In the Silence of the Night

Onderwerp: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 3:15 am

嵐黒崎
Met grote passen liep Arashi door het bos, het gebouw van Degree achter zich latend. Hij werd langzamerhand gek van al die kinderen die zich steeds met hem bemoeiden, alleen omdat hij er uit zag als iemand waarmee je leuk kon praten. Nu zocht hij een eenzaam plekje op en het bos was zijn eerste keuze. Niet veel kinderen gingen er heen en vooral niet op dit tijdstip.

De maan scheen door de bomen terwijl het al aan het schemeren was. De bladeren versperden het kleine beetje licht en maakten het daardoor nog donkerder. Arashi keek even achterom om te kijken of niemand hem volgde en toen.. bam! Plotseling lag hij met zijn lichaam op de grond. Hij was over een omgevallen boomstam gevallen en met moeite krabbelde hij overeind. Zijn blouse was gescheurd en er was onder het stof een lange streep te zien. Al snel begon het te prikken en wist hij meteen dat het een wond was. Wankelend stond hij op en leunde hij tegen een boom aan. Een vloek kwam uit zijn mond. Het liefst wou Arashi terug gaan, maar hij wist dat er juist meer kinderen met hem wouden praten over de wond. Even siste hij boos en besloot hij om verder het bos in te gaan, maar toen hij over zijn eigen benen struikelde en weer op de grond lag, draaide hij zich op zijn rug en bleef hij verslagen liggen.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 3:52 am

Zijn eerste dag op Degree was gelukkig al bijna voorbij. Terra, zijn jongere broertje had hij niet meer gezien. Vick had het bos op het buitenterrein al eerder op de dag ontdekt, en besloten dat het een perfecte plek zou zijn om zijn motor te verbergen onder bladeren, mos en zand. Zijn motor, een groot glimmend zwart gevaarte met opgespoten vlammen, was een pure Harley en bewust het grootste voertuig van zijn motorbende - voornamelijk om te kunnen zien dat hij de leider was.
Nu de maan soms achter dunne mistige wolkenflarden verdween en er op dit tijdstip nauwelijks iemand nog een voet buiten de deur zette, veegde Vick zorgvuldig al het vuil van zijn motor. Hij inhaleerde de rook van de sigaret tussen zijn lippen en slaakte een zachte zucht om het tussen zijn lippen weer uit te blazen. Als iemand zijn schatje hier zag zien staan, iemand van de leiding, dan zouden ze hem ongetwijfeld forceren er afstand van te doen. Waarschijnlijk omdat ze bang waren dat hij erop vandoor ging zodra hij de kand kreeg. Maar Vick was ook weer niet zo stom om de motor aan te zetten zolang hij zich in de buurt van het Degree-gebouw bevond. Want het scheurende brullende geluid was in de verre omtrek nog goed hoorbaar.

Met de motor aan de hand baande Vick zich een weg dieper het bos in. De felle lamp had hij daarbij aangezet, zoveel zin om plat op zijn gezicht te liggen had hij niet. Met een kleine grijns bleef hij even staan. Dat kind daar langs die paar struiken waarschijnlijk wel. Zich niet echt afvragend wat het joch hier nog deed en waarom hij niet bij de rest van de jonkies binnen zat duwde Vick zijn motor verder vooruit om hem op een afstandje te blijven volgen. Niet dat hij niet onopmerkbaar bleef; de lamp verlichtte bomen op een paar meter afstand. Lachend kwam hij tussen een paar bomen tevoorschijn toen de jongen nog een keer ongelukkig onderuit ging. Hij bleef verslagen op zijn rug liggen waardoor Vick spottend grijnzend op hem neer keek. 'Vergeten hoe je moet lopen, rat?' vroeg hij met dezelfde grijns.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 4:04 am

嵐黒崎
Het gelach deed diep van binnen zeer. Het deed hem herinneren aan het gelach van de kinderen die hij tegenkwam op straat. Rijke kinderen, die geen vinger hoefden uit te steken en alleen maar aan zichzelf dachten. Arashi werd verblind door het licht en ging half overeind zitten, zijn gewonde arm voor zijn gezicht houdend om het licht te verminderen, zodat hij niet blind werd. Hij zag een schim van zoiets wat je een motor noemde en de persoon die er naast stond een beetje.
“Vergeten hoe je moet lopen, rat?” zei de stem van de jongen. Arashi’s adem stokte even en hij keek weg, niks zeggend. Hij kon niet tegen beledigingen, ze kwamen harder aan dan bij normale mensen. Hij kon meteen al merken dat het een jongen was die deed alsof hij stoer was. Een jongen die waarschijnlijk kinderen treiterde die kleiner waren dan hem.
“Anata wa bakada,” mompelde hij onverstaanbaar voor de jongen. Het was gewoon waar, de jongen wás een idioot. Arashi verafschuwde zulke mensen en wou dat de jongen ophield met de beledigingen, voordat het nog erger werd.

(Omg, heel kort vergeleken met die van jou.. D:)

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 4:16 am

(Geeft niet hurr :3)

De afzichtelijke grijns op zijn bleke gezicht werd almaar breder, een typische gemene grijns die je vaak ook zag bij klierende treiterkoppen. En Vick kon zich eigenlijk wel terecht één van hen noemen. Hij zag anderen lastigvallen als een hobby, en die 'anderen' waren meestal personen van een jongere leeftijd. Gewoon, omdat het simpel en leuk was. En gewoon, omdat hij ouder en fysiek waarschijnlijk ook sterker was. De jongen ging overeind zitten en schermde het felle licht afkomstig van de koplamp af met een arm voor zijn gezicht. Vick draaide het stuur opzettelijk zo zodat het licht recht in zijn gezicht zou schijnen, van plan om het uit te doen was hij echt niet. Nog een trek van zijn brandende sigaret, nu een gebruikelijke gewoonte geworden. Het joch zei niks op zijn belediging maar keek alleen maar zwijgend weg; hoe boring. Of toch..? Iets zachts, zachte woorden kwamen uit de mond van de jongen. Onverstaanbaar op de kleine afstand die hij van hem verwijderd stond. 'He?!' Zijn roep had een agressieve ondertoon. Vick twijfelde er niet aan zijn motor dichterbij te brengen zodat hij nu zowat pal naast de jongen stond. Er was een felle blik in zijn ogen te zien hoe hij nu recht op de jongen moest neerkijken. 'Zei je soms iets?' vroeg Vick nu op een zachte, haast sissende toon.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 4:28 am

嵐黒崎
De arm trilde, het bloed sijpelde door het katoenen stof heen en zorgde er voor dat de mouw langzamerhand roder werd. De magere jongen beet op zijn tanden en liet zijn arm een beetje zakken.
"He?!" De schreeuw klonk zo agressief en plotseling dat hij bijna weer viel. Er ging een schok door hem heen, gevolgd door een rilling, waarbij de tranen bijna in zijn ogen sprongen. Zijn blik ging naar de jongen die vlak naast hem stond en een beetje angstig schoof hij een centimeter opzij, terwijl hij zijn arm liet zakken. "Zei je soms iets?" De eerst schreeuwende stem was verandert in een zachte, boze stem.
"Verdomme, neem iemand van je eigen lengte," gromde Arashi. Het begon hem een beetje teveel te worden.
Hij stond op en rende weg voordat de jongen een vinger naar hem uit kon steken, maar kromp ineen toen zijn arm begon te steken. Opnieuw vloekte hij en rende hij weer weg. De katoenen stof was rood geworden en hij begon zich een beetje duizelig in zijn hoofd te voelen door het bloed. Toen hij bijna weer struikelde, bleef hij staan en sprongen de tranen in zijn ogen. Waarschijnlijk was dat joch hem achterna gegaan, maar het maakte hem nu niks meer uit.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 4:47 am

Het was amuserend te zien hoe het joch kort leek op te schrikken bij zijn agressieve schreeuw. Dat was een teken dat het zeker wel effect had. Vick grinnikte breed grijnzend binnensmonds toen de jongen vervolgens een stuk opzij schoof op het moment dat hij zich besefte dat hij vlak naast hem stond. Pas nu hij dichterbij stond merkte Vick de bebloede arm van de jongen op; zijn mouw kleurde zich op een bepaalde plek rood. Hij brak er geen woorden over maar bleef er alleen breed om grijnzen. Dat oerstomme kind had zich op zijn gezicht gepleurd, nu bleek hij zichzelf ook te hebben verwond. Hoe stom kon je zijn?
'Verdomme, neem iemand van je eigen lengte.' Hoewel hij allereerst gedacht had dat dit jochie het zoveelste bange kindje was dat trilde als een rietje zodra hij hem aansprak, klonken zijn woorden afbijtend. 'Ik kan niet weten of je iemand van mijn lengte bent als je als een schriel konijn op de grond blijft zitten,' grijnsde Vick. Hij nam nog een trek van zijn sigaret, vlak op het moment dat de jongen geheel plotseling opeens de benen nam. Beduusd bleef hij even staan kijken, maar zag er toen de lol wel van in. Het kostte hem enige kracht zijn motor sneller vooruit te duwen en zijn pas rennend te maken, hoewel het gevaarte toch wel een aantal flinke kilo's zwaar was. Zodra hij zich het achtervolgingsspelletje gewend had gemaakt ontsnapte er een luid gelach uit zijn keel. Tikkertje spelen, oké - als de jongen het zo wilde hebben.
'Sneller, losertje, ik kan je bijna aanraken!' Zonder het besef te hebben dat hij zo makkelijk gehoord kon worden - iets waar hij al die tijd voorzichtig rekening mee gehouden had - sprong Vick op het zitvlak van zijn motor en liet de wielen onder een scheurend luid geluid in beweging komen. Daarmee creëerde hij een regen van losgekomen aarde bij zijn achterwiel voor hij het over liet gaan in rijden. Het joch op deze manier opjagen was immers veel leuker.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 5:51 am

嵐黒崎
“Sneller, losertje, ik kan je bijna aanraken!” klonk er ver achter hem. Meteen begon hij weer te rennen, deze keer sneller. Takken sloegen tegen hem aan terwijl het bos steeds dichter werd. Plotseling rende hij een aantal struiken in waaraan doorns zaten. Ze haalden de jongen zijn kleding en huid open. Zijn wond ging alleen meer bloeden en toen hij ook nog midden in de doorns viel, prikten zijn ogen van de tranen die hij tegenhield. Onhandig stond hij op en begon hij weer te rennen. Zijn uithoudingsvermogen had hij van de keren dat hij brood moest stelen om te kunnen leven. Arashi moest toen ook vaak de stad uit rennen voordat ze hem met rust lieten. Soms gebeurde het ook dat hij toch gepakt werd en ze hem in elkaar sloegen. Zijn benen knikten en met een doffe bonk belande hij op de grond. Met moeite stond hij op en wierp hij zijn blik op de koplampen die steeds dichterbij kwamen. Hij liep achteruit, tot een boom zijn weg versperde en hij er tegen aan begon te leunen. Waarschijnlijk werd hij nu ook weer in elkaar geslagen. Of erger.
"Laat me toch met rust.."

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 7:24 am

Zijn luide gelach schalde galmend door het bos, en opnieuw bewees Vick zijn titel als relschopper. Heel Degree moest het waarschijnlijk horen, het gebrom van zijn motor was eveneens niet te missen. Als een bang vluchtig konijn rende de jongen in rap tempo een aantal meter verder voor hem uit. Met gemak kon Vick hem overrijden of inhalen als hij wilde, maar dan was de achtervolging over en was het ook niet eens meer zo lollig. Vooral om die redenen hield hij zijn snelheid wat in, al zat hij wel voorover gebogen op zijn Harley en baande zich zigzaggend en nog altijd luid lachend een weg tussen bomen en takken, een spoor van diepe bandafdrukken achterlatend. Zijn rijgedrag werd ook onvermijdelijk meer zigzaggend toen het bos, naarmate ze dieper gingen, steeds dichter werd. In de verte zag hij het jochie alweer onderuit gaan, dat was nu al de derde keer. Het wakkerde Vicks plezier alleen nog maar meer aan. Als hij zijn zware ketting bij had gehad, had hij er in het wildeweg mee rondgezwaaid en alles in zijn voorbijgaan vernield.
De achtervolging was al een tijdje aan de gang, en Vick moest tot zijn grootste ergernis toch toegeven dat de jongen uithoudingsvermogen had. Zo snel leek hij niet op te geven. Ergens irriteerde hem dat, een kleine prikkel waardoor zijn grijns wat verslapte en hij nog een tandje snelheid bij zette. Klein snotjoch.. Niemand ontkwam aan hem!
Uiteindelijk verloor de jongen zijn balans weer en staakte eindelijk het rennen nu hij tegen een boom leunde en zichzelf een soort van ingesloten had. Op volle snelheid kwam Vick op hem af en liet zijn motor slippend tot stilstand komen, waarbij het ding schuin kwam te hangen en hij een been op de grond moest zetten om af te remmen. Met de nog lopende motor nu scheef tussen zijn benen bleef hij staan, zijn blik grijnzend op het jochie gericht. 'Maar ik wil toch alleen maar spelen?' vroeg Vick zoetjes op de reactie van de jongen. De motor zette hij op het standaard, waarna hij breed grijnzend op hem kwam afgelopen. 'Ooit wel eens geprobeerd?' Bij zijn zachte vraag hield hij een pakje sigaretten voor de neus van de jongen.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 7:55 am

嵐黒崎
De motor reed recht op hem af en stopte vlak voor hem met slippende banden. Arashi keek weg van de jongen terwijl hij zijn gewonde arm tegen zich aan klemde. Hij prikte en deed zeer, hopelijk herstelde het snel.
“Maar ik wil toch alleen maar spelen?”, zei de andere jongen. Arashi wierp zijn blik even op de grijns die op de jongen zijn gezicht stond. Hij snoof.
“Het zal wel.” Hij vond de jongen doodirritant en wou het liefst dat hij hem gewoon met rust liet. Plotseling kwam de jongen dichterbij.
“Ooit wel eens geprobeerd?” De grijns op het gezicht van de jongen was nog steeds niet verdwenen en hij keek weg van het pakje sigaretten. Arashi schudde zijn hoofd. Hij had de mensen er vaak mee rond zien lopen en er rare verhalen over gehoord. Maar nog nooit had hij het geprobeerd. De jongen was een van de velen die hem een sigaret aan wou smeren, Arashi vroeg zich af waarom de jongen rookte. Was het vanwege het stoer doen?
“Nee, ik laat mijn longen liever niet verzieken,” mompelde hij een beetje geïrriteerd en hij beet op zijn lip van de pijn in zijn arm. “Waarom ga je niet iemand van je eigen lengte treiteren met die grote bek van je?” De vraag klonk brutaler dan hij was bedoelt en Arashi wist dat hij beter zijn mond had moeten houden. Achja, de jongen was vast niet van plan om hem met rust laten.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night ma apr 11, 2011 9:07 am

Terwijl hij op de jongen kwam afgelopen liep de ratelende motor nog, alsof de Harley geen geduld had tot zijn eigenaar hem weer zou berijden. De sigaret was tussen zijn grijnzende lippen geklemd en zijn handen had Vick diep weggestopt in de zakken van zijn strakke leren bikerbroek. Het jochie had weggekeken zodra hij gearriveerd was, maar hoe meer hij liet blijken dat hij dit allemaal maar niks vond, des te leuker Vick het vond worden. Pas bij zijn zoetige vraag wierp de jongen een snelle blik op zijn gelaat en snoof. 'Het zal wel.' Een mompeling van de jongen z'n kant, iets waar Vick nauwelijks op reageerde omdat hij in zijn broekzak graaide naar het pakje sigaretten dat hij de jongen even later voorhield. Jonkies ademhalingsproblemen zien krijgen bij hun eerste sigaret was altijd mieters om te zien. En hij vond deze jongen typisch zo'n mietig persoontje waarbij ongetwijfeld hetzelfde zou overkomen, al bij een eerste trek.
Zoals wel verwacht schudde de jongen zijn hoofd bij zijn aanbod. 'Nee, ik laat mijn longen liever niet verzieken.' Terwijl hij de hand met het pakje sigaretten liet zakken en zijn eigen brandende sigaret tussen zijn lippen haalde draaide Vick met zijn ogen. Altijd begonnen mensen maar direct met die reacties; zwartblakenen van je longen, verpesten van je gezondheid, roken is dodelijk, blablabla. Who cares? Iedereen gaat toch ooit op een dag dood, en is het tegenwoordig niet door het roken, dan wel door een aanrijding of moord. 'Dan niet,' sprak Vick schouderophalend. 'Hou ik alle sigaretten wel lekker voor mezelf.' Hij nam nog een trek en blies de rook opzettelijk uit in het gezicht van de jongen.
'Waarom ga je niet iemand van je eigen lengte treiteren met die grote bek van je?' Oooh. Ohohohooo. Kijk, nu werd het wat leuker. Een spruitje dat dacht hem de les te kunnen laten lezen. Terwijl zijn mondhoeken zich omkrulden tot een brede grijns zette Vick met een stomp zijn vuist naast het hoofd van de jongen tegen de boomstam en ging vlak voor hem staan. 'Omdat er hier niemand van mijn lengte is,' gaf hij een simpel antwoord op de vraag van de jongen. 'Aaah. Vind je het zo erg? Het is niet zo dat je nu naar je mama kan en alles weer goed komt. Daarom zitten we hier, niet dan? En ik moet toch wat te doen hebben. Toevallig liep jij hier rond om me te helpen van mijn verveling af te komen, dat is erg aardig van je.' Vick verbreedde zijn grijns en stak de sigaret weer in zijn mond.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night di apr 12, 2011 2:26 am

嵐黒崎
“Dan niet. Hou ik alle sigaretten wel lekker voor mezelf,” had de jongen gezegd toen Arashi het aanbod had afgeslagen. De jongen blies de rook uit in zijn gezicht en Arashi kneep zijn ogen even dicht en begon pas te praten toen de irritatie zich al hoog op had gestapeld en hij zijn ogen open kon doen. De jongen begon breder te grijnzen – hoe breed kon je wel grijzen? Nouja, zo breed dus – en zette met een stomp zijn vuist naast het hoofd van Arashi neer en stond hij dichter bij. Een onaangenaam gevoel vulde zijn buik en er trok een rilling door zijn rug. Meteen keek hij weg.
“Omdat er hier niemand van mijn lengte is,” was het antwoord. “Aaah. Vind je het zo erg? Het is niet zo dat je nu naar je mama kan en alles weer goed komt. Daarom zitten we hier, niet dan? En ik moet toch wat te doen hebben. Toevallig liep jij hier rond om me te helpen van mijn verveling af te komen, dat is erg aardig van je.” De jongen was groter dan hij had gedacht, bijna een kop groter. Arashi begon pissig te worden doordat de jongen opeens over zijn moeder begon te praten.
“Sinds wanneer ben ik daarmee akkoord gegaan? En probeer anders een boom te treiteren, die heeft een nog hoger IQ dan jou.” Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de jongen weer zijn sigaret in zijn mond stak. Arashi snoof afkeurend terwijl zijn blik met moeite weer naar de jongen ging, maar toen weer wegschoot. Op een of andere manier kon hij de jongen niet meer normaal aankijken nu hij zo dichtbij stond. Hij sloeg zijn armen over elkaar en wachtte af.
“En nu? Ga je me nu in elkaar slaan of zo? Typisch iets voor jullie soort, wanneer beginnen jullie pestkoppen niet eens origineel te worden?” mompelde hij half in zichzelf.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night di apr 12, 2011 7:54 am

Hij kon het niet laten een klein schaterlachje uit te stoten toen het jochie flauwig zijn ogen dichtkneep bij de uitgeblazen rook die hij in zijn gezicht kreeg. Mietje.
Het deed Vick nog meer plezier de jongen ongemakkelijk te zien wegkijken nadat hij zijn vuist met een stomp naast zijn hoofd tegen de boomstam had geplaatst. Was hij echt zo afschrikwekkend? Dat kon nog eens leuk worden hier. Niets meer dan spottende woorden kwamen er over zijn lippen gevloeid, spot waarmee hij altijd al gesproken had. Alsof het hem al van jongs af aan was aangeleerd, maar in tegenhang tot de foute weg die hij belopen had in zijn vorige jeugdjaren waren zijn ouders altijd strict en standvastelijk geweest. Voor hem veel strenger dan ze voor Terra waren, waarschijnlijk omdat ze vonden dat hij meer toezicht en discipline nodig had met zijn rebelse streken. Niet dat het Vick iets had kunnen schelen; ze waren nu toch dood.
'Sinds wanneer ben ik daarmee akkoord gegaan? En probeer anders een boom te treiteren, die heeft een nog hoger IQ dan jou,' sprak de jongen. Vick kon er zoals gewoonlijk alleen maar breed om grijnzen. 'Sinds je heel toevallig in mijn buurt was, op de verkeerde plaats en op het verkeerde tijdstip. En bomen hebben ook een groter verstand dan dat pindabreintje van jou; die zijn niet zo dom genoeg om te reageren,' wuifde hij smalend de woorden van de jongen weer weg. Als ie dacht slim te kunnen doen zou hij toch met iets beters moeten komen. Kalm bracht Vick de hand met de sigaret weer richting zijn mond om er een hijs van te nemen. Deze keer blies hij de rook niet uit in het gezicht van de jongen, maar liet het door een klein gleufje tussen zijn lippen door ontsnappen als een rookbriesende draak. Hij stond een beetje wijdbeens terwijl hij dat deed, zijn houding nonchalant zoals hij nog steeds pal voor de jongen stond. Een typisch beeld van een binkerige adolescent. Eén van zijn mondhoeken trok zich hoger op in een schuine grijns toen Vick zijn aandacht vanuit zijn ooghoeken weer op de jongen richtte toen deze weer begon te spreken: 'En nu? Ga je me nu in elkaar slaan of zo? Typisch iets voor jullie soort, wanneer beginnen jullie pestkoppen niet eens origineel te worden?'
'Wie zegt dat Vick jou gaat slaan, schrieltje?' Met zoetig getuitte lipjes nam Vick de wang van de jongen tussen wijsvinger en duim knijpend beet en schudde er even plagend aan. 'Maar als je erop staat..' Zonder zijn blik van de jongen af te wenden kraakte hij al zijn nek en de botten van zijn knokkels om zijn gewrichten los te maken.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night di apr 12, 2011 8:22 am

嵐黒崎
“Sinds je heel toevallig in mijn buurt was, op de verkeerde plaats en op het verkeerde tijdstip. En bomen hebben ook een groter verstand dan dat pindabreintje van jou; die zijn niet zo dom genoeg om te reageren,” was de jongen zijn antwoord. Arashi beet op zijn lip, niet in staat om een tegenantwoord te verzinnen. Heel snel ging zijn blik over het lichaam van de jongen heen, zonder dat hij het kon merken. Motorjack, gespierd, grijns op zijn gezicht. Alle tekenen van een over-arrogant joch dat waarschijnlijk er van hield om motor te rijden. Arashi wist maar goed dat motors of andere voertuigen niet waren toegestaan. Aan de jongen zelf te zien was hij oud genoeg om er op te rijden. De jongen nam weer een hijs van zijn sigaret en blies dit gelukkig niet weer in zijn richting op. Het bloeden van Arashi’s arm was opgehouden, de mouw die halfopen lag plakte aan zijn huid.
“Wie zegt dat Vick jou gaat slaan, schrieltje?” zei de jongen. De jongen nam zijn wang vast en meteen duwde Arashi de hand ruw weg. Een ding haatte hij het meest: als mensen hem aanraakten. De jongen noemde zichzelf Vick, een rare naam in Arashi’s oren.
“Maar als je erop staat..” Het kraken van de botten liet weer een rilling over zijn rug lopen.
“Graag gedaan dat ik je op het idee heb gebracht, maar daar komt dus niks van in,” fluisterde Arashi op een strenge toon, alsof hij hem ergens op had betrapt, maar duidelijk hoorbaar voor de jongen voor zich. Er ging een kleine schok door hem heen en hij voelde hoe hij zijn krachten gebruikte om de jongen ervan te weerhouden om hem te slaan. Meteen schoot hij onder de arm van de jongen door en liep hij weg, deze keer niet rennend maar op een rustig tempo, de kant op waar hij vandaan was gekomen. Misschien was het toch tijd om weer terug naar binnen te gaan, maar hij wist dat de jongen hem nog niet met rust zou laten.

(Toestemming van Noah om een heel klein beetje te godmoden ^3^)

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night di apr 12, 2011 9:54 am

Bij het zien hoe het jochie zich bedenkelijk op zijn lip beet gleed er een voldaan trekje over Vicks bleke gelaat. Zijn argumenten verwerpen en hem daarmee onderuit te halen was niet al te moeilijk geweest. Zo tevreden dat de arrogantie van zijn gezicht af te lezen was, sloot Vick zijn ogen en stak de sigaret grijnzend tussen zijn smalle lippen voor een volgende trek. Daarbij merkte hij niet dat de jongen hem in één snelle oogopslag van top tot teen bekeek. Hij deed maar; het mocht duidelijk overkomen dat hij tussen het bikergezelschap leefde, die gevreesd rondtrokken op motors en trikes, niet vies waren van een robbetje vechten en continu naar Metal of Hardrock luisterden. En daar kwam het feit nog eens bij dat hij zelf over een hele bende van die gasten ging, mannen en ook vrouwen, maar allemaal even ruig.
Treiterend had Vick de huid van de wang van het jochie tussen een tweetal vingers genomen, kneep er in en schudde er ietwat hardhandig aan. Hij slaakte een geamuseerd hyena-achtig lachje toen de jongen zijn hand direct ruw wegduwde. Over prikkelbare persoontjes gesproken..
'Graag gedaan dat ik je op het idee heb gebracht, maar daar komt dus niks van in,' die fluisterende woorden bereikten zijn oren op het moment dat hij net bezig was zijn gewrichten los te maken door grijnzend zijn botten te knakken. Voor een kort moment gleed de grijns van zijn gezicht en maakte plaats voor afgunst. Wat dacht die uk wel niet? Al gauw krulden zijn mondhoeken weer om; door een klein insect liet hij zich niet kisten. Vick blies over zijn gebalde vuist, wreef de knokkels warm alsof hij daarmee de klap des te harder wilde laten aankomen. In een harde stoot liet hij de vuist uit de vooraf opgeheven positie neerkomen, maar een paar enkele centimeters van het gezicht van de jongen af leken zijn spieren ter plekke bevroren te zijn. Met zijn uitgestrekte arm in die roerloze positie staarde Vick hem met verwijdde woedende ogen aan. Alsof er niets gaande was liep het joch onder zijn arm door en beende in een kalm loopje van hem weg. Djeezus, als hij niet gauw iets deed ontsnapte zijn prooi nog. Door middel van zijn eigen hete kracht warmde Vick zijn spieren om er weer een beetje beweging in te krijgen; dat hielp. Fronsend keerde hij zich naar de weglopende jongen om. 'Een klein momentje,' sprak hij dreigend zacht terwijl er vanaf zijn voeten vlammen omhoog rezen en in een strakke lijn richting de jongen liepen om hem uiteindelijk in een cirkel in te sluiten - alsof iemand dat patroon van tevoren met olie gecreëerd had. Als hij krachten ging gebruiken dan kon Vick dat ook, al was het lang niet onmogelijk om aan zijn vuur te ontsnappen.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night wo apr 13, 2011 4:04 am

嵐黒崎
De grijns verdween en verscheen weer op de jongen zijn gezicht toen hij zijn opmerking hoorde. De jongen was zijn knokkels al warm aan het wrijven, haalde zijn hand naar achter en liet die in het gezicht van Arashi neerkomen, althans dat was de bedoeling. De grijns verdween toen de jongen er achter kwam dat de vuist geen huid aanraakte en hij verstijfd was als een beeld. Natuurlijk greep Arashi de kans nu om weg te komen van de jongen, maar al snel hoorde hij een stem.
“Een klein momentje,” hoorde hij de stem van de jongen zeggen. Opeens werd hij ingesloten door een ring van vuur. Arashi bleef in het midden ervan staan, aangezien hij geen kant meer op kon. Zijn blik schoot even naar de jongen, het was duidelijk dat de jongen het vuur had gemaakt. Toen weer naar het vuur en leek er een brok in zijn keel te komen. Hij was nog nooit een pyromaan geweest, aangezien hij van vuur niks moest hebben. Het vuur leek de duisternis weg te vagen en Arashi staarde er hopeloos naar.

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night do apr 14, 2011 10:04 am

Wat Vick betreft maakte het helemaal geen verschil dat hij bij zijn eerste poging dit jochie niet had kunnen slaan zoals hij hem had willen pijnigen; hard en zonder twijfels, met als resultaat een paar losgeslagen tanden. Er was altijd nog een tweede kans, en wanneer hij dat nodig vond zou hij die grijpen ook. Grijnzend forceerde hij de jongen nog even in zijn gezelschap te blijven door middel van de ring van vuur die hij om hem heen creëerde zonder daarbij nauwelijks een vinger voor uit te hoeven steken. De jongen zat ingesloten, kon zonder krachten die hem eventueel een uitweg konden bieden onmogelijk ontsnappen. Precies zoals hij ze het liefst had; ingesloten en kansloos.
Nonchalant stopte Vick zijn handen diep weg in de zakken van zijn strakke zwartleren broek en kwam met een brede grijns op de jongen afgelopen. Dwars door de lijn van vuur, die een stuk verder overging in de cirkel waarin hij hem in opgesloten had. De vlammen likten aan zijn broekspijpen, leken hoger te rijzen, maar hij liep kordaat door alsof het hem niets deed. En dankzij zijn krachten deed het hem ook niets.
'Ik laat je voor nu gaan, maar laat me je één ding duidelijk maken, knul,' sprak Vick nog altijd grijnzend terwijl hij nu door de rand van vuur van de cirkel kwam en nader tot de jongen kwam. Toen hij hem passeerde legde hij een bleke hand op de schouder van het jochie, die gestoken was in een leren vingerloze handschoen met studs op de plaats van de knokkels, en kneep er even hard in. 'Mijn naam is Vick, leider van een motorbende en een bekwaam persoon met een vaste reputatie in ieder Hardrock-café in de nabije omgeving. Spot je met mij, dan spot je met heel de biker-eenheid,' de laatste woorden werden zacht in het oor van de jongen gesproken, waarna Vick hem losliet, achteloos verderliep en achter de wand van vuur verdween. De vuurcirkel liet hij daarna doven. Vick was op zijn motor gesprongen, liet zijn vlammen nu los op het hele voertuig en crosste treiterend nog enkele wilde rondjes om de jongen heen waarbij het zand dat daarbij los kwam hoog opgestrooid werd voor hij luid lachend tussen de bomen van het bos verdween.

[Topic uit :3]

Onderwerp: Re: In the Silence of the Night do apr 14, 2011 6:01 pm

嵐黒崎
Arasahi wierp zijn blik op de jongen toen die naar hem toe kwam lopen. Eerst dacht hij dat hij voor het vuur zou stoppen, maar nee hoor: de jongen wou er vast nog een hele act aan toevoegen en liep dwars door het vuur heen zonder een schrammetje op te lopen.
“Ik laat je voor nu gaan, maar laat me je één ding duidelijk maken, knul.” Hij wist vast geen treiterspelletjes meer. Wat zielig. De jongen legde zijn hand op zijn schouder toen hij Arashi passeerde, waardoor hij weer een vreemd gevoel in zijn maag kreeg en de hand het liefst van zijn schouder wou trekken. “Mijn naam is Vick, leider van een motorbende en een bekwaam persoon met een vaste reputatie in ieder Hardrock-café in de nabije omgeving. Spot je met mij, dan spot je met heel de biker-eenheid,” fluisterde de jongen in zijn oor.
“Ja tuurlijk,” dacht Arashi, “Denk je echt dat ik dat moet geloven?” Hij snoof even geïrriteerd toen de jongen hem los liet en verder liep, weer door het vuur heen. Kort daarna verdween het vuur en sprong op zijn motor, om achterlijk wat rondjes om Arashi heen te rijden en daarna luid lachen te verdwijnen.
“Doei,” mompelde hij toen de jongen op de motor uit zicht was verdwenen. Hij wist niet meer welke kant hij op moest, maar de weg terug zou hij vast wel vinden voordat het weer ochtend was.

[Topic uit]

» 'T was a long night.