Flowers are dangerous.

'Staining my soul and stinging my eyes
the red on my hands
won't wash away, wash away
no where to run from what I have done
I'm no longer, no longer
a Rose of May'

Het meisje grinnikte terwijl ze door het bos liep. Al zingend liep ze verder. Een bloedrode roos die tussen haar vingers speelde. Ze moest toegeven het was hier prachtig. Zoveel beter dan in de grote stad. Waar geen groen was, alleen maar steen en vieze auto's. Het was hier in ieder geval lang niet zo erg als ze gedacht had. Suzuki stopte met lopen en gooide de roos weg. Er waren hier zoveel bloemen, zoveel. Het meisje plofte neer tussen de madeliefjes. Ze ontspande zich en plukte een witte bloem. Haar vinger streelde de kwetsbare blaadjes. Zo mooi en teder. Prachtig vond het meisjes ze, maar soms hadden ze doornen. Hard en prikkelbaar.
'Cage of the kings
No need for wings
So turn them to stone
from roses to bone'
Haar stem stokte in haar keel. Haar grijze ogen schoten van links naar rechts. Een pluk wit haar stak tussen de bomen uit. Glimlachend plukte ze de blaadjes van de bloem terwijl ze de gast nauwlettend in de gaten hield.
'when you look at me, what do you see?' Zong ze verder. Een bedwelemde zoete geur hing in de lucht. Het maakte je duf en slaperig, maar ook ontspannen. Wie o wie was daar?

- ow zoo flut >< -

"Wat denk je te gaan doen Solo?" De sissende stem van de Wizard die naast hem zweefde, schudde hem wakker uit zijn gedachten. Hij was er de laatste tijd niet bij met zin gedachten. Waarom dat was wist hij zelf niet eens, maar nu wist hij wel dat hij weer eens lekker iemand ging irriteren. Solo was niet echt een pesters typetje, maar hij hanteerde zijn motto; Het leukste vermaak is leed vermaak. Zijn rode ogen gleden naar beneden toe. Er was op dit moment helemaal niemand in het bos, dus viel hij ook helemaal niet op, zo hoog in de bomen, verborgen tussen de groene bladeren.
Vanuit het niets hoorde hij opeens iemand zingen. Er was dus wel iemand in het bos, op dit moment. Een valse en sluwe grijns kwam op zijn gezicht, terwijl Solo handig gebruik maakte van zijn gaves en naar een andere boom teleporteerde. Al snel had hij het meisje gevonden. Doodstil hielt hij zichzelf, terwijl hij boven haar hing. Ze had helemaal niets door en bleef maar zingen. Heerlijk dat soort meisjes. Maar... het was weer een meisje. Hopelijk zou hem niet het zelfde gaan gebeuren als bij Lovette, die hij niet meer uit zijn gedachten kon komen. Het feit dat ze zo teder en kwetsbaar was, maar toch de macht van een draak in zich droeg had hem verbaast doen staan. Solo schudde zijn hoofd en ging onderste boven in de boom hangen. Hij hing achter haar, op nog geen halve meter afstand. "Boe," Klonk zijn stem één keer, zacht en schril. Waarna hij meteen weg teleporteerde. Heerlijk om mensen weer eens goed bang te kunnen maken.

[Flut post T_T]