werd en hij zijn blik op de blonde jongen vestigde. Ook Harrold leek tot rust te komen en zijn armpjes over elkaar te slaan waarbij hij zijn koppetje draaide om Cayden aan te kijken. Met haast opgebolde wangetjes bleef hij naar de jongen kijken toen deze zich voorstelde. 'Mister Harrold de IV voor jou,' de zwarte oogjes gleden keurend over de jongen heen terwijl hij sprak. Zolang het geen meisje was, was Harrold niet geïnteresseerd. Een overdreven zucht kwam uit de mond van het poppetje, waarbij deze zijn aandacht weer op Morgan richtte die nog rustig terug blikte. 'Foei,' klonk de stem van Harrold nog even ongeïnteresseerd waarbij het Harrold voor het effect en bestraffing nog even heen en weer liet slingere. Een protesterende kreet van het poppetje vertelde dat hij dit alles behalve leuk vond. 'Nu blijf je bij me en ga je er niet weer vandoor anders ben je voor de komende week weer in het kooitje,' sprak hij Harrold streng toe terwijl hij hem weer op zijn schouder zette waar Harrold nors zich vasthield aan de witte kraag van Morgan. 'Sorry Cayden, voor Harrolds gedrag. Hij is gewoon verkeerd gemaakt,' de vrolijke glimlach op Morgans lippen en het verontwaardigde kreetje van Harrold gaf aan dat Morgan zelf zijn woorden niet geheel meende. 'Zeg, nu ik mijn spullen weer terug heb enzo moet ik eigenlijk terug om de binnen kant van mijn tas te stikken. Ze hebben hem beschadigt toen ze hem gestolen hadden, waarschijnlijk gezocht naar waardevolle dingen enzo. Maar ik weet niet wat jij wilt doen, ik snap als je je rust weer terug wilt opzoeken,' zijn hand achterop zijn hoofd, glimlachte vriendelijk naar Cayden als teken dat de jongen best mee mocht lopen. 'Harrold zal zich gedragen,' zijn hand kwam weer naar beneden waarbij deze losjes om de band voor zijn buik van de tas geklemd werd. Kalmpjes draaide hij zijn lange en nu weer ietwat slungelige ogende uiterlijk om om de bosjes uit te lopen en langs het meer terug naar het gebouw te wandelen. Harrold had zich alweer gemakkelijk gemaakt op de brede schouder, had zijn hoofd naar het meer gedraaid om met een iets te geïnteresseerde blik naar de zwemmende en zonnende mensen te kijken.


[ sorry voor de late post D: ]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademy.forumtwilight.com/
Gesponsorde inhoud





I am patient. Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am patient.   I am patient. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
I am patient.
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Buiten Degree :: Meertje-
Ga naar: