I've got a Stalker.. D:

De jongen zweeg en Cathan wendde zijn blik af. Hij kwam weer een beetje tot bedaren en realiseerde zich wat hij nu.. Tegen de jongen had gezegd. Hoe kon hij? Zijn blik bleef op de grond naast hem gericht en hij haalde even diep adem. “Het spijt me..” fluisterde hij, nog altijd Arashi niet aankijkend. Hij had het verpest..
Uiteindelijk richtte hij zijn blik weer op de jongen en moest hij zich inhouden om niet weer een andere kant op te kijken. “Ik had het niet zo mogen zeggen,” zei hij toen. “Ik had het.. Überhaupt niet moeten zeggen,” zei hij toen en hij glimlachte licht, al was het duidelijk dat deze glimlach geforceerd was. “Het was gewoon dat.. Als die jongen je wat aan had gedaan..” zei hij zacht, duidelijk nog altijd in de war, al was het voor hem nu wel duidelijk dat deze jongen niet ‘normaal’ was. “Dan had ik hem hoogstwaarschijnlijk niet heelhuids hier weg laten komen,” zei hij toen.
Hij richtte zijn blik op het plafond en leunde een beetje naar achteren, zichzelf ondersteunend met zijn handen. “Mijn excuses, nogmaals..” zei hij zacht. “Ik had het recht niet om dit.. Zomaar.. Te zeggen,” mompelde hij toen. Het duurde even voor hij zich realiseerde dat door dat ‘zomaar’, het een beetje klonk alsof het geen reden had; alsof het niet waar was. “Niet dat het niet waar is; dat zeker niet,” mompelde hij toen en hij richtte zijn blik weer op Arashi. “Ik weet gewoon niet.. Ik heb dit nog nooit eerder gedaan,” zei hij zacht en hij glimlachte lichtjes; opnieuw een geforceerde glimlach. “Maar..” Hij haalde een keer diep adem.
“Ik hou echt van je,” fluisterde hij toen. “Het spijt me..” vervolgde hij. Hij wist niet goed wat hij nu moest doen en wilde het liefste opstaan en weglopen, maar hij hield zich in. Misschien dat Arashi dat zou doen. Dat zou wel duidelijk zijn, dan. Ach.. Hij had nooit durven hopen dat hij om iemand zou gaan geven. Laat staan dat er iemand was die werkelijk wat om hem gaf.. Dat zou niet gebeuren. Toch?

Hij wist niet wat hij moest doen. Aan de ene kant wou hij wegrennen, maar zijn hele lichaam voelde verdoofd aan.
“Het spijt me..” Een excuus, wat loste dat nou weer op? Oké, het verzachtte de pijn een beetje, maar verder deed het gewoon niks. De woorden waren nog steeds in zijn gehoorgang gekerfd en ze herhaalden steeds in zijn hoofd. Hoe kon je ooit in hemelsnaam boos zijn omdat je van iemand hield? Arashi kon het zich niet inbeelden en wou het eigenlijk ook niet. “Ik had het niet zo mogen zeggen.” Maar.. bedoelde de jongen nu dat hij niet van hem wou houden? “Ik had het.. Überhaupt niet moeten zeggen.” Er kwam een brok in zijn keel. “Het was gewoon dat.. Als die jongen je wat aan had gedaan.. Dan had ik hem hoogstwaarschijnlijk niet heelhuids hier weg laten komen.” Oké, dat de jongen om hem gaf was wel duidelijk. Maar waarom wou de jongen niet van hem houden? Of zag hij het verkeerd? Arashi volgde het allemaal niet meer, Cathan was ingewikkelder bezig dan hij had gedacht.
“Mijn excuses, nogmaals..” hoorde hij de jongen zeggen en hij nam nog steeds niet de moeite om op te kijken. Hij durfde het eigenlijk ook niet. Bang dat de jongen met een boze blik naar hem zat te staren, of iets in die richting. “Ik had het recht niet om dit.. Zomaar.. Te zeggen.” Dus hij zei dat hij het niet op een boze toon had moeten zeggen? Er kwam weer een beetje hoop op in Arashi. “Niet dat het niet waar is; dat zeker niet.” De jongen hield van hem. Hij moest moeite doen om niet te gaan glimlachen, dat was overbodig in een situatie zoals deze. “Niet dat het niet waar is; dat zeker niet.” Dat was te verwachtten. Jongen-en-jongen relaties kwamen ook niet echt zo snel voor. “Maar..” Hij kreeg de moed om op te kijken, zag dat de jongen een geforceerde glimlach op had gezet. “Ik hou echt van je.” Zijn hard sloeg een slag over en zijn mondhoeken krulden omhoog. “Het spijt me..” Voor hij zichzelf in de hand had, had hij zich al voorover gebogen.
“Ik hou ook van jou,” fluisterde hij tegen de lippen van Cathan en dat was het moment dat hun lippen elkaar weer aanraakten, al durfde Arashi niet om nu een tongzoen in te zetten. Dat moest hij nog onder de knie krijgen. Zijn ene hand had zich in het zachte, donkergroene haar gevlochten en zijn andere was om de middel van de jongen geslagen. Het voelde perfect, op deze manier. Al klopte het feit dat ze beide jongens waren niet echt, maar hijzelf wist dat hij er wel aan zou wennen. Zoals andere dingen die er bij kwamen kijken..

De jongen boog zich voorover en Cathan slikte. ‘Ik hou ook van jou,’ waren de woorden die de jongen uitsprak, waarna hun lippen elkaar raakten. In het begin kon Cathan niets meer dan vol verbazing naar voren kijken. Hè? Wat? Echt? Ongelovig bleef hij even zo zitten, terwijl hij Arashi’s hand door zijn haar voelde en voelde hoe de jongen zijn andere arm om zijn middel heen sloeg. Toen deed hij maar gewoon mee. Hij sloeg zijn armen om het middel van de jongen en liet - zo’n beetje automatisch - de kus overgaan in een tongzoen. Hij was nog altijd verbaasd om de woorden die Arashi had gesproken, al waren het er niet veel. Hij had het altijd voor onmogelijk gehouden dat hij echt iets om iemand zou gaan geven. Dat die.. Hetzelfde over hem dacht, had hij niet eens over durven nadenken. En dat dat een jongen zou zijn was iets waar hij toen nog niet over had willen nadenken, maar goed.
Toen de kus over was, liet Cathan hem niet los, maar zorgde hij ervoor dat de jongen plaats kon nemen op zijn schoot. Hij wilde hem nog niet loslaten.. Nog niet. Daarom hield hij zijn armen om de jongen heen en was hij niet van plan hem te laten gaan. Toen de jongen uiteindelijk in slaap viel, kwam er een lichte glimlach op zijn gezicht. Ergens kon hij zich niet voorstellen dat dit lekker zat, maar ja. Voor hem wel.. Want hij was niet van plan hem te laten gaan. Voor geen goud. Het voelde perfect aan zo, ondanks het feit dat ze beiden jongens waren. Daar kon hij niet al te veel aandacht aan besteden. Jongen of meisje.. Het zou hem beiden even veel verbazen, waarschijnlijk.
In slaap vallen wilde hem ook niet echt lukken, omdat zijn gedachtes overal en nergens waren. Vooral bij alles wat er net gebeurd was, natuurlijk. Maar ook bij Midori.. Het ging de laatste tijd niet zo soepel, dat was duidelijk.

Twee armen werden om zijn middel en de kus ging over in een tongzoen. Natuurlijk, het was wel een beetje voorspelbaar aan het worden. Zonder te protesteren deed Arashi mee en liet hij het allemaal maar over zich heen komen. Eigenlijk was Cathan niet echt het type waarvan hij normaal zou denken dat hij er niet op zou vallen, toch was het nou eenmaal zo. Hij snapte het zelf nog steeds niet echt, aangezien hij normaal de dominantste van het stel was. Nu leek het alsof de jongen juist het dominantst was, wat hem irriteerde. Het kon gewoon niet zijn dat ze beide de Seme waren en er geen Uke was. En Seke was gewoon.. raar. Een van de twee moest de Uke en de ander de Seme zijn. Maar wie? Hij kon er zelf natuurlijk niet aan doen dat hij tongzoenen niet gewend was, maar dat betekende niet dat hij automatisch de Uke was. De kus stopte en Arashi nestelde zich op de schoot van Cathan, wat wel lekker zat. Met beide benen aan dezelfde kant zat hij daar en legde hij zijn hoofd tegen de borstkas van de jongen aan. Zo hoorde hij de kalme hartslag en kalmeerde hijzelf een beetje. Hij sloot zijn ogen en viel in slaap.
Toen hij wakker werd, was het eerste wat hij zag de stapel yaoi, dus pakte hij er een boekje van af en begon hij te lezen. Pas na een hele poos merkte hij Cathan op, die steeds zijn aandacht probeerde te trekken, wat niet lukte. De reden waarom hij de jongen opmerkte was omdat hij nog steeds met die vraag in zijn hoofd was.
“Zeg Cathan,” begon hij op een luchtige en ongeïnteresseerde toon. “Wie van ons is de Seme, het dominantst, en wie de Uke de onderdanige. Want ik denk dat we beide een Seme zijn, maar het is eigenlijk zo dat er van beide een maar kan zijn en dat er geen dubbele zijn, zeg maar.” De woorden gingen een beetje in elkaar over en zijn aandacht was al snel weer op de manga in zijn handen gericht.

Al die tijd had hij daar gezeten, zijn gedachten bij de jongen en Midori. Alles door elkaar heen. Zelfs zijn ouders en zijn broertje kwamen weer in zijn gedachtegang voor. Hij haatte hen, maar kon niet geïrriteerd raken omdat hij de jongen tegen zich aan voelde. Hmmn.. Het werkte kalmerend. Misschien moest hij hem voortaan overal mee naartoe nemen. Hij dacht even na. Nee. Geen goed plan. Absoluut niet.
De jongen werd wakker en Cathan keek hem aan, maar het enige waar de jongen interesse in had was Yaoi. Cathan fronste verbaasd. Wauw.. Net wakker en nu al zin in Yaoi. Vreemde jongen, die Arashi. Hij grinnikte even. Ach.. Normale mensen waren saai, dus het was wel goed zo. Al vond hij het nog altijd irritant dat hij zo geobsedeerd was door die Yaoi. Vies kindje. Doe het dan gewoon in het echt. Had hij ook nog wat te doen.
Na wat mislukte pogingen om Arashi’s aandacht te trekken, begon de jongen eindelijk te spreken. Zijn woorden verbaasden Cathan echter nogal. ‘Zeg Cathan,’ begon hij. ‘Wie van ons is de Seme, het dominantst, en wie de Uke de onderdanige. Want ik denk dat we beide een Seme zijn, maar het is eigenlijk zo dat er van beide een maar kan zijn en dat er geen dubbele zijn, zeg maar,’ zei hij. Cathan keek hem met grote ogen en één opgeheven wenkbrauw aan. “Pardon?”
Hij dacht na. Niet lang, want al snel kwam er een zwaar sarcastische, maar ergens serieuze opmerking. “Ik heb veel meer ervaring, ook al ben jij ouder,” zei hij droogjes en hij glimlachte. “Dus ben jij het ukkie,” zei hij, het expres op die manier uitsprekend omdat Arashi niet al te groot was voor zijn leeftijd. Niet dat hij dat wel was, maar goed. Daar ging het even niet om nu.
Toen de jongen zijn aandacht weer richtte op het Yaoi-boekje, keek Cathan stiekem mee. Fronsend keek hij toe. Dat die jongen dat echt zo leuk vond.. Dit was gewoon.. Hij grinnikte even. Nou, als de jongen het zo interessant vond.. Langzaam liet hij zijn hand langs de onderbuik van de jongen glijden, om vervolgens met zijn wijsvinger onder de broek van de jongen te gaan. Hij was benieuwd hoe de jongen daarop zou reageren.

“Pardon?” was het antwoord, waardoor hij zachtjes grinnikte. Oke, hij had heel wat verwacht als antwoord, maar niet zoiets. Het was.. on-Cathanachtig. Arashi had meer een of andere vage doordenkende reactie verwacht, of iets in die trend. “Ik heb veel meer ervaring, ook al ben jij ouder." Sinds wanneer had de jongen ervaring? Hij kon er zich helemaal niks over herinneren dat de jongen iets over zijn verleden had verteld. Was de “Ik heb.. Zo veel gehad..” gericht op relaties? Arashi wist niet meer hoeveel hij had gehad, het was allemaal vaag en zoveel waren het ook niet. “Dus ben jij het ukkie.” Ukkie? Uke.. Ukkie.. Oke, die was flauw. Zijn gezicht vertrok. Maar.. Oke, het was eigenlijk veel leuker als hij de Uke was, maar toch was het een beetje vernederend. Zijn aandacht was weer naar de manga in zijn handen gegaan, waardoor hij nauwelijks de hand bij zijn onderbuik voelde. Het intereseerde hem niet echt veel meer.
"Aandacht te kort?" mompelde hij zachtjes, al deed hij geen moeite om de hand weg te duwen.

‘Aandacht te kort?’ vroeg de jongen, maar hij duwde zijn hand niet weg. Beteuterd keek Cathan hem aan. “Je moet wel meewerken,” zei hij droogjes, al kwam dat er nogal verkeerd uit. Eigenlijk bedoelde hij juist tegen werken; het was grappig om te klieren als de jongen het niet leuk vond. Maar, als hij er niets tegen deed, bereikte hij er niets mee en was er niets leuks aan.
“Bovendien ben je klein,” zei hij droogjes. “Uke’s - Ukkies - horen klein te zijn,” merkte hij toen dommig op. Hij liet zijn hand gewoon lekker op de plek waar hij lag, onder Arashi’s broek. Vroeg of laat zou de jongen er wel iets tegen doen, toch? Anders.. Het was lekker warm. “Niet dat ik zo groot ben..” ging hij droog door. “Maar, als leeftijd meetelt ben ik groter voor mijn leeftijd dan jij,” zei hij, alsof het iets was om trots op te zijn.
“En ik ben niet verlegen..” zei hij toen. “Jij wel,” zei hij toen geamuseerd. Het was duidelijk dat hij dit gedoe maar grappig vond.
Langzaam boog hij zich weer naar Arashi toe en zoende hij hem. Zonder al te veel moeite te doen ging hij bijna gelijk over in een tongzoen. Zijn vrije hand - degene die dus niet in zijn broek zat - liet hij voorzichtig naar het boekje gaan. Even liet hij de kus nog duren, voor hij het boekje uit Arashi’s hand trok. “Kijk, dit wil ik ook doen!” zei hij liefjes en hij wees een random plek aan op de bladzijde. Hij wist niet eens of Arashi midden in een heftige scène zat of wat, maar goed. Hij had gewoon zin om hem lastig te vallen. “Laten we dat een keer doen,” zei hij toen op een droge toon, waarna hij grinnikte.

“Je moet wel meewerken,” hoorde hij de jongen droogjes zeggen. Hij werkte toch mee? Of bedoelde de jongen dat hij juist tegen moet werken? “Bovendien ben je klein,” zei de jongen als argument waarom hij Uke moest zijn. Arashi zuchtte. Hij was niet klein. “Uke’s - Ukkies - horen klein te zijn.” Sinds wanneer? De hand, eigenlijk een vinger maar ja, in zijn broek, begon een beetje ongemakkelijk te voelen. Straks ging de jongen verder in zijn broek en kreeg hij plotseling een erectie ofzo. Gatver. “Niet dat ik zo groot ben..” ging de jongen door. “Maar, als leeftijd meetelt ben ik groter voor mijn leeftijd dan jij.” Aan de ene kant had de jongen gelijk, maar hijzelf groeide gewoon nauwelijks meer. Daar kon hij zelf ook niks aan doen. “En ik ben niet verlegen..” zei Cathan toen. “Jij wel.” Zijn gezicht werd wat roder.
“Ik ben niet-” Zijn protest werd afgekapt door een zoen. Al vanzelf sloot hij zijn ogen en ontspande hij zijn hele lichaam. De zoen ging heel snel over in een tongzoen, waardoor hij even zachtjes kreunde. Plotseling werd het boekje uit zijn handen gepakt en werd de kus gestopt.
“Kijk, dit wil ik ook doen!” Zijn blik ging naar de manga en zag dat Cathan naar een nogal heftige scene wees.. Arashi probeerde de hand weg te halen, alleen was de jongen gewoon te sterk. “Laten we dat een keer doen.”
“Als we dronken zijn, ja,” mompelde hij sarcastisch. Hij zou nooit dronken worden, hij lustte geen bier en wijn dronk hij gewoon niet. Andere dranken weigerde hij ook om te drinken. Opnieuw probeerde hij de hand weg te halen, wat natuurlijk niet lukte.

De jongen probeerde zijn hand weg te halen, maar Cathan liet hem rustig liggen. Zo was het beter, ja. Het was veel leuker als de jongen een beetje protesteerde. De jongen zei dat ze dat zouden doen als ze dronken waren. Cathan negeerde de sarcastische toon. “Jongetje van me.. Het is veel leuker als je nuchter bent,” zei hij. “Dan kan je het je tenminste nog herinneren,” grinnikte hij toen. Hij bewoog zijn vingers - die in Arashi’s broek zaten - zacht heen en weer, lacherig. Hij vond het grappig om de jongen te pesten. Hij voelde hoe de jongen nog altijd zijn hand probeerde weg te halen en snoof zacht. Hij liet het Yaoi boekje op de grond vallen en haalde zijn hand weg, om deze vervolgens onder de kin van Arashi te leggen. “Voel je een beetje op je gemak, liefje,” zei hij, expres zijn krachten gebruikend om ervoor te zorgen dat Arashi zich écht meer op zijn gemak zou voelen. Hierbij kregen zijn ogen een lichte rode gloed, maar dat maakte hem weinig uit. Deze verdween weer zodra zijn woorden klaar waren.
Hij duwde Arashi achterover en leunde over hem heen. Nu lag hij zo’n beetje boven hem. Hij ondersteunde zich met zijn handen, die hij beiden aan een andere kant van Arashi had staan. “En? Voel je je nu wat beter?” vroeg hij droogjes en hij boog zich voorover, om vervolgens Arashi weer te zoenen. Hij was benieuwd hoe de jongen nu zou doen. Als het gelukt was, zou de jongen nu wat losser zijn. Wat meer toestaan. Misschien zelfs meer willen. Hij was nieuwsgierig hoe ver hij nu zou kunnen gaan met de jongen, zonder al die verlegenheid die Arashi leek tegen te houden.

“Jongetje van me.. Het is veel leuker als je nuchter bent,” zei de jongen, de sarcastische toon negerend. “Dan kan je het je tenminste nog herinneren.” Arashi wou zijn ogen rollen, maar spande zijn hele lichaam aan toen de vingers in zijn broek heen en weer bewogen. Hij kneep zijn ogen dicht. Niet nu, niet nu.. Zijn ademhaling ging omhoog en hij opende zijn ogen weer, staarde de jongen boos aan. Gelukkig ging de hand in zijn broek weg. “Voel je een beetje op je gemak, liefje,” zei de jongen en hij verstarde een beetje toen de ogen van Cathan rood waren. Daarna voelde hij zich een beetje minder nerveuzer. Waarschijnlijk de kracht van de jongen. Plotseling werd hij achterover geduwd en hing de jongen over hem heen. “En? Voel je je nu wat beter?” Hij snoof, rolde met zijn ogen. Hun lippen raakten elkaar weer aan, het meeste van de tijd dat ze bij elkaar waren. Arashi duwde hun lippen open en speelde met de tong van Cathan, voorzichtig. Hij had net alle moed bij elkaar geraapt om dat eigenlijk te doen. Zijn hand ging door het haar van de jongen, trok hem wat meer naar zich toe.
“Blijf,” fluisterde hij tussen neus en lippen door en hij kreunde opnieuw zachtjes toen het nogal warm begon te worden.

Deze keer maakte de jongen van de zoen een tongzoen en Cathan kon een glimlachje niet onderdrukken. Hij voelde hoe de jongen met zijn hand door zijn haar en was zeker blij met zijn actie om de jongen wat zekerder te maken. Misschien dat de jongen hierna dan voortaan ook wat.. Vrijer zou zijn. Hopelijk wel.
‘Blijf,’ zei de jongen en Cathan glimlachte. “Natuurlijk,” fluisterde Cathan terug. “Je denkt toch niet dat ik zomaar wegga?” vroeg hij toen liefjes. Hij probeerde er maar niet aan te denken dat hij dit gewoonlijks wél deed en dat als de ander ‘s ochtends wakker werd, hij al had ontbeten en was weggegaan. Maar, nu was het wel anders. Want hij had ook nooit iemand verteld dat hij van haar (laat staan hem) hield.
Hij hoorde hoe Arashi kreunde en grinnikte. “Hmmn.. Ik zei toch dat ik veel meer ervaring had?” vroeg hij droogjes, duidelijk lol hebbend om wat Arashi deed. Maar ja, waarschijnlijk zou hij zelfs lol hebben om de meest flauwe grappen, zolang ze uit zijn mond kwamen. En een kreun op een moment als deze was natuurlijk heel.. Amuserend.
Plagerig gleed hij opnieuw met zijn hand naar beneden. Langzaam liet hij zijn hand over de onderbuik van Arashi glijden, om vervolgens weer wat meer naar beneden te gaan, maar net niet zo ver dat het.. Op een raping zou lijken, of zo. Daar voelde hij weinig behoefte voor. Het was gewoon.. Kijken hoe ver hij nu kon gaan met Arashi.

“Natuurlijk,” had de jongen gefluisterd als antwoord. “Je denkt toch niet dat ik zomaar wegga?” Dat was waar. Maar Arashi was bang dat het wel zou gebeuren. En dan was hij weer alleen, had hij niks meer om te doen. Het was warm. Hij kon er zelf gewoon niks aan doen. En door de warmte en het voor hem heftige gezoen moest hij gewoon een kreun laten, anders werd hij gek en ging hij huilen. Althans, zo voelde het voor hem.
“Hmmn.. Ik zei toch dat ik veel meer ervaring had?” hoorde hij Cathan zeggen als antwoord. Hij werd zelf even rood en keek weg. Hij schrok zich dood toen de hand er weer was en hij rilde, beet op zijn lip. Zijn ademhaling ging omhoog en alles leek even stil te staan.
“Kap er toch mee,” mompelde hij zwakjes met een overgeslagen stem. Hij trok de hand weer weg, gelukkig lukte het deze keer wel. Zijn gezicht was rood en hij klemde zijn tanden en lippen op elkaar. Arashi zuchtte en klom van de schoot van de jongen af, ging een paar meter van hem vandaan af zitten. “Niet meer doen,” gromde hij en hij trok zijn knieën op, sloeg zijn armen er om heen. De jongen deed steeds van die acties waardoor hij af en toe gewoon uit het veld geslagen was. Eigenlijk verlangde hij er ook naar, maar toch wou hij dat niet doen. Hij snoof en sloot zijn ogen, dommelde maar heel even in slaap.

Hij voelde hoe de jongen schrok en grinnikte lichtjes. Ja.. Zulke reacties waren leuk. Helaas had zijn kracht niet goed genoeg geholpen, dus. ‘Kap er toch mee,’ hoorde hij de jongen met een overgeslagen stem mompelen, waarna zijn hand weggehaald werd. Cathan keek hem beteuterd aan. Nou ja, zeg. Het rode gezicht van Arashi deed Cathan echter weer grinniken.
Toen de jongen van hem wegging, keek hij hem opnieuw even beteuterd aan. ‘Niet meer doen,’ gromde de jongen, waarna deze zijn knieën optrok en zijn armen eromheen sloeg. Toen hij zag dat de jongen gewoon in slaap viel, werden zijn ogen groot. Was hij moe, of zo? Dit was nou niet echt een moment om in slaap te vallen, of wel? Glimlachend schudde hij zijn hoofd even. Ach.. Arashi was nou eenmaal een geval apart.
Hij wachtte even, maar helaas had hij niet veel geduld wat dit soort dingen betrof. Daarom kroop hij op Arashi af en draaide hij voorzichtig het gezicht van de jongen zijn kant op, om vervolgens zijn lippen zacht op die van de jongen te duwen. Niet te hard; stel je voor dat hij te erg zou schrikken. Dan had hij ineens een vuist in z’n gezicht, of zo. Ook niet bepaald fijn.
“Ben ik zo saai dat je in slaap valt?” vroeg hij zacht en hij ging met zijn hand door het haar van de jongen. “Ik zal het niet meer doen,” zei hij droogjes, doelend op wat er even geleden gebeurd was. “Of.. Ik zal het proberen niet te doen,” mompelde hij daarna droogjes. Hij drukte zijn lippen nog een keer zacht op die van Arashi. “Je maakt het me in ieder geval heel lastig..” zei hij toen droogjes en hij glimlachte.

De kracht die Cathan had gebruikt om hem minder nerveus te maken, had maar even gewerkt. Dit omdat het voelde alsof hijzelf werd gedwongen om iets te doen en hij de kracht dus dwong om weg te gaan. Van al dat gezoen ging hij zich lui voelen en hij de slaap wou inhalen van de afgelopen nachten. Het zat wel lekker zo. Arashi was zelf van vroeger gewend om in zulke houdingen in slaap te vallen, aangezien er toen niet veel ruimte was op straat en mensen je anders raar aan keken als ze voorbij liepen en je liggend in een steegje zagen. Daarom was hij zittend ook gewoon veel beter beschut tegen mensen die hem kwaad wouden doen, zoals rovers, maar ook de politie. Die namen zwervende kinderen altijd wel mee. En dan kwam je in een weeshuis terecht en zo.. En dan zat je tussen al die kinderen die geen krachten had. Bijna had hij Degree ook geweigerd en had hij de mannen laten oprotten, maar het feit dat hij nu bij ‘soortgenoten’ was en er waarschijnlijk nauwelijks kans was dat iemand hem wou adopteren, vond hij wel interessant.
Plotseling werd Arashi uit zijn halfslaap gewekt. Hij opende lichtjes zijn ogen toen een hand zijn gezicht een kant op draaide en hij sloot ze weer toen lippen de zijne aanraakten. Zachtjes, waarschijnlijk was de jongen bang dat hij hem anders uit reactie zou slaan. Toen stopte de zoen en gingen zijn ogen open. Een kriebelend gevoel vulde zijn maag toen hij de jongen zag. Bijna altijd kreeg hij wel dat gevoel als hij Cathan zag. Verliefdheid, werd het genoemd.
“Ben ik zo saai dat je in slaap valt?” vroeg de jongen. Een hand ging door zijn haar en Arashi moest moeite doen om niet zijn ogen weer dicht te doen.
“Afgelopen nachten slecht geslapen,” mompelde hij kortaf en hij ging weer normaal zitten.
“Ik zal het niet meer doen.” Het drong pas een paar seconden later tot hem door dat de jongen het over die hand had. Zachtjes knikte hij. “Of.. Ik zal het proberen niet te doen.” Hij rolde met zijn ogen. De jongen was echt raar. Raarder dan de andere jongens die hij had gezien. Zelfs raarder dan Vick. Zijn grijzige ogen vielen bijna weer dicht, gelukkig werd hij wakker gehouden doordat de jongen hem zoende. “Je maakt het me in ieder geval heel lastig..” Hij snoof even zachtjes en ging weer op de schoot van de jongen zitten.
“Zeg, blijven we de hele tijd hier zitten zoenen, of gaan we nog iets anders doen? Straks dan val ik weer in slaap, maar dan uit verveling,” mompelde hij met een kleine glimlach en zijn ogen schoten weer naar de stapel boekjes. Hij was echt verslaafd..