First official meeting?

Haar bruine haren zwiepten boven haar schouders. Ze had een groen bandje in haar handen. Waarom? Ze had niet durven weigeren. Ze moest het bandje met een paperclipje aan haar shirt maken. Het viel op tegenover het pakje wat ze meestal aan had op schooldagen, dus dat was wel handig. Haar was al verteld dat dit haar een bepaalde macht zou geven. Ze zou kinderen kunnen aanspreken op hun gedrag en zou mogen helpen wanneer iemand hulp nodig zou hebben. Ze was benieuwd of er een keer iets spannends zou gebeuren en ze ooit haar elektriciteit zou moeten laten zien. Eigenlijk, ergens diep van binnen, hoopte ze van wel. Ze had wat meer spanning en afleiding nodig wilde ze het hier wat leuker gaan vinden. Misschien dat deze Council haar zou helpen. Ze zat al heel lang hier in Degree en kende dus dit gebied uit haar hoofd. Het was niet moeilijk om ergens te komen via een snelle weg.

Uiteindelijk was ze er. De kamer van de Council. Ze klopte op de deur en opende hem. Er was nog niemand, dus haar medeleden waren er nog niet. Ze had gehoord dat ze begonnen met z’n drietjes. Zij en ene Solo en Lovette. Ze kende beiden niet, dus dat kon nog leuk worden. Ze zouden vanaf nu waarschijnlijk veel met elkaar te maken krijgen en zouden elkaar dus leren kennen. Of ze elkaar zouden gaan mogen of niet was nog maar de vraag. Ze snoof zachtjes en keek de kamer rond. In het midden stonden er tafels in een rechthoekige vorm, zodat als je eraan ging zitten je makkelijk met elkaar kon converseren. Zo zouden de discussies veel makkelijker gaan. Veel meer zou er niet gebeuren in deze kamer, dus het was goed. Verder stonden er nog kasten en was er een deur naar de kamer ernaast, waar de volwassenen meestal besprekingen hielden. Zo konden ze hen makkelijk bereiken wanneer er iets was.

Een diepe zucht kwam uit Mizore’s mond en ze deed het bandje omhoog over haar arm, om vervolgens het paperclipje onhandig aan het bandje vast te maken door hem door het bandje en haar mouw te steken. Ze keek naar het bandje en glimlachte lichtjes. Ze was dus officieel lid van de Council nu. Ze keek naar de tafel en zag dat er aan één kant maar één stoel stond. Het hoofd van de tafel. Ze ging aan de stoel precies daar tegenover, dus geheel aan de andere kant, zitten. Het hoofd van de tafel moest namelijk worden ingenomen door een volwassene. Ze had zo het gevoel dat het nog wel even kon duren voordat de andere twee er waren, aangezien ze te vroeg was. Maar, dat maakte niet uit. Ze had geduld.

Zo staan de tafels
Zo ziet de band eruit. :3
Enkel de Council leden!

Hij had zijn oortjes op zijn Ancient Star Carrier aangesloten, en de volumeknop flink open gedraaid. Het nieuws dat hij een vriendinnetje had was gelukkig nog niet zo heel erg verspreid, wat hij het liefst zo wilde houden. Anders zou zijn reputatie naar de knoppen gaan. "Solo?" De sissende stem van Laplace deed hem opkijken en zijn ogen open doen. "Uh?" humde hij kort, als bevestiging dat hij luisterde. "Waar ga je heen?" Solo zuchtte even, Laplace was nou niet echt van het slimste soort, en daar moest hij soms even rekening mee houden. "Ik heb een afspraak hier, ergens." Solo wist de weg in het gebouw op zijn duimpje, maar hij nam graag een omweg om kinderen te kunnen irriteren. Hij grijnsde even, stak zijn handen in zijn zakken en liep verder.
Terwijl hij door het gebouw struinde, vroeg hij zich af door wie hij was uitgenodigd. De naam op de blaadjes waren aan hem, Lovette en ene Mizore gericht. Het feit dat hij samen met Lovette was, beurde hem aan de ene kant op, maar baarde hem aan de andere kant zorgen. Straks zou het officieel bekend worden dat hij het vriendje van Lovette was. Het meeste schuwste meisje dat er was, had een relatie met de chagrijnigste jongen van Degree. Dat was nou niet echt een combinatie die je snel zou verwachten.
Solo stond voor een deur stil. Hier moest hij zijn, nu moest hij er tegen aan. Gebruik maken van de deur zat er bij hem niet in. Hij maakte handig gebruik van zijn krachten en teleporteerde naar binnen toe.
Eenmaal binnen bleef hij tegen de muur geleund staan. Zijn ogen richtte zich op het meisje dat er binnen stond. Ze was jonger dan hem, een jaar hoogstens. "Jij bent Mizore, neem ik aan?" vroeg hij op zijn gebruikelijke zachte, ijzige stem. Dit meisje was best interessant. Ze was jong, maar zeker niet zwak. Dat had hij meteen door, de atmosfeer in deze kamer was veranderd, zodra hij binnen was gekomen. Hoe zou dit gaan aflopen? En waar bleef Lovette?

Lovette kwam aanvliegen in haar drakenvorm en landde ergens achter Degree waar niemand was. Toen ze de grond aanraakte veranderde ze in no time weer in een normaal meisje. Ze keek rond en zover ze wist, was er hier niemand te bekennen, daar was ze ook erg blij om. ze zuchtte even opgelucht. Uit haar broekzak haalde ze de uitnodiging die ze gekregen had. Ze bleef er ook nog even naar kijken. "Solo en Mizore" mompelde ze. Solo kende ze dat was nogal logisch, maar wie Mizore was wist ze nog niet. Snel keek ze nog even waar ze moest zijn waarna ze het briefje in haar broekzak duwde. Ze geeuwde een keer met haar hand voor haar mond. Met een aardig tempo liep ze naar de ingang van Degree. Sommige kinderen liepen langs haar zonder haar uberhaupt aan te kijken. Niet dat zijzelf uberhaupt terug keek. Toen ze binnen was liep ze naar de goede verdieping. Toen ze op de verdieping was keek ze van de ene naar de andere kant. Uiteindelijk zag ze het goede lokaal nummer. "aha" zei ze zacht. Er stond nog niemand, was ze als eerst of was de rest al binnen? Toen ze voor de deur stond aarzelde ze even, maar ze dacht wel stemmen te horen dus er was wel al iemand. Vervolgens deed ze de deur open en stapte ze naar binnen. Ze deed de deur achter zichzelf dicht en keek de kamer rond. Het was echt een vergaderruimte. Haar blik ging naar het meisje wat al aan de tafel zat. Ze keek haar even aan. Voordat ze eigenlijk wat wou gaan zeggen merkte ze Solo op die tegen de muur stond. Ze nam maar de beslissing om gewoon te gaan zitten. Ze glimlachte lichtjes naar Solo en liep verder naar de tafel. Ze ging uiteindelijk, maar gewoon op een willekeurige stoel zitten.

Een beetje achterovergezakt zat Mizore op haar stoel. Haar rechterhand hield ze voor zich, voelend en ziend hoe de elektriciteit er sierlijk overheen danste. Normale mensen vonden een statisch schokje al vreselijk; zij voelde zoiets niet eens meer. Een elektrische schok met een voltpercentage zoals dit.. Dat zou hen flink raken. Ze had ervaring met haar krachten, maar nog lang niet genoeg. Nu ze bij deze groep zat.. Of, een echte groep was het niet.. Nu ze bij de Council zat, moest ze haar Railgun maar eens onder controle krijgen. Het was geen goed idee als ze iemand hielp en ze zichzelf en de ander ook wegblies. Ze voelde hoe elektrische schokken over haar haren begonnen te dansen en schudde haar hoofd zacht heen en weer. Ze mocht haar controle hier niet verliezen. Ze kon haar elektriciteit niet meer onder de duim houden als ze ook maar heel even iets deed waardoor ze de controle ook maar een beetje zou verliezen. En, ze zat nou niet echt te wachten op een stroomstoring hier.

‘Jij bent Mizore, neem ik aan?’ Haar rechtervoet plaatste ze snel aan de linkerkant van de stoel, zodat ze met een draai overeind kwam en de jongen die daar stond aankeek. Ze keek met een fronsje naar de deur en merkte dat ze een muntje uit haar zak had gepakt. Automatisch had ze het gedaan, van plan zichzelf te beschermen. Ze glimlachte en deed het muntje terug. Ze keek even naar de deur, fronsend. Ze wist zeker dat hij de deur niet had gebruikt. Wat was hij? Een Teleporter? Zou best nog eens kunnen. Ze glimlachte lichtjes. Dit moest Solo zijn, want haar was verteld dat hij de enige jongen was van hen drie en dit was absoluut geen meisje, dat was zeker. “Mizore, ja,” glimlachte ze. “Hayashi Mizore,” stelde ze zich toen voor, op de manier die zij gewend was. Achternaam eerst, dan pas de voornaam. De jongen was net wat ouder dan zij, maar dat had ze ook wel verwacht. Per slot van rekening lag het minimum qua leeftijd voor de Council tussen de veertien en vijftien jaar. Zij zou dus waarschijnlijk een van de jongste leden blijven.

Op dat moment kwam er nog een meisje aan. Opnieuw zat haar hand in haar zak. De muntjes die in haar zak zaten kon je horen rinkelen. Ze zag hoe het meisje zonder wat te zeggen op een stoel ging zitten en ze snoof zachtjes. “Jullie moeten Solo en Lovette zijn,” glimlachte ze. “Mijn naam is Mizore. Hayashi Mizore,” stelde ze zichzelf kalm voor, meer aan Lovette dan Solo, want tegen hem had ze het even geleden al gezegd. “Ik weet niet of jullie dit al hebben gekregen?” vroeg ze en ze legde haar vinger op het bandje rondom haar rechterarm. Ze keek even naar Lovette, wie ongeveer even oud leek als Solo en dezelfde haarkleur had. Mizore ging met haar hand door haar bruine haar. Hmmn.. Ze viel weer eens erbuiten. Maar, het maakte niet uit. “We zullen beginnen met z’n drietjes, later zullen we vast wel meer leden krijgen,” zei ze, waarna ze een blik wierp op de vele stoelen. “Anders moeten we dit maar eens anders inrichten, want zoveel stoelen hebben we niet nodig,” mompelde ze er zacht en onverstaanbaar achteraan. “Ik hoop dat jullie weten wat we hier gaan doen?” vroeg ze toen kalm. Zij had alle informatie al gehad van de volwassenen, maar ze wist niet of Solo en Lovette ook zo ingelicht waren. Per slot van rekening was zij de eerste die geïnformeerd was hierover, dus zou het best eens kunnen dat het bij hen net wat anders was gegaan.