This is a girl's room...

Eve was meegesleurd door Dylan terug naar Degree, naar de slaapkamers. Hij had gezegd dat zij hem in de war maakte en dat het eigenlijk nooit zo ging met een meisje. Tenminste zo kwam het bij Eve over. Ze had alleen maar een paar keer kunnen grinniken om zijn woorden. Ook het idee dat ze naar de meisjesslaapkamer gingen kon ze niet in mee stemmen aangezien ze gewoon werd meegesleurd hiereen. Nou eigenlijk kon je het gewoon de zaal noemen waar de meisjes sliepen aangezien het geen kamers waren. Ach ja ze vond het niet erg anders had ze hem wel ergens anders mee naar toe getrokken. En wat kon er nou misgaan? Ze had ook gezien dat hij het eten in de zak had geteleporteerd en gewoon had meegenomen. Toen ze dan eindelijk bij Degree waren, keek ze heel even naar Dylan. Ze had nog steeds zijn hand vast. Ze trok hem vervolgens mee naar binnen en enkele trappen omhoog. Ze kwamen dan eindelijk op de verdieping waar de grote zaal was waar de meisjes dus sliepen. Ze liet voor even Dylan's hand los en opende de deur en liep naar binnen. Ze liet hem open voor Dylan en liep zelf door. Ze draaide zich half naar Dylan om "welkom in de zaal waar de meisjes slapen" zei ze grinnikend. Vervolgens liep ze zelf even snel door om te kijken of er geen kleding rond haar bed heen slingerde. Toen er nog wat op de grond lag, duwde ze het snel onderin de la van haar kast. Bijna bij elk bed stond er wel een best grote kast. Maar dat kwam waarschijnlijk doordat meisjes gewoon veel kleding hadden. Haar bed was al opgemaakt, maar dat deed ze zelf altijd al, automatisch. Ze draaide zich om en vroeg zich af of Dylan al bij haar bed was of zwaar geïnteresseerd de zaal rond aan het kijken was. Zijzelf ging voor even op haar bed zitten terwijl ze nog een keer gaapte. Haar kussen en dekbed hadden een neutrale beige kleur. De kast was van hout en op de kast lagen een paar bladen en nog wat troep.

only Dylan x Eve, Lekker puh >3

Uiteindelijk werden de rollen omgedraaid en sleurde hij haar niet langer mee, maar zij hem. Hij liet zich meesleuren en stribbelde niet tegen. Eenmaal voor de kamer aangekomen liet Eve zijn hand los en hij glimlachte even naar haar. Ze opende de deur en hij liep kalm de kamer binnen, alsof hij dat elke dag deed. Hij wilde even groeten, maar er was niemand. Aan de ene kant fijn, maar.. Nee, eigenlijk was dat enkel positief. Hij deed de deur achter zich dicht en liet de tas vallen, hopend dat degene die binnenkwam erover heen zou vallen. Dat zou hem leren. Of.. Haar, waarschijnlijk.
Hij keek gefascineerd om zich heen en grinnikte binnensmonds toen hij Midori’s bed zag, met het voorspelbare pyjamaatje erop. De andere pyjama’s waren meestal kleiner. Of minder kinderachtig. Eén van de twee, soms zelfs beiden. Sommigen hadden het opgeruimd, waardoor hij alleen de deken kon zien en die was niet echt interessant. Hij snoof zacht. De meeste jongens sliepen in veel minder dan meisjes deden. Sommigen hadden enkel een boxer aan. Hij had dan nog een shirt, omdat hij niet van plan was te laten zien hoe zijn rug eruit zag. Niet dat het zo vreselijk was, maar het droeg herinneringen met zich mee die hij liever vergat.
Hij liep rustig achter Eve aan, kijkend naar alles wat er op de bedden en de grond lag. Helaas lag al het interessants goed verstopt. Hij ging naast haar zitten en draaide haar hoofd een beetje naar hem toe, waarna hij zacht zijn lippen op de hare drukte, maar al gauw weer van haar af kwam. “Let me see,” zei hij, waarna hij de laden van haar kast opende en geïnteresseerd erin keek, benieuwd wat hij zou vinden. Hij grinnikte even zacht, terwijl hij iets eruit haalde en het tegen haar gezicht aan gooide, niet door hebbend wat het eigenlijk was. Hij hoopte maar op een shirt, zodat ze niet al te boos zou worden.

Eve zat rustig op haar bed terwijl haar blik op Dylan gericht was. Blijkbaar had hij gehoopt dat er bh's ofzo op de grond lagen bij andere meisjes hun bed. Ze zag wel dat er sommige pyjama's lagen op de bedden. Eve moest eerlijk toegeven dat ze alleen maar in een onderbroek en een shirtje sliep. Ze keek Dylan nog steeds aan en vond het best wel grappig dat hij niks interessants bij de rest kon vinden. Ze moest even grinniken. Ze keek weer voor haar toen hij naast hem kwam zitten. Ze voelde hoe hij haar hoofd naar hem toe draaide. Ze keek hem nieuwsgierig aan en voelde voor even zijn lippen op de hare. Daarbij had ze ook even haar ogen gesloten. Toen ze zijn lippen weer van de hare af haalde, keek ze hem aan toen hij wat in het engels zei. Het beloofde echter niet veel goeds, die zin die die uitsprak. "Dylan..." mompelde ze droog en best wel een beetje geïrriteerd, toen hij maar is dacht om leuk in haar kledingkast te gaan graaien. "daar heb je niks te zoeken" zei ze er kalm achteraan. Ze wou opstaan en zijn handen uit haar la trekken, maar voordat ze überhaupt kon opstaan kreeg ze een kledingstuk in haar gezicht gegooid. Ze greep het ding geïrriteerd en keek ernaar. Het bleek echter een zwarte lingerie beha te zijn. Waarom moest hij dat nou weer pakken? Haar ogen werden groot en haar hoofd werd rood. Aangezien Dylan toch druk bezig was met haar kast uit te mesten, stopte ze snel de bh onder haar zodat ze erop ging zitten. Ze sloeg haar hand tegen haar voorhoofd en zuchtte even.

Hij keek naar de verschillende kleuren die er te zien waren in de lade. Interessant. Hij had geleerd dat je aan iemands ondergoed kon zien wat voor type persoon diegene was. Toen hij iets zag met bloemetjes, gingen zijn handen er meteen naartoe. Het scheen een bloemetjes beha te zijn. Hij keek Eve even aan. “Super sexy,” bracht hij droogjes uit en hij gooide het lacherig naar haar hoofd toe.
Hij keek natuurlijk gelijk weer in de lade, geïnteresseerd door wat ze allemaal had. Toen hij wat zwarts zag keek hij er lacherig naar en pakte hij het op, alsof het waardevol bewijs was wat hij maar heel voorzichtig aan mocht raken. Hij tilde het op, terwijl hij er met grote ogen en één opgeheven wenkbrauw naar keek. Hij legde het weer terug in de lade, waarna hij deze dicht deed.
Hij klom half over Eve heen, om naast haar te gaan zitten. “Ik heb genoeg gezien,” lachte hij, waarna hij de bloemetjesbeha van haar afpakte en hem uitrekte. “Pas jij dit?” vroeg hij met een droog hoofd en hij trok er een keer aan, alsof hij zo kon zien of het groot genoeg was voor haar. Uiteindelijk schoot hij het ding af en teleporteerde hij het terwijl het door de lucht vloog terug de kast in.
“Nu weet ik tenminste wat voor leuks je hieronder draagt,” zei hij, terwijl hij met zijn vinger langs haar nek gleed, tot hij weer op het zelfde plekje stopte als altijd. Hij liet zich achterover op het bed vallen en keek naar boven, waardoor hij dus alleen de onderkant van het bed erboven zag. Niet echt interessant, dus. Daarom richtte hij zijn blik al snel weer op Eve. Veel, veel beter. Hij keek haar even geamuseerd aan. “Volgende keer mag je mijn kleren zien. Maar, ik zal je vertellen dat ik niet van die.. Interessante.. Dingen heb,” zei hij pesterig, waarna hij rechtop ging zitten. “Ik klier je maar, hoor,” glimlachte hij toen, waarna hij heel even zijn lippen op de hare drukte, maar al snel weer recht ging zitten.

Waarschijnlijk was dit wat er fout kon gaan als je een jongen in je kamer liet komen. Al was dit niet echt een kamer, dit was meer een zaal met bedden en heel veel kasten, met daarin heel veel meisjes kleding. Ze keek eigenlijk best wel bang toe hoe Dylan haar lade onderzocht. Straks vond hij iets raars en dan vond hij haar ook meteen raar. Die gedachte zorgde ervoor dat ze duizelig werd. Ze begon wat hulpeloos en doelloos aan zijn arm te trekken. Ze wou zeggen dat ie op moest houden, maar op een of andere manier kreeg ze geen woorden uit haar keel. Blijkbaar had Dylan iets leuks gevonden en hij haalde een bloemetjes bh uit haar lade. Haar ogen werden groot. Waarom ligt dat ding daar nog in? Haar blik ging naar Dylan toen hij zei dat het super sexy was. Haar gezicht werd alleen nog maar roder. Ook deze bh kreeg ze naar haar hoofd geslingerd. Ze ving het ding en bleef er naar kijken, te verbijsterd om wat te zeggen. Ze zag in haar ooghoek echter iets zwarts verschijnen uit haar lade. Ze keek er in een flits naar en haar ogen werden groot. Waarom pakte hij nou net zulke dingen? En ze keek verslagen naar Dylan hoe die naar dat vreselijke ding keek en hem weer in de kast terug legde en vervolgens de lade dicht deed. Toen hij half over haar heen klom om aan de andere kant van haar te zitten, keek ze hem nieuwsgierig aan. Ook was ze de bloemetjes bh in haar handen allang vergeten. Toen hij zei dat hij genoeg had gezien kneep ze haar ogen even dicht en zuchtte ze heel erg diep. Opeens werd er iets uit haar handen gejat, het was de bloemetjes bh die ze blijkbaar nog vast had. Ze opende haar ogen en keek naar Dylan toen ie vroeg of die bh haar paste. Hij begon het ding uit te rekken en ze bleef er verbijsterd naar kijken. Ze schudde haar hoofd en kon weer helder denken. Ze probeerde het ding weer af te pakken, maar hij schoot het ding af waarna het in het niets verdween. Hopelijk had hij het in de kast geteleporteerd en niet ergens anders, voor de lol. Ze keek hem aan "nee die bh pas ik niet meer, toen was ik 12, vraag me niet waarom ik dat ding nog heb" zei ze met een rode kop, terwijl ze wat schamend de andere kant op keek. Ze voelde hoe Dylan's vinger weer langs haar nek gleed en ook zijn woorden waren haar niet ontgaan. "daar ben je zeker wel heel blij mee, dat je het nu weet?? maar je weet eigenlijk nog steeds niet wat voor kleur en wat voor een vorm het heeft" zei ze met een scheve glimlach. Ze keek hem even aan toen hij zich achterover op het bed liet vallen en al snel haar weer aan keek. Want blijkbaar was zijzelf een beter uitzicht dan de onderkant van een bed. Toen hij zei dat zij zijn kleren mocht zien, glimlachte ze even lief. "dan kan ik ook jou kast een keer plunderen" zei ze met een grijns. Dylan zei dat hij haar maar aan het klieren was. Voordat ze antwoord kon geven voelde ze zijn lippen weer even op de hare. Ze had elke keer de neiging om haar lippen terug te drukken op de zijne en ze daar de hele tijd te houden, maar ze hield zich in. Haar ogen werden even groot toen ze nog bedacht dat ze op die zwarte lingerie bh zat. Die bh droeg ze wel vaak, die was niet van toen ze nog 12 was. In een flits greep ze het ding onder haar kont vandaan en duwde ze het ding zo snel ze kon terug in de la. Daarna zuchtte ze even waarna ze rustig op bed ging zitten. Ze draaide zich naar Dylan toe en duwde hem op zijn rug. Zijzelf bleef echter zo over hem heen zitten. "je moest en zou mijn ondergoed zien he...??" mompelde ze even droog terwijl ze hem even sirieus aan keek, maar daarna weer een lieve glimlach op haar gezicht liet verschijnen en weer gewoon recht ging zitten.

Eve zei hem dat ze hem niet meer paste. Dat ze hem op haar twaalfde aan had en geen idee had waarom ze hem nu nog had. “Misschien had je er leuke herinneringen aan?” vroeg hij met een glimlachje die alleen maar wat fouts kon betekenen. Ze vroeg of hij blij was met dat hij het nu wist en hij knikte overenthousiast. “Ik moet toch wel weten of je iets beschaafds draagt onder je kleertjes?” vroeg hij. “Dadelijk schrik ik me dood als ik een.. Heel flauw grapje.. Uithaal,” zei hij droogjes. Ze zei dat hij nog steeds niet wist welke kleur of vorm het had en hij grinnikte. Hij gleed zacht met één vinger onder haar jurk, maar stopte al na een centimeter of twee. “Grapje,” bracht hij droog uit. “Maar je weet wel dat ik in één flits die jurk van je af kan halen, he?” vroeg hij, terwijl hij haar glimlachend aankeek. “Of ik laat die leuke bloemetjes beha van je - of wat je ook aan hebt vandaag - zo in mijn handjes verschijnen,” glimlachte hij en hij bewoog zijn hand heen en weer alsof er een beha in zat. Hij snoof eventjes zacht. “Dus kijk maar uit, Cara Mia,” zei hij toen.
Hij werd op zijn rug geduwd en had gezien hoe ze iets zwarts snel in de kast deed. Hij grinnikte. “Wat was dat?” vroeg hij zacht, maar hij verwachtte geen antwoord. Ze vroeg iets over dat hij haar ondergoed moest en zou zien en hij knikte. “Uhu! Dat is belangrijk,” zei hij droogjes. “Aan iemands ondergoed kan je zien wat voor leuke fantasieën een bepaald persoon heeft,” sprak hij. “Bijvoorbeeld die bloemetjes laten zien dat je weinig kans denkt te hebben - of fantasieloos bent - op.. Je weet wel. Maar dat leuke lingeriebroekje daarentegen..” sprak hij, maar hij maakte zijn zin niet af, verwachtend dat ze zelf wel zou weten wat daar achteraan zou komen. Toen zij weer recht ging zitten bleef hij rustig liggen; het lag wel lekker en hij kon haar vanuit deze houding goed zien. En dat laatste was natuurlijk heel belangrijk. Hij ging even zitten en pakte haar rond haar middel beet, om vervolgens zich net wat anders op het bed te laten vallen; met hun hoofden op het kussen. Hij grinnikte even.
“Hmmn.. Dit ligt pas lekker.”

Toen Eve had gezegd ze niet wist waarom ze die bh nog had, kreeg ze al snel een vraag naar haar hoofd geslingerd. Hij zei dat ze misschien wel leuke herinneringen er aan had. Haar hoofd bleef nog een beetje rood en keek even de andere kant op. "nee, ik heb er geen herinneringen aan, ben hem gewoon vergeten weg te gooien" zei ze droogjes. Toen hij zei of eerder vroeg dat hij wel moest weten of ze beschaafde dingen onder haar kleding droeg. Ze kneep even haar ogen dicht en ze kon het niet laten om even te zuchten. "oo ja vast, jij schrikt zeker" ze had echter niet verwacht dat hij zomaar een vinger onder haar jurk zou doen. Toen hij met zijn vinger eronder zat, greep ze het uiteinde van haar jurk vast in een reflex en duwde ze het naar beneden. Toen hij echter weer stopte liet ze langzaam haar jurk los. Waarom had ze zo'n stomme reflex? dacht ze droog. Ze keek weer naar Dylan toen hij zei dat hij in één flits haar jurk kon verwijderen of zo haar beha in zijn hand kon laten verschijnen. Haar ogen werden even groot en automatisch sloeg ze haar armen om haar jurk heen en hield ze haar jurk vast. Toen hij vroeg wat het was wat ze net snel terug in de lade had gesmeten, keek ze hem met een glimlachje aan. "eu... niks" zei ze met een flauwe grijns op haar gezicht. Hij zei vervolgens dat het belangrijk was om te weten wat mensen droegen, daaraan kon je blijkbaar zien wat voor fantasieën ze hadden. Toen hij weer over de bloemetjesbeha begon en vervolgens ook wat over dat lingeriebroekje begon, werd ze weer knalrood. Ze wende haar blik af "op m'n 12e was ik niet van plan om "het" te doen en dat broekje gaf iemand voor de lol" zei ze droog. Toen ze hem echter weer aan keek, ging hij zitten en deed hij zijn armen om haar middel. Vervolgens liet hij zich vallen op het bed waardoor Eve automatisch mee ging. Ze lagen nu allebei met hun hoofden op het kussen. Het rode was nog steeds niet van haar gezicht en waarom had hij nou net de 2 ergste dingen uit haar kast gehaald. Ze hoorde hem zeggen dat dit pas lekker lag. Ze grinnikte even. "hmm... nu moet ik nog oppassen ook, dat ik niet opeens mijn jurk kwijt ben" zei ze droog.

Ze zei dat ze geen herinneringen aan hem had, maar het enkel vergeten was weg te gooien. Hij glimlachte. “Natuurlijk. Mijn mooie maagdje,” zei hij droogjes en hij lachte even zacht. Ze kon er dus weinig herinneringen aan hebben. Of ze had tegen hem gelogen, maar dat leek hem sterk. Ze was niet zo’n type daarvoor, al had ze hem nooit al te hard afgewezen in zijn spelletjes.
Ze reageerde geschrokken op zijn actie. Hij glimlachte even kort als reactie hierop. Ze had nog altijd niet door dat hij - bij haar - toch niet verder ging dan dit. Ze wilde dit niet, dus hij deed het niet. Bovendien wilde hij dat het deze keer.. Anders ging dan normaal. Vandaar dat hij haar tot nu toe enkel kleine kusjes had gegeven. Als hij het anders had gewild, was het echt niet daarbij gebleven. Vooral niet nu; in deze houding.
Ze zei dat ze moet oppassen dat ze haar jurk niet ineens kwijt was en hij glimlachte droogjes. “Hmmn..” mompelde hij. “Ik zou zeker wel eens willen weten wat voor interessants je op dit moment aan hebt. Maar, ik zal het niet heel persoonlijk opvatten, want je kende mij nog niet toen je dit aandeed,” zei hij, waarna hij zijn vinger even langs de achterkant van haar nek liet glijden, verder naar beneden tot hij aan de bovenkant van haar jurk zat, om vervolgens zijn vinger daar onder te steken, nog altijd glimlachend. Hij haalde zijn vinger al snel weer weg. “Grapje, toch,” sprak hij droog. Hij legde zijn arm weer rond haar middel en glimlachte even.
“Je bent toch niet bang dat ik je echt wat zal doen, he?” vroeg hij zacht. “Dat doe ik heus niet,” zei hij en hij drukte even zacht een kusje op haar voorhoofd. Natuurlijk; hij was en bleef een typische etterbak. Maar, ze had zo onderhand wel door dat het hier niet (alleen) om haar lichaam ging, toch?

Ze keek hem aan terwijl hij glimlachte en vervolgens zei dat ze zijn "mooie maagdje" was. Het woord maagdje stond haar alleen niet zo aan. Het klonk zo raar, ach ja het zou raar zijn als ze... laat ook maar. Ze sloot even haar ogen en probeerde aan iets anders te denken. Toen hij zijn ving een paar centimeter over haar jurk had laten glijden en daarna al snel weer gestopt was, had ze nogal geschrokken gereageerd. Dit was allemaal een reflex geweest. Aangezien meerdere jongens zulke dingen bij haar geprobeerd hadden, had ze een super reflex in zulk soort dingen. "dat was een reflex" zei ze mompelend terwijl ze naar beneden keek. Toen ze dan eindelijk lagen, lag zijzelf met haar rug van hem vandaan dus ze keek naar zijn borst, omdat hij groter was dan haar. Ze moest haar hoofd kantelen, naar achter, om hem in zijn ogen aan te kijken. Toen hij begon te praten kantelde ze haar hoofd dus naar achter om hem aan te kijken. Hij zei dat hij zeker wel zou willen weten wat voor interessants ze onder haar jurk wel niet aan had. Zijzelf wist dat ze Een donkerblauw setje aan had, maar dat ging ze nog niet aan z'n neus hangen, daar mocht ie lekker zelf achter komen als ie wou. Ze glimlachte en wou wat zeggen en voelde opeens zijn vinger langs haar nek, onder haar jurk gaan. Hierdoor kreeg ze een rilling en duwde ze automatisch haar rug weg, waardoor ze dichter tegen hem aan lag. "pest me niet zo..." mompelde ze zacht met een blos over d'r gezicht. Ze keek hem weer aan en luisterde geduldig naar hem. "nee hoor, daar ben ik niet meer bang voor" zei ze met een glimlach. "het zijn gewoon reflexen die beter zijn geworden, door nou ja.... andere jongens" zei ze droog, terwijl haar blik even naar de band ging om zijn nek.

Ze vertelde dat het een reflex was. Hij glimlachte lichtjes. Door zijn actie duwde ze zichzelf iets dichter tegen hem aan en hij grinnikte. Ze zei dat hij haar niet zo moest pesten en hij ging even met zijn hand door haar blonde haren. De blos op haar wangen liet hem glimlachen. Niet omdat hij haar uit wilde lachen, of zo. Het zag er gewoon behoorlijk schattig uit, waardoor hij niet anders kon. Hij vond het fijn om zo met haar te liggen. Gewoon liggen. Dat had hij ook nooit kunnen verwachten.
Ze zei dat ze daar niet meer bang voor was en hij glimlachte. Beter. Ze zei dat het enkel reflexen waren die beter waren geworden door andere jongens. Hij trok haar een beetje omhoog, zodat ze op zijn hoogte lag en hij haar dus beter aan kon kijken. “Ik zal je wel tegen enge gasten beschermen,” glimlachte hij, waarna hij even fronste. “Tenminste..” mompelde hij toen. “Als je dat wilt. En als je mij niet beschouwt als enge gast,” glimlachte hij toen. Want, Midori - bijvoorbeeld - beschouwde hem wel degelijk als enge gast.
Het duurde even voor hem opviel dat ze naar zijn band had gekeken. Zijn hand ging ernaartoe en hij glimlachte lichtjes. Hij liet de band op zijn plek zitten. “Littekens,” zei hij kalm. “Ik heb geen verleden van een zielig kindje wiens ouders hem in de steek hebben gelaten - of in een ongeluk zijn gestorven - en die toen hier is gekomen. Onder deze band loopt een lang litteken. En over mijn rug lopen er ook een aantal,” zei hij droogjes en hij haalde even diep adem. Natuurlijk. Ze hadden hem daar moeten houden. En de enige manier om hem tegen te houden - met zijn Move Point - was door hem pijn te geven. Dit hadden ze op verschillende manieren gedaan. Hij haalde even diep adem en besloot dat gedeelte - voor haar bestwil - maar even voor zich te houden. “Dus, vandaar dat ik altijd met dat rotding loop,” glimlachte hij toen.

Eve voelde hoe hij met zijn hand door haar blonde haren gingen en ze zag hem glimlachen. Ze vroeg zich af waarom. Ze had zelf niet door dat dat kwam doordat ze aan het blozen was. Toen ze opeens een beetje omhoog getrokken werd, keek ze verrast naar Dylan. Nu was ze op oog hoogte. Ze keek naar beneden en ze zag dat Dylan zeker een stuk groter was dan haar. Niet eerlijk dacht ze droog. Dylan zei dat hij haar wel tegen enge gasten zou beschermen waarna hij glimlachte. Hij fronsde echter snel daarna en zei toen of ze dat wel wilde en hem niet zag als een enge gast. Ze moest even lachen "nee, jou zie ik niet meer als een enge gast" zei ze grinnikend "als ik je eng vond had ik allang proberen weg te komen" zei ze droog. Toen Eve haar blik op zijn band om zijn nek had gericht, merkte Dylan na een tijdje pas dat ze er naar keek. Ze was verbaasd toen hij het woord littekens zei. Ze dacht dat het gewoon een accessoire was of hoe ze het ook moest noemen. Ze keek hem nieuwsgierig aan toen hij verder sprak. Hij zei dat hij geen "normaal" verleden had gehad, nou wat je normaal kon noemen. Maar iniedergeval niet zoals de meeste hier hadden gehad. De meeste kinderen hier die waren of in de steek gelaten door hun ouders, of hun ouders waren gestorven door andere. Eve had echter ook geen "normaal" verleden gehad. Toen ze jong was werd er vanalles op haar getest zodat ze kon gebruikt worden als wapen. Op een gegeven moment wist ze te ontsnappen. Haar ouders heeft ze nooit als ouders aangezien. Volgens Eve had ze geen ouders. Ze schoot echter weer uit haar gedachte toen Dylan zei dat hij daarom met dat rotding moest lopen. "ik vind het wel leuk staan" zei ze glimlachend. "ik heb ook niet zo'n verleden gehad, was het maar zo..." mompelde ze zacht. Waarna ze even weg keek. Haar blik ging echter weer snel naar Dylan met een glimlach op haar gezicht.

Ze zei dat ze hem niet meer zag als een enge gast. Niet meer. Hij grinnikte even droogjes. Ze zei dat als ze hem eng vond ze allang geprobeerd had weg te komen en hij sloot zijn armen even beter om haar heen. “Dat probeerde je ook,” glimlachte hij, doelend op haar actie bij de heuvels. Eigenlijk was hij wel blij met die actie; anders hadden ze nu misschien niet zo gelegen. Hij was behoorlijk geschrokken omdat zij zo schrok. En dat klonk vreselijk onlogisch.
Ze zei dat ze het wel leuk vond staan en hij glimlachte droogjes. “Tjah, iets beters dat het bedekt is waarschijnlijk moeilijk te vinden,” glimlachte hij. Hij haatte zijn ouders, alle andere wetenschappers en.. Eigenlijk een groot deel van de mensheid. De rest boeide hem niet. Tot nu toe waren er maar twee mensen die hem boeiden. Midori - hij had zelf ook geen idee waarom - en Eve, wat hem ook bleef verbazen. Niet omdat zij het niet waard was; ze was perfect, in zijn ogen. Het was gewoon.. Juist daarom. Normaal zou hij iets heel anders hebben gedaan.
Ze zei dat ze ook niet zo’n verleden had gehad en liet merken dat ze het liever wel zo had gehad. Hij sloot zijn armen wat steviger om haar heen, zodat ze tegen hem aan lag. Hij wilde iets zeggen, maar de woorden waren ver te zoeken. Zo bleef hij liggen, haar vast houdend. Niet te strak, maar wel zo dat hij haar tegen zich aan kon voelen. Hij glimlachte lichtjes, al was dat niet zozeer omdat hij vrolijk was. Eerder onzeker. Zij was lief, aardig. Hij kon haar alleen teleurstellen. Hij haalde even diep adem en kneep zijn ogen dicht.

Het was even stil geweest na haar woorden, maar hij had gegrinnikt en vervolgens gezegd dat ze het had geprobeerd om weg te komen. Ze fronste en dacht terug aan wat ze had gedaan. Dat was waarschijnlijk niet haar beste actie geweest en ook had ze moeten weten dat Dylan nog z'n move point had. Ook kon hij zijn aanwezigheid verwijderen. Dat had ze in de bieb gezien, maar toen hij haar had laten schrikken had ze dat niet meer kunnen herinneren. Hij was meer geschrokken dan dat zij eigenlijk was geweest. Het was waarschijnlijk zijn bedoeling niet geweest, maar ze wou dat ze niet zo erg was geschrokken. Iniedergeval hoe hij nadat ze zo geschrokken was, was hij zich heel lief gaan gedragen. Dat had haar waarschijnlijk geraakt. "ja, maar het was geen goede actie geweest" zei ze droog, nog als antwoord op die woorden. Ze keek weer even naar de band om zijn nek toen hij zei dat hij waarschijnlijk niks beters kon vinden. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "ik vind het leuk of je het wil of niet" zei ze grinnikend. Opeens hield hij haar wat strakker tegen zich aan. Het bleef comfortabel en ze vond het niet erg. Hij was stil, waarschijnlijk kwam dat omdat ze zelf over haar verleden begon.. ofzoiets. Ze kon nog net naar zijn gezicht kijken op deze manier. Ze zag dat hij zijn ogen dicht had geknepen. Ze keek even bezorgd, waarna ze glimlachtte en langzaam haar ogen sloot. Ze duwde zich nog meer tegen hem aan en legde haar hoofd tegen zijn borst. "je had gelijk dat het knus ligt" zei ze kalm "ik hou je wel als knuffel" zei ze grinnikend. Ze bleef zo met haar ogen gesloten tegen hem aan liggen.

Ze zei dat het geen goede actie was geweest. “Mijn actie was degene die het veroorzaakte,” mompelde hij droogjes. Zij was weggerend. Hij had ook gewoon voor haar kunnen verschijnen en haar opvangen, of iets in die zin. Maar, hij had weer raar moeten doen en had haar toen zo erg laten schrikken, dat het hem pijn had gedaan. En pijn was iets dat hij niet snel voelde.
Ze zei dat ze het mooi zou blijven vinden en opnieuw gleed zijn hand even naar zijn band. “Ach.. Het doet mijn reputatie als engerd goed,” zei hij, doelend op Midori. Hij grinnikte even droogjes.
Hij voelde hoe ze zichzelf meer tegen hem aan duwde en haar hoofd tegen zijn borst legde. Hij glimlachte lichtjes en opende zijn ogen, kijkend naar het blonde meisje dat in zijn armen lag. Ze zei dat hij gelijk had gehad dat het lekker lag. Toen ze zei dat ze hem wel zou houden als knuffel haalde hij even diep adem. “Wees daar niet zo zeker van,” zei hij rustig. Hij glimlachte heel even. Ze zouden er zo voor ieder ander uit zien als een normaal koppel, maar.. Ze waren niet eens echt een stel, al begon het er wel heel erg op te lijken. Hij durfde het gewoon niet aan.
“Misschien is het niet zo slim om..” mompelde hij zacht, maar hij kon zijn zin niet afmaken. “Ik verpest het toch weer,” fluisterde hij toen, al wist hij niet of ze het zou verstaan. Hij wilde haar niet zoals die andere meisjes. Hij wilde dat dit anders ging; dat dit ging zoals bij ieder normaal koppel. Alleen.. Hij kon dat niet. Hij had geen bindingsangst - vond hij. Hij kon de vrijheid best missen - dacht hij - en hij vond het zeker niet erg als hij meer tijd met haar door kon brengen. Maar.. Tjah.. Hij durfde een relatie aan de ene kant best aan, maar hij was bang dat hij uiteindelijk degene was die haar pijn deed. En, dat wilde hij haar niet aan doen. Dat was zielig.

Eve had nog gehoord dat hij de schuld op zich nam voordat ze haar ogen had gesloten. Ze had er voor de rest niet op gereageerd, want ze wou niet dat hij zo depressief werd. Het kwam alleen maar door haar dat hij haar zo had laten schrikken. Dus uiteindelijk was het toch haar schuld geweest. Maar dat hield ze maar voor haar, misschien was het een keer goed voor hem als hij écht om iemand gaf. Ze hield haar ogen gesloten en de woorden over zijn band om zijn nek waren haar niet ontgaan. Ze had alleen maar kunnen grinniken. Waarschijnlijk had hij al eerder meisjes angst op gejaagd voordat hij bij haar kwam. In het begin kon hij ook best wel eng zijn, maar op de een of andere manier was ze hier beter bestand tegen dan een normaal meisje zou zijn. Ze lag wel lekker zo en nadat ze gezegd had dat ze hem hield als knuffel voelde ze hem diep adem halen. Dit kwam omdat ze met haar hoofd op zijn borst lag. Hij zei dat ze daar maar niet zo zeker van moest zijn. Ze opende langzaam haar ogen en fronste haar wenkbrauwen. Ze luisterde naar zijn andere woorden en hij zei dat het niet zo slim was, ook zei hij dat hij het toch weer zou verpesten. Ze zuchtte even en duwde ze van hem weg en haalde zijn armen los zodat ze op haar knieën kon gaan zitten en naar Dylan kon kijken. "wat als ik het wil..." mompelde ze droog. "je hebt nog steeds niks verpest, in mijn ogen..." en ze sloeg haar armen over elkaar en keek hem even sirieus aan.

Eve duwde zich van hem af en hij maakte even een droog, onwillig geluid toen ze dit deed. Hij werkte mee toen ze haar armen van zich af haalde en hij keek haar aan. Hij zette zijn elleboog op het kussen, waardoor hij zijn hoofd kon ondersteunen met zijn hand. Was ze eindelijk slim geworden? Ging ze weg?
‘Wat als ik het wil..’ waren de woorden die uit Eve’s mond kwamen en Dylan snoof even zacht. Niet, dus. Hij keek haar even in haar rode ogen aan. Ze zei dat hij - in haar ogen - nog steeds niet verpest had en hij zag hoe ze haar armen over elkaar heen sloeg. Hij liet zich op zijn rug vallen en richtte zijn blik op het bed boven zich. “Je bent niet goed in je hoofd,” glimlachte hij en hij zuchtte even. Hij ging rechtop zitten, zodat hij haar beter aan kon kijken. Hij zuchtte even. “Ik zal me proberen in te houden,” zei hij, maar al gauw glimlachte hij. Natuurlijk; hij wilde alles doen om ervoor te zorgen dat hij haar niet teleurstelde, al was hij bang dat het.. Tjah.. Zou mislukken.
“Zo’n mooi meisje als jij kan toch alles krijgen wat ze wil?” vroeg hij zuchtend en hij schudde glimlachend zijn hoofd. Hij drukte even zacht zijn lippen op haar voorhoofd, nadenkend over.. Van alles, eigenlijk. Hij keek even naar haar blonde haar, haar rode ogen.. Het bleef hem steeds maar verbazen. Hij gleed even zacht met zijn vingers door haar haren toen hij weer rechtop was gaan zitten en snoof zachtjes. “Ik ben gewoon bang dat..” Hij fronste even, zwijgend. Het duurde even voor hij wist wat hij zou gaan zeggen. “Dat ik je teleur ga stellen. En ik weet niet waarom - soms snap ik mezelf gewoon niet - maar.. Ik wil je absoluut niet teleurstellen,” zei hij toen.

Ze merkte dat hij nogal een onwillig geluid maakte toen ze zich los trok. Ze kon haar grinnik echter in houden, want het zou dom zijn als ze serieus keek en vervolgens in de lach zou schieten of zoiets. Ze zag hoe hij zichzelf ondersteunde door zijn elleboog op het kussen te leggen. Toen Dylan zichzelf op zijn rug liet vallen en naar het bed boven hem staarde, fronste ze even. Toen hij vervolgens zei dat ze gek in d'r hoofd was. Voelde ze zich echter beledigd, maar omdat hij glimlachte kon ze niet boos worden of zo en reageerde ze er maar niet op. Ze keek even weg en zuchtte diep. Ze merkte dat hij rechtop ging zitten, maar ze keek hem nog steeds niet aan. Ze liet haar armen echt weer gewoon zakken. Dylan zei vervolgens dat hij zich zou proberen in te houden. Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht en al snel zei hij dat zo'n mooi meisje als Eve alles kon krijgen wat ze wilde. "ja alleen als ik mezelf...." en ze stopte haar zin toen ze zijn lippen op haar voorhoofd voelde. Een raar gevoel verscheen weer in haar buik. Dylan ging vervolgens met zijn vingers door haar haar en dat gevoel werd hierdoor alleen maar erger. Hij begon zijn zin met dat hij bang was. Haar rode ogen schoten naar de zijne en er was een bezorgde blik in haar ogen te vinden. Al snel vervolgde hij zijn zin met dat hij dus bang was om Eve teleur te stellen en dat wou hij blijkbaar dus absoluut niet. Haar blik werd minder bezorgd en ze keek hem met een kalme blik aan. "ik kan je niet dwingen of verplichten..." begon ze rustig, terwijl ze naar haar bed keek. "ik kan alleen maar hopen dat je jezelf in toom kan houden" en ze moest even grinniken. Ze ging wat omhoog aangezien Dylan toch nog steeds groter bleef dan haar. Zacht duwde ze haar lippen op z'n wang waarna ze weer gewoon ging zitten en er een glimlach op haar gezicht stond.

Eve begon met spreken. Ze zei dat ze hem niet kon dwingen of verplichten.. Dat ze alleen kon hopen dat hij zich in toom hield. Hij snoof eventjes zacht. Het zou natuurlijk vreselijk wennen zijn als hij.. Écht een relatie met haar aan zou gaan, iets waar hij om een of andere reden tegenop keek, maar aan de andere kant wilde hij het wel. Als het officieel zou worden tussen hem en haar, zou dat betekenen dat hij zich in moest houden. Dat hij zich moest weerhouden om met een te vrolijk hoofd toe te kijken hoe een meisje bukte in een te kort rokje, of iets in die zin. Ook zou hij waarschijnlijk niet meer morgen klieren - of meer - en hij snoof zacht. Wauw, het zou zijn vrijheid wel afpakken wat dat betrof. Maar ja, hij kreeg er meer dan genoeg voor terug.. Hij keek naar het blondharige meisje tegen over hem. Meer dan genoeg. Toch? Het moest wel. Hij voelde echt iets voor haar - dacht hij - en dat wilde hij niet verpesten omdat hij.. Zijn.. Behoeftes had. Hij snoof eventjes zacht. Hij had haar. Daarmee kon hij het maar al te goed redden.
Hij voelde haar lippen tegen zijn wang en hij glimlachte lichtjes. Ze keek hem glimlachend aan, op zo’n manier waardoor hij maar al te goed wist dat er een aantal jongens waren die zijn plek zouden willen. Hij snoof eventjes zacht en gleed met zijn vinger zachtjes langs haar nek. Iets wat vreselijk irritant kon zijn, maar hij bleef het grappig vinden om te doen.
“Vertel eens,” fluisterde hij zacht, terwijl hij zijn vinger verder naar beneden liet glijden. Deze keer langs haar schouder, over haar arm.. Tot hij bij haar hand aan kwam en hij deze beetpakte. “Wat zou je ervan vinden om mijn vriendin te worden?” vroeg hij toen, haar hand vasthoudend. Hij bleef hiernaar kijken. Hij wist niet precies waarom, maar ergens durfde hij haar op dit moment niet aan te kijken.
Hij werd een watje.

Toen ze haar lippen op zijn wang had gedrukt en weer gewoon recht was gaan zitten. Had ze alleen nog maar kunnen glimlachen. Toen hij snoof keek ze hem even nieuwsgierig aan en al snel voelde ze een vinger langs haar nek glijden. Tenminste dat moest Dylan's vinger wel zijn of hier waren opeens spoken. Ze voelde hoe hij naar beneden ging en probeerde deze keer niet haar reflex in te zetten of hoe je dat ook moest zeggen. Ze dacht even dat hij verder ging, maar in plaats daarvan ging hij met zijn vinger over haar schouder langs haar arm naar beneden naar haar hand. Vervolgens pakte hij haar hand vast. Haar rode ogen gingen nieuwsgierig naar zijn hand die haar hand nu vast hield. Ze hield zijn hand nu ook terug vast. Haar ogen gingen weer naar Dylan met een nieuwsgierige blik. Ze was nogal verrast toen hij vroeg of ze zijn vriendinnetje wou zijn. Bedoelde hij nou echt verkering? Ze kon het zelf amper geloven en ze zag hoe hij haar niet aan durfde te kijken. Dat zei voor haar al genoeg. Dit zou haar eerste vriendje zijn en ze zou niet weten hoe ze zich dan moest gaan gedragen, maar goed, ze bleef maar gewoon haar zelf, dacht ze. Langzaam verscheen er een glimlach op haar gezicht. Deze was blijer dan haar normale glimlach. Haar rode ogen bleven ook naar hun handen kijken. Ze moest even nadenken hoe ze hier makkelijk op kon reageren. Ze grinnikte "dat klinkt heel interessant" zei ze kalm, maar ze moest ook even grinniken, maar je ook wel verlegenheid vinden in haar stem. Aangezien ze nog nooit een vriendje had gehad kon ze dus de blos ook niet tegen houden. Ze zette vervolgens haar blik weer op Dylan. Ze draaide zijn hoofd naar haar toe zodat ze hem aan keek. Ze grinnikte even en drukte daarna haar lippen op de zijne. Vervolgens sloot ze haar ogen en hoopte ze niet dat hij het erg vond. En ze kneep zachtjes in zijn hand.

(zo ff post beetje veranderd want hij vroeg wat ze ervan zou vinden en niet of ze het wilde zijn xD)

Het blonde meisje met de rode ogen zei hem dat het heel interessant klonk en hij glimlachte even, terwijl hij bleef kijken naar hun handen. Alsof dat interessanter was dan.. Tjah.. Eve zelf. Natuurlijk was dat niet zo, maar ergens was het voor hem heel interessant dat hij hier gewoon kon zitten met de hand van een meisje vast, zonder vreemde bedoelingen verder. Als je de bedoelingen die hij nu had normaal kon noemen, dan. Voor een normaal mens wel; voor hem was dit allemaal vreemd. Vandaar dat hij voor het eerst zo lang zweeg. Althans.. Niet voor het eerst. Maar hij zweeg niet vaak zo lang als nu. Haar woorden over dat het interessant leek bleven in zijn hoofd hangen. Hij vroeg zich af of ze hem echt serieus nam, of dat ze dacht dat dit één van zijn - te typische - spelletjes was.
Zijn vraag werd al snel beantwoord door haar lippen op zijn mond. Hij glimlachte even, zijn ogen open houdend, maar sloot zijn ogen al snel. Hij sloeg één van zijn armen weer rondom haar middel. Met de andere bleef hij haar hand vasthouden.
Toen ze ‘klaar’ waren - hij was nooit klaar, maar goed - keek hij haar even kalmpjes aan. Haar hand had hij heel eigenwijs nog altijd beet en hij was ook niet van plan zijn andere arm snel van haar rug af te halen. Hij zat wel lekker zo. “Dus.. Wat dacht je ervan om mijn vriendin te worden?” vroeg hij toen met een glimlach, haar aankijkend. Ze had hem gezegd dat het interessant had geklonken. En ze had hem ongeveer duidelijk gemaakt dat dit gemeend was, al was het voor hem nog altijd niet te makkelijk om iemand goed - of redelijk goed - in te schatten. Daar faalde hij gewoon heel hard in.

Toen ze haar woorden had uit had gesproken zag ze dat hij nog steeds niet naar haar keek, maar naar hun handen, maar wel een glimlach op zijn gezicht zette. Het leek net alsof hij verlegen was of haar niet durfde aan te kijken. Ze wist niet waarom, maar ze vond het maar grappig dat hij opeens zo soft was. Toen ze echter zijn hoofd gedraaid had zodat hij haar aan keek en haar lippen op de zijne had gedrukt, had hij haar beantwoord door zijn ogen te sluiten en vervolgens zijn ene arm om haar middel te sluiten. De andere hand voelde ze nog steeds in haar hand. Ze bleef die hand ook gewoon vast houden. Ze was zelf ook totaal niet van plan om die los te laten. Na een tijdje stopte de zoen en opende ze haar ogen weer. Ze keek Dylan recht in z'n ogen aan en grinnikte even. Al snel kwam zijn vraag, bijna dezelfde vraag die hij toenet ookal gesteld had. Hij vroeg deze keer wat ze ervan dacht in plaats van wat ze er van vond om zijn vriendin te worden. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht "je valt in herhaling" zei ze grinnikend. "ik denk dat dat een goed idee is, dus mijn antwoord op of ik jou vriendin wil zijn is..." en ze stopte haar zin even. "is: ja, natuurlijk" en ze gaf hem nog een kusje op zijn wang. Haar blik ging even naar hun handen die nog steeds in elkaar gebonden zaten, om het zo maar te zeggen. Haar aandacht ging even naar zijn ketting die wat bungelde. Haar vinger ging langzaam naar de ketting en voordat ze hem aanraakte stopte ze. "waarom moet er zoiets verslavend aan je gezicht hangen?" vroeg ze droog, waarna ze toch nog even moest grinniken.

Ze zei dat hij in de herhaling viel en hij snoof zacht. Ze zei dat ze het een goed idee vond, dus dat haar antwoord ja was. Hij voelde haar lippen zacht op zijn wang en hij sloot zijn ogen heel even, maar opende ze weer toen haar vinger heel dicht bij zijn heen en weer bungelende ketting was. Hij grinnikte even droogjes.
Ze vroeg waarom er zoiets verslavends in zijn gezicht moest hangen en hij kon zich weer eens niet inhouden. “Ik weet dat ik verslavend ben..” begon hij, waarna hij even zacht snoof. “Mijn piercing. Natuurlijk,” zei hij toen, alsof hij net pas doorkreeg dat het daarover ging.
“Ik heb dat gat in mijn lip er niet zelf in gemaakt,” zei hij kalm. “Dit is beter dan zo’n gat. En aangezien een ringetje me nogal misstaat en ik een diamantje niet echt.. Iets voor mij vind..” zei hij en hij zweeg even. Die diamantjes waren iets voor meisjes. “Koos ik maar voor dit; is weer eens wat anders,” glimlachte hij. “Hoezo? Leidt het je af?” vroeg hij liefjes. “Ben ik niet veel interessanter dan deze ketting?” vroeg hij, waarna hij haar wat meer naar zich toe trok door zijn arm wat steviger om haar rug te doen.
Hierdoor zou ze misschien tegen zijn ketting aan komen, maar dat boeide weinig. Zolang er niet hard aan werd getrokken voelde hij het eigenlijk niet, waar hij best blij mee was. Er waren namelijk genoeg mensen die wilden voelen hoe dat ding voelde, al kon je dat zelf ook wel raden. Gelukkig was er nog niemand geweest die wilde proeven. Het smaakte naar ijzer. Dat kon hij ze wel vertellen.
Hij keek haar even droogjes aan. Oké, hij moest met zijn gedachten eens hier blijven. Het was namelijk niet zo dat zij oninteressant was. In tegendeel, zelfs. Hij was gewoon heel snel afgeleid door zijn eigen gedachten.

Toen ze hem een zacht kusje op zijn wang gaf sloot hij zijn ogen even. Een glimlach bleef op haar gezicht staan toen ze haar lippen weer van zijn wang afhaalde. Toen ze haar vinger naar zijn ketting had toe gereikt hoorde ze Dylan even droog grinniken. Ze keek hem heel even aan en probeerde het ding niet aan te raken. Toen ze had gevraagd waarom die ketting zo verslavend was had hij dus gezegt dat hijzelf gewoon verslavend was en daarna zei hij er nog snel achteraan dat hij de ketting bedoelde. Hierdoor moest ze even grinniken "jij bent ook verslaven, maak je je daar maar geen zorgen om" zei ze met een lieve glimlach op haar gezicht. Toen hij verder ging dat hij dat gat in z'n lip niet zelf had gemaakt trok ze even een wenkbrauw op. Ze liet hem al snel weer zakken en keek hem even geïnteresseerd aan toen hij verder ging met praten. Hij zei dat een ringetje nogal misstaat en dat diamantjes ook niks voor hem waren, waar hij gelijk in had. Ook zei hij dat dit weer eens iets anders was. Ze grinnikte en hij vroeg of het haar afleidde en of hijzelf niet veel interessanter was. Ze keek hem aan "natuurlijk ben jij interessant, maar ik raak nogal snel afgeleid door bewegende dingen..." en ze besefte dat die zin er heel fout uit kwam. Ze keek even de andere kant op, maar al snel keek ze weer naar Dylan. Ze voelde hoe hij haar nog meer tegen zich aan drukte. Hierdoor kwam ze net met haar vinger, die ze nog steeds in diezelfde positie had staan, tegen zijn kettingpiercing. Ze was er zelf door verrast en in een reflex haalde ze haar hand weg. "weet je, ik krijg last van m'n rug en omdat ik zo tegen je aan gedrukt sta ook van m'n....." ze stopte de zin maar op tijd en glimlachte flauw naar hem. "Never mind..." mompelde ze er droog achteraan.

Ze zei dat hij interessant was, maar ze nogal snel afgeleid raakte door bewegende dingen. Hij snoof eventjes zacht en keek haar met een zwaar geamuseerd hoofd aan. “Hmmn.. Dan moet ik me maar stil houden,” zei hij met een geamuseerde glimlach.
Toen ze zei dat ze last van haar rug kreeg, liet hij zich opzij en achterover vallen, zodat hij opzij viel, maar wel op zijn rug, zodat zij boven op hem zou komen te liggen. Of, dat was in ieder geval de bedoeling. Ze maakte haar zin over dat ze ergens last van kreeg door het tegen hem aangedrukt staan niet af, maar hij kreeg opnieuw een geamuseerde glimlach toen hij zich realiseerde waar ze het over had. Hij hield haar iets losser. “Maar het was juist zo lekker zacht,” zei hij teleurgesteld. Hij liet maar al te duidelijk merken dat het voor hem perfect lag met haar boven hem of tegen hem aan of wat dan ook. Hij glimlachte even en duwde zijn lippen zacht op de hare. Hij opende zijn mond een klein beetje, maar deed niet meer. Hij wilde haar niet dwingen - of aanranden - dus hield hij zich in. Hij grinnikte even en liet zijn hoofd weer naar achteren vallen.
Zijn hand ging even door haar blonde haar en hij glimlachte. “Hmmn,” zuchtte hij droogjes en hij trok haar weer een beetje naar zich toe. “Ga maar lekker liggen hoor,” zei hij droogjes. “Dat vind ik helemaal niet erg,” zei hij toen met een te onschuldig glimlachje, wat dus heel ongeloofwaardig was. Zelfs als je hem niet zou kennen, zou je nog doorhebben dat hij het maar al te graag wilde. Nog altijd verbaasde het hem dat ze niet gillend weg was gerend. Of een mes in zijn hand had gestoken, of zo.

Ze keek hem nadat ze die foute zin had uitgesproken aan. Er was een heel geamuseerd gezicht te zien en ze glimlachte even flauw. Ze keek hem zo aan en ze keek hem even droog aan toen hij zijn woorden uitsprak. "je zit nou eigenlijk niet stil, je praatte" zei ze droog waarna ze even flauw glimlachte. Toen ze had gezegd dat ze last van haar rug kreeg liet hij zich schuin vallen zodat hij op zijn rug kwam en zij boven op hem. Het deed nu wel minder pijn en ze zag zijn geamuseerde glimlach weer. Een grote rode blos verscheen over haar gezicht en ze keek hem even aan toen hij zei dat hij het juist zo lekker zacht vond. Haar ogen werden even groot en haar hoofd werd nog roder. Ze keek even weg, maar ze voelde opeens weer zijn lippen op de hare. Ze merkte dat hij zijn mond een stukje open deed en ze wist waar hij naar doelde. Hij grinnikte en ging echter al te snel weer naar achteren met z'n hoofd om het te beantwoorden. Haar hoofd was nog steeds rood en ze zuchtte even. Haar ogen gingen even de kamer rond en ze vond het knap dat er in al die tijd nog niemand binnen was gekomen. Haar blik schoot terug naar Dylan toen ze hem hoorde "hmmen". Ze bleef hem aan kijken en werd opeens wat meer omhoog getrokken door hem. Ze keek hem aan toen hij zei dat ze maar lekker moest gaan liggen en dat hij dat helemaal niet erg vond. Ze keek naar zijn onschuldige lachje en hield hierdoor haar rode hoofd. Ze legde haar hoofd langzaam op zijn borst en ging zo liggen dat ze niet té veel druk op die dingen had. Ze zuchtte tevreden en bleef zo stil liggen. "je ligt lekker" zei ze met een klein glimlachje.