Hidden Passion?

Kairi spetterde wat met haar voeten in het water. Terwijl ze er naar keek zag ze vanuit haar ooghoek hoe Terra ging verzitten. Haar blik ging al snel weer naar haar voeten die plonsjes maakte in het water. Ze grinnikte even geamuseerd. Ze was echt een persoon die zichzelf kon vermaken door de kleinste dingen. Terra's stem drong haar oren binnen. Automatisch keek ze dus naar hem. "dat snap ik wel hoor, maar vrienden maken is niet zo gedaan en ik heb geduld" zei ze met een glimlach op haar gezicht. Kairi's blauwe ogen keken Terra aan toen hij haar aan keek. Ze luisterde nieuwsgierig naar zijn woorden "maar wat als ik nou rechts zit..??". "oke sorry die was flauw, ik weet het wel, maar ja jullie lijken allemaal zo sterk, ach ja moet er maar mee leven" zei ze grinnikend. Plotseling zag ze Terra soort van uitglijden met zijn hand. Hij viel haar kant op en ze voelde zich al onder water gedrukt worden. In een reflex sloot ze haar ogen aangezien ze dacht dat ze soort van geplet zou worden. Ze hoorde echter alleen nog maar een plons. Daarna was het even stil. Ze voelde dat er iets half op haar lag. Voorzichtig opende ze haar ogen en werden haar ogen meteen groot. Terra's gezicht was nog geen 10 cm van de hare verwijdert. Het rood schoot in haar gezicht. Ze zag hoe er een glimlachje verscheen op Terra's gezicht en ze had ook zijn wat geschrokken blik in zijn ogen gezien. Toen hij van haar af ging, pakte hij haar hand. Terra trok haar omhoog en Kairi ging rechtop zitten. "ja whoops ja..." mompelde ze met een rode kop en ze lachte even beschamend.

Terra zijn ogen keken naar Kairi. "Ook dan..." sprak hij alsof hij heel streng was maar het was duidelijk te horen dat hij het niet meende. Hij keek voor de zovelste keer naar het zwarte vlek. "Hoe sterk we ook lijken, we hebben allemaal onze zwaktes..." sprak hij kalm. Bij Terra was dat zijn angst voor vuur. Kalm keek hij weer naar Kaira.

Toen Kaira een rode kop kreeg draaide zijn hersenen een piroutte. Hij had haar overeind getrokken en zijn blik weg van haar gericht. Hij hoorde haar woorden en keek kort naar haar. Ze zag nog steeds rood. "Sorry dat was niet de bedoeling." sprak Terra. Hij wilde zijn hand weer neerplaatsen. Ditmaal was het niet zo dat hij uitgleed. Nee ditmaal legde hij zonder dat hij het zelf echt door had zijn hand op die van Kaira. Hij had het redelijk laat door maar toen hij het door had trok hij hem weer gelijk weg. Nu kreeg zelfs Terra een kleine rode blos. "Kluns...." mompelde hij tegen zichzelf. "Sorry, het gaat lekker..." sprak hij. Met een sarcastische ondertoon op het laatste gedeelte. Hij zweeg toen hij weer naar haar keek. Hij voelde zijn hart in zijn keel bonzen. Was dat nerveusheid? Of was het wat anders? Terra kon het niet opmaken aan hoe hij zich voelde.

Kairi legde haar handen tegen haar wangen aan en kneep haar ogen even dicht. Ze voelde vreselijk warm en ze was knalrood. Het voelde heel erg genant en ze opende langzaam haar ogen. Ze keek naar het water. Ze ging voorover hangen en duwde vervolgens haar hoofd onder water. Ze trok haar hoofd uit het water en veegde het water van haar gezicht met haar handen. Het voelde verfrissend al was het een mislukte poging om die roodheid weg te krijgen. Haar blik ging naar haar spiegelbeeld die in het water was. Terra's stem kwam vervolgens weer tevoorschijn. Haar blauwe ogen gingen naar Terra. Ze glimlachte lichtjes "het is niet jou schuld, jij gleed uit" zei ze op een kalme toon. Haar blik ging weer naar het water, maar dat werd al snel onderbroken toen ze een hand op haar hand voelde. Het moest Terra's hand wel zijn en haar blik schoot naar zijn hand. Dit was niet goed voor de blos die voor de 3e keer erger werd. Toen ze merkte dat Terra het niet snel door had en toen hij het door had een rode blos kreeg, kon ze het niet laten om even te lachen. Ze hoorde zijn woorden en moest nog steeds even grinniken. "het gaat zeker lekker" zei ze met een half lachende stem. Echter had ze wel een warm en raar gevoel in haar buik gehad elke keer dat hij haar aanraakte of half op haar lach. Ze begon na te denken en haar ogen werden even groot. Niet nu, niet hier dacht ze. Ze schudde haar hoofd. Om proberen van onderwerp te veranderen dacht ze aan de woorden van Terra voordat dit alles was gebeurd. "ja iedereen heeft zwaktes ja" zei ze een beetje doelloos en stotterend, terwijl ze voor zich uitkeek.

Terra zijn ogen keken voor zich uit. Ineens kwam Kairi naar voren en ging ze met haar hoofd onder water. Terra zijn houding was ook niet meer gemakkelijk. Hij voelde zich nerveus worden. En het zweet stodn hem haast op zijn bovenlip. Terra keek naar haar toen ze sprak. Ze zag nog roder. "Euh...Kairi, gaat alles goed..?" sprak Terra ineens. "Je ziet zo rood het is alsof je ziek wordt?" sprak hij. "Misschien was dit nachtelijk zwemmen niet zo'n geweldig idee..." sprak hij. Ineens hoorde Terra een motor afslaan. "Sstt..." zei Terra ineens serieus tegen haar. Hij herkende het lage knallende geluid. Alleen een motor van. "Demonic Grin?" sprak Terra ineens. Hij legde zijn armen om Kairi en duwde haar mee onder water. En daar kwam het gedonder. Twee tot drie slierten schoten langs hun heen terwijl ze onder water stonden. Het waren niet zomaar slierten het waren kogels. Terra zijn wil om Kairi hier ongedeerd vandaan te halen speelde ineens zo'n grote rol dat zijn Soul Burst automatisch op kwam spelen. Terra sloot zijn ogen toen het licht begon te branden maar al snel opende hij zijn ogen. Deze hadden een goude kleur. Terra's ziel breidde zich uit tot een vlam. Boven water zou het eerst golven vanuit een bepaald punt maar als een explosie spreidde het water zich. Alsof een onzichtbare bol om Kairi en Terra heen zat die het water wegblies/duwde. Terra had niet meer het klunzige of vrolijke karakter. Hij had een gespannen en woedende houding. Zelfs ergens serieus. De ziel in de vorm van de vlam wapperde alle kanten in en voelde zacht warm. Terra balde een vuist. Zag de man met het geweer het wapen op hem richten. Terra hief zijn hand. Op dat moment klonk een geweerschot. Terra sloeg de kogel weg. "Ga~!..." beval Terra. "Val Vick maar lastig~!" sprak hij streng. "Maar laat ons met rust!..." sprak hij stevig. In deze staat was Terra eerder eng dan echt vriendelijk. Maar hij zou geen kwaad aan Kairi doen. Sterker nog, hij zou koste wat kost voorkomen dat haar wat overkwam.

Kairi haalde nog een paar keer haar handen over haar gezicht. Ze haalde ook nog een keer haar handen door haar haar en ze zuchtte even. Kairi's blauwe ogen gingen nieuwsgierig naar Terra toen ze zijn vraag hoorde, maar voordat ze antwoord kon geven, kreeg ze nog een paar woorden naar haar hoofd geslingerd. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "Nee... eu... ik ben niet ziek hoor, geloof me" en ze grinnikte even een heel klein beetje ongemakkelijk. Het rare gevoel stak weer op in haar buik en ze kneep even haar ogen dicht. Haar blik ging even naar het water. Ze hoorde Terra's stem weer. "echt niet!! het is hardstikke gezellig" zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ook Kairi was het knallende geluid van een motor niet ontgaan. Ze keek naar Terra. Wist hij wie dat was?? dacht ze. Ze bleef Terra nieuwsgierig aankijken. Opeens kreeg ze zijn armen weer om haar heen. Haar ogen werden groot. "Wat..." maar haar woorden werden onderbroken toen ze onder water werd getrokken. Niet veel later schoten er kogels langs hun heen die een soort van slierten achter lieten onder water. Kairi's ogen werden groot. Met alle macht hield ze haar adem in. Verontwaardigd keek ze naar Terra toen ze zag dat hij opeens goude ogen had. Ze schrok even toen Terra's ziel om hun heen kwam en het water zeg maar weg duwde. Kairi kon zo weer ademen. Kairi's blauwe ogen keken Terra aan "Terra??" mompelde ze. Hij zag er op deze manier nogal angstaanjagend uit, maar hij zag er niet uit alsof hij op haar uit was. Haar blik ging naar de man en haar ogen werden weer groot toen ze het geweer zag. Ze zag de kogel vervolgens op Terra afschieten en van de schrik sloot ze haar ogen. Ze merkte dat er niets verder gebeurde en ze hoorde de stem op een strenge toon van Terra. Haar ogen gingen verbaasd open en keken Terra ook verbaasd aan. "maar hoe...??" mompelde ze. Haar blik ging weer naar de man "wie is dat..??" vroeg ze eigenlijk in het niets.

Terra zag dat de man doorhad dat hij met zijn geweer weinig zou bereiken. Hij trok wat leren handschoenen aan en zette zich schrap. Terra zag dit als een uitdaging. "Demonic grin lid, bende van mijn broer" sprak hij kort maar recht voor zijn raap. Terra draaide zich naar het lid en rende er ineens op af. De koepel bleef om Kairi waardoor ze boven water bleef. Terra rende over het water naar de man toe en sleog hem met een vuist omhoog zodat deze los van de grond kwam. Gevolgd door een trap in zijn maagstreek waardoor hij naar achter vloog. Veel tijd om weg te stuiven had hij niet want Terra kwam achter hem uit het niets tevoorschijn. De snelheid in deze staat was zeer snel. Terra gaf een trap tegen zijn zij. De motor ving de man op. Terra landde op de grond. "Nogmaals, vertrek!" sprak Terra. Het kon hem niet schelen hoe angstaanjangend hij was, zolang Kairi uit de buurt van de DG was vond hij het maar al te goed. Na nog een paar flinke klappen wist de man op zijn motor te krabbelen en weg te rijden. Terra stond nog steeds met de vlam om hem heen stil wachtend tot de man volledig uit het zicht was. Op het moment dat de aanwezigheid voor Terra ook niet meer voelbaar was verdween de koepel om Kairi en stroomde het water weer alle kanten op. Terra's ziel trok zich weer terug. Doordat deze staat veel energie vroeg was Terra ook uitgeput. Hij zakte door zijn knieën en leunde met zijn handen. Hij hijgde hevig na. Kairi was veilig, Terra was uitgeput. Het was het waard geweest. Dat was wat telde.

Kairi keek geschrokken naar Terra en terug naar de man met het geweer. Wat was dit allemaal en waarom moet dit nou net nu gebeuren dacht ze. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en vervolgens kneep ze zichzelf. Dit deed ze om te kijken of dit geen stomme droom was. Het deed zeer en ze werd niet wakker, ze was dus gewoon wakker. Ze zuchtte verveeld. Haar blik ging naar Terra toen ze zijn stem hoorde. Haar ogen werden groot "bende van je broer..." mompelde ze en voor ze het wist was Terra uit de koepel. Ze sloot haar armen om haar heen en hield haar adem in aangezien ze dacht dat de koepel met Terra mee zou gaan. Ze opende verbaasd haar ogen en zag dat de koepel nog steeds om haar heen zat. "oo.." mompelde ze, haar blauwe ogen schoten echter weer naar Terra. Ze zag dat de man het geweer had weg gedaan en nou alleen nog 2 zwarte handschoenen aan had. Ze keek hoe het gevecht verder ging en elke keer dat de man geraakt werd trok ze haar ogen dicht als reflex. Al snel gaf de man het op en krabbelde hij op zijn scooter en racete vervolgens weg. Ze knipperde een paar keer met haar ogen. Kairi's blik was bezorgd geworden en ze merkte dat de koepel om haar heen verdween. Ze sloot haar ogen en hield haar adem in. Vervolgens belandde ze onder water aangezien het water weer alle kanten op stroomde. Ze opende onder water haar ogen weer en zwom zo snel als ze kon naar het wateroppervlak. Met enkele flinke slagen was ze aan de overkant van het meer bij de oever. Ze sprong op het landde en rende naar Terra toe. Ze knielde bij hem neer "Terra gaat het..??" vroeg ze met een bezorgde stem, wat ze eigenlijk zelf niet eens door had.

Terra hijgde nog hevig na. Hij had gemerkt dat Kairi verbaasd was. Haar verbaasde reactie bereikte hem daarentegen niet meer.
Na het hele gebeuren met de man had hij gemerkt dat ze onder water viel. Terra wilde opstaan maar de hoeveelheid energie die hem bezat liet hem in de steek. Terra zuchtte kort. Zijn blik ging naar het water toen ze weer boven kwam. Ze zwom naar de kant en kwam naar hem toe. "Ja...." sprak hij hijgend. "Half, ik heb gewoon enorm veel energie gebruikt, vanavond weer even rusten en dan komt het goed..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij hijgde nog even maar kwam toen weer op adem. "Zeg wacht eens even..." sprak hij kalm. "Je voelde je niet ziek? Zeg, maak ik je zo nerveus door bij je te zijn..." sprak hij en gaf haar een kleine knipoog. "Ben je in orde?" vroeg hij nog voor de zekerheid. Hij hoopte dat er geen kogel haar heeft weten te raken want dan zou hij Vick goed toespreken.

Toen ze bij hem neergeknield was keek ze hem nogal bezorgd aan met haar blauwe ogen. Dit ging bijna vanzelf. Ze vond het altijd vreselijk als mensen gewond waren, omdat Kairi niks kon doen. Ze bleef hem aankijken terwijl hij hijgend zijn woorden uitsprak. Ze zuchtte opgelucht om zijn laatste woorden en een lichte glimlach verscheen op haar gezicht. Toen ze zijn woorden opeens hoorde, keek ze hem nieuwsgierig, maar ook raar aan. Toen ze zijn andere woorden uitsprak werden haar ogen even groot. Zijn woorden drongen goed tot haar door en ook zijn knipoog ontging haar niet. Hier kon ze dus niet tegen. Niet op een slechte manier, maar daar kreeg ze weer een blos van zoals gewoonlijk. Met een onschuldige grijns op haar gezicht, moest ze even droog grinniken. "nee hoor ik ben helemaal niet ziek..." mompelde ze terwijl ze haar blauwe ogen van Terra afscheurde en snel een andere kant op keek. Haar blik kon zich echter niet afhouden van Terra. Ze had ook weer een excuus om heem aan te kijken, want zijn andere woorden volgde snel. "ja ik ben in orde.. het was wel even schrikken" mompelde ze zacht. "maak je maar zorgen om jezelf, niet om mij" en ze grinnikte even licht.

(sorry voor korte post ><)

Terra zijn ogen sloten zich kort en hij liet zich op zijn rug rollen. Hij hijgde na en zag haar reactie. Hij kwam overeind. Terra kon het niet laten. Hij gebruikte zijn soul senser om haar ziel te lezen. Het was nu heel wat duidelijker zichtbaar. Hij kende haar al beter en hij kon het niet laten om wat dieper te lezen dan dat hij bij het begin had gedaan. Echter blokkeerde hij het op het moment dat hij dicht bij de oplossing kwam. Hij wendde zijn blik af. Er speelde een vragende blik op. Was het echt? of was het gewoon dat hij haar beschermd had? Terra keek voorzichtig naar haar toen ze praatte. "Ik maak me geen zorgen om mezelf. Ik heb erger meegemaakt Kairi. Ik heb tientallen klappen opgevangen, ik ben geschopt en geslagen. Ik heb de heetste vuren moeten doorstaan om meisjes zoals jou te helpen uit de handen van....." even stopte terra. "Mijn broer..." sprak hij zachtjes. "Dit was niets..." sprak hij alsof het lang niet zo erg was. Maar zelfs Terra wist dat het niet niets was. Zijn soulburst had hem immers hier uit geholpen. Terra zijn ogen gingen naar Kairi. "Vertel eens de waarheid, Kairi." sprak Terra ineens wat anders. Hij wist dat Kairi niet zou weten waar hij het over had. Hij wilde eerst weten hoe ze er op zou reageren voor hij verder zou praten.