'T was a long night.

Sinds het eerst in een lange tijd had hij behoefte aan slaap. Hij werd gek van al die kleine etters die zich hadden verspreidt over Degree en hem steeds voor de voeten liepen. Al twee keer was hij gestruikeld, werden er regelmatig gekke bekken naar hem getrokken en wou hij de etters het liefst laten weten wat hij er van vond-.. Nee, geweld was geen oplossing. Ten slotte waren het nog kinderen, misschien als ze later groot waren kon hij zijn wraak nemen. Maar het waren nog kinderen! Misschien waren ze het dan later allang vergeten, al vond Shizuo dat ze hun leven lang moesten weten wie hij was. De dekens had hij over zich heen getrokken en hij had zijn zijdezachte pyjama aan, die altijd zo lekker zat. De kinderen die zich in de slaapzaal bevonden waren luid aan het praten en na een paar keer gedreigd te hebben met wat dan ook, hielden ze hun mond dicht. Boos gromde hij en sloot hij zijn ogen, trok de deken wat meer omhoog, wat er toe leidde dat zijn voeten bloot raakten. Wat kon hij er aan doen dat hij groter was? Shizuo pakte nog een deken van het dichtstbijzijnde bed, alvast een voorproefje van zijn waarschijnlijk toekomstige wraak, en legde die over zijn benen heen. Lekker warm. Ondanks het irritante gefluister lukte het al snel om in slaap te dommelen. Een hand die zijn wang streelde maakte hem wakker en hij maakte een geïrriteerd geluidje, duidelijk dat hij het niet leuk vond. Al snel werden er twee lippen kort op zijn mond gedrukt en kalmeerde hij een beetje. De dekens werden even weggehaald, maar daarna voelde hij hoe een warm, kleiner lichaam tegen het zijne ging liggen. Er ging een hand door zijn haar en Shizuo had geen zin om zijn ogen te openen, aangezien hij allang wist wie het was. Moest hij hem niet uit het bed gooien? Ach, dat kon later wel. Nu was hij te moe. De hand door zijn haar werkte kalmerend, waardoor hij bijna weer in slaap viel. Een zachte stem begon te praten, af en toe antwoordde hij door wat onverstaanbaar gemompel. Na een poosje stopte de stem en ging hij vredig verder met slapen. Hij werd wakker door het licht wat de kamer binnen viel. Het was nog vroeg, aangezien hij normaal altijd om ongeveer dezelfde tijd wakker werd. Altijd voordat de etters wakker werden en hij zich rustig kon aankleden en douchen, zonder dat er een hele rij stond. Het duurde maar een paar seconden voordat hij merkte dat hij zijn ene arm om iets heen had geslagen en zijn ogen vlogen. Flea.. Er ging een benauwd gevoel door hem heen toen hij zich bedacht dat iedereen hun zouden kunnen zien, al lag de jongen dicht tegen hem aan en onder de dekens, dus was het een beetje moeilijker te zien. Hij gromde zacht, kneep zijn ogen tot spleetjes, trok de dekens van zijn hoofd af. De jongen had bijna alle dekens ingenomen. Hebberig ding. Hij twijfelde even toen hij het slapende gezicht van Izaya zag, maar duwde hem toch met een simpele handbeweging het bed uit. Er klonk een bonk en een paar gapen in de kamer, maar het bleef verder stil. Shizuo draaide zich om en was van plan om gewoon weer verder te slapen. Hij sloeg de dekens wat beter om zich heen en sloot zijn ogen weer.

De jongen had protesterend gekreund toen hij hem uit het bed wou gooien. Hij voelde zich er nu schuldig door, maar had de jongen al uit het bed gegooid. Waarom hield hij ooit van de jongen? Oké, hij was zachtaardig, teder, lief.. Op een gegeven moment was zijn hoofd gevuld met positieve gedachtes over de jongen waarvan hij diep van binnen van walgde. Gelukkig verdwenen ze al snel toen hij zichzelf in de hand had. Oké, genoeg reden om van de jongen te houden. Al snel porde een vinger in zijn wang en gromde hij zachtjes. Hij wou slapen, was dat niet duidelijk? "Heb jij geen betere manier van anderen wakker maken?" fluisterde de stem waarvan hij van binnen gewoon van smolt. Shizuo antwoordde niet met woorden, maar gromde nog een keer. Slapen. Hij wou slapen! Twee lippen raakten de zijne aan en hij wou de jongen weg duwen, maar al heel snel waren de lippen van de zijne af. Izaya. Hoe erg hij zijn best ook deed, hij kon de jongen niet volledig haten. Er klonk gekraak van het dichtstbijzijnde bed en een bonk. Na een poosje gingen zijn ogen weer open, aangezien hij gewoon niet meer kon slapen. Hij haalde de benodigde spullen uit zijn tas, wierp nog kort een blik op de slapende jongen en liep daarna de kamer uit, om te gaan douchen. Shizuo combineerde het douchen met een kleine wandeling vlak daarna, waarbij hij even tot rust kon komen door al die gedachtes van Izaya. En hij had geen zin om in de slaapkamer te gaan wachten. Hij kon wel ergens in de gangen gaan wachten, maar daar kwamen ze al heel snel achter en dan stuurden ze je weer naar je slaapzaal. Het was nog te vroeg. 6 uur of zo? De tijd ging snel voorbij en het was 8 uur, wat betekende dat het ontbijt begon. Shizuo bevond zich in een hoekje aan een tafeltje met nog een paar anderen, die hem af en toe bange blikken toe wierpen. Hijzelf trok zich er niks van aan en at gewoon zijn brood stilletjes op, terwijl zijn ogen op de tafel gericht waren. Niemand nam de moeite om met hem te praten, aangezien ze gewoon bang voor hem waren. Achja. Beter mensen die tenminste nog bang voor hem waren, dan van die oudere etters. Af en toe ging zijn blik de kantine rond, zag hij Izaya nog steeds niet. Hij begon zich een beetje zorgen te maken. Sliep de jongen nog steeds? Na een half uur begon hij zich te vervelen en liep hij naar de slaapkamer, waar hij zag dat Izaya al wakker was. De slaapzaal was al bijna leeg, aangezien de meesten naar het ontbijt waren en bijna iedereen vandaag naar de stad gingen, aangezien er heel veel uitverkoop en kortingen en er zelf markt was. Shizuo ging er niet naar heen. Hij liep rechtstreeks naar zijn eigen bed en plofte er even op. Zijn blik ging naar de jongens die nog in de kamer waren. Hij kon ze wegjagen, al zouden ze waarschijnlijk al vanzelf weg gaan. Dan kon hij de deur blokkeren met een bed of een stoel en wat meer tijd met Izaya doorbrengen.. Zijn ogen waren naar de jongens gaan staren, die al snel weg gingen omdat ze zijn blik eng vonden. Gelukkig maar, anders had hij wel iets naar hun hoofden gegooid.

Zijn ogen staarden een beetje voor zich uit. Hij had helemaal geen zin om naar die stomme stad te gaan. Er was bijna altijd dan wel iemand die ruzie uitlokte en daar kon hij niet tegen. Hij wou geen geweld gebruiken. Zijn ogen keken op toen de jongen naar hem toe liep. Uiteindelijk hief hij zijn hoofd op toen de jongen zijn handen rond zijn heupen legde. Een korte kus volgde. Hoewel hij het zoenen gewend was, kreeg hij toch steeds een overweldigend gevoel van binnen. En dat terwijl hij de jongen daardoor ook verachtte. Shizuo wou het gevoel niet voelen, in eerste instantie was het niet eens de bedoeling dat hij verliefd zou worden. De kus stopte en Izaya liep achteruit, ging op het bed voor hem zitten. Een klein deel van hem schreeuwde in gedachten dat de ruimte veel te groot was en dat hij gewoon op hem af moest lopen. Vreemd genoeg durfde hij het niet. Hij durfde nooit de eerste stap te zetten, was bang dat hij het dan meteen verpestte. En dat was ook geen leuk gevoel. "Heb je nog kunnen slapen nadat je me zo ruw hebt wakker gemaakt?" werd er aan hem gevraagd. Zijn gezicht vertrok lichtjes. Hij vroeg zich af hoe lang het wel zou duren dat ze met elkaar naar bed zouden gaan, want hij had van Izaya gehoord dat hij vroeger vaak met mensen naar bed ging. En zijn gedrag de laatste tijd was ook een beetje vreemd. Wat meer terughoudender. Hij snapte de jongen niet echt. Straks werd hij als hij sliep opeens aangevallen. Een deel van hem wou dat dat zou gebeuren, maar het grootste deel wou het eigenlijk nog helemaal niet. En hoe zouden ze het dan ooit moeten doen..? Hij wou er niet aan denken! Het viel hem ook op dat Izaya de laatste tijd veel zwakker leek. Shizuo werd misselijk door de blauwe plekken op de jongen zijn rug. Wie hem dat aan had gedaan, zou nog blauwe plekken terug verwachten. Niet om de jongen.. gewoon.. omdat het zo raar leek.. ofzo.. “Nee. Ik slaap liever niet uit,” mompelde hij op een monotone toon. Zijn ogen staarden naar een plek naast de jongen voor hem. Waarom gingen ze niet gewoon zoenen? Hij was niet goed in praten..

Zijn ogen volgden de jongen toen die op stond en een ander T-shirt aan deed. "Ik ben zo terug," was het antwoord en de jongen liep de kamer uit. Shizuo gaapte even en dacht na. Waarom was hij hier nog op degree? Waarom verhuisde hij niet? Hij had een diploma.. Maar geld? Hij had niet eens een baan.. Misschien als hij meer geld had, dan kon hij een huis kopen.. Alleen vroeg hij zich af wat Izaya dan zou doen. Het leek een eng idee dat de jongen bij hem zou intrekken. En.. ze hadden niet eens verkering. De relatie tussen hun was ook best wel raar, aangezien ze beiden gingen en stonden waar ze maar wouden. En hij wou nog niet toegeven dat hij echt zielsveel van de jongen hield. Want dat deed hij ook niet. Natuurlijk niet. Hij ging helemaal op het bed zitten, in plaats van met zijn benen over de rand. Al snel kwam de jongen terug en staarde hij naar het dekbed van het opgemaakte bed waar hij op zat. Hij keek voorzichtig op toen Izaya voor hem kwam zitten. Shizuo staarde hem emotieloos aan terwijl zijn armen half werden gespreid. Oké, waar was hij nou weer mee bezig? Plotseling werden zijn armen naar achter gedrukt en leunde hij naar voren, aangezien het anders niet lekker zat, wat de bedoeling van de jongen waarschijnlijk was. Hun lippen raakten elkaar aan en hij ontspande een beetje. Toch schrok hij zich zowat bijna dood toen een tong zijn mond binnen drong en hij moest moeite doen om niet te gaan kreunen, toch duwde hij de jongen niet weg. Dit omdat het voelde alsof hij verdoofd was en hij niks kon doen. Na ongeveer twee minuten stopte het zoenen en schrok hij weer toen de jongen zijn hoofd tegen zijn borstkas verborg, terwijl Izaya’s handen zijn middel vast hielden. Shizuo had zijn handen vrij gekregen daardoor en zette de jongen wat meer op zijn schoot. Zijn ene hand trok het shirt bij zijn rug omhoog, wat nogal raar over kwam. Zijn gezicht werd een beetje bleek. De blauwe plekken waren niet eens vermindert. Verdomme, Izaya wou nog steeds niet vertellen wie dat had gedaan. Hij trok het rode T-shirt weer naar beneden en sloeg een arm beschermend om de jongen op zijn schoot heen. Wie dat bij hem aan had gedaan, zou er nog van langs krijgen. De woede schoot door hem heen en zijn arm spande zich aan, zodat hij waarschijnlijk Izaya ongemerkt pijn deed. Natuurlijk kwam hij hier zelf pas te laat achter.

Hij had niet in de gaten dat hij zijn arm had aangespannen, totdat de jongen op zijn schoot opeens begon te roepen. "Auw, auw, Shizuo! Je doet me pijn." Meteen liet hij de jongen los, aangezien deze dat ook al had gedaan. Zijn ademhaling was een beetje onregelmatig. “H-het spijt me,” mompelde hij zachtjes stotterend. Shizuo wou de jongen van zijn schoot af zetten en weg gaan lopen, aangezien hij dacht dat de jongen boos op hem was, maar hij bleef zitten, aangezien het gewoon een kinderachtige reactie was. Straks dan gingen de blauwe plekken nooit meer weg en was het allemaal zijn schuld. Hij tilde een hand op en ging ermee door het haar van de jongen, zachtjes. Hij wist niet eens hoe Izaya die blauwe plekken had gekregen, waardoor hij zich ongemakkelijk en nieuwsgierig voelde. “Het spijt me,” zei hij opnieuw, deze keer met een wat vastere stem. Voorzichtig sloeg hij een arm om de middel van Izaya en bleef hij nog steeds in dezelfde positie zitten. En wat nu? Zijn ogen staarden een beetje afwezig voor zich uit, terwijl hij zijn arm ontspannen probeerde en aan allerlei dingen dacht.

De jongen had zijn hand voor zijn mond gedaan. Was er iets mis? Was hij boos? "Het geeft niet,” was het antwoord en deels voelde hij zich opgelucht dat de jongen niet boos werd. Een korte zoen volgde, waarna Izaya tegen zijn borst leunde. Zijn vingers streelden zachtjes zijn arm en Shizuo sloot zijn ogen, legde zijn hoofd op het hoofd van de jongen. Zijn andere arm krulde om de jongen heen en hij zuchtte. Het zat wel lekker zo. Het was een hele poos stil, voordat de jongen iets zei. "Dit is fijn." Hij mompelde wat onverstaanbaars als antwoord en viel zowat bijna in slaap. Eigenlijk was het wel fijn om de jongen in zijn armen te hebben, als er maar wat privacy was en ze alleen waren. Zijn ogen vlogen open toen er een geluid van een deur die open en dicht ging klonk. Zijn armen spanden zich aan en hij voelde hoe Izaya al meteen uit zijn armen was geklommen, op de jongen af liep. Oké, dat had hij niet verwacht. Hij staarde even voor zich uit, voordat zijn blik naar de twee jongens gingen en hij zag dat de onbekende jongen de kamer uit werd geduwd. Een stilte volgde en Shizuo keek even weg toen hij besefte dat de jongen niet naar hem toe ging lopen. Toch kreeg hij een beetje moed toen hij zag dat de jongen bloosde. Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht en hij liep op de jongen af. “Sinds wanneer bloos je? Zo ken ik je niet meer, Izaya,” mompelde hij een beetje lacherig en hij sloot zijn armen om de jongen heen, drukte zijn lippen op die van Izaya. Hij had er heel veel moed voor nodig, aangezien hij hem nog nauwelijks terug had gezoend. Hij haalde zijn lippen van die van de jongen af, alleen werd meteen al weer gezoend, waarbij de kus al snel over ging in een tongzoen. Het was zo plotseling en het gevoel wat hij kreeg was zo overweldigend, dat hij kreunde. En niet zo zachtjes ook..

"En sinds wanneer zoen jij mij?" was de vraag en er verscheen een grijns rond zijn mond. “Sinds ik daar zin heb,” zei hij. En daar het lef voor heb, voegde hij er in gedachten nog aan toe. Het was veel minder eng dan hij had gedacht. Hij schrok een beetje toen hij terug werd gezoend en kon er niks aan doen dat hij degene was die de kus in een tongzoen liet overlopen. En dat gevoel wat het gaf om eindelijk de leiding te hebben en nog meer gevoelens waarvan hij de betekenis niet in woorden kon vertellen, was de reden waardoor hij kreunde en rood werd. De kus stopte even en zijn ademhaling was snel. Er was een kleine blos op zijn gezicht te zien, ook merkte hij dat Izaya ook hijgde. "Niet schrikken hoor," begon de jongen en hij moest moeite doen om hem niet weg te duwen toen hij voelde hoe het eerste knoopje werd losgemaakt. Shizuo keek weg en liet de jongen even los, voelde hoe de rest volgde. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de jongen hem uitdagend aan keek en haperde zijn ademhaling even. Waarom stemde hij in godsnaam hiermee in? Oké, hij wist dat er een kleine kans was dat iemand de kamer binnen zou kunnen komen, maar toch.. Het voelde alsof de jongen hem helemaal in zijn macht had. Hij schrok uit zijn gedachtes toen de jongen zich tegen hem aan drukte, waardoor zijn ademhaling sneller ging. Het blouse belandde op de grond en nu was zijn Six pack duidelijk zichtbaar. Het viel hem op dat Izaya echt veel kleiner was dan hem, waardoor hij zich wat ontspande. Wat grappig. Er verscheen een kleine glimlach toen hij zag dat de jongen zijn hoofd naar beneden had gedraaid, maar zijn ogen naar boven keken. Een kus volgde. Shizuo wist niet meer wie het deed, maar al snel ging de zoen weer over in een tongzoen. Het was warm, waardoor een paar straaltjes zweet over zijn lichaam liepen. Ughe, hij had zich net gedoucht! Er volgde weer een korte pauze, waarna de kus gewoon weer verder ging in een tongzoen. Hij merkte dat zijn benen begonnen te trillen en hij bijna op de grond zakte. Waarom voelde hij zich zo zwak? En waarom was dat steeds bij Izaya? Uiteindelijk stopte hij de kus, aangezien hij anders echt op de grond viel en hij leunde steeds half op de jongen, wat vast ook niet lekker voor hem was.

Tijdens het zoenen waren de handen van Izaya van zijn borst naar zijn buik gegleden. De nervositeit nam toe, ook het feit dat hij zich ongemakkelijk voelde. Want straks d-dan-.. En daar had hij dus helemaal geen zin in, maar een heel klein gedeelte van hem wel. Hallo, ze hadden niet eens verkering of zo! De kus stopte en hij keek weg toen hij voelde hoe de handen zich verplaatsten naar de rand van zijn broek, bij zijn heupen. Niet naar beneden trekken, dacht hij en zijn gezicht werd wat roder. Zijn ademhaling was onregelmatig en zijn benen smeekten hem om te gaan zitten en daar dan verder wou gaan. Maar dan-.. "Gaat het nog een beetje?" Hij keek de jongen aan, aangezien het maar nauwelijks voor kwam dat hij die bezorgde toon hoorde en Shizuo vermande zichzelf een beetje, knikte, waarna hij zijn blik weer weg wendde. Het was warm.. Hij schrok op toen hij voelde hoe Izaya meer tegen hem aan begon te leunen en zijn gezicht in zijn borstkas verborg. Gelukkig scheerde hij zich altijd en overal, aangezien harig zijn gewoon raar was. Er was alleen nog wel een klein lijntje haar dat vanaf zijn navel naar beneden ging. Donkerbruin, aangezien dat zijn oorspronkelijke haarkleur was, maar niet echt overduidelijk. De jongen leunde weer achteruit, waardoor de heftige nervositeit wat af nam. Hij moest moeite doen om niet boos te worden over het feit dat hijzelf zweette, want hij kon er zelf ook niet echt aan doen. "Had ik dat niet moeten doen?" De vraag werd een beetje raar gesteld en hij had geen behoefte om te antwoordden, aangezien hij het eigenlijk ook niet kon door de brok in zijn keel. Nu schaamde hij zich. Zijn blik gleed weer naar Izaya toen die de blouse die op de grond lag op pakte en vlak daarna deze tegen zijn lichaam drukte. Hij keek weg toen de jongen hem aan keek met van die onschuldige ogen. “Het gaat wel, ik wil alleen even gaan zitten. Staan lukt me niet echt zo goed meer,” mompelde Shizuo en hij pakte de blouse aan, ging met zijn hand door het haar van de jongen heen en liep naar zijn bed, waar hij op ging zitten. Het blouse belandde op zijn nachtkastje, waar zijn zonnebril ook op lag, maar hij had geen behoefte om hem op te zetten. Had hij niet beter de jongen mee moeten nemen? Straks dan ging Izaya weg en was hijzelf de enige hier op de kamer. Nu hij was gestopt met zoenen, verlangde hij nog meer dan eerst naar de jongen. “Kus me,” fluisterde hij en toen hij door had wat hij zei, was het al te laat.

Hij beet op zijn lip en gromde, keek daarna ook nog weg. Verdomme. Waarom kon hij niet gewoon zijn eigen mond houden en nadenken voordat hij wat zei? "Wat?" “Laat maar zitten.” Hij voelde hoe hij achteruit werd geduwd op het bed, zomaar, waardoor hij boos werd en zijn gezicht vertrok. De jongen ging naast hem liggen en nestelde zich tegen zijn arm aan. Een arm werd over zijn buik heen geslagen. Shizuo balde zijn vuist en spande al zijn spieren aan. Hij snapte zichzelf niet meer en wou na kunnen denken, alleen kreeg hij gewoon de kans niet. Zijn ademhaling ging omhoog en even leek het alsof hij in paniek raakte, negeerde hij de “Sorry” en duwde hij de jongen van hem weg, waarna hij op stond en zijn blouse weer aan deed. Zijn ene hand kneep in zijn neusbrug terwijl hij zijn ogen gesloten had en zich probeerde te kalmeren. Zijn andere hand was gebald tot een vuist. Al die emoties. Ze waren zo heftig dat hij er boos van werd en bijna de controle over zichzelf verloor. Zijn lichaam trilde hevig en zijn ademhaling was zwaar. Het duurde lang voordat hij zichzelf eindelijk had gekalmeerd en op de grond ging zitten, met zijn gezicht in zijn handen. Niet dat hij huilde. Hij schaamde zich vanwege zijn reactie. En op een of andere manier begon door die gedachte weer woede op te borrelen, alleen deze keer niet zo hevig. Shizuo schrok zich een hoedje toen hij 2 armen om zijn middel heen voelde. Hij leunde naar achter, tegen Izaya aan, en sloot zijn ogen.

Het blouse wat hij aan had, was niet eens dichtgeknoopt. Het zweten was allang gestopt en Shizuo ademde diep in en uit, zodat hij niet meteen weer boze gedachtes kreeg. Uiteindelijk haalde hij zijn handen voor zijn gezicht vandaan en leunde hij wat minder naar achter. Hij voelde het gezicht van Izaya tegen zijn rug aan en gniffelde zachtjes. De jongen was echt klein. Het deed hem denken aan die keer dat ze in de hangmat zaten. Toen zaten ze ook zo, en had hij ook nog in die hangmat voor het eerst met de jongen gezoend. Nu was het al een paar weken verder, en was hij veel meer over de jongen te weten gekomen. Verkering? Nee. Zijn ogen gingen half open en staarden naar het plafond. Na een poosje werd de stilte onderbroken. "Het spijt me," klonk de zachte stem achter hem. “Het is niet jouw schuld. Ik moet toegeven dat het zelfs fijn was,” mompelde hij op een beetje emotieloze toon, maar je kon wel merken dat hij het meende. Shizuo zuchtte en ging overeind zitten, waarna hij zich om draaide en zich een beetje nerveus naast Izaya schoof. Hij begon zijn blouse maar dicht te knopen- aangezien hij niet meer wist wat hij moet zeggen en hij niet wou roken in het bijzijn van Izaya - maar hij verwachtte dat het straks toch uit ging. Als de jongen naast hem tenminste zijn best deed. Het tapijt dat zich had verspreidt over de vloer van de jongensslaapzaal was zacht en zat wel lekker. Soms, als het echt harstikke heet was, rolde hij tijdens zijn slaap uit zijn bed en ging hij op het tapijt liggen, aangezien het niet zo heel snel warm werd tijdens warm weer en het ook nog lekker zacht was.

Hij fronste toen de jongen opeens heel meisjesachtig begon te giechelen. Oké, dat was raar. Nadat hij het blouse dicht had geknoopt, maar weer opnieuw moest knopen omdat het verkeerd zat, staarde hij voor zich uit, met een afwezige blik. En nu? Shizuo dacht na over de momenten die hij had gehad met Izaya. Allemaal mooie momenten, waar af en toe wat boze scènes tussen zaten. Hoeveel keer had hij de jongen wel niet weggeduwd, omdat hij hem niet in het openbaar intiem wou gezien worden met hem? Heel veel keer. Toch probeerde de jongen het telkens weer, waarom wist hij niet. Meteen werd hij uit zijn gedachtes getrokken toen hij een bonk hoorde. De jongen was achterover gevallen en trok een pijnlijk gezicht, met dichtgeknepen ogen. Shizuo rolde met zijn ogen, besloot er maar niet op te reageren aangezien hij toch niks kon doen. De jongen was vast vergeten dat hij een zere rug had. Hij trok een vreemd gezicht toen Izaya in een hele vreemde positie begon te zitten. Nou ja, zitten kon je het ook niet meer noemen. Hij ging anders zitten en trok het rode shirt van de jongen omlaag. Er verscheen een grijns op zijn gezicht, toen er opeens een voet in zijn gezicht trapte en hijzelf daarbij met zijn voet een van de armen van de jongen haakte, zodat die om viel. Shizuo’s achterhoofd belandde op de grond en hij vloekte luid toen hij voelde hoe zijn neus begon te bloeden. Meteen sprong hij op en rende hij de kamer uit, even de gang door, de wc’s in. Het bloed was al via zijn hand naar zijn mouw gelopen, dus trok hij de blouse in één beweging uit, waarbij de knoopjes tingelend op de tegels belandden. Hij maakte een deel van het blouse nat en maakte zijn neus schoon, aangezien er toch bloed op zat en je het er moeilijk uit kon krijgen. Toen zijn neus deels schoon was, hield hij het tegen zijn neus aan en kneep hij zijn neus boven zijn neusvleugels dicht. Normaal bloedde het nooit zo snel, maar omdat een paar dagen geleden een of andere sukkel hem recht in het gezicht had geslagen, was het nog niet volledig hersteld. Shizuo begon te kokhalzen toen hij de bloedsmaak in zijn mond voelde en moest zich aan de wastafelrand vasthouden, aangezien hij anders op de grond zakte. De gootsteen was al helemaal besmeurd met bloed en toen hij een blik in de spiegel wierp, zag hij dat hij er zelf niet echt zo fris uit zag.

Een straaltje bloed liep vanaf zijn kin over zijn borstkas, gleed naar beneden. Een tweede straal volgde. Hij schrok zich dood toen Izaya de badkamer binnen kwam lopen. Hij boog zich meer over de wasbak heen, zodat hij tegen de rand aangeleund stond, en durfde om met zijn ene hand de wastafelrand los te laten. Zijn trillend hand draaide de kraan open, zodat het bloed beter werd weggespoeld. Het rook alsof iemand vermoord was of zo. Straks dan viel hij flauw door het bloedverlies. Meteen werd Shizuo uit zijn gedachtes getrokken toen hij zag dat de jongen door zijn knieën was gezakt en.. huilde? Hij kneep zijn ogen dicht. Godver. Wat had hij nou weer gedaan? Hij kon er niet tegen als iemand waarvan hij hield ging huilen, ja hij hield van hem! Er ontstonden tranen in zijn ogen, maar hij kon ze nog net inhouden. Hij moest sterker over komen dan hij was. Alleen kon hij helemaal niks zeggen. "Shizuo het spijt me, het spijt me zo." Izaya klonk hysterisch, alsof hij bang was of zo. Was hij bang dat hij hem zou slaan? Er ontstond een brok in zijn keel toen hij besefte hoe gevaarlijk hij wel over kwam bij iedereen. "Ik-ik zag niks en.. sorry, sorry!" Hij kon niks zeggen, de tranen van schuld stroomden al over zijn gezicht. Alles begon te draaien en hij begon te kokhalzen, waardoor er slijm omhoog borrelde. Hij zette de kraan dicht en merkte nu pas hoe erg hij trilde. En het bloedde nog steeds. "Het spijt me, het spijt me. Sla me niet." Shizuo opende zijn mond om iets te gaan zeggen, maar begon daardoor nog erger te kokhalzen. Hij gooide de doek naast de wasbak neer en boog zich er over heen, concentreerde zich om niet te gaan kotsen. En uiteindelijk gebeurde het toch. Niet zoveel en bijna alleen maar slijm, wat wel weg te spoelen was, aangezien hij niet heel veel had gegeten. Hij zette de kraan aan, draaide zich om en zakte tegen Izaya aan, om hem te omhelzen. Zijn lichaam trilde en zijn ademhaling was onregelmatig. De snikken werden onderdrukt en er kwamen vage geluidjes uit zijn keel, aangezien hij het kokhalzen ook nog moest onderdrukken. Zoveel dingen om te onderdrukken, zoals de woede die hij diep van binnen voelde voor wat de jongen hem aan had gedaan. Maar het was zijn schuld geweest, dus was hij wat minder boos dan normaal. “Fuck it,” gromde hij zachtjes, gevolgd door een pauze. “Fuck alles..” Weer een pauze. Hij sloot de jongen nog meer in zijn handen, probeerde om hem niet weer te gaan klemmen en hield rekening met zijn rug. “Ik hou van je, verdomme.”