'T was a long night.

Alles duizelde. Hij negeerde de excuses van Izaya en viel bijna tegen hem aan. Zijn ogen waren open en hij klopte de jongen even met zijn ene hand zachtjes maar troostend op het hoofd, waarna hij de tranen wegveegde. Het was moeilijk om te praten, door het bloed. De tranen die over zijn eigen gezicht liepen, waren niet echt zo heel duidelijk, behalve als je heel goed keek. Op een gegeven moment durfde de jongen hem uiteindelijk toch aan te kijken, maar leek hij in paniek te raken. Shizuo fronste even lichtjes. Wat was er nou weer? "Ik heb.. Ik heb.." Was hem de bloedneus nu pas opgevallen? "Ik heb je neus volgens mij gebroken." Zijn ene hand, die de tranen van Izaya’s gezicht had geveegd, ging naar zijn neus. Het voelde inderdaad niet echt goed. Het deed pijn, maar hij was pijn gewend dus had in eerste instantie niet opgemerkt dat het zo erg was. Oh god. Er schoot woede door hem heen en hij kneep zijn ogen dicht, om een woedeaanval in te houden. Zijn ogen gingen weer open toen hij twee armen losjes om zijn nek voelde en de jongen tegen hem aan leunde. “Ssssht,” mompelde hij troostend. “Stil maar.” Zijn stem was zachtjes en aan de toon waarop hij sprak kon je duidelijk horen dat hij de hele tijd al aan het huilen was. Een van de redenen waarom hij op dit moment ook het liefst niet sprak. Hij wou niet zwak overkomen. Zijn ene hand had nog steeds zijn neus vast. Gelukkig verminderde het bloed wel een beetje, al liepen er wel een paar straaltjes bloed over zijn borstkas naar beneden. Gatver, hij zat er helemaal onder! En dan was zijn favoriete blouse ook nog doorweekt met bloed, dat kon je er nooit meer uit krijgen. "Ik breek net je neus denk ik en je.. je.. je zit onder het b-bloed. En dan hou je nog wel van me?" Shizuo knikte zachtjes, al kreeg hij weer neigingen om de jongen te slaan. Misschien later, nu zou hij de jongen de stuipen op het lijf jagen. Zijn ogen staarden langs de jongen heen en zijn blik was een beetje afwezig. Zoveel dingen die hij op het moment niet mocht doen: geweld gebruiken tegen Izaya, boos worden, flauw vallen, kokhalzen, kotsen.. Hij wendde zijn blik weer naar de jongen toen hij vanuit zijn ooghoeken zag dat die hem weer aan durfde te kijken. Zijn eigen tranen vermenigvuldigden zich toen hij de rode ogen van het huilen zag en de tranen. Zijn schuld. Allemaal zijn schuld. Een hand werd op zijn wang gelegd en veegde er zachtjes over, waardoor hij automatisch met zijn gezicht tegen de hand leunde en zijn ogen dicht deed. Hij opende zijn ogen uit schrik weer toen de jongen uit zijn armen klom. Had hij iets verkeerd gedaan? Zijn ogen staarden naar de grond onder hem. Was hij zo slecht bezig? Opnieuw schrok hij toen er een vochtig stuk wc-papier over zijn gezicht veegde. Izaya liet zich weer tegen hem aan vallen en hij sloeg zijn armen om de jongen heen, omdat die anders om viel. "Het spijt me echt zo erg, het is allemaal mijn schuld." Zijn ene hand streelde zachtjes over de rug van de jongen. Het enige wat hij nog kon zeggen was het ssht geluidje. "Ik.. Ik.. Ik hou ook van j-jou." Er verscheen een kleine maar tevreden glimlach op Shizuo’s gezicht. Lippen raakten zijn nek even aan. De jongen keek hem daarna bezorgd aan. "Luister, ik ben zo t-terug.. Je moet naar het ziekenhuis." Ziekenhuis.. Hij haatte die mensen, ze deden altijd alles fout en dachten altijd alsof ze alles beter wisten. Daarom ging hij er ook bijna nooit heen als hij gewond was, in plaats daar van naar een vriend die een soort ondergrondse dokter was. Maar nu hij op degree zat bemoeide de verpleegster altijd met hem en had hij haar zelfs een keer geslagen. En nu woonde die vriend ook een paar uur verder weg. En ze lieten hem er vast niet heen gaan. Shizuo knikte even kort, waarna de jongen zich opnieuw uit zijn armen wurmde en de badkamer uit liep. Hij protesteerde maar niks, wou de jongen niet rottiger laten voelen. ~De volgende ochtend Zijn handen trilden een beetje terwijl hij de ene kruk in zijn ene hand had en een soort rapport die hij af moest geven bij de decaan. Het zonlicht irriteerde hem en de auto die hem naar Degree had gebracht, hoorde hij in de verte wegrijden. Een beetje wankelend en steunend op de kruk liep hij naar het gebouw toe. Een paar kinderen die op Court Yard speelden, zagen hem al aan komen en begonnen te roepen. Shizuo gromde. Stomme etters. Bijna struikelde hij toen de kruk op een steentje werd geplaatst. Hij had hem omdat hij veel bloed had verloren, en dus ook nog bloedtransfusie had ondergaan, maar zich nog steeds duizelig voelde en anders meteen neer viel. Het met steentjes bezaaide pad liep niet echt lekker, toch wou hij niet naast het pad lopen. Dan riskeerde hij dat hij misschien zijn kruk in een kuil zette en dan viel. Opstaan ging namelijk nog niet zo goed. Het verband op zijn hoofd zat niet echt heel lekker en om zijn ene arm had hij ook verband, namelijk van de naald van de bloedtransfusie. Het had heel raar gevoeld, zo’n bloedtransfusie. Ook duurde het heel lang voordat ze van Degree zijn bloedgroep hadden doorgekregen. Moeizaam liep hij het kleine trappetje op en duwde hij de zware deur moeilijk open. Een klein kind hielp hem, die als compliment een grom kreeg. Het duurde niet lang voordat hij de brief aan de decaan had gegeven en nu al bijna bij de jongensslaapzaal was. Hij wou het liefst gaan slapen, aangezien hij de hele nacht wakker had gelegen door het gepiep van apparaten. Ze wouden hem zelfs slaappillen geven, maar Shizuo had gezegd dat hij het wel redde. Zijn hand duwde de deur van de jongenskamer open. Het was leeg, natuurlijk. Het was al bijna lunch en de meeste kinderen waren buiten. Bijna struikelde hij weer, gevolgd door een vloek. Toen hij bij zijn bed stond, wist hij dat hij niet alleen was. De slapende Izaya zag er zo schattig uit, dat hij hem niet eens weg durfde de duwen. Shizuo bleef een poosje staan. Hij had het niet leuk gevonden dat de verpleegsters de jongen hadden weggestuurd. Bijna had hij weer een woedeaanval gekregen. Er ontsnapte een zucht uit zijn mond. Het shirt wat hij aan had zat strak en irriteerde hem, daarom trok hij ook eerst een eigen T-shirt aan en gooide hij het shirt wat hij had gekregen van de verpleegsters ergens in een hoekje neer. Daarna wendde hij zich tot de slapende jongen. “Schuif eens op,” mompelde hij terwijl hij terwijl hij de jongen zachtjes de andere kant op duwde. De kruk kletterde op de grond en hij probeerde zich op het bed neer te leggen, wat wel moeilijk ging. Uiteindelijk lag hij onder een mini stukje deken, aangezien de jongen alle dekens had weggetrokken. Hij legde een arm voorzichtig over de slapende Izaya heen en drukte hem een beetje tegen zich aan. Shizuo sloot zijn ogen en probeerde te gaan slapen, wat niet echt lukte aangezien hij was afgeleid door de slapende jongen die tegen hem aan lag. [OOC: 1229 woorden. >D ]

Uiteindelijk viel hij toch in slaap, met een open mond en zacht gesnurk. Het was lekker warm, gelukkig waren de dekens niet echt heel dik en zweette hij dus niet snel. Zijn hand klemde de jongen af en toe tegen hem aan, aangezien hij bang was om hem kwijt te raken. Zijn gedachten en dromen gingen over verschillende dingen. Ook over wat er de vorige dag was gebeurt. De plek op zijn arm waar de naald had gezeten tijdens het bloedtransfusie, prikte een beetje, dus bewoog hij zijn arm af en toe een beetje. En.. hij had voor het eerst gezegd dat hij van Izaya hield. En hij had hetzelfde antwoord terug gekregen. Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht en hij fluisterde zachtjes de jongen zijn naam in zijn slaap. Toen de jongen opeens een poosje uit zijn armen was verdwenen, begon hij te draaien. Hij mistte iets en raakte in paniek, wat je kon horen door de hijgerige ademhaling. Al snel kwam er weer iets naast hem liggen en omhelsde Shizuo de jongen weer. Na een poosje ontstonden er gedachtes in zijn hoofd die hij eigenlijk nooit wou hebben. Het begon warmer te worden en zijn ademhaling ging omhoog, gepaard met af en toe vage geluidjes. Zijn lichaam trilde en hij dook in elkaar. Het was al te laat toen hij wakker werd, met een hoge ademhaling en een raar gevoel, gepaard met zweet en een nat gevoel tussen zijn benen. Oh god.

Het was snikheet en zijn ademhaling was hijgerig. Waarom moest het nou net weer nu Izaya er bij was gebeuren? Hij kneep zijn ogen dicht, terwijl zijn gezicht rood was. "Wat heb jij toch een timing." Shizuo gromde boos en opende zijn ogen weer. Hij draaide zich op zijn zij, net de kant waar de jongen bij ging zitten. "Ik hoop maar voor jou dat je over mij droomde, meneertje." Hij snoof, waardoor zijn hand naar zijn neus schoot aangezien het zeer begon te doen. Een vinger porde zijn voorhoofd. “Dat zou je wel willen, hè?” gromde hij. Eigenlijk was de droom ook over Izaya. En dat wou hij net niet. Gelukkig kon hij zich al meer dan de helft niet herinneren, anders had hij zich nog meer geschaamd. Vroeger, voor Degree, had hij dit al een paar keer gehad, maar dit was de eerste keer op Degree. "Dat was volgens mij echt een soort verassingsaanval he?" Opnieuw gromde hij. “Zal wel.” Zijn gezicht was nog steeds rood en hij keek weg toen de jongen begon te lachen. "Maar wat ik me nu echt afvraag," begon de jongen en hij keek weer naar hem, zodat hun blikken elkaar kruisten en hij weer weg keek. "is hoe je dit uit gaat leggen als je je dekbed de was in moet gooien?" Opnieuw snoof hij, waarbij er tranen in zijn ogen ontstonden en hij weer met zijn hand naar zijn neus greep. “Dat mag jij lekker doen. Ik ga eerst douchen.” Hij duwde de jongen aan de kant, pakte wat kleren uit zijn tas en haastte zich naar de douches. Gelukkig kwam hij niemand tegen. Toen hij klaar was, gooide hij de kleren in de was en liep hij naar de slaapkamer en verschoonde hij zijn bed. Toen dat ook weer klaar was, ging hij op de grond zitten met opgetrokken knieën waar hij zijn armen om heen had geslagen. Hij schaamde zich nog steeds.

De kamer was leeg terwijl hij daar zat. Hij had geen idee waar Izaya in godsnaam gebleven was. "Ah toe, mag ik met jou mee?" had de jongen gevraagd. Diep van binnen had hij hem willen meesleuren, maar daar zou hij toch nooit de moed voor kunnen hebben. Hij was nou eenmaal de persoon die zulke dingen nooit deed, maar het wel bijna zou overwegen als er geen andere keus was. Bijna. Zijn ogen staarden naar de grond toen de jongen de kamer binnen kwam lopen. Met.. een kop koffie? Zwarte koffie ook nog wel. Vieze, gore zwarte koffie. Waar sloeg dat op? Hij beet geïrriteerd op zijn lip. Hij hield zelf niet echt van koffie, maar als hij het dronk was het altijd wel met zoetjes of suikerklontjes er in, samen met melk. En dan niet puur, zoals Izaya nu had. Zijn ogen staarden nog steeds naar de grond en zijn gezicht was nog steeds wat rozig terwijl hij daar zat. Op zijn neus zat de zonnebril, die hij altijd wel op had. Al sneeuwde het. Dankzij het verband deed het niet zo’n zeer meer. "Kop op," zei de jongen, die daarna voor hem neer hurkte. Shizuo keek nog steeds weg. "Het is niet 't einde van de wereld hoor." Oké, aan de ene kant had de jongen gelijk. Maar aan de andere kant klonk het heel ongelovig. Hij deed de zonnebril op zijn neus wat omhoog met zijn ene hand, omklemde daarna weer zijn benen. Zijn blik ging even naar de kruk die naast het bed lag. Had Izaya hem al opgemerkt. Uiteindelijk ontspande hij zijn houding een beetje, ging hij in een wat onverschilligere houding zitten, met nog steeds opgetrokken benen, alleen hingen zijn armen wat onverschilliger over zijn benen heen en had hij zijn benen een beetje uit elkaar gezet. "Waarom nou zwarte koffie?” mompelde hij afkeurend, terwijl zijn blik op de koffiemok gericht was en zijn gezicht wat vertrokken was van afschuw.

De afstand was naar zijn gevoel een beetje te groot. "Ik hou van bitter eten. Ik dacht nog, zal ik een koffie met melk en vijfhonderd zoetjes voor je meenemen, maar ik dacht dat je boos was," was het antwoord van de jongen op zijn vraag. Shizuo moest moeite doen om niet te gaan grinniken, lachen of zelfs maar te gaan grinniken. Dat was nergens voor nodig. Zijn ogen keken de jongen nog steeds niet recht aan, staarden maar naar het zachte tapijt. Hij keek wel op toen kleine handen zijn knieën omlaag drukten. Hij zei niks toen de jongen op zijn schoot ging zitten, sloeg zijn ene arm gewoon losjes om zijn middel heen. Er schoot lichte angst door hem heen toen de jongen met zijn voorhoofd tegen de zijne uitleunde en bijna automatisch gingen zijn ogen open en kon hij ze nog net half open houden. De wereld zag er een beetje donkerder uit door de zonnebril. Hij vroeg zich af of Izaya zijn ogen nog wel kon zien. Hij hief zijn ene hand op en streelde de wang van de jongen even kort. Het zat wel lekker zo, ze konden wel langer hier blijven zitten. "Zullen wij even een ongestoord plekje opzoeken?" Shizuo wou antwoorden, maar werd gezoend. Op de Amerikaanse manier. Het voelde raar en irritant, dus zoende hij de jongen gewoon vol op de lippen en duwde hij voorzichtig zijn lippen open, liet zijn tong in de mond van de jongen glijden, waarna hij zachtjes ronddraaiende bewegingen maakte. De koffiesmaak verpestte alles een beetje. Uiteindelijk stopte hij even en was zijn ademhaling hijgerig. “Waarom?” vroeg hij op een beetje verbaasde toon. “Vind je het hier.. niet lekker zitten?” Hij snapte de jongen niet. Vond hij het onprettig hier?