I've got a Stalker.. D:

[Alleen Cathan]

Het was een lange avond geweest. Ze hadden voor de lol een feestje gehouden in een van de lege clubkamers in degree, inclusief alcohol. Er waren zelfs minderjarigen bij en zelfs een jochie van twaalf. Arashi deed ook mee, aangezien hij een soort van werd gedwongen. Binnen een half uur lag hij intiem te zoenen met een van de meiden die een oogje op hem had en daarna ging hij steeds van de ene naar het andere meisje. Aan het eind van de avond zat hij al te zoenen met een jongen die ook op jongens viel en kon hij nauwelijks meer naar de jongensslaapzaal komen, zo dronken was hij. Alleen de grote lijnen wist hij, maar hij wist ook niet meer hoe hij ooit in bed was gekomen. Wat hij wel wist was dat hij met heel wat mensen had gezoend en dus ervaring had op gedaan. Althans, dat was wat Cathan zou zeggen.
Nogal laat werd hij wakker. Hij voelde hoe het warme zonlicht hem verwarmde en hij zuchtte. Half wakker dacht hij na over wat er die avond was gebeurt. Hij schaamde zich er voor, aangezien hij had gezegd tegen de jongen dat hij nooit met iemand anders zou zoenen. Het was niet een belofte of zo, maar hij was gehecht gaan raken aan de jongen en wou hem ook niet kwijt. De vorige dag had hij alleen maar een glimp van hem opgevangen, tussen een menigte kinderen in de kantine. Verder niet. Arashi dook even in elkaar toen hij een stekende hoofdpijn kreeg en hij kreunde zachtjes. Zijn lichaam trilde even heel lichtjes en zijn gezicht vertrok. Weer een steek in zijn hoofd, waardoor zijn ademhaling wat sneller ging. Zijn benen bewogen heel lichtjes en zijn handen klemden zich iets meer vast aan de deken. Pas toen merkte hij op dat hij helemaal naakt was met maar een klein stukje van de dekens over zich heen. Waarom was hij in godsnaam naakt? Toen hij na wou denken kreeg hij weer hoofdpijn. Zijn hele lichaam voelde versuft aan en zijn hoofd ging maar door met steken. Vermoeid gaapte hij, waarna hij versuft zijn ogen open deed. Hij schrok zich een hoedje toen hij in de bekende, gele ogen staarden. Pas toen herinnerde hij zich weer dat hij naakt was en trok hij de deken over zich heen, zodat de jongen niks meer van hem zou zien.
“Ga weg!” riep hij boos met een trillende stem, echt geloofwaardig klonk hij niet. Hij schaamde zich er voor dat hij nu naakt was en de jongen waaraan hij gehecht was en waarmee hij zelfs gezoend had, hem had gezien. Hij kon zich de laatste kus van hun tweeën nog herinneren, toen lag hij op de grond en ging de jongen vrolijk verder met waar Arashi de kus was gestopt. Zijn vingers hielden de randen van de dekens stevig vast en hij rilde, terwijl zijn gezicht knalrood was. Verdomme. En dat terwijl hij nu ook nog een kater had.

Met half dichtgeknepen ogen en een duidelijk geïrriteerd gezicht zat de jongen in een boom in de Court Yard. Zijn standaard plek. Zijn IPod had hij voor zich en hij scrollde langs de nummers. Van sommigen vroeg hij zich dan ook af waarom hij ze had. Zo had hij het nummer Best Friend, gezongen door Toy Box. Het sloeg echt nergens op en hij irriteerde zich aan de tekst en de stemmen, dus waarom had hij het? Misschien had zijn broer het gedaan. Hij balde zijn vuist en verwijderde het nummer. ‘Tickles in my tummy, he’s so jummy j..’ klonk er, plotseling afgekapt door het feit dat hij het lied verwijderde. Puah.
Van wat voor muziek hij hield? Van alles. Alleen wel gezongen door mannen, meestal. Hij hield niet van hypere dingen, maar liefdesliedjes waren hem ook vreemd. Nog nooit was hij verliefd geweest, nog nooit had hij iets voor iemand gevoeld. Hij deed de dingen die hij wilde doen met elk random goodlooking persoontje, zodat hij nog wat te doen had. Nog nooit had hij een echt serieuze relatie gehad en dat vond hij ook niet erg.
Hij deed zijn knieën omhoog en sloeg zijn armen om zijn benen heen. Waarom dook de naam van de jongen nu in zijn gedachten op? Hij had behoefte aan iets anders. Of nee.. Dat was niet helemaal waar. Hij moest iets anders hebben, voor hij - of de jongen - nog zou gaan denken dat het serieus was tussen hen. Dat was iets wat hij absoluut niet kon hebben.
De muziek stopte. Batterij leeg. Rotding.

Eenmaal aangekomen in de slaapkamer - om zijn batterij op te laden - snoof hij zacht en deed hij de deur achter zich dicht. Zijn bed was ergens achterin de slaapkamer, dus kwam hij onderweg langs Arashi. Eerst wilde hij hem proberen te negeren, maar uiteindelijk gooide hij zijn IPod naar zijn bed - waarna hij eraf stuiterde, maar goed - en keek de jongen aan. Hij wilde vragen hoe het ging, toen hij merkte dat de jongen niets aan had. Hij hief één wenkbrauw op. Oké, dan.. “Wilde nacht gehad?” vroeg hij grinnikend.
De jongen zei hem weg te gaan en Cathan keek hem beteuterd aan. “En ik mag niet genieten van dit moment?” vroeg hij liefjes. “Hoe gemeen,” zuchtte hij toen en hij liep op de jongen af, trok even zacht aan de dekens. “Heb je wat ervaring opgedaan?” vroeg hij toen lacherig. Ergens voelde hij zich vreemd toen hij dacht aan Arashi met een ander, maar hij onderdrukte dat - voor hem onbekende - gevoel. Hij had geen tijd om daarover na te denken.

De hoofdpijn irriteerde hem, net zoals het feit dat Cathan hem zowat naakt had gezien. Gelukkig had nog een stukje deken het gedeelte tussen zijn benen kunnen bedekken, toch was het gênant. De zachte dekens lieten hem bijna weer in slaap vallen, de hoofdpijn zorgde er alleen voor dat hij nét niet in slaap kon vallen. Kut kater. Had hij nou maar wat minder gedronken. Arashi wist dat het zijn schuld niet echt was, ze hadden hem ook zowat gedwongen.
“Wilde nacht gehad?” Hoe kon hij dat nou weten? Hij was niet bij het feestje, maar waarschijnlijk had hij er wel over gehoord. Hij snoof even en verborg zich nog meer onder de dekens. Hij lag op zijn zij op het bed, met zijn benen opgetrokken en de dekens over zich heen geklemd.
“En ik mag niet genieten van dit moment?” vroeg de jongen toen hij had gezegd dat hij moest weg gaan. Wat had die jongen toch? Waarom moest hij in godsnaam genieten van het moment? Het was niet eens om te genieten, dat hij naakt in bed lag. Het was juist beschamend.
“Nee,” gromde hij geïrriteerd. Vervloekte hoofdpijn.
“Hoe gemeen.” Arashi rolde met zijn ogen. Er klonken voetstappen, als teken dat de jongen iets dichterbij kwam. Er werd zachtjes aan de dekens getrokken en zijn vingers omklemden de zachte stof nog meer. “Heb je wat ervaring opgedaan?” Waarom dacht de jongen dat? Toch was het eigenlijk wel waar.
“Weet ik veel,” mompelde hij. Zijn hand ging naar de tas die onder zijn bed stond, rommelde er in en trok na een aantal seconden een boxer eruit, die hij onder de dekens aan trok. “Klaar,” mompelde hij droog toen hij overeind ging zitten, alleen hij verborg zijn gezicht al snel in zijn handen. Vervloekte kater. Hij wou weer gaan slapen, alleen dan was hij bang dat de jongen hem straks zijn onderbroeken ging stelen. Iewl.. Hij walgde al bij de gedachte, maar waarschijnlijk was de jongen wel zo slim om dat te doen. Dan had hij geen ondergoed meer..

‘Weet ik veel,’ mompelde de jongen, waardoor Cathan direct door had dat er dus wat was gebeurd. Hij lachte droogjes. “Typisch,” grinnikte hij. “Zie je, ik had toch gezegd dat er mensen zijn met nodige interesse in mooie jongetjes zoals jij?” vroeg hij droogjes.
Zijn blik gleed naar de tas waar Arashi in rommelde, maar tegen de tijd dat hij had besloten de tas weg te trekken, had de jongen al een boxer gepakt en besloot hij zich dus maar in te houden. De jongen deed de boxer onder de deken aan en Cathan schudde grinnikend zijn hoofd heen en weer. ‘Klaar,’ zei de jongen toen en Cathan snoof zachtjes. “Hmmn.. Zou het zo erg zijn als ik het zou zien?” vroeg hij lacherig.
Arashi ging overeind zitten en Cathan hief een wenkbrauw op. De jongen verborg zijn gezicht in zijn handen en Cathan leunde een beetje over hem heen, om vervolgens de handen voor zijn gezicht weg te halen. “Jongen toch.. Je bent totaal niet gewend aan wat lol!” meldde hij hoofdschuddend. “Je loopt achter, mijn vriend,” zei hij toen. “Ik had niet gedacht dat iemand van jouw leeftijd zo kon zijn na een feest,” zei hij toen.
Hijzelf was nooit zo van slag na een feest of een lange nacht, om het zo maar te zeggen. Maar, hij moest toegeven dat het de eerste keren anders was geweest. Toen was hij nogal dood geweest. Gelukkig was er nooit iemand geweest om hem lastig te vallen als hij rust nodig had, behalve zijn broer. Maar dan deed hij gewoon de deur op slot.
Hij schudde zijn hoofd even zacht heen en weer. Nee, niet aan het verleden denken. Glimlachend duwde hij de jongen het bed op en hij zette zijn knieën beiden aan een kant van de jongen. “Was je me al vergeten?” vroeg hij liefjes en hij ging met zijn vinger over de lippen van de jongen, nog altijd lol hebbend om hoe de jongen deed over één lange nacht.

Hij schrok een beetje toen zijn handen voor zijn gezicht vandaan werden gehaald en hij keek omhoog, staarde in het gezicht van Cathan die zich over hem had heen geleund.
“Jongen toch.. Je bent totaal niet gewend aan wat lol!” Arashi snoof. Daar kon hij niks aan doen. Het was het feit dat hij gedwongen werd, anders was hij al helemaal niet gegaan. “Je loopt achter, mijn vriend.” Ze zoenden elkaar en ze waren gewoon vrienden? Het voelde een beetje als een belediging. Hij keek even weg, werd moe van de jongen aan staren. “Ik had niet gedacht dat iemand van jouw leeftijd zo kon zijn na een feest.” De jongen had vast meer ervaring met alcohol en feesten. Hoe wist de jongen dat het een feest was? Het kon ook zijn dat hij gewoon gokte ofzo. Hij herhaalde zichzelf, waarschijnlijk had de jongen het gewoon gehoord. Misschien was de jongen er wel later op de avond bij gekomen. Straks was Cathan de jongen waarmee hij had gezoend en had hij alles gezien.. Oh god. Gelukkig kon hij zich het meeste niet herinneren, anders had hij zich vast nog erger geschaamd. Hij had de jongen genegeerd, staarde afwezig naar de vloer. Daarom schrok hij toen hij opeens achteruit geduwd werd, zodat zijn hoofd weer op het kussen plofte. De jongen hing boven hem. Oké.. Het sloeg nergens op.
“Was je me al vergeten?” Een vinger ging over zijn lippen en hij sloot zijn ogen, ook omdat hij zich anders duizelig begon te voelen door de Kater, opende heel zachtjes zijn mond een beetje.
“Misschien,” fluisterde hij en hij opende zijn ogen weer een beetje, pakte de pet die Cathan op zijn hoofd had en gooide die naar de andere kant van de kamer. “Beter.” Er verscheen een lichte grijns op zijn gezicht en hij sloot zijn ogen weer. Zijn armen bleven aan de zijkant van zijn lichaam liggen, zijn ene hand streelde de binnenkant van de knie van Cathan. Stomme kuthoofdpijn.

De jongen zei dat het misschien wel zo was, als antwoord op de vraag of hij hem al vergeten was. Cathan glimlachte lichtjes. Hij zag hoe de jongen zijn ogen opende en zijn pet werd weggegooid. Cathan snoof zachtjes. Hij wilde vragen of dat nou echt nodig was, tot de jongen zei dat het zo beter was. Hij schudde even zuchtend zijn hoofd. Ach, wat maakte het uit. De jongen sloot zijn ogen weer en Cathan keek hem glimlachend aan. Arashi was een mooie jongen. Niet van het soort die zichzelf zag als een soort god of zo, maar.. Onknap kon hij zeker niet genoemd worden.
Het duurde even voor de hoofdpijn binnendrong en hij sloot zijn ogen heel even, kneep ze bijna dicht. Echt last van een kater had hij niet snel. Dit niet alleen omdat hij de drank wel gewend was, maar ook omdat hij weinig dronk op avonden met meerdere mensen. Het was al veel te leuk om te zien hoe dom anderen deden als ze aangeschoten was. Daarmee kon hij zich best vermaken. Bovendien had hij geen alcohol nodig om zich te kunnen vermaken. Toch had hij deze keer wat meer op dan gewoonlijks, wat duidelijk te merken was aan het feit dat de avond weinig meer was dan een zwart gat in zijn dag. Grappig. Maar, beetje bij beetje begon hij zich meer te herinneren. En, ergens was het wel vermakelijk. Niet echt heel anders dan zijn normale ‘lange nachten’, afgezien van het feit dat hij de meisjes daar veel minder interessant had gevonden dan gewoonlijk.
Hij legde zijn hand onder de kin van Arashi en boog zich naar hem toe, om vervolgens zijn lippen op die van de jongen te drukken en al snel verder te gaan. Deze keer zou de dame uit de bieb hen niet storen. Tenminste.. Dat was wel wat behoorlijk logisch was. Of ze zou iets moeten hebben uit de jongenskleedkamer, maar die kans leek hem klein.
Uiteindelijk duwde hij zich zacht van de jongen af en keek hij hem geamuseerd aan. “Je bent erg grappig als je dronken bent, weet je dat?” vroeg hij liefjes. “Ach.. Ik had niet verwacht dat je het in je had, om heel eerlijk te zijn,” zei hij toen met een droge kop.

Het bed lag wel erg lekker, het was lekker zacht en knus, vooral samen met Cathan. Hij zuchtte even en legde zijn vrije hand om de middel van Cathan, trok hem voorzichtig wat meer naar hem toe. Hij vroeg zich af wat hij voor de rest allemaal had uitgespookt die avond. Straks dan was hij met iemand het bed in gedoken. Het kon ook zijn dat Cathan hem die avond voor de grap had gestript of zo.. Of iemand anders, al maakte dat idee hem misselijk. Wat hij zich wel kon herinneren was dat het wel heel vermakelijk was. Eigenlijk wou hij nog een avond zoals deze. Aan de ene kant was hij wel blij dat hij wist dat hij uiteindelijk in de armen van Cathan was beland, en niet in die van een of andere gay-freak, zoals die blonde gozer die hij had rond zien lopen. Hij had rare verhalen over hem gehoord en ondanks dat de meesten wel wisten dat de jongen geen interesse had in meisjes, liepen de meisjes in hordes achter hem aan. Freak. De vinger ging van zijn lippen vandaan en er werd een hand onder zijn kin gelegd. Hun lippen raakten elkaar aan en Arashi kreunde een beetje protesterend toen de kus al heel snel over ging in een tongzoen. Hij was niet echt gewend dat het al zo snel was, maar hij durfde de jongen niet van hem vandaan te duwen. Uiteindelijk was het de jongen die zich van hem af duwde. Arashi stak zijn hand uit en streelde de wang van de jongen, bleef hem met een beetje versuft gezicht aan kijken, wist niet wat hij nu moest gaan zeggen. Hij wist niet eens of hij überhaupt wel iets moest zeggen.
“Je bent erg grappig als je dronken bent, weet je dat?” Het bloed steeg naar zijn hoofd en hij liet zijn hand zakken. Arashi beet op zijn lip en keek weg, terwijl hij nog roder werd wanneer hij er aan dacht dat de jongen vast veel meer wist van hoe hij had gedaan dan hijzelf. “Ach.. Ik had niet verwacht dat je het in je had, om heel eerlijk te zijn.” Hij snoof een beetje geïrriteerd.
“Ze dwongen me om te gaan drinken, vonden ze grappig of zo,” mompelde hij zachtjes. Hij trok de jongen weer naar hem toe en begon hem weer te zoenen, aangezien hij er gewoon niet echt over wou praten. Straks had hij iets heel ergs gedaan of zo. Toen hij de kus niet over durfde te laten gaan in opnieuw een tongzoen, duwde hij de jongen een beetje van hem weg en wendde hij zijn blik af. Arashi was nog steeds rood.

De kreun van Arashi had gezorgd voor een vermakelijke grijns op het gezicht van Cathan. Een grijns die er niet snel vanaf zou gaan, dat was in ieder geval wel zeker. De reacties van de jongen bleven hem amuseren, al waren ze vaak nogal voorspelbaar naarmate je de jongen beter leerde kennen. Cathan voelde hoe de hand van de jongen zijn wang raakte en hij sloot zijn ogen heel even, maar opende ze uiteindelijk weer, om de jongen aan te kijken. De versufte blik van de jongen deed hem grinniken.
Na zijn opmerking werd de jongen rood en keek hij weg. Zijn hand liet hij ook zakken en Cathan keek hem beteuterd aan. De jongen zei dat ze hem hadden gedwongen om te gaan drinken. De reden scheen te zijn ‘omdat ze het grappig vonden, of zo’. Cathan snoof zachtjes.
Net toen hij wilde zeggen, kwam er een reactie die hij - om heel eerlijk te zijn - niet aan had zien komen. De jongen trok hem naar zich toe en voor hij het wist raakten zijn lippen die van Arashi. Zijn ogen werden even groot, maar al snel glimlachte hij en sloot hij zijn ogen genietend. Helaas duwde de jongen hem al veel te snel weg en beteuterd keek hij hem aan. De jongen was nog steeds rood, maar zo onderhand begon Cathan aan die kleur te wennen.
“Weet je?” vroeg hij glimlachend. Hij draaide het gezicht van de jongen een beetje, zodat ze elkaar weer aankeken. “Je was dan ook heel grappig gisteravond, al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik je veel liever helemaal voor mezelf heb..” zei hij toen en hij liet zijn vingers langs de borstkas van Arashi glijden. Hij liet zijn hand uiteindelijk rusten op Arashi’s onderbuik, terwijl hij zacht grinnikte. “Rustig maar,” zei hij toen en hij zette zijn hand weer naast Arashi neer, zodat hij daar op kon steunen.

De hoofdpijn ging nog vrolijk door, gelukkig had hij de hoofdpijn op de tweede plaats kunnen zetten. Hij was nu samen met Cathan en geen enkele hoofdpijn mocht het moment verpesten. Wow, wat klonk dat klef, zeg. Zelfs voor zijn doen. De jongen keek hem met een beteuterd gezicht aan toen hij de kus had verbroken, Arashi zag dat vanuit zijn ooghoeken en durfde hem uit schaamte nog steeds niet aan te kijken. Hij durfde het gewoon niet echt meer nu hij niet meer onder invloed van alcohol was. Alcohol deed echt rare dingen met je.
“Weet je?” Hij wachtte af op wat de jongen zou zetten, in plaats daar van werd zijn gezicht gewoon naar de jongen toegedraaid, een beetje, zodat ze elkaar weer aan keken. “Je was dan ook heel grappig gisteravond, al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik je veel liever helemaal voor mezelf heb..” Arashi rolde met zijn ogen en er ging een trilling door hem heen, toen de jongen zijn vinger langs zijn borstkas liet glijden, naar zijn onderbuik. Wat wou de jongen nou weer doen? Had hij stiekem alcohol op of was hij normaal echt zo uitdagend? “Rustig maar.” De hand verdween en hij ademde diep uit, aangezien hij zijn adem even had ingehouden.
“Je vind het wel leuk dat ik nu alleen maar mijn onderbroek aan heb. Sinds wanneer is dat eigenlijk zo leuk?” vroeg hij droog. Zijn blik ging naar de deken die op de grond lag en hij pakte hem op, sloeg hem over Cathan en hemzelf heen. “Zo, veel beter.” De hoofdpijn irriteerde hem, zorgde er voor dat hij nog geïrriteerder werd dan dat hij normaal zou zijn.
“Weet jij trouwens wat ik gisteravond allemaal voor gênants heb uitgespookt en waarom ik naakt wakker werd, wat jij zeker wel leuk vond?” vroeg hij zachtjes en hij ging met zijn ene hand door het haar van Cathan. “Volgens mij was jij gisteravond veel minder dronken dan mij en kan jij je het je duidelijker herinneren dan mij.” Arashi probeerde een beetje te glimlachen, alleen het leek net een kleine grimas. Kut kater. Hij wou meer van de jongen weten, dus stelde hij die onnozele vragen maar. En ook omdat hij het antwoord op die vragen gewoon wou weten.

‘Je vindt het wel leuk dat ik nu alleen maar mijn onderbroek aan heb,’ concludeerde Arashi en Cathan knikte instemmend. ‘Sinds wanneer is dat eigenlijk zo leuk?’ vroeg hij toen. Het duurde niet lang voor Cathan een antwoord had. “Well.. Natuurlijk is het niet bij iedereen even leuk. Maar bij jou? Ik denk dat het bij jou altijd leuk is..” zei hij toen.
Een deken werd om hem en Arashi heen geslagen en Cathan grinnikte. ‘Zo, veel beter,’ concludeerde de jongen en Cathan snoof zacht. De deken was ergens overbodig, maar goed. Lekker warm, zou hij maar zeggen.
‘Weet jij trouwens wat ik gisteravond allemaal voor gênants heb uitgespookt en waarom ik naakt wakker werd, wat jij zeker wel leuk vond?’ vroeg Arashi toen en opnieuw knikte Cathan instemmend. “Zeer leuk,” antwoordde hij instemmend en hij grinnikte even droog. ‘Volgens mij was jij gisteravond veel minder dronken dan mij en kan jij je het je duidelijker herinneren dan mij,’ klonk Arashi’s stem toen. Opnieuw knikte Cathan even. “Aangeschoten zijn is leuk, maar echt dronken zijn.. Mwah.. Het is veel leuker om toe te kijken hoe anderen zichzelf voor schut zetten,” zei hij glimlachend.
“Jij.. Jij hebt heel wat uitgespookt,” zei hij kalm. Zelf had hij zich nog redelijk ingehouden. Natuurlijk was hij niet helemaal.. Droog.. De avond doorgekomen, maar veel interesse had hij er niet meer in. Het was zo’n bezigheid die na een tijd begon te vervelen. De standaard huppeltutjes leken niets nieuws in zich te hebben. Zwaar irritant. Hij had het veel te interessant gevonden om toe te kijken hoe dronken mensen zich voor schut zetten en was lichtelijk geïrriteerd geraakt. Hij vertelde zichzelf dat dit niet kwam door Arashi. Waarschijnlijk was het tegendeel waar, maar goed. Hij was niet jaloers. Dat mocht niet. Nooit geweest.
Hij boog zich voorover en drukte zijn lippen zacht op die van Arashi. Deze keer niet lang. Hij bracht zijn mond naar het oor van Arashi. Dit vooral zodat Arashi zijn gezicht niet kon zien. “Je hebt in ieder geval heel wat.. Ervaring opgedaan,” zei hij zacht, de woordkeuze gebruikend die Arashi vast wel zou snappen. “Vooral met veel meisjes,” zei hij toen zachtjes. Hij glimlachte lichtjes.
Hij was benieuwd hoe Arashi hierover dacht. Positief? Of negatief? Ze hadden niets samen. Arashi verbood hem niets, dus hij hem ook niets. Ze deden beiden wat ze wilden doen. En Cathan bleef zichzelf keer op keer vertellen dat hij ook niets anders wilde. Hij voelde niets voor deze jongen. Dat kon gewoon niet. Toch?
“Je hebt in ieder geval.. Behoorlijk wat meisjes gepakt,” zei hij droogjes, geen enkele emotie tonend terwijl hij dit zei. Hmmn. Rotgevoelens. Hij beet even op zijn lip en ging maar door. “Je hebt uitgebreid geflirt met één van de meisjes. Niet dat ik me nog herinner welke.. Zo interessant waren de mensen daar niet,” zei hij droogjes. Voornamelijk mensen die nooit iets hadden gedaan, had hij het gevoel. Of die wanhopig waren. Vandaar dat hij ze vooral heel grappig had gevonden. “Heb je vaker gedronken? Ik ben bang dat als ik je je gang had laten gaan je in een coma was beland,” zei hij droogjes.

“Zeer leuk,” zei de jongen over het feit dat hij naakt in bed was wakker geworden. Een vage gast was hij. Stiekem ook een beetje eng en Arashi vond eigenlijk dat hij moest kappen met die rotopmerkingen, maar waarschijnlijk kwam de sacherijnige bui door de kater die hij had. “Aangeschoten zijn is leuk, maar echt dronken zijn.. Mwah.. Het is veel leuker om toe te kijken hoe anderen zichzelf voor schut zetten." Arashi keek even weg. De jongen had het toch niet over hem? Of wel soms? “Jij.. Jij hebt heel wat uitgespookt,” vervolgde de stem van Cathan en hij werd een beetje rood. Hij schaamde zich nu al. Dit was eigenlijk zijn eerste keer dat hij dronken was geworden. De jongen boog zich voorover om hem te zoenen, maar stopte al snel. Hij hoofde zijn ademhaling bij zijn oor en huiverde even. “Je hebt in ieder geval heel wat.. Ervaring opgedaan." Arashi werd langzamerhand nog roder. “Vooral met veel meisjes." Hij was toch niet met een naar bed gegaan? Of wel? Er trok een misselijkmakend gevoel door hem heen. Hij wou niet ontmaagd worden door een meisje die hij nauwelijks kende. Hij werd nog liever ontmaagd door Cathan.. Gaf hij echt zoveel om de jongen? pas nu realiseerde hij zich dat hij eigenlijk best wel veel van de jongen hield, en dan niet op een broederlijke manier. Meer op hoe geliefden dat zouden doen. Er ging een blij gevoel door hen heen en hij moest een glimlach onderdrukken. Yay. Zijn blije gevoel verdween als sneeuw voor de zon toen de jonger weer verder ging. “Je hebt in ieder geval.. Behoorlijk wat meisjes gepakt." Arashi werd nog roder en wendde zijn blik verder van de jongen af. De jongen ging maar door. “Je hebt uitgebreid geflirt met één van de meisjes. Niet dat ik me nog herinner welke.. Zo interessant waren de mensen daar niet." Hij was jaloers. Ondanks dat de jongen leek te proberen om het zo emotieloos over te laten komen, hoorde hij gewoon de stiekeme jaloezie die van de stem af droop. Arm kind. “Heb je vaker gedronken? Ik ben bang dat als ik je je gang had laten gaan je in een coma was beland." Er ging weer een blij gevoel door hem heen. De jongen had zich zorgen om hem gemaakt! Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht die al snel over ging in een lichte grijns.
"Het was mijn eerste keer dronken." Zijn hand raakte het gezicht van de jongen aan, die nog steeds bij zijn oor was, en tilde deze op. De dekens waren warmer dan hij had gedacht, dus gooide hij deze met zijn vrije hand van het bed af. "Hoor ik ergens nou jaloezie? Heb ik je gisteravond niet genoeg aandacht gegeven?" Hij bekeek de jongen nieuwsgierig. "En weet je zeker dat ik niet met een of ander vies wijf naar bed ben gegaan? Want dat zou wel zonde zijn." Arashi zweeg, streelde het gezicht van Cathan lichtjes en wachtte op een antwoord. 

De kleine glimlach die op het gezicht van Arashi verscheen toen Cathan zijn verhaal had afgemaakt, deed hem fronsen. Ergens kreeg hij een raar gevoel, elke keer dat Arashi hem zo aankeek. Het was vreemd en hij wilde het onderdrukken. Hij vertelde zichzelf elke keer opnieuw dat het niets betekende, maar hij wist zeer goed dat dit niet waar was. Nooit had iemand hem zo van slag gebracht. Nooit. En nu.. Deze jongen was gekomen en alles was anders. Hoe deed hij dat? En.. Waarom?
‘Het was mijn eerste keer dronken,’ zei de jongen. Cathan wilde grinniken, maar toen voelde hij de hand van de jongen in zijn gezicht en ging hij weer normaal zitten, zodat hij Arashi aan kon kijken. De dekens gooide Arashi weer van hen af en Cathan bleef hem aankijken. Waarom kon Arashi hem zelfs met een aanraking als deze in de war brengen? Normaal voelde hij niets bij iets zoals dit. Waarom nu wel? Waarom deed zijn aanraking dit? Hij beet op zijn lip. Nee.. Dat kon niet..
‘Hoor ik ergens nou jaloezie?’ vroeg de jongen. ‘Heb ik je gisteravond niet genoeg aandacht gegeven?’ vroeg hij vervolgens. Cathan beet op zijn lip en wendde zijn blik af, kon Arashi niet aankijken. Was het zo? Was het jaloezie wat hij had gevoeld toen hij de jongen had gezien met.. Anderen? Dat kon niet. Hij voelde niets voor deze jongen. Althans, dat was wat hij zichzelf keer op keer bleef vertellen. Hoe vaker hij dat deed, hoe meer hij zich begon te realiseren dat het een leugen was.
‘En weet je zeker dat ik niet met een of ander vies wijf naar bed ben gegaan? Want dat zou wel zonde zijn,’ zei de jongen toen. Cathan voelde hoe Arashi zijn wang streelde en opende zijn mond, maar zocht nog naar woorden. Het duurde dan ook even voor hij kon spreken. “Ik weet het niet,” zei hij zacht, als antwoord op het gedoe over jaloezie. “En.. Geloof me.. Het gaat niet om hoeveel aandacht je mij hebt gegeven,” zei hij, zijn blik nog altijd ergens anders op gericht. “Maar om hoeveel aandacht je hen gaf..” zei hij er nauwelijks verstaanbaar achteraan. Hij haatte zichzelf omdat hij dit moest zeggen. Hij haalde een paar keer diep adem en richtte zijn blik toen weer op Arashi. Met de nodige moeite wist hij een glimlachje op zijn gezicht te zetten. “En.. Je denkt toch niet dat ik het zo ver zou laten komen, he?” vroeg hij toen liefjes.
Hij bukte zich voorover en duwde zijn lippen op die van Arashi. Dit niet alleen omdat hij ervoor wilde zorgen dat hij even niets meer hoefde te zeggen, maar ook omdat hij.. Gewoon naar zijn aanrakingen bleef verlangen.
Onmogelijk..

Hij maakte zich een beetje zorgen toen de jongen op zijn lip beet en weg keek. Waarschijnlijk was het als reactie op zijn uitspraak over Jaloezie. Misschien had hij z’n mond maar moeten houden en was alles langzamerhand wel duidelijk geworden. Arashi wachtte. De jongen opende zijn mond, leek nog even naar de woorden te zoeken.
“Ik weet het niet,” zei de jongen uiteindelijk. Zijn ene vinger streelde de mondhoek van de jongen zachtjes. Het was een beetje irritant dat de jongen zijn blik had afgewend, aangezien het nu voelde alsof de jongen hem helemaal niet meer wou aankijken. En dat maakte hem een beetje verdrietig, dus de glimlach op zijn gezicht verdween ook. “En.. Geloof me.. Het gaat niet om hoeveel aandacht je mij hebt gegeven.” Waar ging het dan wel om? Arashi bleef stil, liet de jongen uitpraten. “Maar om hoeveel aandacht je hen gaf..” De stem van de jongen was zacht en nauwelijks verstaanbaar, hij had geluk dat hij vlakbij hem was, anders had hij het nooit kunnen horen. Ocharme. Hij schaamde zich nu, terwijl hij er zelf niks aan kon doen van de vorige avond. Hij hoorde hoe de jongen even een paar keer diep adem haalde en daarna zijn blik weer op hem richtte. Kijk, daar was hij weer. De jongen glimlachte, wat hem blij maakte. “En.. Je denkt toch niet dat ik het zo ver zou laten komen, he?” Nu ging het wel om de vraag die Arashi had gesteld, over dat hijzelf misschien wel met een of ander vies wijf naar bed was gegaan.
“Nee, dat is waar,” fluisterde hij zachtjes. Daarna raakten hun lippen elkaar aan en sloeg hij zijn armen om de jongen heen, bang hem kwijt te raken. Vlak voordat Cathan de zoen over kon laten gaan in een tongzoen, wat hij waarschijnlijk wou doen, stopte Arashi de kus en duwde hij de jongen voorzichtig van zich af. Hij gaapte en haalde een shirt en broek uit zijn tas, die hij aan trok, samen met een paar sokken en -schoenen. Net toen hij met zijn schoenen bezig was, kwam er een groep luidruchtige jongens binnen.
“Zullen we ergens anders heen gaan?” vroeg hij zachtjes aan Cathan en hij stond op, hield zich aan de rand van het bed boven zich vast. Alles draaide, gelukkig ging het snel weg. Jammer genoeg kon hij dat niet van zijn hoofdpijn zeggen.

‘Nee, dat is waar,’ zei Arashi en Cathan glimlachte lichtjes. Hij was serieus geweest; hij zou het echt niet zo ver hebben laten komen. Nu niet. Alleen al de gedachte eraan deed hem niet veel goeds.
Toen bij hun kus Arashi zijn armen om hem heen sloeg, kon hij een lichte glimlach niet onderdrukken. Hij voelde zich vreemd. Elke aanraking deed hem iets. Zijn hoofd begon steeds erger pijn te doen. En hij wist maar al te goed dat dit met geen mogelijkheid kon komen door het beetje alcohol dat hij op had.
Toen de jongen hem van zich af duwde, ging Cathan naast hem zitten. Hij keek toe hoe de jongen zich aankleedde en grinnikte droogjes. Toen Arashi klaar was, stond hij op. Helaas kwam er al snel een groep jongens binnen en Cathan staarde hen geïrriteerd aan. Zijn ogen kleurden rood en hij glimlachte valsjes.
‘Zullen we ergens anders heen gaan?’ vroeg Arashi. Cathan’s ogen kregen hun gouden kleur weer terug en hij keek Arashi even droogjes aan. “Maar..” sprak hij en hij keek de jongens even vals aan, maar zuchtte toen. “Oke, kom mee,” zei hij waarna hij Arashi bij zijn pols beetpakte en langs de groep jongens liep. Zijn ogen waren roodgekleurd terwijl hij dit deed en toen hij de deur dicht deed hoorde hij hoe één van de jongens op de grond viel. Puah. Hadden ze hen maar niet moeten storen.

Eenmaal bij een lege kamer aangekomen maakte Cathan de deur open en liep hij de kamer droogjes binnen, om Arashi vervolgens mee naar binnen te sleuren en de deur met zijn voet dicht te gooien. “Rotgasten,” mompelde hij, doelend op de jongens die de rust in de slaapkamer hadden verstoord. Het duurde even voor hij zich realiseerde dat hij nu alleen met Arashi was in een kamer waar waarschijnlijk niemand anders zou komen. Een geamuseerd glimlachje kwam op zijn gezicht en hij leunde tegen de deur aan. “Dus..” zei hij droogjes, duidelijk lol hebbend om het feit dat ze hier nu met zijn tweeën waren. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek de jongen geamuseerd aan. Het duurde even voor hij zich herinnerde dat zijn petje nu nog ergens in de kleedkamer lag. Hij snoof zacht, maar was niet van plan het ding te gaan halen.

Hij zag dat de jongen naar het groepje jongens keek met een geïrriteerde blik en hij grinnikte zachtjes. Hij fronste even toen hij de jongen zijn ogen rood zag kleuren. De jongens weg jagen was ook niet echt aardig. De jongen keek hem weer terug aan toen hij het voorstel hoorde.
“Maar..” Arashi bleef hem nieuwsgierig aan kijken. Maar wat? Er klonk een zucht. “Oke, kom mee.” Hij wou de jongen meetrekken, maar het was juist andersom: Hij werd aan zijn pols meegetrokken. Hij betrapte Cathan er op dat hij weer rode ogen had, maar zei er maar niks van. Toen ze de slaapzaal uit waren, klonk er een doffe bonk. Oké.. Waar sloeg dat nou weer op?
Onderweg naar ergens anders, struikelde hij af en toe bijna en draaide de wereld. Stomme duizeligheid. Ook deed zijn hoofd nog steeds zeer en voelde hij zich moe. Het liefst wou hij eigenlijk weer in bed duiken. Zijn blik ging even naar de kleding die hij aan had getrokken en bijna struikelde hij weer. Een donkerpaars shirt met een afdruk erop en een saaie, grijze broek. De jongen deed een deur open en trok hem de kamer in. Een van die verlaten clubkamers die nooit werden gebruikt. De deur ging dicht en de hand om zijn pols verdween.
“Rotgasten.” Dat waren ze inderdaad. Hij fronste even toen hij het geamuseerde lachje zag. Vanwaar dat? De jongen leunde tegen de deur aan. “Dus..” De jongen sloeg zijn armen over elkaar en keek hem geamuseerd aan. Arashi liep naar het raam en keek naar buiten. Het regende. Daarna ging zijn blik weer naar de jongen. Het was onaangenaam stil, hij durfde niks te doen of te zeggen wat het irritante moment zou verstoren, al wou hij het graag wel.

Cathan keek geamuseerd toe hoe Arashi naar het raampje toe liep en naar buiten keek. Cathan richtte zijn blik op het plafond. Hij begon een doetje te worden. Dat hoorde niet. Met Midori, wie hij niet eens had durven slaan omdat ze zijn zusje was - wat voor hem juist nog een reden was om haar een klap voor d’r grote bek te geven - en nu dit.
Zijn blik gleed van het plafond weer terug naar Arashi en hij zuchtte. Toen hij merkte dat de jongen ook zijn kant op keek, betrapte hij zichzelf erop dat hij weer snel wegkeek. Waarom? Aan de ene kant voelde hij zich zo op zijn gemak bij Arashi, maar aan de andere kant had hij zich nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. Hij was in de war, nog steeds. Van buiten probeerde hij het zo min mogelijk te laten merken, maar het zou best kunnen dat het soms te zien was. Bijvoorbeeld aan het feit dat hij steeds afwezig voor zich uit staarde, iets wat hij niet snel deed.
Met zijn elleboog duwde hij zich weer overeind - hij had naar achteren geleund gestaan tegen de deur - en liep rustig op Arashi af. Zonder Arashi een soort waarschuwing te geven, duwde hij de jongen tegen de muur. Zacht, natuurlijk. Het was niet zo dat hij de jongen pijn wilde doen, namelijk. Alles behalve dat. Nog iets wat hem in de war maakte. Hij was bezorgd om de jongen, bang om hem pijn te doen. Waarom? Hij had die jongen van net ook spontaan flauw laten vallen. Dat kon ook nooit lekker aanvoelen.
Hij boog zich naar de jongen toe en ging - zonder aarzelen - verder waar ze in de slaapkamer gebleven waren, voordat Arashi had besloten zich om te gaan kleden. Iets wat hijzelf niet nodig had gevonden. Het had wel lekker gezeten zo. Maar goed. Zijn handen trilden een beetje, maar hij besteedde daar geen aandacht aan.
Onmogelijk.. was het enige woord wat er nog door zijn gedachten heen ging. Het kon gewoon niet. Toch? Hoe kon hij.. Hij kon toch niet.. Echt iets gaan voelen voor.. Hem? Nee.. Dat was onmogelijk. Toch?

Hij grinnikte toen hij zag dat de jongen weer weg keek. Waarom keek de jongen weg? Zo eng was hij ook niet? Nou ja, Arashi zag er bijvoorbeeld niet schattig of knap uit, maar je kon wel aan hem zien dat hij niet zoveel bedreiging vormde. Zijn blik ging weer naar buiten. Als het mooi weer was kon je op het groene gras vaak van die spelende kindertjes vinden. Hij wierp zijn blik weer op Cathan en keek hem een beetje verbaasd aan toen deze recht op hem af liep. Hij werd zachtjes tegen de muur achter hem geduwd en sloot zijn ogen toen de jongen hem zoende. Zijn ene hand ging door het haar van de jongen, wat zacht aan voelde. Hij had gemerkt dat de jongen af en toe afwezig was, alsof hij ergens van slag was geraakt. Was het van hem? Zijn mondhoeken gingen omhoog en hij duwde de jongen nog meer tegen hem aan. Het voelde prettig zo. Natuurlijk schoot de paniek weer zijn lichaam door toen de jongen hem begon te tongzoenen, maar hij kon het gelukkig nog net onderdrukken. Arashi moest er gewoon simpelweg aan wennen, al hielp het dat hij gewoon steeds naar de jongen verlangde.
Toen de kus stopte, aangezien ze beide weer op adem moesten komen, legde hij zijn voorhoofd tegen de schouder van Cathan aan en ademde hij de geur van zijn kleding in. Zijn armen hadden zich gesloten om zijn middel en hij zuchtte even. Hij voelde zich moe, maar wou de pret niet verpesten om alweer in bed te duiken. Niet op de foute manier.. Plotseling kreeg hij een idee. Hij maakte zich voorzichtig uit de greep los van de jongen.
“Wacht hier even,” zei hij en hij liep de kamer uit.
Het duurde niet lang meer voordat hij de kamer weer binnen liep met een stapel manga. Arashi ging midden op de vloer zitten en keek de jongen trots aan. Het was niet alleen Yaoi manga, maar ook Shonen-ai en een of andere doujinshi. In totaal elf boekjes.
“Veel he? Heb ik allemaal bij elkaar gescharreld,” zij hij op de toon van een klein jochie dat voor het eerst kon fietsen, of iets wat er op leeg. Met een trotse glimlach keek hij naar de jongen. Hij nam geen moeite om op te staan en om naar de jongen te lopen, want ergens verwachtte hij dat de jongen alles uit zijn handen zou trekken en hem gewoon weer zou zoenen.

Toen ze waren gestopt, legde Arashi zijn hoofd in zijn schouder. Cathan glimlachte en sloeg zijn armen voorzichtig om de jongen heen. Woorden die niet uitgesproken konden worden zweefden door zijn gedachten. Woorden waarvan hij niet wist of ze waar waren of niet. Hij was blij de jongen zo in zijn armen te hebben. Ten eerste omdat het fijn voelde om zo te staan met hem, ten tweede omdat hij de jongen zo niet aan hoefde te kijken. Hij wist namelijk niet of hij zijn uitdrukking nu neutraal kon houden.
Arashi kwam los en Cathan keek hem met opgeheven wenkbrauwen aan. ‘Wacht hier even,’ meldde de jongen, waarna hij de kamer uit ging. Vol verbazing bleef Cathan staan. Hij ging met zijn rug tegen de muur aan staan, zijn blik op het plafond gericht. Hij liet zich naar beneden zakken, tot hij met zijn gezicht in zijn handen en zijn knieën omhoog op de grond zat, zijn rug tegen de muur. Nu de jongen weg was, gingen zijn gedachten hun gang. Ze bleven door zijn hoofd stromen. Alles sprak elkaar tegen.. Hij wist niet meer wat waar was en wat niet.

De deur ging open en Cathan keek op, zijn blik wat verwilderd. Toen hij zag dat het Arashi was, sloot hij zijn ogen even en haalde hij een paar keer diep adem, om tot bedaren te komen.
Hij stond rustig op en zag hoe Arashi in het midden van de kamer ging zitten met een stapel manga’s. Oh god. ‘Veel hè? Heb ik allemaal bij elkaar gescharreld,’ zei de jongen. De trotse stem die hij hoorde deed hem grinniken. Ergens was het allemaal heel schattig, maar goed. “Dat heb je heel goed gedaan,” zei hij op een toon alsof het iets was om echt trots op te zijn.
Hij knielde neer naast Arashi en draaide zijn gezicht een beetje met zijn hand, om vervolgens zijn lippen zacht op die van Arashi te drukken. Deze keer ging hij niet verder, maar pakte hij de stapel manga’s over en zette hij ze neer op de grond. Hij pakte het bovenste mangaboekje en bladerde erdoorheen. Toen hij naar de andere titels keek, herkende hij ze niet. Maar hij las dan ook geen Yaoi of iets, dus was dat geen verrassing.
“Je vindt dit echt heel interessant, hè?” vroeg Cathan droogjes. Hij zuchtte even. “Hebben ze in de stad geen winkels met meer van dit soort boekjes? Ik neem aan dat de bieb ze niet allemaal heeft, of wel?” vroeg hij droogjes. “Anders kunnen we natuurlijk altijd eens zo’n winkeltje opzoeken..” zei hij toen. Dit enkel als smoes om een keer met de jongen naar de stad te kunnen, natuurlijk.

Hij had de jongen op de grond zien zitten en maakte zich een beetje zorgen. Hij leek zo van slag, maar leek zich al snel weer te herstellen. Was er iets gebeurt in de tussentijd dat hij weg was geweest. De jongen stond op toen hij ging zitten en grinnikte nadat hij had gepraat.
“Dat heb je heel goed gedaan,” zei de jongen en hij grijnsde even lichtjes. Het was prettig om in de buurt van de jongen te zijn. Bij hem kon hij doen zoals hij wou, al was het ongelofelijk stom. De jongen knielde bij hem neer en draaide zijn gezicht, waarna hun lippen elkaar even aanraakten. Arashi voelde hoe de stapel manga’s uit zijn handen werden gepakt en toen hij keek, zag hij dat de jongen deze op de grond had neergezet en het bovenste boekje er van af pakte. Hij glimlachte even en zuchtte. Hij kon er niks aan doen dat hij van Yaoi hield, al had hij gehoord dat het meer iets voor en door meisjes waren. Ach, hij was bi, dus ook een beetje meisjesachtig, dus mocht hij ook manga lezen. Hij keek naar de jongen die alle titels bij langs ging en hij grinnikte. Even leek het alsof Cathan ook opeens geïnteresseerd was geworden in manga.
“Je vindt dit echt heel interessant, hè?” Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht en hij knikte. Hij kon er niks aan doen, het was eenmaal zo. “Hebben ze in de stad geen winkels met meer van dit soort boekjes? Ik neem aan dat de bieb ze niet allemaal heeft, of wel?”
“Nee, en ik denk wel dat ik in de stad een keer zo’n winkel had gezien,” zei Arashi.
“Anders kunnen we natuurlijk altijd eens zo’n winkeltje opzoeken..” Hij fronste en begon daarna even te lachen.
“Ik wist niet eens dat jij geïnteresseerd bent in Yaoi! Vanwaar de plotselinge interesse?” Hij boog dichter naar de jongen toe, net totdat hun lippen elkaar net niet aanraakten. Zijn mondhoeken gleden omhoog in een beetje speelse grijns.

‘Nee, en ik denk wel dat ik in de stad een keer zo’n winkel had gezien,’ zei Arashi en Cathan moest zich inhouden om niet opgelucht te reageren en te glimlachen. ‘Ik wist niet eens dat jij geïnteresseerd bent in Yaoi! Vanwaar de plotselinge interesse?’ vroeg Arashi, maar antwoorden lukte Cathan niet zo snel omdat de jongen voorover leunde. Dit benam Cathan de adem. Het verbaasde hem niet dat Arashi niets deed, dus bewoog hij zichzelf naar voren en drukte hij heel even zacht zijn lippen op die van Arashi, waarna hij glimlachte.
“Ik heb geen enkele interesse in Yaoi,” zei hij. “Of.. Ik ben niet zo’n lezer. Ik lees het niet graag, bedoel ik,” verbeterde hij zichzelf fronsend.
“Ik dacht gewoon..” zei hij, maar de woorden waren ver te zoeken. “Misschien..” begon hij toen. Het was duidelijk dat dit iets was wat hij niet vaak deed. Hij was vaker uit gevraagd, dat ze samen iets gingen doen. Maar dat eindigde meestal bij iemand thuis en verder had hij geen enkele interesse in het andere persoon. Waarom was het bij Arashi zo anders? Waarom maakte hij zo’n probleem om te vragen of ze samen een dagje de stad in konden?
Hij wendde zijn blik af. “Arashi..” begon hij zacht. Hij haalde een paar keer diep adem, waarna hij Arashi glimlachend aankeek. “Wat dacht je ervan om binnenkort samen de stad in te gaan? Dan gaan we even langs die winkel van je en wat anderen.. Ik heb wel geld, ik trakteer. En tot slot gaan we ergens wat eten,” zei hij toen glimlachend.
Het was moeilijk om niet al te hoopvol te kijken. Dan zou het overkomen alsof hij hier heel veel waarde aan hechtte. Niet dat dat niet zo was.. Maar.. Dat wilde hij al niet aan zichzelf toegeven. Laat staan aan Arashi. Nee.. Het mocht niet serieus worden.. Dat kon niet. Toch? Hoe voelde Arashi zich hier eigenlijk over? Opnieuw wendde hij zijn blik af.

Hij merkte dat de jongen een beetje verbaasd was toen hij niet verder ging en de afstand tussen hun lippen niet overbrugde. Arashi was lui aan het worden, door de kater en omdat hij het leuk vond als de jongen handelde. Geen idee waarom. Het voelde gewoon leuker. Gelukkig overbrugde de jongen de afstand en raakten hun lippen elkaar weer, anders had hij zich meteen geschaamd door zijn actie. Het was maar een hele korte kus, toch voelde hij zich daarna weer wat gelukkiger. Hij kon er niks aan doen dat hij van de jongen hield, hij wou het eigenlijk ook niet. Het was gewoon.. raar.. Hij had nog nooit eerder zoiets gehad - gevoeld natuurlijk wel bij Vick, maar niet dat hij nu telkens het verlangen naar aanrakingen van de ander had. Cathan glimlachte en zijn hart leek een slag over te slaan.
“Ik heb geen enkele interesse in Yaoi,” zei de jongen. “Of.. Ik ben niet zo’n lezer. Ik lees het niet graag, bedoel ik.” Arashi grinnikte zachtjes toen hij hem zag fronsen. “Ik dacht gewoon..” De jongen stopte opeens midden in de zin. “Misschien..” Hij begon nieuwsgieriger te worden. Waarom haperde de jongen steeds? En waarom klonk hij zo nerveus? Arashi keek bezorgd toen de jongen opeens zijn blik afwendde. Was er iets aan de hand? “Arashi..”
“Ja?” Hij keek de jongen afwachtend aan en glimlachte toen de jongen opkeek en ook glimlachte.
“Wat dacht je ervan om binnenkort samen de stad in te gaan? Dan gaan we even langs die winkel van je en wat anderen.. Ik heb wel geld, ik trakteer. En tot slot gaan we ergens wat eten.” De jongen somde allemaal dingen op die hij maar als te graag met Cathan wou doen. Zijn glimlach werd iets breder.
“N-natuurlijk,” zei hij stotterend, een beetje van slag omdat iemand zoiets aan hem vroeg. Het was een hele poos geleden dat hij uit was gevraagd. Zijn blik ging even twijfelend naar de boeken, maar toch weer naar de jongen. Arashi kuste de jongen even kort, wendde zijn blik al snel weer af omdat hij het nog steeds een beetje eng vond om te zoenen.

Het was even stil. Niet lang, gelukkig. Dan zouden de zenuwen hem levend opeten. ‘N-natuurlijk..’ stotterde Arashi en Cathan liet zijn blik weer langzaam richting Arashi glijden. Hij vroeg zich af waarom hij zo opgelucht was hierover. Waarom dacht hij hier zo over? Opnieuw ging zijn blik een andere kant op. De jongen maakte hem in de war, maakte hem verlegen, liet hem nadenken over dingen waar hij nooit over nagedacht had. Dingen waar hij nooit over na had willen denken, omdat ze altijd alleen pijn leken te brengen.
Plots voelde hij de lippen van Arashi op de zijne. Zijn ogen werden groot en hij richtte zijn blik geschrokken op de jongen voor zich. Hmmn.. Dit had hij niet aan zien komen. Helaas stopte de kus al veel te snel en keek Cathan hem droogjes aan. Nu was het Arashi die zijn blik afwendde. Cathan kon een grinnik niet onderdrukken en legde zijn hand onder Arashi’s kin. Hij draaide het gezicht van de jongen zijn kant op, zodat ze elkaar aankeken. Hmmn.. Ja.. Deze jongen deed absoluut vreemde dingen met hem, zonder er ook maar moeite voor te hoeven doen. “Vreemd..” mompelde hij, op een toon alsof hij iets zag wat hij nog nooit eerder gezien had.

Hij boog zich een beetje naar voren, maar net voordat hun lippen elkaar maar konden raken, werd de deur open gegooid. Cathan leunde weer naar achteren en keek met een zwaar geïrriteerde blik naar de deuropening, waar een stel jongens stond. “Serieus?” vroeg hij droogjes. De jongen die hij even geleden flauw had laten vallen wees naar hem. ‘Dat is hem, absoluut!’ riep de jongen uit en Cathan legde zijn gezicht even in zijn hand.
“Hopeloze gevallen,” zei hij en hij stond op. Met kalme passen liep hij op één van de jongens af. “En nu oprotten,” zei hij droogjes. Eén van de jongens wilde hem aan de kant duwen, maar hij deed snel een stap opzij en pakte de hand van de jongen beet. Zijn ogen kleurden rood. “Zit,” zei hij droogjes en voor hij het wist zat de jongen op de grond. “Blijf,” beval hij de jongen toen. Het faalde behoorlijk hard. Zo’n grote jongen - hij was ongeveer 1.80, dus zeker dertien centimeter groter dan hijzelf - zat op de grond als een gehoorzame labrador.

In zijn ooghoeken zag hij wat bewegen en voor hij het wist stond één van de jongens voor Arashi. Hij was kalm gebleven, maar zijn rust leek als sneeuw voor de zon te verdwijnen toen hij de jongen zag. Hij balde zijn vuist en deed een paar passen, tot hij bij de jongen terecht kwam. Hij trapte een keer hard op de voet van de jongen en haalde hem al snel neer door een harde trap tegen zijn knieholte te geven, waardoor zijn benen naar voren vlogen en hij op zijn rug op de grond neerkwam. Zijn ogen kleurden rood en voor de jongen wat kon doen, lag hij op de grond te slapen. Hetzelfde als hij ooit bij Arashi had gedaan. Hij ging naast het hoofd van de jongen staan en wierp een dodelijke blik op de rest. “Verdwijn. Neem jullie nutteloze vriend mee,” gromde hij. “Anders stoppen we zijn ademhaling gewoon..” zei hij en hij knielde naast de jongen neer, om vervolgens zijn ogen weer rood op te laten lichten. Hij hoorde hoe de jongens protesteerden en hem meenamen, om vervolgens met z’n allen er vandoor te gaan, inclusief de jongen die even geleden in de deuropening had gezeten.

Met een diepe zucht keek hij naar de deuropening. Waarom was hij zo chagrijnig sinds hij had gezien hoe de jongen op Arashi was afgelopen? Er was helemaal niets gebeurd.. Waarom? Hij beet op zijn lip. Met snelle passen liep hij op Arashi af en knielde hij voor hem neer, om vervolgens zijn armen om de jongen heen te slaan. Hij wist het nu echt niet meer.

Al snel voelde hij een hand onder zijn kin en werd zijn gezicht weer naar de jongen toegedraaid. Natuurlijk, hij had het moeten aan zien komen. Hij staarde de jongen een beetje verlegen met een blozend gezicht aan, moest moeite doen om niet weg te kijken. Niet dat het niet zo moeilijk was, hij werd al snel afgeleid door de gele ogen. Hij had nog nooit eerder iemand gezien met zulke mooie en gele ogen.
“Vreemd..” Arashi kon het niet laten om zacht te grinniken door de plotselinge reactie van de jongen. Hij sloot zijn ogen en opende zijn mond een beetje toen de jongen dichterbij kwam. Hij wist dat de jongen natuurlijk al meteen met een tongzoen zou beginnen, aangezien ze beiden er eigenlijk al naar verlangden. En toen opeens klonk er een luide knal. Uit schrik leunde Arashi meteen achteruit en opende hij zijn ogen. Zijn gezicht werd rood toen hij de jongens zag en zich schamend beet hij op zijn lip.
“Serieus?” hoorde hij Cathan zeggen, alleen hij vond zelf de vloer veel te interessant om volledig te luisteren. “Hopeloze gevallen.” Bezorgd keek hij op toen hij de jongen vanuit zijn ooghoek op zag staan, maar hij ontspande zich weer toen hij zag dat een van de jongens op commando ging zitten. Eigenlijk was het ook best wel grappig, waardoor hij even grinnikte. Zijn ogen werden groter en angstiger toen er een jongen langs Cathan glipte en recht op hem af liep. Hij dook een beetje in elkaar en zijn ogen staarden de jongen hopeloos aan, die grijnsde. Zijn geest was nog een beetje van slag door de jongen waar hij best wel veel van hield, waardoor hij niks kon doen. Toen hij het idee in zijn hoofd kreeg om de jongen te gaan vloeren, was er al ingegrepen. Hij keek een beetje licht geschokt naar wat Cathan deed, aangezien hij eerder had verwacht dat hij hem gewoon weg zou sturen. Hij kon merken dat de jongen boos was, waardoor hij zelf ook een beetje bang werd. Straks dan raakte hij de controle kwijt of zoiets, en dan was hij degene die gewond raakte. Nee, Arashi wou niet verwond worden door degene waarvan hij best wel veel van hield. Dat was gewoon.. eng..
Plotseling had hij in de gaten dat de jongens alweer weg waren – was hij zo erg in gedachtes geweest? Hij kon het gezicht van Cathan niet zien, want de jongen liep snel op hem af en omhelsde hem en uit automatische reactie deed hij hetzelfde. Zijn vingers gingen over de trillende rug van de jongen. Hij kon merken dat hij nog boos was, en Arashi wist dat hij moest oppassen op wat hij zei, anders was hij zelf de pineut. Hij legde zijn hoofd op de schouder van de jongen en zuchtte, sloot zijn ogen lichtjes. Hij wist niet wat hij moest zeggen of wat hij nu verder was doen. Straks dat moest hij zijn eigen bloed op ruimen.. wat een kut gedachte.

“Hoe doe je het..?” fluisterde Cathan zacht, duidelijk in de war. Arashi zweeg en Cathan had het gevoel dat hij dat nog wel even zou blijven doen. Ze bleven even zo zitten, maar al snel duwde Cathan zich van Arashi af en liet hij zijn blik naar de grond zakken. Zijn ogen hadden hun gebruikelijke kleur weer terug, maar een rode gloed maakte goed duidelijk dat hij nog lang niet gekalmeerd was. Hij bleef zo zitten, zijn handen tegen de borst van Arashi en zijn gezicht naar de grond gericht. Zijn ademhaling was onregelmatig geworden.
Zonder het te merken was hij begonnen met zijn gedachten hardop te zeggen. “Het kan gewoon niet..” fluisterde hij. Hij besefte zich even niet dat Arashi kon meeluisteren. “Nog nooit..” fluisterde hij. Hij maakte zijn zinnen niet af, omdat het toch niet bedoeld was om tegen iemand te zeggen. “Het doet pijn..” ging hij zacht door, doelend op zijn hoofd en alle momenten waarop er iets gebeurde waar hij negatieve gevoelens door kreeg.
“Ik..” fluisterde hij en hij keek even naar Arashi, waarna hij zich weer voorover bukte en de jongen stevig in zijn armen sloot. Misschien wat te stevig; hij kon niet echt goed nadenken. Hij beet even op zijn lip, maar ging al snel door. Langzamerhand begon hij zich steeds meer te realiseren dat hij tegen Arashi sprak, maar alsnog had hij ergens het idee dat Arashi het toch niet kon horen. “Ik heb.. Zo veel gehad..” zei hij, doelend op de.. Relaties die hij had gehad. “En nooit zoiets als dit..” fluisterde hij toen zacht, duidelijk in de war. “Ik..”
Hij kneep zijn ogen even dicht en duwde de jongen opnieuw van zich af, zijn blik op het gezicht van de jongen gericht. “Ik hou van je, godverdomme!” siste hij, duidelijk boos omdat dit.. Gewoon zo was. Hij haatte het.
Nee, dat was niet waar. Hij kon het gewoon niet. Nog nooit had hij dit gedaan. Het was hem.. Volledig onbekend.

De trillende jongen wekten zorgen op die hij eigenlijk wou vergeten. Hij wou zich niet zorgen maken om de jongen of om zichzelf. Hij wou dat alles normaal was, al kon je met meeste nu niet meer bepaald normaal worden. Verliefd worden op een jongen was niet normaal, om daar mee te beginnen. En het liefste wou hij dat hij die gevoelens voor de jongen altijd zou kunnen voelen, zonder zich te hoeven schamen of zich verdomme zorgen hoeven te maken.
“Hoe doe je het..?” Arashi opende zijn ogen en bleef zachtjes met zijn vingers over de rug van de jongen te gaan, om hem wat te kalmeren. Het trillen was nog steeds niet gestopt. Hij snapte de jongen niet en schrok een beetje toen hij achteruit werd geduwd. Had hij iets fout gedaan? Zijn armen hingen naast hem en hij keek de jongen een beetje verbaasd en verward aan. Cathan had zijn blik naar de grond geduwd en hij durfde zelf de jongen niet te forceren om hem aan te kijken. Straks wekte het de verkeerde reactie op en dat moest hij niet hebben. De handen van de jongen raakten zijn borst aan, waar zijn eigen hart af en toe een slag over sloeg.
“Het kan gewoon niet..” Waar had de jongen het in godsnaam over? “Nog nooit..” De zinnen werden niet afgemaakt en Arashi besefte dat hij in zichzelf praatte. Zoiets had hij zelf nog nooit gedaan, hij was altijd stil. Zwijgend bleef hij luisteren naar wat de jongen dacht. “Het doet pijn..” Had hij hem pijn gedaan? “Ik..” De jongen keek hem eindelijk weer aan en omhelsde hem opnieuw. Arashi zweeg nog steeds, liet de jongen gewoon uitpraten. “Ik heb.. Zo veel gehad..” Hij snapte de woorden van de jongen niet. Eigenlijk hoorde hij het ook niet te snappen. “En nooit zoiets als dit.. Ik..” Opnieuw schrok hij zich toen hij weer achteruit werd geduwd. “Ik hou van je, godverdomme!” Zijn ogen staarden naar de grond. In een andere situatie waren de vier woorden waarvan hij had gedroomd, heel anders over gekomen. Nu klonk het boos, alsof alles zijn fout was en dat hij het maar op moest lossen. Ook had de vloek alles er niet mooier op gemaakt. Hij wou blij zijn, maar hij kon het gewoon niet. De woorden deden pijn en het voelde alsof hij niks meer kon zeggen, alsof de hele wereld opeens een nachtmerrie was geworden.