Even if I would care

Onderwerp: Even if I would care vr apr 15, 2011 6:41 am

De stortregen liet een sombere nadruk na op de heuvelachtige omgeving, het leek nog het meest op een plaatselijke wolkbreuk. Maar het deed Vick niets. Zijn Harley stond naast zich op de standaard, bovenop de heuvel. Het blinkende zwart van de motor kreeg nog die extra glans door de stromende regen. Zelf lag Vick alsof het hartje zomer was in een mouwloos zwart shirt in het gras, zijn armen relaxed onder zijn hoofd gevouwen en zijn been kalm over het andere geslagen. Zijn zwarte leren motorjack had hij over het stuur van zijn motor gelegd. Hij was al helemaal doorweekt door de regendruppels die onophoudelijk op hem neer bleven dalen, zijn natte kleding plakte aan zijn lijf. Terwijl hij naar de grauwe hemel boven zich staarde luisterde hij naar de muziek van zijn muziekspeler die door de koptelefoon in zijn oren knalde. Hij stond nogal luid; de metal-achtige muziek was redelijk goed hoorbaar voor iedereen die zich binnen een straal van een aantal kleine meters binnen zijn bereik bevond. Af en toe nam hij een hijs van een opgestoken sigaret die hij met een hand afgeschermd hield van de vochtigheid; hij kon immers niet zonder. Vick sloot zijn ogen en bewoog zijn voet ritmisch mee op de maat van de muziek terwijl de stromende regen intussen somber op hem neer bleef gutsen.

- Arashi & Me.

Onderwerp: Re: Even if I would care vr apr 15, 2011 7:30 am

De middag was somber begonnen, met af en toe wat druppels. De meeste kinderen bleven binnen, aangezien ze de regen al aan zagen komen, maar Arashi vermeed de drukte en ging juist naar buiten. De zwarte regenjas had uit de grote kledingkast gehaald, die op de eerste verdieping was. Er waren heel veel verschillende stukken kleding voor degene die geen kleding hadden, en je mocht zomaar was meenemen. De capuchon was over zijn hoofd geslagen en met zijn handen in zijn zakken liep hij door het bos. Als je niet dieper het bos in ging dan normaal, kwam je na een paar minuutjes lopen heuvels tegen die boomloos waren en waar je meestal alleen was. Meestal.

Arashi stond aan de rand van het bos en kon van een grote afstand de zwarte motor al onderscheiden. Een bekrompen gevoel schoot door zijn maag heen, waardoor hij even kokhalsde. Hij had al dagen lang nauwelijks iets gegeten en geslapen had hij ook niet. De wallen onder zijn ogen waren alleen maar donkerder geworden en zijn ogen stonden halfopen. Zijn humeur was er ook niet beter op geworden en hij snauwde de laatste tijd tegen iedereen die hij tegen kwam. Jammer genoeg waren zijn krachten ook afgezwakt en hij wist dus dat hij in de buurt van de motorrijder hij zich voortaan moest gedragen. Even bleef hij twijfelend staan en probeerde de schim van de jongen ergen te zien, maar veel zag hij niet. Weglopen wou hij niet, bang dat hij al gezien was, dus begon hij te lopen.

De Harley stond op zijn standaard boven op de heuvel. De jongen had hij natuurlijk niet kunnen zien vanaf de rand van de bossen, hij lag helemaal in het gras. Opnieuw schoot er een zenuwachtig gevoel door hem heen en wou hij het liefst wegrennen, maar dan zou de jongen hem waarschijnlijk achterna. Geluidloos ging hij op een paar meter afstand van de jongen in het natte gras zitten, terwijl zijn handen zenuwachtig aan het gras trokken. De jongen had Arashi nog niet opgemerkt en leek metal muziek te luisteren, met zijn ogen dicht.
“Je zou denken dat die motor allang was gevonden, maar zo te zien heb je je best gedaan.” Zijn schorre stem bracht niet veel geluid voort en Arashi wist dat de jongen hem niet zou horen. Zijn broek werd vochtig door het natte gras en de regen die nog steeds uit de hemel viel, maar het kon hem allemaal niet schelen.

Onderwerp: Re: Even if I would care za apr 16, 2011 4:35 pm

Vick sloot zijn ogen, wilde zich niet focussen op de neerdalende druppels maar op zijn muziek. Hij had geen idee dat hij ondertussen gezelschap kreeg, daarvoor stond de muziekspeler veel te hard. Hij had ook geen idee dat dat persoontje vlak in zijn buurt in het gras ging zitten alsof zijn motor, de metal en zijn ruige kledingstijl alleen al niet duidelijk genoeg maakte dat hij niet de onschuldigste was. 'Je zou denken dat die motor allang was gevonden, maar zo te zien heb je je best gedaan.' Woorden die niet voor hem hoorbaar waren, woorden die te makkelijk verloren gingen door de agressieve muziek. Zijn voet bewoog wilder mee doordat de muziek ook wilder werd, Vick bewoog zijn hoofd mee als een soort soft en rustig headbangen, zijn geneurie werd later vertaald in de woorden van de lyrics. Eerst zacht, daarna weerklonk zijn geschreeuw schallend door het stromende geluid van de regen over de heuvels. 'I WILL F*CKING PENETRATE THE WORLD!'
Like that. Niks kon hem meer schelen wanneer dit soort muziek tegen zijn trommelvliezen bonkte, de hele wereld mocht er wat hem betreft aan gaan. Hij stootte een gegrunch uit om daar nog eens een extra streep onder te zetten. 'I'D LIKE TO CUT YOUR FLESH AND --' Vick had zich meeschreeuwend met de muziek op zijn zij gedraaid, hij liet zich iets té meegaan in het nummer. Zijn ogen hadden zich geopend en abrupt had hij zijn vocal afgekapt bij het zien van het zittende gestalte verderop. Even bleef hij de persoon - een joch - bewegingloos aanstaren terwijl de muziek gewoon door bleef spelen. Pas toen zag hij in dat dat hetzelfde jochie was als hij een aantal dagen confronteerde in het bos. Dat joch had zich toen nogal afstandelijk gedragen, alsof hij hem maar een afzichtelijke eikel vond. Even voelde Vick een vreemde steek door zijn buik gaan, maar het volgende moment trok hij de koptelefoon van zijn hoofd, pleurde het achteloos in het natte gras neer en kwam grijnzend overeind. 'Ahaa,' riep hij over de afstand tussen hen in terwijl hij met gespreidde armen en nog altijd grijnzend op de jongen af kwam gelopen. 'Ahahahahahaa!' Een sarcastisch neplachje, maar deels ook een verlengde versie van zijn 'ahaa'. Glunderend kwam Vick steeds dichterbij. 'Als we daar mijn persoonlijke boksbal niet hebben. Laat me je eens in goed ontvangst nemen, sulletje.'
Breed grijnzend liet Vick zich neerstorten in het gras, trok het jochie in een stevige houdgreep tegen zijn natte lijf en wreef met zijn knokkels pijnlijk over het hoofd van de jongen, zodat de capuchon van zijn regenjas scheef ging zitten en zowat afzakte.

Onderwerp: Re: Even if I would care za apr 16, 2011 5:46 pm

Er verscheen een geamuseerde lach op zijn gezicht toen de jongen begon te headbangen en mee te schreeuwen met de muziek. De lyrics waren niet zoals je noemt vrolijk. Pas toen de jongen zich op zijn zij draaide en zijn ogen opende, stopte het. De keiharde muziek bleef nog steeds door spelen en Arashi wende zijn blik af toen de ogen naar hem begon te staren. Hij kon er gewoon niet tegen en voelde zich dan kwetsbaar. Niet dat hij dat niet was in het bijzijn van Vick. Die jongen kon hem onderuit halen als hij niet oppaste.
“Ahaa,” riep de jongen, terwijl hij op hem af kwam lopen. “Ahahahahahaa!” Arashi fronste even, waarna zijn gezicht weer emotieloos werd. “Als we daar mijn persoonlijke boksbal niet hebben. Laat me je eens in goed ontvangst nemen, sulletje.” Hoe lang geleden was het niet dat ze elkaar voor het laatst hadden ontmoet? Het zou toch minimaal een week moeten zijn. Arashi vroeg zich af waarom de jongen hem nog had onthouden, misschien wel door het feit dat hij zijn nieuwste treiterpersoon was.
En toen opeens lag hij daar in het gras in een houdgreep. Arashi deed zijn ogen dicht om de jongen niet te hoeven aankijken.
“Ook hoi,” mompelde hij en zijn vrije hand boorde zich in de aarde onder het gras waarop hij zich lag. De nervositeit nam toe, terwijl hij zich helemaal niet kon bewegen. Fijn.
“Vanwaar deze uitbundige begroeting?” De sarcastische toon was duidelijk in zijn stem te horen.

Onderwerp: Re: Even if I would care ma apr 18, 2011 11:52 am

In eerste instantie had Vick nauwelijks in de gaten gehad dat er iemand zat mee te genieten met zijn geblèr, zat daarvoor te diep verstrengeld in het refrein. Het was pure toeval geweest dat hij zich later op zijn zij gedraaid had en een aanwezigheid verderop zag zitten. Hij herkende hem het volgende moment; het joch uit het bos. De jongen keek ongemakkelijk weg zodra hun blikken elkaar kruisten.
Breed glimlachend had Vick zijn koptelefoon van zijn hoofd gerukt en kwam al net zo luidruchtig als zijn muziek op de jongen afgelopen. Hoewel hij zijn naam nog niet eens kende was hij immers een stuk interessanter dan zijn metal en de eenzame rust. Ondanks dat was hem het moment tussen hen in het bos bij gebleven, had hij er 's avonds luierend op bed nog vaak aan gedacht.
Zonder vooraf eerst een waarschuwing te geven voor zijn wilde actie had Vick zich al op de jongen gestort en hield hem in een treiterende houdgreep nu ze eenmaal in het natte gras lagen. Hij was toch al doorweekt, dus wat kon het kwaad? De jongen kneep om de een of andere reden zijn ogen dicht waardoor Vick alleen maar een nog luidere lach slaakte. Een mompelende begroeting van de jongen zijn kant, alsof hij helemaal niet zo enthousiast was hem te zien. Niettemin negeerde Vick het volkomen, verstrakte zijn stevige greep alsof hij hem wilde laten stikken.
'Vanwaar deze uitbundige begroeting?' Grijnzend liet hij de jongen daarna los, al was dat maar een schijnactie doordat hij het volgende moment zijn hand in een fractie van een seconde tegen zijn achterhoofd zette en zijn gezicht in het natte gras duwde. 'Omdat Vickie jou gemist heeft,' reageerde Vick met getuitte lipjes op een zoetige toon. 'En omdat je nog steeds geen pak slaag hebt gekregen,' voegde hij er aan toe, nog steeds op die poeslieve toon.

Onderwerp: Re: Even if I would care di apr 19, 2011 7:29 am

De jongen spookte steeds door zijn hoofd en hij kon niet meer aan iets anders te denken. De schelle lach doorboorde zijn oren toen hij zijn ogen dicht kneep. Was het zo grappig? De greep versterkte en de regen bleef maar op zijn gezicht tokkelen. Arashi was nu helemaal doorweekt, zelfs zijn onderbroek was nat. Het zwarte haar plakte aan zijn gezicht en de donkere wallen waren duidelijk zichtbaar onder de gesloten ogen.
“Omdat Vickie jou gemist heeft,” was het antwoord op zijn vraag. Arashi snoof geïrriteerd. “En omdat je nog steeds geen pak slaag hebt gekregen.” Zijn buik trok samen, op een irritante manier. Vick liet hem los, waardoor hij overeind ging zitten, maar werd weer met zijn gezicht in het gras geduwd. De aanrakingen waren plotseling en maakte Arashi nog nerveuzer.
“Echt, ik word letterlijk niet goed van je,” mompelde Arashi, waarna hij kokhalsde van de smaak van vieze aarde.