Too many books....

Ze zei dat als hij haar heel erg liet schrikken hij een probleem had en hij glimlachte. Hij voelde hoe ze niet veel later zijn handen vastpakte en die van zich afhaalde. Hij stribbelde niet tegen, keek haar enkel glimlachend aan terwijl ze naar voren stapte om zich vervolgens om te draaien. Ze vroeg of ze iets boeiends zouden gaan doen, in plaats van in die saaie bieb rond te hangen. Hij glimlachte lichtjes. “Dus je wilt zeggen dat je het saai vindt hier, met mij?” vroeg hij, quasi beledigd. Al gauw grinnikte hij weer. “Nou, verzin eens wat,” zei hij toen kalm. Opnieuw dacht hij eraan om te gaan zwemmen. Maar, dat was nooit een verstandig idee. Vooral niet met een meisje.
Natuurlijk zou hij haar graag in een bikini zien, maar zelf deed hij zijn shirt niet uit en hij ging absoluut het water niet in. Hij legde zijn hand even aan de achterkant van zijn nek en voelde aan de band die om zijn nek zat. Hij had littekens. Meer dan genoeg. Hij liet die niet graag zien en met kleren aan zwemmen was natuurlijk ook geen optie, dus kwam het erop neer dat hij weinig zwom. Douchen was geen probleem; daar liep iedereen toch niet naar zijn rug te kijken. Of zijn nek. Hij snoof eventjes zacht.
“Anders gaan we heel gezellig naar de slaapkamers..” zei hij en hij glimlachte. Uiteindelijk hield hij het niet vol en schudde hij zacht grinnikend zijn hoofd. “Grapje,” zei hij na een tijdje, voor het geval ze hem echt serieus zou nemen en hij weer geslagen werd. Of gebeten. Of neergestoken, als ze het heel erg vond. En het liefste had hij geen van die dingen. Hij voelde met zijn hand aan zijn piercing - iets wat een heel verslavend ding was om mee te spelen als je je verveelde of nadacht - terwijl hij verder nadacht over iets wat ze konden gaan doen. Ergens hoopte hij dat zij met een idee kwam. Zijn ideeën zou ze namelijk niet al te leuk vinden.

Eve keek om haar heen terwijl ze rustig op antwoord wachtte van Dylan. Die boeken kwamen bijna haar neus uit. Als ze hier nog langer zouden blijven zou ze alleen nog maar boeken voor haar zien. De gedachte om altijd maar alleen maar boeken te zien maakte haar nog wat duizelig. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd waardoor haar lange blonde haar meedeinde. Ze legde haar vinger tegen haar eigen lippen en zo dacht ze alvast na. Haar ogen waren wat naar boven gericht. Ze richtte zich echter snel weer op Dylan toen hij vroeg of het niet leuk was met hem hier. Hij klonk nogal beledigd. Ze glimlachtte flauw "eu... zo bedoelde ik het niet" zei ze verontschuldigend. Toen moest ze ineens wat gaan verzinnen. Ze dacht na over wat ze konden gaan doen. Zwemmen was cliché en ze liep zelf niet graag in een bikini, want dan had ze heel de dag alleen maar starende jongens op het zwembad. En ze was ook nog is met een jongen die graag naar meisjes keek. Nee dat was geen optie voor haar. Ze besefte zich nou eigenlijk wel dat Degree best weinig te doen had. Haar rode ogen gingen naar Dylan die voorstelde om naar de slaapkamers te gaan. Haar ogen werden even groot en al snel kwam het woord "Grapje" erachteraan. Ze zuchtte even "als ik met je ketting mag spelen, het ziet er nogal verslavend uit" zei ze droog. Ze keek echter weer een andere kant op om na te denken. "wat dacht je ervan om..." en ze stopte even "om naar de heuvels te gaan??" en ze keek hem vragend maar ook best wel nieuwsgierig aan.

Hij had enkel kunnen glimlachen om haar geschrokken reactie over de slaapkamers. Altijd leuk. Ze zei dat het met zijn ketting spelen er verslavend uit zag en hij keek even naar zijn hand, maar sloeg zijn armen toen al snel over elkaar heen. Het was inderdaad nogal verslavend. Hij had tegenwoordig vaak iets te spelen nodig als hij nadacht. Of in ieder geval een plek om zijn handen te laten. Hij grinnikte even om zijn eigen gedachten, omdat het nogal seksistisch klonk. Hij doelde meer op een pen of zijn piercingketting in zijn handen dan op dat, maar.. Dat soort dingen waren ook niet verkeerd, moest hij toegeven.
Plots klonk Eve’s stem weer en hij keek op, haar met één opgeheven wenkbrauw aankijkend. Ze vroeg wat hij ervan dacht om naar de heuvels te gaan. Hij glimlachte. “En dan nemen we gezellig wat te eten mee,” glimlachte hij.
Hij keek even naar het jurkje wat ze aan had en een glimlach die weer eens niet veel goeds kon voorspellen sierde zijn gezicht. En een leuk briesje zou op zijn tijd misschien zijn werk kunnen doen. Even keek hij glimlachend naar zijn handen. Aerohand; altijd een handige Ability. Vooral als meisjes rokjes of jurkjes aan hadden. Hij snoof zachtjes. Oh, vandaag kon nog interessant worden. Al had hij niet het gevoel dat Eve daardoor veel beter over hem zou gaan denken, maar dat hoefde ook niet.. Hij was benieuwd wat ze aan had. Iets kinderachtigs, of iets interessanters?
Hij schudde even zacht zijn hoofd heen en weer. Oké, hij kon later interessante plannetjes maken. Nu moest hij haar eerst meekrijgen. “Als we nou eerst langs de kantine lopen en wat te eten kopen? Dan gaan we vervolgens richting de heuvels,” zei hij. Hij wachtte niet op een antwoord en pakte haar hand beet. “Niet in m’n hand snijden, hè?” vroeg hij droogjes. Hij glimlachte even, waarna hij haar meetrok, weg uit die stinkende bieb.