Candy from a stranger.. <3

Shizuo keek koppig naar voren terwijl hij zijn benen kruiste en zijn honden een aai over hun kop gaf. Ergens besefte hij dat híj wel degelijk de 'ruzie' had uitgelokt door stop te zeggen tegen de acties waar hij mee begonnen was. Shizuo liet een kort gemompel horen. Maar van zichzelf wist Shizuo ook dat hij niet direct naar Izaya zou afstappen en zou zeggen: " Het spijt me, vergééééf me alsjebliéééft!". Nee, dat zou echt buiten zijn categorie zijn. Terwijl de wind nog eens zijn zegje deed dacht Shizuo na over zijn verleden. Hoe zijn ouders hem hadden verstoten en hadden achtergelaten.. Shizuo schudde nog na geen vijf seconden zijn hoofd om toch maar die gedachte weg te krijgen. Hij zou er alleen maar een nog hatelijker humeur van krijgen. Toen hij daar een tien minuten had stil gezeten, kijkend naar de sterrenhemel besloot hij toch om eens te gaan kijken naar Izaya. Ten slotte had hij een béétje zijn 'leven' gered. Niet dat hij het niet in zijn eentje zou gekund hebben maar toch.. Shizuo keek op zijn gsm die hij losjes uit zijn zak nam. Het was alweer 23:50. Tien voor twaalf dan nog! Hoelang zat hij hier wel al niet? Een uur of drie-vier. Shizuo geeuwde voor kort. Misschien moest hij het initiatief nemen om het maar eens te gaan opbiechten. Shizuo rolde met zijn ogen, ook al lag dit zo buiten zijn aard, toch vond hij het moeten. "Hee.." Zei hij terwijl Shizuo wat dichterbij kwam en zich naast Izaya zette, met de nodige afstand. "Sorry van daarnet. Ik was gewoon mézelf niet meer. En hetgeen wat ik met Nihuro heb gedaan kon ik evengoed ook bij jou hebben gedaan..Ik heb soms nogal wreede woedeaanvallen. En dat is niet zozeer op jou gericht maar in het algemeen.." Zei hij lichtelijk verontschuldigend. Dat luchtte toch wat op..

Shizuo keek Izaya aan, zag dat die opeens recht ging staan en van hem wegliep. Met de paar woorden 'Het is goed met je.' Shizuo mond viel open van verbazing terwijl hij Izaya nakeek die zonder omkeken gewoon verder liep. Shizuo wou zich recht stellen, op hem aflopen en hem eens goed vertellen wat hij hiervan dacht. Maar Shizuo hield zichzelf tegen met de gezonde gedachte dat dit het beste was wat Izaya zou kunnen doen, hem met rust laten. Shizuo balde zijn vuisten, kneep er zo hard in waardoor zijn knokkels wit zagen. Shizuo graaide een heel pak gras uit de grond, smeet dat zo hard als hij kon weg. Natuurlijk was een grasspriet helemaal niet zwaar en vlug het gewoon een centimeter verder en viel het weer neer. Shizuo voelde hoe het begon te borrelen in zijn lichaam van kokende woede. Shizuo had er nooit tegen gekund dat mensen hem negeerden. En zeker nu niet met Izaya! Shizuo gooide zichzelf overeind, begon in een snelle looppas op het weeshuis af te lopen. Hij liep met een rood gezicht naar zijn kamer waar hij de deur van dicht smeet. Hij liet zich op zijn bed vallen, sloot zijn ogen om toch maar zich te beheersen en langzamerhand in een diepe slaap te vallen.. De dagen die erna kwamen wist Shizuo dat Izaya hem meed. Want telkens als hij contact wilde maken was Izaya al weg voor hij het wist. Shizuo liet een korte zucht horen, hij moest Izaya maar eens vergeten. Want blijkbaar zat hij er mee over in dan Izaya zelf. Shizuo besloot om nog eens naar het dak te gaan, daar waar het allemaal was begonnen, de miserie. Eenmaal daar aangekomen stapte hij via de muur het dak op. Zijn adem hield hij in bij het zien van Izaya, daar op het dak, een meter of vijf van hem vandaan. "Izaya." Zei hij zachtjes, niet echt wetend wat hij nu moest doen.

Shizuo bleef een beetje zenuwachtig op zijn benen staan. Alhoewel hij weer een bepaalde woede creëerde bleef hij keurig staan. Hij had zijn zakken in zijn blauwe pull gestoken waarvan zijn capuchon over zijn hoofd was getrokken. De zachte wind die zachtjes voorbij kwam waaien maakte Shizuo weer wat losser. Hij vermande zich wat, bleef Izaya in zijn rug aanstaren. Ergens vond hij het al verschrikkelijk irriteren dat Izaya zich niet eens dúrfde om te draaien. Dacht hij dat Shizuo wat ging doen of zo? Shizuo zag aan de houding van Izaya dat die hélemaal gespannen was. Iets wat Shizuo niet van hem had verwacht. Toen die een korte 'ja' zei rolde Shizuo met zijn ogen. Komaan zeg! Wat een.. Shizuo draaide zich weer om. Gooide zijn arm over zijn schouder als zo'n teken van 'je kan de pot op'. Hij sprong het dak af. Shizuo was Izaya zelf geen blik verschuldigd. Hij had hem tenminste kunnen aankijken van de plaats zo naar voren zitten kijken. Voor Shizuo hoefde het ook niet hoor, hij kon best op zijn eentje doorgaan. Dat Izaya hem maar heel zijn leven negeerde, fijn voor hem. "En denk maar niet dat je nog bij me terecht kunt. En ik weet goed genoeg dat je dit hoort Izaya!" Schreeuwde hij nog over zijn schouder. Daarna stapte hij naar het bos, het pad dat ze eerder eens hadden genomen dat leidde tot de hangmat en de uitgestrekte rivier. Eindelijk, rust.. Shizuo liet zich met een gemengd gevoel in de hangmat vallen. Hij nam zijn iPod uit zijn zak, stak de oortjes daarvan in zijn oren waarna hij het liedje van Taylor Swift-Sparks Fly opzette. Het was een zacht nummer, iets wat hem weer wat rustiger maakte. Shizuo ademde diep in en uit, legde zijn voeten uit de hangmat, liet die losjes over de grond zweven. Het voelde goed even alleen zijn, zonder te moeten zitten met schuldgevoelens. Izaya had zijn kans verpest..

Shizuo legde zijn hoofd wat dichter tegen de hangmat, draaide zich een kwartslag zodat hij op zijn buik lag en zo zijn gezicht tegen de stof kon drukken. Gelukkig was het niet zo'n ruwe hangmat maar was het een redelijk zachte stof zodat hij er zich dicht tegen kon nestelen. Even kreeg hij een benauwd gevoel in zich. Het idee dat hij Izya had staan afbreken maakte hem weer zo kwetsbaar. Maar toch on hij het niet helpen dat Izaya hem zo genegeerd had. Dus kon het hem helemaal niet meer schelen wat hij ervan dacht. Shizuo moest zich maar eens bezig houden met mensen die hem als een vriend konden dienen, niet als een vijand. Shizuo probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat Izaya hier vast niet om zou inzitten. Die zou het vast grappig of zo vinden. Shizuo gaapte, legde zijn hand voor zijn mond en stelde zich weer recht. Hij nam een mes uit zijn riem vandaag die verborgen zat onder zijn pull. Hij had altijd een hele riem vol met wapens bij zich. Van kleine messen tot grotere en dan zijn machtig grote zwaard. Je wist maar nooit wie je op een dag eens tegen zou komen. Hij omklemde het mes stevig, richtte op een dicht bijzijnde boom en liet het mes losjes uit zijn hand vliegen. Die knalde recht op het punt waar Shizuo het wilde neer en liet een venijnige snee achter. Shizuo knikte goedkeurend terwijl hij het mes weer uit de boom haalde en die weer veilig in zijn riem stak op zijn bijhorende plaatsje. Even dacht Shizuo om terug naar Izaya te gaan en hem te verontschuldigen. Maar de tijd dat die gedachte in zijn hoofd zat was hij er al weer uit. Hij had het de vorige keer ook gedaan, uit medelijden. En toen was Izaya gewoon zonder medeleven weggestapt. Shizuo ging naar het meertje, ging daar neer zitten en dwarrelde met zijn voeten in het water. Voor even dacht hij aan niets meer.

Shizuo nam een kei die langs de kant van het meertje lag. Hij smeet die met veel kracht het water op, zag dat die zo'n vijftal sprongetjes maakte en dan in het water tuimelde en kringetjes achterliet. Zijn ogen dwaalden over het meer af waar er enkele zwanen opzaten. Het was nu ongeveer drie á vier uur wat dus betekende dat hij hier weeral twee uren zat. Hoe hield hij het toch uit? Shizuo slaakte een diepe zucht en plaatste zijn armen achter zijn nek. Hij sloot zijn ogen om al de gedachten even uit zijn hoofd te doen verdwijnen. Maar dat lukte voor geen meter aangezien de naam 'Izaya' steeds door zijn hoofd spookte. Hoe kwam het toch dat hij zoveel liefde had gekregen voor die jongen? Shizuo had hem op het begin zelfs afgewezen, iets waar hij nu veel spijt van had. Shizuo was er zeker van dat hij niet zou kunnen slapen vooraleer hij eens met Izaya zou gaan praten. Maar Shizuo was op dit moment gewoon veel te boos en te lui om zich ook maar recht te stellen en op Izaya af te stappen. Wat zou hij er ook mee bereiken? Die jongen zou hem vast zo negeren dat Shizuo nog voor hij er was al kon vertrekken. Maar het onverwachte was nog verbazingwekkender toen hij opeens een lawaai hoorde achter hem. Met een ruk draaide hij zijn lichaam om, zag dat zijn hangmat aan flarden was gescheurd en daar nu machteloos lag te bengelen met een stuk van de achterkant tegen de grond gedrukt. Shizuo keek de jongen eerst kwaad aan, zag dan dat het Izaya was en trok zijn wenkbrauwen op. "Was dat nu echt nodig?" Zei hij, een klein beetje kwaad aangezien hij best wel gehecht was aan zijn hangmatje was. Ach, hij zou er wel een nieuwe kopen. Met zijn gewicht op één been steunen luisterde hij naar wat hij te zeggen had. Die leek opeens de harde waarheid te vertellen waar Shizuo niet echt op had gehoopt. "Ik weet ook niet wat ik wil Izaya. De verwarring blijft er gewoon, ook al zou ik alsnog je willen." Vertelde Shizuo waarna hij naar de grond keek en ietwat zenuwachtig heen en weer draaide op zijn voet. Eerst had hij nog zoveel zelfvertrouwen gehad, nu waren die opeens verdwenen als sneeuw voor de zon..

Shizuo keek Izaya aan met zijn wenkbrauwen opgeheven. Hij keek in zwart wit? Shizuo keek even de andere kant op, probeerde zijn woede te bedwingen. Hij mocht nu écht geen woedeaanval krijgen want dat zou alles verpesten. De woorden die Izaya naar hem toe had gevuurd waren harder aangekomen dan hij waarschijnlijk had bedoeld. Maar toch was het voor Shizuo even slikken. "Ik kan dan misschien wel zo kijken, maar dat is net hetgeen wat ik voel." Shizuo streek een pluk haar van voor zijn ogen terwijl hij Izaya weer recht aankeek. "En ik zweer je, die dag dat ik bij je in de hangmat lag, dat was de beste dag uit mijn leven. Hier in Degree had ik nooit vrienden gemaakt, laat staan met iemand in een hangmat gelegen! Izaya, ik meen dit echt wel!" Zei hij. De woorden kwamen uit het diepste van zijn hart, of Izaya het nu zou begrijpen of niet, het was zo. De kleine zachte bries die langzaam voorbij streek liet Shizuo kuchen. Hij had altijd wel hooikoorts gehad, zeker door dit stomme droge seizoen waarin er geen enkele druppel regen viel. Shizuo dacht eerst dat de wereld nog zou verdorren bij regennood. Maar bij nader inzien was dat een best domme gedachte. Het had vandaag zelf al geregend terwijl hij in zijn kamer zat. "Ik hou echt van jou Izaya, écht. Maar ik kan dit nog niet aanvaarden, dit gevoel." Zei hij terwijl Shizuo zijn schouders ophaalde en Izata met zijn donker bruine ogen aankeek. Hij balde zijn vuisten lichtjes om zijn kleine mengeling van woede en machteloosheid in zichzelf te verdrijven. Zijn knokkels zagen op eenduur zo wit dat het pijn begon te doen en hij er maar mee ophield. Een paar dagen geleden was hij zelf gestopt met zijn nagelbijten. Hij had altijd vanaf zijn 6 jaar zitten nagelbijten tot wanneer zijn nagels zo kapot en klein waren. Nu was hij er definitief mee gestopt, hij had het zichzelf verboden. Afwachtend op wat Izaya zou zeggen sloeg hij zijn armen over elkaar, nadenkend over heel dit gesprek..