It's Complicated..

Hij wist niet waarom, maar hij mistte de jongen. Eerst was het zo dat hij in paniek raakte door zijn aanrakingen, maar nu verlangde hij er juist naar. Het was raar, hoe hij zo in elkaar zat. Zijn hand gleed langs de ruggen van vele boeken die op de planken stonden. Welk boek zou hij moeten kiezen? Hij bleef doorlopen, zocht naar een leuke titel die hem op zou vallen. De bibliotheek was leeg, op een paar kinderen naar die voorin aan het lezen waren. Niet heel veel kinderen kwamen op de bibliotheek af, vonden het saai en stom. De meesten waren buiten aan het spelen, omdat het zo’n mooi weer was. Arashi was een van de weinige mensen die de bibliotheek opzocht als het mooi weer was. Heel soms ging hij het bos in, maar dan alleen maar als hij zich écht verveelde. Hij bleef staan toen hij bij de Manga-afdeling was. Zijn blik gleed over de boeken en hij pakte er een random boek uit. Zijn gezicht vertrok licht toen hij zag wat voor boek het was. Yaoi. Zijn gezicht werd rood, hij durfde het boek niet terug te zetten, bang dat iemand hem zag. Hij ging tegen de muur aan de andere kant van de boekenkast zitten en begon te lezen. Al snel merkte hij dat het boek hem boeide, vooral de heftige scenes die er in voor kwamen. Nu kon hij zich meer verdiepen in het leven van een man x man relatie.
Hij was zo verdiept, dat hij niet eens opmerkte dat iemand zijn kant op liep. Verscheidende keren klonk er een stem, maar Arashi negeerde de stem gewoon. Plotseling werd zijn manga uit zijn handen getrokken en keek hij boos op.
“Hé, geef dat terug!” riep hij, maar hij werd weer rood toen hij zag dat het Cathan was. Shit. Hij wendde zijn blik weer af en negeerde hem maar.

De jongen met de donkergroene haren stond tegen de biebkast aangeleund, met een boek in zijn handen. Zijn blik was op de letters gericht, maar hij kon ze niet van elkaar onderscheiden. Woorden en zinnen waren één grote wirwar aan letters geworden en hij deed geen moeite om ze te herkennen. Zijn gedachten waren bij wat er gebeurd was met Arashi. Hij leek het niet te kunnen vergeten, iets wat hem niet vaak gebeurde. Hij had wel vaker met iemand gezoend. Zelfs meer. En dan was hij drie dagen erna hun naam allang kwijt. Maar, dat waren meisjes. Dit was.. Anders. Hij voelde zich er heel anders bij. Hij bleef er maar over na denken en elke vorm van afleiding hielp niet. Het was een wanhopige poging naar een geordende gedachtegang, maar.. Het hielp gewoonweg niet. Dat maakte zijn humeur niet veel beter. Hij vroeg zich af of hij het ooit zou vergeten. Of hij het eigenlijk wel wilde vergeten.. Hij schudde zijn hoofd heen en weer. Hij moest het niet zo serieus nemen. Dat had hij nooit gedaan; waarom nu dan wel? Het klopte niet.

Zijn boek gleed uit zijn handen en landde met een plof op de grond. Hij voelde hem.. De pijn in zijn hoofd leek terug te keren, maar na een paar keer diep adem te halen kwam het goed. Hij keek naar het eind van het gangpad, waar de jongen ergens moest zijn. Hij had blijkbaar totaal niet door dat hij hier ook was en Cathan keek met een geamuseerde grijns even naar het boek wat hij had laten vallen, maar stapte er toen overheen, om naar de jongen toe te gaan.
“Hey,” zei hij toen hij dicht bij de jongen was. Deze negeerde hem echter en hij keek even geïrriteerd naar de jongen. “Hallo? Alles goed?” vroeg hij droogjes, maar opnieuw werd hij genegeerd. Hij schudde zijn hoofd zacht heen en weer.
“Laat eens zien wat je leest,” zei hij glimlachend en hij trok het boekje met een snelle beweging uit de handen van de jongen. ‘Hé, geef dat terug!’ hoorde hij Arashi roepen. “Ik mag toch weten wat je leest?” vroeg Cathan liefjes. Hij keek in het boekje en hief al snel verbijsterd één wenkbrauw op. Hij herkende het wel. Yaoi. “Lees je dit serieus?” vroeg hij droogjes en hij probeerde zich in te houden. Hij wist niet precies hoe hij hierop moest reageren. Rustig liet hij zich naast Arashi zakken en hield hij het boekje met een frons voor zich, kijkend naar de bladzijde die Arashi het laatst voor zich had gehad. “Interessant..” zei hij droogjes. “Ik wist niet dat je dit soort.. Dingen.. Interessant vond,” zei hij toen glimlachend en hij keek Arashi vanuit zijn ooghoek aan.

Zijn gezicht was rood, omdat de pagina die hij open had geslagen een van de heftigere scenes bevatte. Waarom moest het Cathan zijn die daar achter kwam, waarom niet iemand die hij niet eens kende? Dan had hij diegene wel in elkaar kunnen slaan, zodat die niemand er over kon vertellen. Maar Cathan kon hij niet in elkaar slaan. Dat kon hij gewoon niet over zijn hart krijgen.
“Ik mag toch weten wat je leest?” zei de jongen liefjes. En toen viel een korte stilte. Arashi keek nerveus de andere kant op. “Lees je dit serieus?” Hij knikte lichtjes, beet op zijn onderlip. Hij kon zeggen dat hij het boek per toeval op de grond vond, of dat iemand hem het had gegeven, of dat hij het ding gewoon wou bekijken. Maar daar was het te laat voor en het voelde verkeerd om tegen de jongen te liegen. Op een of andere manier vond hij hem.. leuk.. dus kon hij gewoon niet liegen. “Interessant..” De droge toon liet het blozen langer duren. “Ik wist niet dat je dit soort.. Dingen.. Interessant vond.” Arashi griste het boek uit de handen van de jongen, klemde het ding in zijn armen, was niet van plan om het los te laten.
“Hou er toch over op,” gromde hij en hij schoof een einde van de jongen weg, begon weer te lezen, de jongen weer negerend.

De jongen was gaan blozen, maar Cathan had wijselijk besloten zijn mond daarover te houden. Toen de jongen het ding uit zijn handen griste, glimlachte hij lichtjes. Hij klemde het ding op zo’n manier vast, dat hij het niet makkelijk terug zou kunnen pakken. Cathan snoof zacht. ‘Hou er toch over op,’ hoorde hij Arashi zeggen en hij keek de jongen aan. Deze schoof een eind van hem weg en ging door met lezen. Cathan rolde even overdreven met zijn ogen. Hij wachtte even, twijfelend over wat hij moest doen. Ergens had hij heel veel zin om een flauw geintje uit te halen, dus deed hij dat maar.
Uiteindelijk kroop hij naar de jongen toe, draaide hij zijn gezicht en drukte hij zijn lippen op die van de jongen. Het was iets waar hij even geleden nog over na had gedacht. Soms dacht hij dat hij dit nooit meer zou doen, maar zodra hij de kans kreeg kon hij zich toch niet meer inhouden. Het was vreemd.
Met zijn vrije hand pakte hij voorzichtig het boekje beet, waarna hij het opnieuw uit de handen van de jongen griste en de kus verbrak. Hij grinnikte droogjes. “Hebbes,” zei hij droog. Hij hield het boek achter zijn rug en keek de jongen met een niet veel goeds voorspellende grijns aan. “Ik dacht dat ik toch wel wat interessanter was dan dat boekje van je..” zei hij kalm. “Vertel eens.. Als je hem terug wil.. Hoe ga je dat doen?” vroeg hij toen, terwijl hij nog altijd voorovergebogen zat, het ding zo ver mogelijk achter zich houdend. Hij was benieuwd hoe de jongen zou reageren op zijn actie. Ook was hij benieuwd of hij moeite zou doen om het boekje terug te krijgen of niet.

Het boek had een interessant plotverloop en boeide hem heel erg, aangezien hij zich bedacht dat dit ook in het echte leven kon afspelen. Waarom had de jongen het boek afgepakt? Arashi was oud genoeg om zulke dingen te lezen, nou ja, het scheelde minder dan een jaar, toch maakte het niks uit. Cathan moest hem en zijn boek gewoon met rust laten, dan was alles goed. Toch voelde hij zich aan de ene kant ook wel een beetje schuldig dat hij de jongen nu geen aandacht gaf.
Hij keek op toen hij vanuit zijn ooghoeken de jongen naar hem toe zag kruipen. Hij fronste en zijn blik ging naar zijn boek, maar zijn gezicht werd opgetild en hun lippen raakten elkaar aan. Arashi deed bijna automatisch zijn ogen dicht en ontspande zijn handen. Plotseling werd het boekje uit zijn handen gegrist en stopte de kus. Zijn ogen schoten open en hij staarde naar he boekje wat hij niet meer in zijn handen had, maar Cathan wel.
“Hebbes,” zei de jongen op een droge toon en Arashi sloeg zijn armen quasiboos over elkaar heen. “Ik dacht dat ik toch wel wat interessanter was dan dat boekje van je..” Hij fronste. Sinds wanneer dacht hij dat? Yaoi was veel interessanter, als hij eerlijk was, maar hij moest de jongen nog leren kennen. “Vertel eens.. Als je hem terug wil.. Hoe ga je dat doen?” Arashi zuchtte.
“Ik doe alles wat je wilt, als ik mijn boek maar terug krijg.” En toen besefte hij dat het heel fout over kwam en werd hij weer rood. Hij kon zijn woorden niet meer terug draaien. Waarom dacht hij niet eerst na voordat hij iets zei?

Het quasi boze gezicht van Arashi had er grappig uitgezien en had gezorgd voor een glimlach op Cathan’s gezicht. Hij wist niet waarom deze jongen dat kon. Hem laten lachen, hem hoofdpijn laten voelen zonder hem aan te raken.. Zelfs dat vage gevoel dat zich door zijn lichaam verspreidde als de jongen in de buurt was, of wanneer hij aan hem dacht. Hij wist niet hoe de jongen het deed, maar hij moest ermee stoppen..
‘Ik doe alles wat je wilt, als ik mijn boek maar terug krijg,’ zei de jongen toen. Toen de jongen zich plots iets scheen te realiseren, kleurde hij rood. Cathan grinnikte. “O ja?” vroeg hij zacht. “Echt alles?” vroeg hij toen met opgeheven wenkbrauwen. Met zijn vinger gleed hij even langs Arashi’s lippen, glimlachend. “Ik vraag me af.. Laat eens zien wat je bedoelt met ‘alles’,” zei hij zacht, nog altijd glimlachend.
Hij was heel benieuwd hoe Arashi het zou aanpakken om zijn boekje terug te krijgen. Blijkbaar vond de jongen het boekje namelijk zo interessant. Daardoor werd hij nieuwsgierig en wilde hij weleens het boekje doorbladeren, maar hij deed dit maar niet. Ten eerste omdat de jongen hem dan af kon pakken, ten tweede omdat hij geen zin had om hier Yaoi te gaan zitten lezen.
Hij hoopte dat de jongen niet besloot flauw te doen en zijn pet af te pakken, zodat hij het boekje wel terug moest geven, omdat hij anders zijn pet niet terug zou krijgen. Hij zou het namelijk veel interessanter vinden om te zien op wat voor andere manier de jongen dit zou aanpakken. Op net zo’n manier als hij zelf had gedaan zou misschien kunnen, maar hij had het boekje nu strakker beet dus zou het lastiger zijn om het zo snel eruit te trekken. Hij glimlachte.
“Nou, doe je best. Win hem maar terug,” zei hij droogjes.

Hij keek beschamend weg, moest moeite doen om niet meteen zijn hand voor zijn mond te houden. De jongen begon te grinniken. Dat voorspelde niks goeds, gokte hij.
“O ja?” vroeg de jongen zacht. Arashi wendde zijn blik weer naar de jongen en knikte zwakjes. Hij beet op zijn lip, was nu nogal heel erg nerveus. “Echt alles?” Opnieuw knikte hij. Waarom zou hij geen nee zeggen? Het was nu al toch te laat. Hij stopte met op zijn lip bijten, toen een vinger over zijn lippen ging, waardoor hij een beetje ontspande. “Ik vraag me af.. Laat eens zien wat je bedoelt met ‘alles’.” Arashi vermande zichzelf en dacht na. Wat in godsnaam kon hij doen zodat hij zijn boekje terug kreeg? Niks.. Hij staarde een beetje zielig naar het boekje. “Nou, doe je best. Win hem maar terug.” Ondanks dat ze al steeds gezoend hadden, snapte hij eigenlijk niet wat ze nou van elkaar waren en of ze iets voor elkaar voelden. Dat tweede was duidelijk, al hoopte hij niet dat het gewoon een spelletje van de jongen is. Arashi bleef voor zich uit staren en dwong de jongen om even te blijven zitten en hem niet tegen te houden, waarna hij op stond en een andere mangaboek ging zoeken.

Toen hij voelde dat hij werd gedwongen te blijven zitten, keek hij Arashi met een fronsje aan. De jongen stond op en ging een andere manga uitzoeken. Daarom ging Cathan op zijn rug liggen en deed hij het boekje weer open op de bladzijde waar Arashi gebleven was. Helaas was hij niet zo op boekjes zoals dit. Zijn interesse ging meer naar.. Echte actie. Hij glimlachte even om zichzelf. Soms vond hij zichzelf grappig, terwijl hij dat helemaal niet was. Typisch.
Kalmpjes stond hij weer op en keek hij naar waar Arashi stond. Met kalme passen liep hij op de jongen af, waarna hij voor hem langs glipte, zodat hij voor hem stond, tussen Arashi en de boekenkast in. “Boeh,” zei hij droog glimlachend, waarna hij zich voorover boog. De manga die hij eerder van Arashi had gestolen duwde hij terug in de handen van de jongen, waarna hij zijn lippen die van de jongen liet raken. Hij had zijn mond een beetje open en gleed met zijn tong plagerig over de lippen van Arashi, benieuwd naar wat deze jongen zou doen.
Voordat hij echter echt kon reageren, leunde Cathan alweer glimlachend naar achteren. “Hoe kan het toch dat iemand als jij zo geïnteresseerd is in boekjes zoals dat?” vroeg hij glimlachend, terwijl hij zijn blik even kort richtte op het Yaoi boekje. “Is het niet veel leuker om zoiets in het echt te doen?” vroeg hij toen met opgeheven wenkbrauwen en een ondeugend glimlachje op zijn gezicht, waarna hij moest lachen. “Grapje toch,” zei hij toen droogjes, maar de glimlach op zijn gezicht voorspelde alsnog weinig goeds. Kalmpjes bleef hij tegen de boekenkast aan geleund staan, benieuwd wat Arashi zou doen. Hij had per slot van rekening het boekje terug.

Er waren veel Manga’s, maar hij kon geen andere Yaoimanga meer vinden. Hij keek achteruit om te kijken wat Cathan aan het doen was, en zag dat die op zijn rug het boekej aan het doorbladeren was. Zijn ogen gingen weer naar de vele titels die zich op de boekenplank hadden gevestigd. Welke was nou een Yaoimanga? Hij maakte een geïrriteerd geluidje en schrok zich dood toen Cathan opeens tussen hem en de boekenkast stond. Waar kwam die nou weer vandaan.
“Boeh,” Arashi rolde met zijn ogen. De jongen boog zich voorover en duwde de manga in zijn handen, gevolgd door een kus. Aan de ene kant was dat wel weer te verwachten. Er ging een tong over zijn lippen heen, waardoor hij een rilling over zijn rug kreeg. Hij wou niet zoenen, hij wou zijn manga lezen. Gelukkig stopte de kus al meteen. Arashi zette een stap achteruit en staarde naar de grond, verlegen.
“Hoe kan het toch dat iemand als jij zo geïnteresseerd is in boekjes zoals dat?” Hij haalde zijn schouders op. Het was nou eenmaal zo, hij was heel erg geïnteresseerd in boy x boy relaties en dat was nou eenmaal zo. “Is het niet veel leuker om zoiets in het echt te doen?” Arashi reageerde even niet, moest nadenken. “Grapje toch.”
“Je hebt gelijk, maar ik wil nog wel even van mijn maagdelijkheid genieten,” antwoordde hij op een nogal emotieloze toon, waarna hij weer tegen de muur ging zitten en de pagina op zocht waar hij was geëindigd. Deze keer klemde hij de pagina’s stevig tussen zijn vingers en lette hij bij het omslaan van een pagina op dat de jongen hem niet kon afpakken. Opnieuw was hij in het boekje verdiept en opnieuw negeerde hij de jongen. Niemand kom hem scheidden van zijn Yaoimanga.

‘Je hebt gelijk,’ antwoordde de jongen na een tijdje. Cathan hief zijn wenkbrauwen geamuseerd op. ‘Maar ik wil nog wel even van mijn maagdelijkheid genieten,’ zei de jongen toen en Cathan grinnikte. Hoe kon je daar nou van genieten? Wilde hij zijn eerste keer uitstellen tot hij de ware had gevonden, of zo? Dat was behoorlijk dom; de ware bestond niet. Dan zou hij lang mogen wachten. “Hoe kan je nou van zoiets als dat genieten?” vroeg hij uiteindelijk met een fronsje. “Ik ben hem lang.. Lang geleden verloren,” zei hij grinnikend. Twaalf jaar was hij geweest, als hij het zich goed herinnerde. Vroeg, maar goed. Zijn kindertijd was nooit echt begonnen. Zijn ouders hadden hem die kans niet gegeven. Het meisje daarentegen was al wat ouder. Veertien, dacht hij. Ook redelijk jong, maar de jeugd van tegenwoordig was nou eenmaal snel met dingen zoals deze.
De jongen ging weer tegen de muur zitten. Hij zocht de bladzijde op waar hij gebleven was, om vervolgens verder te lezen. Cathan schudde grinnikend zijn hoofd heen en weer. “Je bent verslaafd; dat is ongezond,” zei hij tegen de jongen, waarna hij naast hem ging zitten. Zijn hoofd liet hij tegen de boekenkast aan leunen en hij keek omhoog.
Hij begreep zichzelf weer eens niet. Waarom ging hij niet gewoon weg? Het was niet zo dat hij iets ging doen met Arashi.. Die zat veel te veel in zijn Manga. Bovendien.. Het verbaasde hem nog altijd hoe veel interesse hij had in deze jongen, al zag hij dit op de meeste momenten meer als één van zijn dagelijkse spelletjes, al waren er van die momenten - heel veel van die momenten - waarop de jongen hem totaal in de war liet raken. Maar die probeerde hij zoveel mogelijk te onderdrukken; het had toch geen nut. Het zou alleen maar voor pijn zorgen. En dat kon hij niet aan.

“Hoe kan je nou van zoiets als dat genieten?” Wist hij veel. Het was gewoon een droge opmerking. “Ik ben hem lang.. Lang geleden verloren.” Het klonk alsof de jongen er trots op was. Zijn ogen waren verzonken in het boek, maar zijn gedachten waren al ergens anders. De jongen was even oud als hem, toch? Misschien iets jonger. Maar.. Hoeveel jaar was lang geleden? Wat als hij uit ging van drie jaar? Dan was de jongen al op zijn dertiende, misschien wel jonger, ontmaagd. En Arashi was nog nooit met iemand naar bed geweest, maar was wel ouder. Een meisje had hem een keer bijna gedwongen, maar gelukkig had hij haar nog kunnen verwonden voordat ze echt doordraaide. Hij vond het toen nog vies, maar nu keek hij er heel anders tegen aan, nu hij de Yaoimanga in zijn handen had.
“Je bent verslaafd; dat is ongezond,” hoorde hij de jongen zeggen.
“Dat zeg jij. Je bent gewoon jaloers,” zei Arashi grinnikend. De jongen ging naast hem zitten en hij draaide zich een beetje weg, zodat de jongen niet met hem mee kon kijken en zijn vingers sloten zich nog meer om het boekje heen. Jammer genoeg was het boekje al snel uit. Stomme manga. Waarschijnlijk duurde het harstikke lang voordat hij het volgende deel had gevonden. Met een doffe klap deed hij het boekje dicht en gooide hij hem op een stapel boeken neer in de kast.
“Uit,” mompelde hij, terwijl hij de jongen nieuwsgierig aan keek, benieuwd wat die er van vond. “Nu seks?” mompelde hij op een droge toon en hij grinnikte. “Grapje,” zei hij er zachtjes achterna. Zijn ogen gingen al snel weer naar de boekenkast en hij zuchtte. Hij wou weer een nieuw boekje, het liefst manga. Maar hij had geen zin om een nieuw boekje te pakken en leunde lui tegen Cathan aan.
“Ik verveel me. Vermaak me,” mompelde hij met een zucht en hij keek de jongen afwachtend aan.

‘Dat zeg jij,’ begon de jongen en Cathan keek hem met opgeheven wenkbrauwen aan. ‘Je bent gewoon jaloers,’ zei hij toen. Cathan dacht even na, niet helemaal precies begrijpend op wie of wat. “Op wat?” vroeg hij toen glimlachend. “Het boekje, wat al jouw aandacht krijgt.. Het feit dat je een obsessie hebt of die dude’s in je boekkie?” vroeg hij toen dommig en hij hief één wenkbrauw op.
De jongen ging anders zitten zodat Cathan niet mee kon lezen en hij grinnikte, liet zijn blik op het plafond gericht staan. Zijn gedachten waren overal en nergens tegelijk, maar eigenlijk overal behalve bij dingen die echt belangrijk waren. Hij wilde niet aan die soort dingen denken. Dat was te vermoeiend.
‘Uit,’ mompelde de jongen en Cathan opende zijn ogen, die hij tijdens het nadenken gesloten had. Hij keek de jongen vanuit zijn ooghoeken aan. ‘Nu seks?’ vroeg de jongen en Cathan hief zijn wenkbrauwen op, waarna hij weer normaal ging zitten en de jongen recht aankeek. ‘Grapje,’ hoorde hij de jongen zacht zeggen, maar Cathan kon het niet laten om te reageren. “Het is niet zo dat het voor mij niet de eerste keer zal zijn om te..” Hij fronste even, zijn zin niet afmakend. “Maar in tegenstelling tot wat je misschien verwacht, weet ik niet hoe het zal zijn tussen jongens. Weet jij waarschijnlijk beter, dankzij je.. Yaoi,” zei hij glimlachend en hij snoof even zacht.
‘Ik verveel me. Vermaak me,’ zei de jongen en Cathan snoof. “Nu wel, he?” vroeg hij doods, expres zijn emoties binnenhoudend. “Ik dacht dat je je manga’s interessanter vond,” zei hij droogjes, lichtelijk fronsend. “Of ben je wijs geworden en verander je van gedachten?” vroeg hij toen liefjes. Hij boog zich lichtjes voorover en drukte zijn lippen zacht op die van Arashi, om vervolgens zijn eerdere actie te herhalen en zijn tong plagerig over Arashi’s lippen te laten glijden, benieuwd naar de reactie die de jongen zou geven.

Zijn ogen vlogen even naar de boekenkast, zoekend naar een rug van een manga die er yaoiachtig uit zag. Hij moest en zou het volgende deel vinden, al vond hij diep van binnen dat hij Cathan ook wat aandacht moest geven. Toch snapte hij het niet, was hij nu verliefd op de jongen of was alles gewoon voor de lol? Hadden ze met elkaar of..?
“Het is niet zo dat het voor mij niet de eerste keer zal zijn om te..” De jongen maakte zijn zin niet af en Cathan snapte hem niet, maar zei er maar niks over. Het was toch maar een onafgemaakte zin, daar reageerde je gewoon niet op. “Maar in tegenstelling tot wat je misschien verwacht, weet ik niet hoe het zal zijn tussen jongens. Weet jij waarschijnlijk beter, dankzij je.. Yaoi.” Arashi keek de jongen droog aan.
“Ga anders ook yaoi lezen,” grinnikte hij zachtjes, maar hij betwijfelde het. Waarschijnlijk vond de jongen al die naaktscènes maar goor.
“Nu wel, he?” zei de jongen op een doodse toon, nadat Arashi had gezegd dat hij zich verveelde en de jongen hem maar moest vermaken. Er klonk geen emotie in de stem en er ging een rilling over zijn rug. “Ik dacht dat je je manga’s interessanter vond.” Gelukkig klonk zijn stem nu weer normaal, anders was hij doodsbang geworden. “Of ben je wijs geworden en verander je van gedachten?”
“Nah, ik hou normaal al niet echt zo van boeken lezen en als ik dat teveel achter elkaar doe, krijg ik hoofdpijn,” zei hij op een droge toon. Hij ging een beetje achteruit toen de jongen dichterbij kwam, toch raakten hun lippen elkaar aan, aangezien zijn reactie een beetje te laat was. Een tong gleed over zijn lippen en abrupt stopte hij de kus met een rood hoofd, waarna hij weg keek. “Ik weet waar je op uit bent en ik weet dat het ongelofelijk dom klinkt, maar zo heb ik nog nooit gezoend,” mompelde hij op een licht geïrriteerde toon. Aan de ene kant wou hij het ook niet, maar aan de andere kant vond hij dat het dan zielig voor Cathan was. “Misschien kan je het me leren, ofzo.. als je het perse wilt..” mompelde hij zachtjes en zijn hoofd werd nog roder. Waarom moest hij altijd zo ongemakkelijk zijn in zulke situaties? Waarom kon hij nooit normaal reageren?

‘Ga anders ook yaoi lezen,’ zei de jongen en Cathan keek hem vanuit zijn ooghoeken aan. “Real life actie is vele malen leuker,” zei hij glimlachend, maar hij besloot verder zijn mond te houden. Dit omdat hij wist dat het niet zomaar was dat hij geen ervaring had met jongens. Het was nooit iets geweest waar hij ook maar enige interesse in had gehad. Hij begreep dan ook niet waarom dat nu ineens anders was. Natuurlijk kon dit eenmalig zijn, gewoon een behoefte aan.. Iets anders. Zijn gebruikelijke ‘relaties’ begonnen saai te worden.
Na Cathan’s actie had Arashi de kus abrupt gestopt en had hij weggekeken, roodgekleurd. Cathan moest grinniken. ‘Ik weet waar je op uit bent en ik weet dat het ongelofelijk dom klinkt, maar zo heb ik nog nooit gezoend,’ zei de jongen lichtelijk geïrriteerd en Cathan keek hem verbaasd aan. “Nog nooit..” herhaalde hij en hij fronste. “Wauw.. Origineel,” merkte hij droogjes op, geen betere woorden vindend.
‘Misschien kan je het me leren, ofzo.. als je het perse wilt..’ mompelde de jongen toen en Cathan zag hoe hij nog roder kleurde. Hij legde zijn hand op het hoofd van de jongen, alsof hij hem daarmee gerust wilde stellen. “Wees kalm,” zei hij droogjes. “Alles op zijn tijd,” zei hij toen glimlachend en hij haalde zijn hand weer van het hoofd van de jongen af en grinnikte. Ergens wilde hij zijn mond opentrekken en iets zeggen, maar zijn dissocialiteit zorgde ervoor dat hij nergens woorden wist te vinden. “Ik had gewoon verwacht dat..” begon hij glimlachend. “Een knappe jongeman als jij toch wel enkele ervaring zou hebben op dat gebied,” zei hij toen droogjes en hij leunde weer met zijn hoofd tegen de muur, terwijl hij omhoog keek. “Ik zelf al flink wat jaren. Maar, zeker niet met jongens,” gaf hij droogjes toe en hij grinnikte.

“Nog nooit..” hoorde hij de jongen herhalen en hij knikte zachtjes als bevestiging. Nog nooit. Hij hield gewoon niet echt van zoenen met meisjes, maar hij wist nu dat hij het met jongens veel minder erg vond, al voelde hij zichzelf er nog steeds ongemakkelijk bij. Het voelde alsof hij Vick verraden had, hem gewoon ingeruild had voor iemand anders, iemand die hij eigenlijk nauwelijks kende. Hij keek even op en zag dat de jongen aan het fronsen was. “Wauw.. Origineel.” Zijn stem klonk droog, waarschijnlijk vond de jongen het grappig of zo. Bij die gedachte keek Arashi weer weg. Nadat hij weer rood was gekleurd, werd er een hand op zijn hoofd gelegd en onschuldig keek hij de jongen aan vanonder zijn wimpers.
“Wees kalm.” Kalm? Hoezo kalm? “Alles op zijn tijd.” De jongen glimlachte en de hand werd weer van zijn hoofd gehaald. Maar hij was al zeventien en had nog nooit echt gezoend, zoals ze dat noemden! Dat was gewoon erg, en diep van binnen wou hij het gewoon hier en nu doen, samen met Cathan. Maar was het wel zo handig om door de jongen op het gebied van tongzoenen ontgroend te worden? Straks dan werd het niks tussen hun en had hij alles verpest. Hij ging wat meer overeind zitten en keek de jongen met nog steeds een beetje rood hoofd aan.
“Ik had gewoon verwacht dat..” begon Cathan. “Een knappe jongeman als jij toch wel enkele ervaring zou hebben op dat gebied.” Arashi werd weer rood, keek uit verlegenheid weer weg.
“Ik ben niet knap,” gromde hij geïrriteerd, maar toen pas besefte hij dat het een compliment van de jongen was en werd hij nog roder, voor zover het kon. Hij trok zijn knieën op en verborg zijn gezicht in zijn opgevouwen armen, keek vanboven zijn armen naar de jongen toe.
“Ik zelf al flink wat jaren. Maar, zeker niet met jongens.” Hij snoof, voelde zich jaloers worden.
“Leer het me dan. Ik wil ook ervaring hebben,” zei hij mopperend, maar hij bleef nog steeds in dezelfde houding zitten als eerst, deed geen aanstalten om dichter bij de jongen in de buurt te komen. “Ik ben zeventien zonder ervaring met tongzoenen. Hoe erg is dat?”

Arashi kleurde opnieuw rood en keek verlegen weg. Cathan grinnikte. De verlegenheid van de jongen was grappig. ‘Ik ben niet knap,’ gromde de jongen geïrriteerd. Het duurde even voor de jongen zich iets leek te realiseren en nog roder werd. De jongen ging anders zitten en Cathan snoof zacht. “Ik zou je best willen vertellen dat het niet zo is,” zei hij kalm en hij keek even naar het plafond, maar richtte al snel zijn blik op Arashi. “Maar we zouden niet willen dat ik begon te liegen, toch?” vroeg hij toen liefjes. “Dus; dat ben je wel. En ik zal niet de enige zijn die dat vindt,” zei hij toen kalm.
‘Leer het me dan. Ik wil ook ervaring hebben,’ zei de jongen mopperend en Cathan snoof. De jongen bewoog zich niet, deed niets. ‘Ik ben zeventien zonder ervaring met tongzoenen. Hoe erg is dat?’ vroeg de jongen toen en Cathan glimlachte lichtjes. “Misschien is dat wel beter,” zei hij en hij zweeg even. “Maar misschien ook niet,” vervolgde hij kalm. “Ik zelf geloof niet echt in het wachten op de ware, voor als dat is wat je doet,” zei hij droogjes. “Mijn langste relatie duurde waarschijnlijk niet langer dan een paar nachten,” zei hij. Nachten liet makkelijk zien wat voor relaties hij had gehad, aangezien ze elkaar dan overdag nauwelijks zagen.
“Maar, wil je ervaring,” zei hij toen en hij keek de jongen vanuit zijn ooghoeken aan. “Misschien heb je dan niet genoeg aan één keer,” zei hij toen onschuldig en hij glimlachte. “Of één persoon,” mompelde hij er droogjes - nauwelijks verstaanbaar - achteraan, waarna hij zacht snoof. Hij had het niet met één persoon gedaan. Vaak niet eens meerdere keren met één persoon.. En de keren dat hij het had gedaan waren zeker niet op twee handen te tellen.
“Als je wat ervaring wilt, zul je misschien zelf eens het initiatief moeten nemen,” zei hij toen met een klein glimlachje. Hij was benieuwd hoe de jongen zou reageren.
“Niet tegenstribbelen,” glimlachte hij droogjes. Al snel boog hij zich voorover en drukte zijn lippen zacht op die van Arashi. Hé, de jongen had zelf gezegd dat hij ervaring wilde, dat hij het wilde leren. En hoe kon het beter dan zo? Zijn tong gleed zacht langs de lippen van de jongen, maar toen het te lang duurde duwde hij ze zelf maar open en begon het zoenen pas echt. Zijn hand legde hij automatisch in het haar van de jongen, iets wat hij eigenlijk altijd deed op zo’n moment. Natuurlijk was er de nieuwsgierigheid hoe de jongen zou reageren, maar aan de andere kant voelde hij weinig behoefte om na te denken.

“Ik zou je best willen vertellen dat het niet zo is,” zei de jongen voor hem, waardoor hij nog roder werd. Hij was gewoon niet knap! Dat kon gewoon niet! “Maar we zouden niet willen dat ik begon te liegen, toch?” Arashi snoof geïrriteerd. Mensen hadden hem nooit knap gevonden, althans dat was hem verteld. Hij was een lelijk eendje en werd heel vaak zo behandelt. Hij was niet knap. “Dus; dat ben je wel. En ik zal niet de enige zijn die dat vindt.”
“Vast,” mompelde hij. Hij geloofde de jongen niet, maar voelde zich op een of andere manier toch gevleid, al wou hij zichzelf helemaal niet zo voelen.
“Misschien is dat wel beter,” zei Cathan over dat Arashi nog helemaal geen ervaring had met tongzoenen. Waarom zou dat in godsnaam beter zijn? Hij schaamde zich er dood voor! Misschien had hij wel een record gevestigd, wie weet. “Maar misschien ook niet. Ik zelf geloof niet echt in het wachten op de ware, voor als dat is wat je doet.” Arashi keek een beetje op.
“Ik wacht helemaal niet op de ware! Liefde interesseerde me niet echt zo. Ik had wel betere dingen te doen dan dat..” Hij zweeg even. “Maar nu is dat heel anders,” vervolgde hij er zachtjes achteraan.
“Mijn langste relatie duurde waarschijnlijk niet langer dan een paar nachten.” Hij snoof. Die van hem een maandje, ze waren al heel snel uitelkaar gegroeid. En het was ook nog een meisje. Hij had meer interesse in jongens dan in zulke tuttige meisjes. “Maar, wil je ervaring,” zei de jongen. “Misschien heb je dan niet genoeg aan één keer. Of één persoon.” Dat laatste was nauwelijks verstaanbaar.
“Ik ga niet met andere jongens zoenen!” mompelde hij verontwaardigd. Eigenlijk wou hij dat ook niet met Cathan, maar hij verlangde diep van binnen naar de jongen. Het verlangen veroorzaakte een vreemd gevoel waardoor hij helemaal in de knoop lag.
“Als je wat ervaring wilt, zul je misschien zelf eens het initiatief moeten nemen.” Arashi kreeg weer een rood hoofd.
“Dat zal wel,” mompelde hij en hij ging wat normaler zitten. Net toen hij goed zat, hoorde hij de jongen iets zeggen.
“Niet tegenstribbelen.” Hij keek op, knikte en zag dat de jongen zich naar hem toe boog en zijn lippen zachtjes op die van Arashi drukte. Zijn ogen staarden verbaasd naar de jongen, maar hij ontspande al snel en sloot zijn ogen. Er ging een schok door hem heen toen er een tong over zijn lippen ging. Hij voelde zich bang worden en wou uit paniek de jongen wegduwen, maar hij had beloofd dat hij dat niet zou doen, dus bleef hij zitten. Wou hij wel op het gebied van tongzoenen ontgroend worden door de jongen? Toen het voor de jongen te lang leek te duren, werden zijn lippen opengeduwd en ging er een schok door hem heen. Er ontstonden tranen in zijn ogen, die hij maar met moeite binnen kon houden. Hij wou het niet. Hij wou het wel. Hij wou het niet. Diep van binnen werd er een tweestrijd gevoerd. Zijn gevoelige kant won van zijn verstand en hij sloeg zijn ene arm om de jongen zijn nek heen en de ander om zijn middel, boog zich meer naar voren om de kus te verlengen. Hij bewoog maar zachtjes met zijn tong, bang dat hij alles meteen fout zou doen.
Toen uiteindelijk de kus over was, ging hij half op de schoot van de jongen zitten en verborg hij zijn gezicht in het shirt van de jongen.
“Ik ben slecht, ik weet het,” fluisterde hij met een rood hoofd. Het was raar om te zoenen. Vooral in de bibliotheek. Een deel van hem wou het juist nog een keer doen.

‘Ik wacht helemaal niet op de ware!’ riep Arashi uit en Cathan keek hem glimlachend aan. Wat was het dan? ‘Liefde interesseerde me niet echt zo. Ik had wel betere dingen te doen dan dat..’ zei de jongen. Het viel Cathan op dat hij in verleden tijd sprak, iets wat hem in de war maakte. ‘Maar nu is dat heel anders,’ kwam er nog eens bovenop en de jongen wist niet wat hij moest doen of zeggen. Daarom keek hij enkel weg, zodat hij hem niet in zijn ogen aan hoefde te kijken.
‘Ik ga niet met andere jongens zoenen!’ riep de jongen uit toen Cathan had gezegd dat hij voor ervaring misschien niet genoeg had aan één persoon. “Meisjes dan, misschien?” vroeg hij glimlachend. Hij probeerde niet al te veel door te gaan op waarom hij dit niet wilde met andere jongens, dat maakte hem alleen maar meer in de war. En dat kon hij er niet bij hebben.

Het duurde even en Cathan dacht dat hij te ver was gegaan, maar toen sloeg de jongen zijn armen om hem heen en boog hij zich meer naar voren. Het ging zacht, niet al te heftig. Hij was bang dat hij de jongen anders alleen maar meer in verlegenheid zou brengen, of af zou schrikken. En dat was niet zijn bedoeling. Toch was het veel.. Beter.. Dan met meisjes. En hij had niet het gevoel dat het met elke random jongen zo zou zijn. Daardoor begon hij zich beetje bij beetje steeds meer af te vragen waarom. Het hoorde niet..
Toen ze van elkaar af kwamen, ging de jongen half op hem zitten en verborg hij zijn gezicht in zijn shirt. Cathan grinnikte en ging even met zijn hand door het haar van de jongen.
‘Ik ben slecht, ik weet het,’ zei de jongen toen en Cathan zuchtte diep, sloeg zijn vrije arm om de jongen heen. “Wees wat zekerder van jezelf,” zei hij toen kalm. “Je doet helemaal niets verkeerd..” zei hij toen. Hij zuchtte eventjes. Hij wist - zonder te kijken - dat de jongen een rood hoofd had; dat gebeurde wel vaker. “Toch vraag ik me nog af waarom je dit nog nooit had gedaan. Want, kom op. Zo erg is het niet. En er zijn vast wel mensen met een bepaalde interesse in jou,” zei hij glimlachend. Iets in dat laatste liet hem zich vreemd voelen, maar dat onderdrukte hij.

Zijn gezicht bleef rood, vooral omdat hij nu pas besefte dat hij voor de helft op de schoot van Cathan zat. Er ging een gevoel door hem heen, wat hem nog meer verlegen maakte. Arashi haakte zijn vingers in het shirt van de jongen, durfde hem nog steeds niet aan te kijken. Hij was bang dat hij heel slecht was in zoenen en de jongen nu niks meer van hem moest of zo. Hij ontspande een beetje toen de jongen grinnikte en met zijn hand door zijn haar ging. Hij sloot zijn ogen en sloeg zijn handen om de middel van de jongen heen. Er werd een hand om hem heen geslagen en hij trilde even, vond al die aanrakingen en aandacht vreemd en een beetje eng.
“Wees wat zekerder van jezelf,” hoorde hij de jongen zeggen op een kalme toon. “Je doet helemaal niets verkeerd..” Hij voelde de borstkas van de jongen op en neer gaan toen die zuchtte. “Toch vraag ik me nog af waarom je dit nog nooit had gedaan. Want, kom op. Zo erg is het niet. En er zijn vast wel mensen met een bepaalde interesse in jou.” Arashi snoof.
“Ik hou over het algemeen niet echt van aandacht,” mompelde hij zachtjes. “Daarom ontwijk ik de meeste mensen ook als ze me beginnen te stalken.” Hij grinnikte even, bedoelde er Cathan mee die hem was achtervolgd toen hij de ziekenzaal uit was. “En.. ik durf gewoon niet echt om zelf het initiatief te nemen, of hoe jij het ook noemt. Misschien..” Hij leunde even achteruit en haalde zijn ene hand los van de middel van de jongen, ging met zijn vingers over de lippen van de jongen. “Misschien kan ik er nog wel aan wennen,” fluisterde hij en hij keek weer weg. Hij durfde de jongen echt niet uit zichzelf te zoenen, zelfs niet als hij de kant kreeg. Hij ging wat beter zitten, waardoor hij nu helemaal op de schoot van Cathan zat, met de ene been aan de ene kant en de andere aan de andere kant. Hij keek de jongen een beetje afwachtend aan, al bedoelde hij het niet zo.

‘Ik hou over het algemeen niet zo van aandacht,’ zei de jongen en Cathan glimlachte. Ja, dat was al duidelijk. ‘Daarom ontwijk ik de meeste mensen ook als ze me beginnen te stalken,’ zei hij toen. De manier waarop hij het zei en de grinnik erna deed Cathan zijn wenkbrauwen opheffen. Hij voelde zich aangesproken. Toch was hij niet echt beledigd, want per slot van rekening was Arashi degene die nu op zijn schoot zat. Niet andersom. En het was nou ook niet echt gedwongen, of zo. Hmmn.. Dat was heel anders dan hoe ze de vorige keer gezeten hadden; toen had Arashi het liefste weggewild, had hij het gevoel.
‘En.. ik durf gewoon niet echt om zelf het initiatief te nemen, of hoe jij het ook noemt,’ zei de jongen en Cathan glimlachte. Ook dat had hij al doorgehad. ‘Misschien..’ begon de jongen toen en nieuwsgierig keek Cathan hem aan. De vingers van de jongen gingen over zijn lippen en zijn lippen kwamen hierdoor automatisch een beetje van elkaar.
‘Misschien kan ik er nog wel aan wennen..’ zei de jongen toen en Cathan glimlachte lichtjes. Echter was er ook een gedeelte van hem die hierdoor door de war raakte. Eraan wennen. Dat hield in dat ze wel even.. Bij elkaar zouden blijven, voor zover ze bij elkaar waren. Zou dat hem lukken? Misschien.. Als hij het wilde. Maar, wilde hij dit wel? Ergens wel, maar aan de andere kant..
Hij besloot er niet meer over na te denken en keek naar de jongen, die van houding veranderde tot hij helemaal op zijn schoot zat. “Hmmn.. Je maakt het wel lastig om me in te houden,” zei hij zacht en hij boog zich voorover, om zijn lippen op die van Arashi te drukken en zijn tong zacht over zijn lippen te laten glijden, benieuwd hoe hij deze keer zou reageren.

De schoot van Cathan zat lekker, op een of andere manier. Hij had nog nooit eerder zo bij iemand op schoot gezeten. Hij herinnerde zijn vorige relaties nog, die van korte duur waren en nauwelijks iets voorstelden. “Hmmn.. Je maakt het wel lastig om me in te houden.” Er verscheen een kleine grijns op Arashi’s gezicht en hij sloot zijn ogen toen hun lippen elkaar weer aanraakten. Er ging weer een vreemd gevoel door hem heen. Hij moest er nog aan wennen. Hoe lang zou dat eigenlijk duren? Vanzelf begon hij weer in paniek te raken toen de jongen met zijn tong over zijn lippen ging. Zijn ademhaling versnelde en hij opende voorzichtig zijn mond, voelde hoe de tong van Cathan met de zijne begon te spelen en hij deed zelf ook mee, voelde zich alleen nogal gespannen. Waarom kon hij zich gewoon niet ontspannen? Waarschijnlijk was dat ook het doel van zoenen, maar hij zat nu heel erg gespannen op de schoot. Te snel verbrak hij de kus en klom hij van de schoot af, begon hij al meteen te zoeken naar een yaoi manga. Hij was verlegen, had een rood hoofd. Gelukkig vond hij al snel het vervolg van de manga die hij zostraks had gelezen en ging hij weer op Cathan’s schoot zitten, deze keer met zijn rug naar hem toe gekeerd en begon hij te lezen. Jammer genoeg was dit deel veel minder heftig dan het andere deel. Het leek meer op Shounen-ai.

Eraan wennen. Kon hij dat? Het was moeilijk om te begrijpen wat hij wel of niet wilde; zijn gedachten gingen alle kant op, hij kon er niets uit opmaken. Het was moeilijk en hij wist het niet meer, iets wat hem niet vaak was overkomen. De jongen deed mee in de kus, iets wat hem opluchtte. Waarom? Was hij bang dat de jongen boos zou worden? Opnieuw de vraag waarom. Nooit had hij erom gegeven wat iemand over hem dacht, laat staan een jongen. Waarom nu wel? Hij maakte zichzelf wijs dat het kwam omdat het iets anders was.. Iets nieuws.. Maar dat was niet het enige. Onmogelijk.
De jongen verbrak de kus al snel. Te snel, voor zijn part. Daardoor leunde hij zich een beetje naar voren, maar uiteindelijk liet hij zich toch weer zakken. Met zijn ogen volgde hij de jongen, die met een rood hoofd tussen de manga’s stond. Cathan keek hem geamuseerd aan. “Waarom zo gespannen? Jij wilde ervaring,” glimlachte Cathan geamuseerd. “Dan zal je dat nog heel wat moeten meemaken,” zei hij toen, duidelijk genietend van de reactie van Arashi.
Grappig, hoe hij nu zo kon zitten, kijkend naar de jongen zonder zich ook maar te vervelen. Hij voelde zich op zijn gemak en glimlachte lichtjes toen de jongen een boekje koos en op hem af kwam. De jongen kwam op zijn schoot zitten, deze keer met zijn rug naar hem toe zodat hij het boekje kon lezen.
Cathan sloeg zijn armen om het middel van de jongen heen en verborg zijn gezicht in het shirt van de jongen. Het zat lekker, moest hij toegeven. Hij leunde niet echt op de jongen en had zijn handen op zijn onderbuik, zodat de jongen gewoon verder kon gaan in zijn.. Boekje. Dat scheen hij namelijk graag te willen. En hij zou hem deze keer niet storen. Of, nog niet, in ieder geval.

Vanuit zijn ooghoeken had hij gezien dat de jongen hem geamuseerd aan keek. Waarschijnlijk vond hij zijn reactie maar al te leuk. “Waarom zo gespannen? Jij wilde ervaring,” hoorde hij de jongen zeggen terwijl zijn vingers langs de titels gingen, af en toe een kaft bekijkend. “Dan zal je dat nog heel wat moeten meemaken.” Na een paar rijen vond hij zijn boek.
“Verwacht niet meteen te veel van me,” zei hij toen hij zich op de schoot van Cathan had geïnstalleerd. Er ging een schok door hem heen toen hij de handen om zijn middel voelde en het gezicht wat in zijn shirt was verborgen. Hij kon de warme ademhaling voelen. Arashi was nog steeds niet echt aan al die aanrakingen en de aandacht gewend. Het voelde allemaal zo.. raar. Vroeger had hij het nooit voor ogen kunnen houden dat hij ooit zo zou zitten. Normaal was de jongen in een ‘normale’ relatie altijd het dominantst, maar nu was het andersom en was hij de kwetsbare. Het voelde op een of andere manier best wel prettig. Hij lette op dat de jongen niet opnieuw de manga af ging pakken en bladerde nogal snel door de normale scenes heen, die het boek leken te vullen. Maar één heftige scene, meteen aan het begin. Hoe durfden ze.
“Ik vind dit deel veel saaier,” klaagde Arashi. Hij raakte voorzichtig een van de handen die om zijn middel waren geslagen aan. “Ik ren heus niet weg of zo,” mompelde hij, al betwijfelde hij het.

De jongen had hem gezegd niet te veel te verwachten. Zijn standaard relaties bestonden uit hoge verwachtingen die nooit echt getroffen werden. Relaties die niet uitmaakten, die enkel gingen om het vervullen van bepaalde behoeftes. Het had niets te maken met iets voor elkaar voelen. Alhoewel.. Soms dacht de ander er zo over, maar voor hem was het altijd hetzelfde. Het maakte altijd weinig uit wie de ander was, maar nu wilde hij niets liever dan deze jongen in zijn armen. Zoals ze nu zaten was het perfect. Hij sloeg zijn armen wat beter om het middel van de jongen, alsof hij bang was dat hij weg zou gaan.
‘Ik vind dit deel veel saaier,’ klonk de klagerige stem van de jongen. Cathan bleef echter zitten, deed niet de moeite hem aan te kijken. Voor geen goud dat hij hem los liet. Behalve als hij echt bleef zitten. Dan heel misschien. Maar dan wilde hij hem wel fatsoenlijk aan kunnen kijken. Hij voelde hoe de jongen één van zijn handen voorzichtig aanraakte. ‘Ik ren heus niet weg of zo,’ zei hij toen. Cathan beet op zijn lip en verslapte zijn greep. “Het spijt me,” verontschuldigde hij zich toen droogjes. “Het zat gewoon heel erg lekker,” glimlachte hij toen.
Grinnikend liet hij zich achterover vallen, met zijn armen nog steeds om Arashi’s lichaam, waardoor die wel mee moest. Hij rolde zo dat hij over Arashi heen geleund zat en keek hem met een onbetrouwbaar glimlachje aan. “Sorry,” zei hij, waarna hij zich grinnikend naar voren boog en zijn lippen op die van Arashi drukte. Zijn tong gleed zacht over zijn lippen en hij ging vrolijk verder waar hij even geleden gestopt was. Deze keer zou Arashi enkel meer moeite moeten doen om los te komen.
Het duurde enkel niet al te lang voor de oude vrouw die de bieb runde hen dwong de bieb uit te gaan, zodat hij alsnog niet verder kon. Ze haatte hem. Dat wist hij zeker.