wtf? was da?

(ja ik vergeet al die specifieke dingen xD zoals dat hij die pizza op kan warmen ><)

Lovette keek naar haar hand en langs haar hand keek ze naar het rokje dat ze aan had. Ze begon wat een de stof van het rokje te frutten. Ondertussen dat ze ernaar keek luisterde ze naar Kato. "Dan moeten die zich maar niet láten pakken, het is gewoon een kwestie van doorzetten, that’s it". Ze keek vanuit haar ooghoeken nog even naar Kato, maar al snel keek ze weer naar het gras onder haar. Ze begon wat aan het gras te trekken "oke, ik ben geen dievenexpert dus je zal wel gelijk hebben". Ze legde de los getrokken sprietjes gras op haar hand en de wind nam ze vervolgens mee. De grassprietjes waaide mee met de wind en kwam even later in het water terecht. Lovette keer ernaar met een kalme blik. "Vuur gave weet je nog?" en haar ogen werden even groot en daarna kneep ze ze weer dicht. "sorry, 's nachts kan ik niet zo helder denken als overdag, de maan maakt me moe" en ze keek nog een keer naar de maan. Deze keer moest ze weer geeuwen alleen vergat ze haar hand voor haar mond te houden. Twee scherpe hoektanden verschenen en voor de rest waren het gewoon normale mensen tanden. Toen ze haar mond weer gesloten had, ging haar blik naar zijn hand die nog steeds in de "fik" stond. "hoe krijg je het voor elkaar, dat dat geen pijn doet??" en haar blik ging weer naar zijn ogen.

Lovette frunkikte wat aan haar rokje. Hij begreep niet waarom meiden rokken droegen. Het leek hem namelijk voor geen meter lopen. "oke, ik ben geen dievenexpert dus je zal wel gelijk hebben." Zei ze. Hij knikte. Ze was inderdaad geen dievenexper. "sorry, 's nachts kan ik niet zo helder denken als overdag, de maan maakt me moe"[/b[ Kato trok zijn wenkbrauw op. Hij was dan wel een dievenexpert maar wist niks van draken. Was moet worden van de maan ook een draken eigenschap? Dat zal dan wel. Hij vond het maar raar. Waarom werd je moe van een maan? Beide keken ze naar de maan. Uit zijn ooghoeken zag hij haar gapen. Dit keer zonder hand er voor. Het leek een redelijk normaal gebit. Wáár had ze in hemelsnaam tanden voor nodig als je op water leeft? Hij had het mis, het was niet een normaal gebit. Nou eigenlijk ook weer wel maar op twee tanden na. Twee hoektanden waren anders dan bij normale mensen. Ze deden hem een beetje aan een soort vampier denken. Leefde draken naast water ook van bloed ofzo. [b]"hoe krijg je het voor elkaar, dat dat geen pijn doet??" Hoe moest hij dat nou weten? Het was gewoon zo. Hij brandde zich nooit aan zijn vuur. Aan gewoon vuur trouwens ook niet. Hij wist niet of hij zich ook niet zou branden als het vuur van een andere ""vuurmaker" kwam. Misschien was het dan wel anders. "Geen idee. Waarom verga jij niet van de pijn als er vleugels uit je rug komen?" stelde hij terug. Dat was een soortgelijke vraag. Misschien snapte ze nou dat het een nogal domme vraag was. Hij was misschien wel slim maar wist ook niet alles. Hij kon gewoon met vuur spelen, dat was zijn tweede "ik". Hij brandde zich gewoon niet. Waarom wist hij toch ook niet? "Maar misschien moeten we zoetjes aan maar gaan slapen ofzo... Ik bedoel als jij moe bent. Ik moet toch nog een mooi plekje zoeken voordat die maan onder gaat. Want dan is het al helemaal zo donker." Hij wachtte even op haar antwoord. Hij hoopte dat ze niet dacht dat ze samen zouden slapen. Kato stak nog wel eens in een reflex om zich heen met zijn mes zodra hij iets hoorde terwijl hij sliep. Tja, dat krijg je als je zo lang op straat woont.

Lovette keek naar haar rokje en terug naar Kato. Ze vroeg zich echt af wat er allemaal in haar hoofd om ging. Ze geeuwde weer een keer, maar hield deze keer wel gewoon haar hand voor haar mond. Ze rekte zich een keer goed uit en zuchtte tevreden. Ze keek vervolgens bestuderend naar Kato. Hij zei weinig, naja weinig, volgens haar dacht hij veel meer dan dat hij zei. Ze was dan eigenlijk zo nieuwsgierig dat ze nou eigenlijk wel wou dat ze gedacht kon lezen. Maar dat kon ze niet, ze was alleen erg goed in het raden van gedachtes. Haar hand ging over het gras wat volgens haar zacht aan voelde. Een kleine glimlachje kwam op haar gezicht. "Geen idee. Waarom verga jij niet van de pijn als er vleugels uit je rug komen?" hoorde ze vervolgens Kato's stem zeggen en vragen. Haar blik schoot op naar hem. Hij had wel gelijk, maar toch. Haar vleugels waren een met haar. Vuur was toch iets wat in mensen ogen brand betekende. Zijzelf kon ook niet tegen vuur, tenminste ze kon het wel makkelijk blussen, maar het deed toch zeer. "nou vuur blijft iets natuurlijks wat pijn doet, tenminste bij andere mensen" en ze keek hem even met een kalme blik aan. "en waarom ik niet verga van de pijn?? ik denk, omdat het aan mij vast zit en het bij mij hoort" en ze dacht weer na. "iniedergeval moeilijk uit te leggen" en ze wreef in haar ogen. "Maar misschien moeten we zoetjes aan maar gaan slapen ofzo... Ik bedoel als jij moe bent. Ik moet toch nog een mooi plekje zoeken voordat die maan onder gaat. Want dan is het al helemaal zo donker." De zeeblauwe ogen waren vervolgens op Kato gericht. "eum... oke waar wil jij slapen dan??" en ze keek hem even vragend aan. De twee draken vleugels verschenen vervolgens op Lovette's rug.

"nou vuur blijft iets natuurlijks wat pijn doet, tenminste bij andere mensen" ze keek hem weer aan. De tijd tussen hun zinnen duurde lang. Ze hadden beide kennelijk een heleboel denk voer. "Tja, andere mensen zijn niet mij. Ik heb nergens last van als ik in de fik zou staan." Zei hij. Lovette opende haar mond weer. Of moest hij bek zeggen? Nou ja, mond klonk wel wat vriendelijker. "en waarom ik niet verga van de pijn?? ik denk, omdat het aan mij vast zit en het bij mij hoort" Toen bleef ze weer even stil. Kato hield ook zijn mond. Hij was, net als zij vermoede hij, aan het nadenken. "Maar dit vuur hoort ook bij mij, tenminste dat denk ik. Het kan, net als jij met je vleugels, uit mij komen. Maar ebij bijvoorbeeld vuur uit een aansteker voel ik ook niks, ook is dat niet "mijn" vuur" zei hij wijs. "iniedergeval moeilijk uit te leggen" "Inderdaad' zei hij instemmend. Het was heel verwarrend allemaal. Hij kon dus tegen gewoon natuur vuur en zijn eigen vuur. Toch waren het beide ander vuur. Zijn vuur was niet te blussen als je er een laken over heen gooide, natuurlijk vuur hield dan meteen op met branden. Maar natuurlijk vuur kon hij niet temmen, dat vuur deed hem dan wel geen pijn maar hij kon het niet ineens verplaatsen. Zijn eigen vuur wel. Als hij de bbq aan stak met zijn eigen vuur groeide het van zich zelf door het hout en de aanmaak blokjes op te vreten. Dan kan hij het wel vervormen. Allemaal erg verwarrend. "eum... oke waar wil jij slapen dan??" Hij haalde zijn schouders op. "mmm ik zie wel. Waar wou jij dan gaan slapen? Of hoef jij niet te slapen?" Tja, wist hij veel.