At the lake...

Eve keek naar haar hand die in Dylan's hand gesloten was. Ze waren weg gegaan vanaf de slaapkamers en Dylan had gezegd dat ze gingen zwemmen. Ze had gedacht dat ze dan eerst nog haar bikini moest pakken, maar al snel had Dylan een tas in zijn hand waar waarschijnlijk alles in had. Daarna had hij haar meegesleurd. Naja zijn ze gewoon hier heen gewandeld. Naar het meer dus om te gaan zwemmen. Ze had wel zin om iets verfrissend te gaan en dan was zwemmen een perfect idee geweest. Ze liet Dylan's hand los en rende vervolgens naar het meer toe. Daar ging ze door haar knieën en duwde ze haar hand onder water. Het was niet koud gelukkig, het was waarschijnlijk best warm, tenminste van boven door de zon. Als je dieper zou gaan zou het waarschijnlijk kouder zijn, maar daar kwam ze wel achter. Ze stond weer langzaam op. Ze draaide zich om en keek naar Dylan. Ze liep rustig naar hem toe en keek in de tas. Ze vroeg zich af welke bikini hij had gepakt, want ze had er meer dan 1 namelijk. Ze keek erin en zag dat hij een zwarte bikini had gepakt. Een strapless bikini. Ze zuchtte even "je pakt ook echt altijd de goede dingen" zei ze half grinnikend. Ze zette vervolgens een stap naar achter en keek naar Dylan. "eum... waar moet ik mij omkleden" zei ze met een flauwe grijns. Ze zou waarschijnlijk het antwoord wel al weer weten. Hij zou het wel teleporteren dat ze het zomaar aan had. Ze wou nog steeds dat ze het zelf kon maar goed. Vanuit haar ooghoeken keek ze even naar het water. De zon stond op het water dus het water glitterde.

De hand van Eve was in de zijne gesloten, terwijl ze kalm naast elkaar liepen. Voor hem was het nog altijd vreemd om zo rustig te zijn in het bijzijn van een meisje. Het weer was perfect om te gaan zwemmen en het was ook zeker geen slecht moment; het was net drie uur geweest, als hij het goed schatte. Hij zou Midori nog wel een keer uitnodigen om mee te komen. Hij snoof even zacht. Hopelijk zou Eve het niet al te erg vinden als hij gewoon aan de kant ging zitten. Met een shirt aan, natuurlijk. Anders kon hij er net zo goed gewoon in gaan. Beter dan dat hij - met zijn littekens - aan de kant zou blijven zitten.
Eve zei hem dat hij ook echt altijd de goede dingen pakte en hij keek haar aan, zijn blik gericht op de bikini. Hij fronste. “Ja, wist ik veel. Dat was de enige waarvan ik wist waar hij lag. Vertel me de exacte plek en ik geef je zo een andere,” zei hij zuchtend en hij glimlachte. Ze vroeg waar ze zich om moest kleden en hij liep op haar af. Hij sloeg zijn armen om haar heen, zodat zijn handen rustten op haar onderrug. Het duurde niet lang voor haar ondergoed verwisseld was met de bikini. “Je hebt het aan,” zei hij kalm.
Zonder er verder over na te denken teleporteerde hij de badhanddoeken die hij mee had genomen - zo slim als hij was op momenten zoals deze - de grond op en ging hij op zijn buik liggen. Hoopvol keek hij haar aan. “Ga zwemmen,” zei hij droogjes, al wist hij bijna zeker dat ze hem zou dwingen er ook in te gaan. Zijn broek had hij - heel slim - vervangen met een zwembroek, zodat hij nu in een lange zwembroek zat met een wit shirt erboven.
Uiteindelijk stond hij weer op en teleporteerde hij haar in zijn armen. Hij liep kalm op het water af - teleporteerde onderweg haar kleren de tas in - en liep het water in. Toen ze bij wat dieper water waren aangekomen - tot halverwege zijn bovenbenen - hield hij zijn armen naar voren. “Ik hoop voor je dat je het niet heel koud gaat vinden,” zei hij glimlachend, maar haar echt laten vallen deed hij niet, natuurlijk. Het was niet heel koud, maar om er in één keer in te vallen was ook niet fijn. Zijn benen moesten ook nog wennen.

Ze keek weer naar Dylan en ze merkte dat hij fronste om wat ze zei over de bikini. Hij zei dat hij wel een andere bikini kon teleporteren als ze zei waar die lag. Ze grinnikte even en wou zeggen dat dat niet nodig was en dat ze het maar voor de grap zei. Echter voelde ze zijn armen om haar heen. Ze voelde eigenlijk niks gebeuren en ze had ook nog steeds haar kleding aan. Toen hij vervolgens zei dat ze het aan had, keek ze onder haar shirtje. Hij had dus gelijk. Eve bleef Dylan aan kijken terwijl hij de badhanddoeken uit de tas teleporteerde en ze vervolgens op de grond neerlegde. Hij ging zelf vervolgens maar op z'n buik liggen. Ze keek hem aan toen hij zelf nogal hoopvol keek. Ze trok een wenkbrauw op en waarom hij zo keek, kreeg ze snel antwoord op, want hij dat ze moest gaan zwemmen. Ze grinnikte en wou dus gaan vragen of hij ook niet ging zwemmen. Opeens stond hij op en teleporteerde hij haar in zijn armen. Ze was verbaasd dat ze opeens in Dylan's armen lag. Hij begon te lopen. Ging hij haar nou in het water dumpen. Ze keek hem aan terwijl ze haar armen om z'n nek sloot om zich vast te houden. Opeens voelde ze haar kleren niet meer en schoot haar blik naar zichzelf. Ze zag dat ze nou dus in haar bikini zat; fijn. Dylan stapte met haar in zijn armen het water in. Ze keek naar beneden, naar het water. Het was lekker weer maar het water was zeker dieper niet zo warm. Ze snoof en keek weer naar Dylan. Hij zei dat hij hoopte dat ze het niet al te koud zou vinden. Ze kwam uit zijn greep en ze kwam netjes met d'r voeten op de grond in het water terecht. Het water kwam bij haar tot ergens net onder haar heupen aangezien ze een stuk kleiner was dan Dylan. Er kroop een snelle rilling over haar rug. Ze begon even te klappertanden. "aan het wateroppervlak is het warm, maar daaronder..." mompelde ze droog. Waarna het klappertanden al minder werd. Ze draaide zich om en liet zich onder water zakken en kwam al snel weer boven. Ze was nou meer gewend aan de temperatuur van het water. "waarom ga jij niet zwemmen??" en ze keek hem niewsgierig aan. Ze keek naar haar kletsnatte haar en zuchtte.

Eve kwam uit zijn greep en landde op haar voeten op de grond. Hij snoof even zacht. Hij moest toegeven dat hij haar veel liever nog even in zijn armen had gehad. Maar, helaas. Hij zag hoe ze klappertandde en glimlachte. Ze zei dat het onder het wateroppervlak wel koud was. Ze liet zich zakken, maar kwam al snel weer boven. “Is het niet te koud voor je?” vroeg hij fronsend.
Toen ze vroeg waarom hij niet ging zwemmen gleed hij even met zijn hand door zijn eigen - nog droge - haar. Hij vond het wel best zo, om eerlijk te zijn. Al was hij zo lui dat hij het liefste zou gaan zitten, maar om nou een stoel hierheen te teleporteren zou ook raar overkomen. Daarom zuchtte hij eventjes. Hij hield zijn armen weer voor zich en teleporteerde Eve zo zijn armen in. “Weet je? Het is veel leuker met jou tegen me aan,” zei hij glimlachend. Hij keek even fronsend naar beneden. Zijn shirt was nu wel gelijk drijfnat. “Hmmn.. Dat was misschien niet zo slim,” concludeerde hij.
Hij snoof eventjes zacht en zuchtte. Hij liet haar weer naar beneden zakken - waardoor hij zelf gehurkt in het voor hem nog koude water zat - en draaide haar een beetje, zodat ze tegenover elkaar zaten. Hij keek haar even fronsend aan. “Je bent nat,” merkte hij op, alsof ze droog had moeten zijn. Hij besloot deze keer niet met zijn hand langs haar haar te gaan, bang dat hij met zijn vinger in een klit zou blijven hangen. Dat leek hem ook niet al te prettig. Daarom boog hij zich voorover en drukte hij zijn lippen zacht op de hare. Toen hij weer recht ging zitten keek hij even fronsend naar zijn shirt. “Nat,” concludeerde hij. Toch voelde hij zeker niet de behoefte om het ding uit te doen. Liever een nat shirt dan geen shirt.

Toen ze eenmaal in het water stond en uit de greep van Dylan keek ze hem aan. Hij vroeg of het niet te koud was. Ze grinnikte even "ik ben nou al wel gewend aan de temperatuur hoor" en ze glimlachte naar hem. Haar blik ging even over Dylan. Hijzelf was nog helemaal droog, behalve zijn benen dan. Toen ze had gevraagd waarom hij niet ging zwemmen, bleef ze hem vragend aan kijken. Blijkbaar zuchtte hij, maar ze kreeg geen antwoord, want hij stak zijn armen uit waarna hij haar weer in zijn armen teleporteerde. Ze knipperde met haar ogen en hield automatisch haar armen om zijn nek. Ze keek hem even droog aan. "ik vroeg waarom je niet ging zwemmen, niet of je mij veel liever tegen je aan had" zei ze droog, maar ze moest wel even grinniken. Zijn shirt werd nat, omdat Eve nou tegen hem aan zat. Zijzelf was helemaal nat en ze keek naar zijn shirt. Haar rode ogen keken weer naar Dylan. Hij zei dat dat misschien niet zo'n goed idee was. Ze grijnsde "eigen schuld.." zei ze pesterig. Toen hij haar liet zakken en hijzelf dus ook nu gehurkt zat, keek ze hem even nieuwsgierig aan. Hij zei vervolgens dat ze nat was. Ze trok een wenkbrauw op en bleef hem zo even enkele seconden aan kijken. Daarna schoot ze dus in de lach. "serieus?? ben ik nat?!! dat had ik zelf nou dus echt niet door" zei ze half lachend. Al snel voelde ze zijn lippen weer op de hare en keek hij naar z'n shirt. Hij zei ook dat z'n shirt nat was. Naja hij zei alleen maar "Nat". Ze kon haar lach weer niet in houden, dit ook omdat ze nogal doordacht.

Toen ze een sarcastische opmerking maakte over dat ze nat was keek hij haar glimlachend aan. Toen ze moest lachen over zijn opmerking ‘nat’, fronste hij. Het duurde even voor hij zich realiseerde wat er aan de hand was. Dat hij hier naar beneden keek en dan het woord nat zei, zouden sommigen verkeerd opvatten. Hij snoof eventjes zacht. “Je weet dat ik op mijn shirt doelde, he?” vroeg hij kalm en hij grinnikte.
Hij teleporteerde zich achter haar en sloot glimlachend zijn armen om haar heen, op de manier zoals hij dit vaker deed. De ene hand op haar onderbuik, de andere net onder haar bikinibandje. “Jammer genoeg zijn we hier niet alleen,” zei hij op zo’n toon alsof het echt de grootste teleurstelling ooit was. Hij grinnikte even. “Je maakt het heel moeilijk voor me om me in te houden,” zei hij zacht, nog altijd glimlachend. Uiteindelijk grinnikte hij zacht en hij liet haar los, om vervolgens een paar passen naar achteren te doen.
Toen hij een strandbal tegen zijn hoofd aan kreeg, hief hij één wenkbrauw op. De strandbal teleporteerde hij zijn handen in en hij keek achterom. “En die is van..?” vroeg hij hardop. Een meisje van rond de veertien jaar zwaaide met haar beide armen heen en weer, zodat duidelijk was dat hij van haar was. Hij gooide de strandbal de lucht in en maakte toen een beweging zoals je bij Volleybal zou doen. Hij sloeg hem de kant van het meisje op. Helaas voor haar gebruikte hij zijn Aerohand en ging de bal sneller op haar af dan ze verwachtte, waardoor ze bukte en het ding verderop landde. Het meisje rende er vrolijk achteraan en hij snoof zacht, om zijn blik weer op Eve te richten. “Het is altijd mijn hoofd,” mompelde hij droogjes.

Toen ze had gelachen om zijn nogal doordenkende antwoord. Keek ze hem nieuwsgierig aan. Hij vroeg of ze wist dat hij op zijn shirt doelde toen hij "nat" zei en naar beneden keek. Hij moest grinniken en natuurlijk moest zij ook grinniken. "ja dat weet ik best wel" zei ze met een onschuldig en lief lachje. Opeens was hij verdwenen voor haar en verscheen hij dus achter haar, zoals gewoonlijk. Ze voelde zijn handen op de plek waar hij ze altijd neer zette. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar achter. Ze probeerde om hem zo aan te kijken wat niet echt lukte. Hij vond het blijkbaar jammer dat ze hier niet alleen waren. Al snel zei hij dat ze het hem moeilijk maakte om zich in te houden. Ze grinnikte even "ooo ja, natuurlijk, dan kan je me niet half uitkleden en aan me zitten op plekken die je graag aan wil raken" zei met een pesterige ondertoon. Vervolgens liet hij haar los en draaide ze zich om. Ze keek hem aan toen hij opeens een strandbal tegen z'n hoofd aan kreeg. Ze hief een wenkbrauw op en moest even grinniken toen hij het ding in zijn hand teleporteerde. Hij vroeg van wie de bal was en ze keek rond. Zijzelf zag ook een meisje zwaaiend op en neer springen. "die is van haar, dat is duidelijk" zei ze droog terwijl ze met haar rode ogen de bal volgde. In plaats van dat hij heel rustig ging, ging hij knoeit hard. Blijkbaar had Dylan weer zijn krachten gebruikt. Ze hoorde zijn stem en keek hem met een kalme blik aan. Ze moest even grinniken om zijn woorden. "je hoofd heeft aantrekkingskracht, het is gewoon een magneet" en ze moest even lachen.