I can't stop cause i'm having too much fun.

Een meisje met lang chocolade bruin haar liep op het grote gebouw, Degree, af. Ze keek met haar paarsblauwe ogen naar het grote gebouw. Met een tas in haar ene hand keek ze verveeld naar het ding. Ze bleef even staan. Ze had vandaag haar favoriete kleding aan. Haar zwarte hakken, een bruin jasje die altijd half van haar schouders af hing. Het jasje viel echter nooit af aangezien het vast zat met riempjes. Ze had ook een panty aan met daaroverheen een kort broekje. Ook haar blouse met rode stropdas had ze aan. Ze snoof een keer en sleepte de tas achter haar aan. Ze had zin om mensen te vervelen of iets in die richting. Ze moest stoppen, omdat 2 kindjes langs haar rende. Ze keek met een geïrriteerde blik de 2 na. Ze liepen echt altijd in de weg. Ze rolde met haar ogen en liep vervolgens door. Ze kwam uiteindelijk bij de ingang bij Degree uit. Ze keek naar haar tas. Haar blik viel op de plaats half naast Degree. Er waren bomen, veel gras en het leek op een soort tuin. Ze bleef er naar kijken met haar paarsblauwe ogen. Haar ogen gingen even bedenkend terug naar het grote gebouw voor haar neus. Ach wat kon haar het schelen. Als ze hier toch moest blijven waarom zou ze dan nu naar binnen gaan. Ze draaide zich rap om en liep met grote passen, de soort van, tuin in. Ze zou me god niet weten hoe het uberhaupt genoemd werd. Ze liep met grote passen verder. Ze keek op zij naar de kinderen die aan het spelen waren. Hopelijk kon ze een rustig plekje op zoeken, weg van die vervelende kinderen. Haar gezicht stond emotieloos. Toen ze dan eindelijk wat verder de Court Yard in was gelopen, had ze eindelijk een rustige plek kunnen vinden. Het was een bankje wat tegen een boom aan stond, Naja het bankje stond voor de boom. Het was hier nogal afgesloten door de grote struiken om het stukje heen. Langzaam liep ze naar het bankje toe. Met een zucht ging ze zitten en smeet ze haar tas op de grond, naast het bankje. Met een snelle beweging haalde ze haar mobiel uit haar zak. Haar mobiel was een van de belangrijkste dingen die ze had, vond zij. Ze klapte het ding open en keek naar het scherm. Ze ging maar gewoon op internet of zoiets. Omdat ze nogal gefocused was op haar mobiel was ze nogal afgesloten van de omgeving. Ze hoorde dan ook niet veel of je moest tegen d'r schreeuwen, maar dan zou ze waarschijnlijk geïrriteerd raken.

['T eerste stuk slaat alleen voor mij ergens op, dus de eerste alinea mag je negeren.. xD ... + Mannelijke vorm]

Grijze bomen, grijs gras, grijze kleding, grijze ogen. Ik ben kleurenblind. Koffie zwart en eieren wit, trek me naar buiten van de binnenkant. 'Ik ben klaar, ik ben klaar, ik ben..' kleverig als toffee, mijn tong zit in de knoop. Trek me naar buiten van de binnenkant. 'Ik ben klaar, ik ben klaar, ik ben... prima.' Ik ben bedekt met huid, niemand is het waard om binnen te komen; trek me naar buiten van de binnenkant. 'Ik ben gevouwen, ik ben ontvouwd.. ik ben kleurenblind.' Koffie zwart en eieren wit.
Benjiro was altijd al anders geweest. Ten eerste zag hij zwart-wit. Het was geen eens kleurenblind te noemen, hij zag gewoon helemaal geen kleuren. Ten tweede... Hij was basically onzijdig, man en vrouw. Maar niet zoals de natuur dat 'plande', maar hij kon wisselen tussen man en vrouw. Toch bleef zijn gezicht vrijwel hetzelfde en zijn haar werd alleen wat langer. Plus wat andere kleine details, zoals borsten en dat soort dingen. Vroeger had hij er geen controle over, dus kon het zijn dat hij midden in zijn dagelijkse leven opeens een vrouw werd of andersom. Sinds zijn veertiende levensjaar kon hij dit besturen en dat was alleen maar beter geworden.
Tegenwoordig stelde hij zich in zijn mannelijke vorm voor als "Benji" in plaats van Benjiro. En ik zijn vrouwelijke vorm als Cho. Hij liet zich niet in beide vormen zien aan iemand, dus eigenlijk wist niemand dat hij ook Cho was. En dat Cho ook Benjiro was. Wat wel vaak problemen bracht was zijn seksualiteit. Want moest hij in jongensvorm op meisjes vallen en in meisjesvorm op jongens? Hij voelde zich sneller aangetrokken tot meisjes, al leek het hem allemaal niet onmogelijk. Bovendien was hij liever niet nog vreemder dan hij al was, dus hij speelde vaak maar mee met een jongen wanneer hij Cho was.

Zijn blik viel op een meisje dat keek alsof ze zand in haar bilnaad had zitten. Hij liep er heen met een kleine glimlach rond zijn mond en liet zijn rode ogen op haar focussen. "Hee," zei hij, keek haar even aan. Hij merkte op dat ze aan het klooien was met Wi-Fi codes. "Er is hier geen draadloos internet," meldde hij toen, "tenminste, wij mogen de code niet hebben."

Megan keek naar haar mobiel. Het was een rode uitklapbare mobiel. Ze had dit ding al heel lang, maar de mobiel bleef er spiksplinternieuw uitzien. Ze was focusde zich helemaal op het mobieltje. Ze ging verder met typen en probeerde een paar keer het internet aan te krijgen. Ze fronste toen het niet werkte. Ze bleef een paar keer proberen en vloekte even binnensmonds. Normaal was ze altijd hardstikke goed in dingen ontmantelen zoals machines en apparaten. Ze had er nooit moeite mee gehad en het kwam ook deels door haar kracht. Ze kon ook alles laten bewegen wat van metaal was, onder haar wil. Ze klikte voor een laatste keer op het knopje om het ding aan te krijgen, maar hij faalde weer. Ze keek geïrriteerd en gefrustreerd naar het mobieltje. Ze kon er altijd zo goed mee over weg. Opeens hoorde ze een stem. Ze schoot uit haar concentratie en met haar blauwpaarsegrijze, of wat voor kleur het ook was, keek ze met grote ogen naar de persoon die voor haar stond. Ze knipperde waarna haar ogen hem kalm aan keken. Hij had haar begroet en een lichte glimlach sierde haar gezicht. "hey.." en haar blik viel op haar mobiel, maar al snel keek ze weer een roodharige jongen aan. Hij zei vervolgens dat hier geen draadloos internet is en dat ze hier ook de code niet mochten hebben. Ze keek hem verbaasd aan "serieus..??" en ze zuchtte vervolgens verveeld. "fijn..." en ze klapte het mobieltje dicht waarna ze het in haar broekzak duwde. Haar blik ging weer naar de jongen. Met nog steeds een lichte glimlach op haar gezicht vroeg ze "en wie mag jij zijn??".

(oke is goed Takuto is leuk... XD korte post D:)

Het meisje voor Benjiro keek hem voor een moment aan, waarna ze een ongeïnteresseerde 'hey' luidde en vervolgens haar blik weer op haar mobiel richtte. Ach, die kreeg hij wel weer sociaal. Hij glimlachte even vriendelijk naar haar toen ze hem weer aankeek en 'serieus?' vroeg. Blijkbaar had ze niet verwacht dat Degree geen internet had.
"Serieus." zei hij en plofte naast haar neer. "I know, huh?" Hij keek weer voor zich uit. Er waren wel enkele die de code tot het Wi-Fi net wisten, maar voornamelijk moest je naar de computers toe in de daarvoor aangegeven kamers. "Best oneerlijk eigenlijk. Maar als je toch op 't internet wil, kun je via de computers binnen de muren van Degree Tenminste, als je internet wou. Het meisje vroeg al gauw wie hij dan wel niet mocht zijn. Lichtelijk onbeleefde manier van vragen, maar het deed er niet toe. Sommige mensen op Degree wisten gewoon niet beter, 't was immers een weeshuis. Niet iedereen had ouders die hun zulke dingen leerde.

"Ik heet Benji, maar als je wilt mag je me Ben noemen. Waar jij je lekkerder bij voelt," stelde hij zich voor. Hij werd liever niet Benjiro genoemd. Het was te apart, te Japans. Zijn opa en oma kwamen uit Japan en hadden hem zo genoemd, omdat zijn ouders geen naam wisten. Best dom eigenlijk. 'Benjiro,' 'wat een kutnaam..' 'ja, mijn ouders waren inspiratieloos dus vroegen ze het maar een oma en opa'. "Jij bent nieuw he? Ben je hier pas een dag of al langer? Ik zit hier al ongeveer twee maanden. Het vreemde is dat hier nog nooit kinderen zijn geadopteerd, tenminste, niet voor zover ik weet. En ik zie ook nooit oudere mensen die hierheen komen om ze op te halen," begon hij zijn verhaal. Hij praatte veel. Heel veel. "Hoe heet je, als ik 't vragen mag?"

Omdat ze heel erg op haar mobiel gefocust was had ze de jongen niet echt kunnen bestuderen. Nadat ze dus haar mobiel in haar broekzak had gepropt keek ze weer op naar hem. Haar ogen gleden over de jongen heen. Dit deed ze altijd. Hierdoor kon ze weten hoe oud en lang de jongen was. Hij was dus 17, een jaar ouder dan zijzelf. Ze snoof even en keek naar hem. Op zijn woorden die die uitsprak wist ze niks te zeggen. Ze bleef hem dus gewoon aankijken toen hij naast haar kwam zitten. Hij vertelde dat het eigenlijk best oneerlijk was dat er hier geen internet was. Dat kon je wel zeggen ja dacht ze. "hmm... ik kom wel achter die code, ben ik heel goed in" zei ze droog, maar wel met een glimlach. Zijn ogen trokken haar aan. Hij had rode ogen, wat je niet bepaald vaak ziet. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd waardoor haar bruine haar even heen en weer ging. Ze had gevraagd wie hij dan wel niet was. Megan was niet gewend om netjes te zijn, ze was al gedumpt door haar ouders op jongen leeftijd, dus. Hij begon zich voor te stellen. Hij zei dat hij Benji heette, maar dat je hem ook gewoon Ben kon noemen. Benji was wel een aparte naam. Vervolgens ging hij verder met zijn verhaal. Hij vroeg of ze nieuw hier was. Ook zei hij dat hier bijna nooit kinderen geadopteerd werden en hij zag hier ook nooit volwassen mensen. Ze bleef hem aankijken toen hij ook nog vroeg hoe ze heette. "ja ik ben nieuw, ik ben hier net..." en ze keek naar haar tas die naast het bankje lag. "waarschijnlijk willen ouders geen kind die rare krachten heeft..." en ze zuchtte even. "ik ben Megan, maar je spreekt het uit als Mègan, op z'n engels dus" en ze glimlachte lichtjes naar hem.

"Hmm... ik kom wel achter die code, ben ik heel goed in." vertelde het bruinharige meisje. Benjiro's rode ogen waren op haar gefocust terwijl hij een keer knikte. "Computernerd dus?" hij grinnikte even met gesloten ogen, toen hij haar weer aankeek. "Grapje toch. Maar ja, je hebt van die mensen die handig zijn met al die codes en computers en HTML-dingessen. Ik heb er zelf niks mee, als mijn computer kapot is.. opnieuw instekkeren en klaar. Als het dan niet werkt moet er maar een nieuwe komen."
Het meisje praatte weer en stelde zijn vermoedens vast: ze was net nieuw op Degree. Blijkbaar was ze pas zojuist aangekomen, dus hij was de eerste persoon met wie ze een gesprek had. Als hij dat correct had, dan. Ze praatte verder en zei toen dat er weinig tot geen mensen zouden zijn die een kind met vage krachten zouden willen, waarschijnlijk. Gelijk had ze. Hij zat zelf ook met de gedachten: 'wie zal me willen? Ik ben ook maar half om half.', maar hij liet zijn hoop niet zakken. Zo was hij gewoon niet. "Zo moet je het niet zien, denk ik... Er zijn toch ook oudere mensen met vage krachten? Wie waren er anders voor ons op Degree?" hij glimlachte vriendelijk naar haar, in de hoop dat ze iet chagrijnig zou reageren van 'nju-bluuh-gaat-nooit-gebeuren', zo'n attitude was niet voor hem weggelegd.

"Ik ben Megan, maar je spreekt het uit als Mègan, op z'n Engels dus." sprak ze toen weer en hij knikte een keer. Megan dus, geen originele naam. Maar wat kon hij zeggen over 'Ben'? Dat was pas een doodgewone naam. Maar hij had een smoes, hij heette eigenlijk Benjiro. Of Benji. Benji vond hij een leuke naam. Al kon hij niet weten dat zij niet Meganoshi heette of zo. "Aangenaam Mèèèèègan," grinnikte hij opnieuw, "ben je nog niet binnen geweest? Alleen wat in de Court Yard rondgehangen?" Hij fronste even. Hij was zelf meteen naar binnen gegaan en zijn bedje uitgezocht. Nou ja, dat werd hem voorgelegd, maar alsnog.

Megan keek hem nieuwsgierig aan. Ze zag hoe hij knikte en vervolgens zei dat ze een computernerd was. Niet veel later grinnikte hij met zijn ogen dicht. Ze zuchtte even en wou op zijn woorden reageren, maar al snel opende hij zijn ogen weer. Hij zei dat er mensen waren die handig waren met al die computers en codes enzo, maar dat hijzelf er niks mee had. Ze bleef hem even aan kijken, maar al snel verscheen er een glimlach op haar gezicht. "ik ben er handig in... en ik kan ook dingen voor elkaar krijgen zonder slim te zijn" en ze moest even grijnzen, waarna ze al snel weer een lief glimlachje op zette. Ze keek even naar het gras. Haar blik ging vervolgens langzaam naar haar horloge. Haar blik ging echter weer snel naar Benji, of naja Ben. Hij begon zijn verhaal over dat hier vast wel eens kinderen worden geadopteerd, aangezien de mensen voor hun op Degree ook weg waren. Ze dacht even na terwijl ze naar de blauwe lucht staarde. "ja, misschien heb je gelijk, maar zodra je 18 word mag je hier ook weg..." en ze keek hem even aan. "ik denk toch dat de meeste hier weg komen door 18 te worden, niet door adoptie" en ze grinnikte even. "dan hoef ik nog maar 2 jaar.." zei ze droog. Haar paarsblauwgrijze ogen schoten naar beneden. Ze zag iets in het gras bewegen, waarschijnlijk was het gewoon een of ander insect. Ze bleef naar het gras staren en hoorde ondertussen Ben's woorden. Ze moest even grinniken en keek hem daarna pas aan. "aangenaam.. Beeeeeeeeeeeeeeeen..." en ze trok haar wenkbrauw op. "oke nu lijkt het net of je Been heet... ik noem je wel gewoon Ben" waarna ze weer gewoon glimlachte. Zijn andere woorden waren haar niet ontgaan. "ja, zo kan je het wel zeggen, ben hier pas net". "ik had geen zin om het gebouw in te gaan... als ik hier toch nog moet blijven waarom zou ik dan meteen alles op gaan ruimen in die grote slaapzaal.." zei ze droog terwijl ze Ben weer met een glimlach aan keek.

"Ik ben er handig in... En ik kan ook dingen voor elkaar krijgen zonder slim te zijn." vertelde Megan en Benjiro keek haar geïnteresseerd aan. Hij leunde wat naar achteren, tegen de leuning van de bank aan en deed zijn handen op zijn hoofd. "Kijk, ik ben slim maar ik weet niet veel.. Dan zou het zo zijn dat jij veel weet, maar niet slim bent?" hij keek haar even met een schuine blik aan maar keek alweer gauw naar de lucht. "In de praktijk is veel weten handiger dan slim zijn, weet je dat? Je kunt nog zoveel weten over iets, maar dat wil niet zeggen dat je het goed weet toe te passen," legde hij uit. Hij had altijd al zo'n kijk op het leven gehad.
Het bruinharige meisje zei dat hij misschien wel gelijk had maar ook dat je op je achttiende meteen weg mocht. "Volgens mij zijn er drie mensen van 19 jaar op Degree hoor. Izaya, Shizuo en Vick. Ik weet van hun alledrie niet zo veel. Shizuo heeft een kort lontje, Vick moet de pimp van Degree voorstellen en Izaya... volgens mij is die gek in zijn hoofd, maar ik zou voor hun alle drie maar oppassen als ik jou was." Hij kende enkel zulke verhalen door dingen die hij gehoord had, hij was geen van de drie jongens ooit in het echt tegengekomen. Ze zeiden dat Shizuo snel een brievenbus naar je hoofd zou gooien, Vick meisjes misbruikte en Izaya mentaal gezien niet in orde was en soms nogal gevaarlijk bezig kon zijn. Maar meer wist hij echt niet. "Nou bedankt, Ben is al een hele vooruitgang van Been, niet waar?" hij grinnikte even kort met gesloten ogen, wat hij vaker deed. Van de kleinste grinnik tot de grootste schaterlach, zijn ogen waren voor de gehele tijd dat hij aan het lachen was gesloten. Het ging automatisch. Maar een grinnik duurde maar twee seconden, dus de persoon was niet erg lang uit zicht verdwenen. "Volgens mij klopt dat ook wel.. Ik ga hier waarschijnlijk ook zo snel mogelijk weg. Nog een jaartje maar. Al weet ik niet of welke leeftijd het precies is hoor."
"Daar heb je dan weer wel een punt, Megan," reageerde hij op haar reden: ik had geen zin om het gebouw in te gaan... als ik hier toch nog moet blijven waarom zou ik dan meteen alles op gaan ruimen in die grote slaapzaal.. "Je kunt lang genoeg op je kamer zitten, neem dan tenminste wat frisse lucht. Slim." glimlachte hij naar haar.

Megan keek hoe de jongen, oftewel Ben, achterover leunde en vervolgens zijn handen achter zijn hoofd deed. Dat was echt zo'n typische houding voor een jongen. Tenminste de meeste jongens deden dat. Ze had het een meisje nooit echt zien doen. Ben begon te praten en zei dat hij niet veel wist maar wel slim was, maar dat Megan dan veel zou weten en niet slim zou zijn. Ze trok even een wenkbrauw op. Ze wou hier op antwoorden dat het nogal raar klonk, maar ze hield haar mond maar. Ben ging gewoon verder met z'n verhaal. Hij vertelde dat het veel handiger was als je meer wist dan dat je slim zou zijn. Ze keek even voor zich uit. Ze dacht na over wat hij net zei. Ze draaide haar blik vervolgens weer naar hem toe. "ja... maar je kan ook veel weten en slim zijn" zei ze met een glimlach. Toen ze had gezegd dat je weg mocht op je 18e begon hij over 3 jongens. Tenminste 9 van de 10 keren waren het jongens. Shizuo, Vick en Izaya dacht ze. Hij vertelde dat Shizuo een kort lontje had, Vick moest blijkbaar een of andere pimp voorstellen en blijkbaar was Izaya gewoon gek in z'n hoofd. Ze trok een wenkbrauw op. Ze dacht na en had geen van alle ooit tegen gekomen. Ben had dus ook gezegd dat ze er maar uit de buurt moest blijven. "hmm... er uit de buurt blijven" mompelde ze zacht tegen d'r zelf. "maarre.." en ze keek Ben weer aan. "ik weet niet eens hoe ze eruit zien... hoe wil ik dan uit hun buurt blijven" en ze grinnikte even. Haar opmerking over zijn naam was nogal droog geweest. Ach volgens haar had het zo geklonken. Ben zei dat het een hele verbetering was en vervolgens grinnikte hij. Ze merkte op dat hij dat altijd met z'n ogen dicht deed. Ze vond het wel grappig om te zien iniedergeval. Ze haalde een hand door haar haar en staart wat naar de bruine plukken die langs haar gezicht naar beneden hingen. "nou Megan is ook al een hele verbetering van Mèèèèèèèèèèèèègan" zei ze half overdreven waarna ze zelf even moest grinniken. Hij sprak weer een paar woorden. "Natuurlijk klopt het, kijk dat er enkele gekken hier gewoon blijven.... maar waarschijnlijk is er ook wel een limiet tot wanneer je hier mag blijven, anders kan je heel je leven gewoon gratis voedsel en onderdak krijgen" en ze zette haar elleboog op haar bovenbeen en legde daar haar hoofd op. Hierdoor boog ze wat voor over. Ze moest even grinniken om zijn volgende woorden. "ik ben wel slim..." zei ze droog, waarna ze moest glimlachen naar hem.

"Ja... maar je kan ook veel weten en slim zijn." zei Megan en Benjiro trok even een wenkbrauw op. Beweerde ze nou dat er nerds waren die goed waren in dingen zoals honkbal? Of koken? Niet dat hij goed was in koken. Hij kon niet verder denken dan macaroni met kaas. Maar honkbal kon hij wel goed. Genoeg, daar ging het niet over. "Ach, laat het me weten als je ooit o iemand ontmoet. Dat heb ik nog nooit meegemaakt."
Het meisje begon over de drie jongens en dat ze niet wist hoe ze eruit zagen en vroeg hoe e dan in vredesnaam uit hun buurt moest blijven. Nou nou. "Van wat ik heb gehoord he.. Shizuo is lang met een slank figuur, je zou nooit denken dat hij sterk was. Izaya draagt meestal een bontjas en heeft vaak een kat bij zich. Hij heeft zwart haar en rode ogen, die soms lichtelijk roze lijken. Vick is al een tijdje niet meer gezien, maar hij heeft redelijk lang zwart haar en een bleke huid." vertelde hij maar haalde vervolgens zijn schouders op. De beschrijving kon bij meerdere mensen passen. Straks zag ze nog iemand anders aan voor een van die drie. "Maar daar kom je niet veel verder mee. Ik ken hun ook alleen van horen tot zeggen, nog nooit ontmoet. Dus ik weet ook niet of het allemaal klopt. Er zijn wel meer mensen op Degree die je niet boos wil hebben, maar dan kan ik een hele rij af."
Megan speelde wat met haar bruine haren om vervolgens te praten over haar naam, waar hij om kon lachen. Met ogen dicht, weliswaar..

"Hmmm... Ik weet 't niet hoor. Jij, slim?" hij grijnsde even naar haar en schudde toen zijn hoofd, "grapje toch. Je bent slim en je weet veel, ben ik toch iemand tegengekomen die zo in elkaar zit." Hij praatte veel, was het enige waar hij nog aan dacht. Misschien te veel. Ach, hij had een praatgrage bui, dat was wel vaker het geval.

Megan keek nieuwsgierig naar Ben en wachtte op zijn antwoord. Ze had namelijk gezegd dat er ook mensen zijn die slim zijn en van alles weten. Zo was het nou eenmaal op deze wereld, ze was al genoeg van zulke mensen tegen gekomen. Ben begon dan eindelijk te praten. Zij moest hem laten weten als ze ooit zo iemand had ontmoeten. Ze had er al veel ontmoeten, maar ja waar die nu waren... Ze grinnikte even "ik zal je in me gedachten houden" zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze keek weer vooruit toen hij begon over hoe die drie jongens eruit zagen. Shizuo was dus lang, met een slank figuur en je zou nooit denken dat die sterk was. Ze probeerde een beeld voor zich te krijgen, maar heel veel mensen hier waren lang en slank. Izaya kon hij veel beter beschrijven. Hij had blijkbaar een bontjas aan en altijd een kat bij, ook had hij zwart haar en rode ogen. Hem kon ze waarschijnlijk het beste herkennen en zeker omdat hij zei dat hij gek in z'n hoofd was, hoopte ze niet zo'n iemand tegen te komen. Vick de laatste van de 3 beschreef hij met lang zwart haar en een bleke huid. Die kon ze waarschijnlijk ook wel herkennen zeker als hij ook nog een of andere pimp moet voorstellen. Hij vertelde vervolgens dat ze er waarschijnlijk niet ver mee kwam en dat er wel meerdere mensen waren die je boos kon krijgen. Ze grinnikte "mij wil je ook niet kwaad maken" zei ze terwijl ze voor haar keek. Ze had niet echt gemerkt dat hij moest lachen om haar woorden over haar eigen naam. Ze was te druk bezig geweest met aan haar haar frutten. Door Ben's woorden keek ze hem meteen aan. Ze keek hem nep boos aan, maar door zijn andere woorden moest ze alweer glimlachen. "ik zei toch dat er zulke mensen bestonden" zei ze plagerig en met de binnenkant van d'r hand klopte ze hem een paar keer op zijn hoofd. Wel zachtjes natuurlijk.