Why are you stalking me?

Onderwerp: Why are you stalking me? zo jun 19, 2011 4:33 am

[Alleen Alice en Izaya!]
Het was al een paar dagen nadat ze zichzelf had verwond door de trut, die een klein kind dwong om voor haar wraak te nemen. Alice was inderdaad bij de ziekenzaal boos op de verpleegster geworden, had een bed in het rond gesleurd en was daarna weggelopen. Het regende. Nu was ze in de stad, om de Lolitawinkel die boven in het grote warenhuis zat te bezoeken. Niet alleen, jammer genoeg. Ze had een stalker.
Al een paar dagen volgde Izaya haar overal naar toe, praatte met haar alsof hij dacht dat haar alles zou interesseren, althans dat leek zo. Hij bleef zelfs praten als ze niks zei! Het nadeel was dat ze hem niet meer in elkaar kon slaan, aangezien ze er achter gekomen was dat ze ‘gevoelens’ voor hem had, althans dat was wat een aardig meisje zei toen ze aan haar vroeg waarom ze zich zo verward door hem voelde. Nu kon ze het niet over haar hart krijgen om de jongen iets aan te doen, al was dat stalkerige gedrag dood irritant en wou ze het liefst van hem af. Daarom bevond ze zich ook de meeste tijd in de meisjeszaal, en toen hij een keer de kamer toch binnen kwam lopen, had ze gewoon gedaan alsof ze sliep en was hij al snel weggegaan.
Ook nu ze in de stad was, stalkte hij haar. Nouja, stalken.. Steeds praten, praten praten. Hij wist dat ze het niet leuk vond, dat ze hem gewoon geen pijn durfde te doen. Het maakte haar verward en haar gedachtes waren in een tweestrijd. Als ze hem negeerde, raakte ze nog geirriteerder en wou ze hem gaan slaan, maar ze kon het niet over haar hart krijgen om hem iets aan te doen. Haar hart ging tekeer en haar voetstappen sneller, waardoor ze meerdere keren tegen iemand aan botste.
Al snel doemde het warenhuis voor haar op en glipte ze naar binnen. Haar haren waren doorweekt, gelukkig had ze een waterdichte jas die ze ook nog over haar rokje aan had. Jammer genoeg waren haar kousen wel een beetje doorweekt.
Het was nogal druk op de roltrappen, en aangezien Alice een korter rokje dan normaal aan had en niet wou dat iemand, in het bijzonder Izaya, er onder door kon kijken, ging ze maar met de lift. Toen ze meteen in de lift was, drukte ze op de knop van de zesde verdieping en beukte ze op de knop van lift sluiten, zodat ze hoopte dat de lift zo snel mogelijk dicht ging. Haar gezicht vertrok toen de jongen nog net tussen de deuren had weten te glippen. Shit. Nu zat ze met hem opgescheept in de lift.
Zwijgend staarden haar ogen naar de deur staarde en ze met haar rug tegen de muur leunde. Haar armen waren over elkaar heen geslagen. Hopelijk kon ze hem kwijt raken, anders zat ze de hele middag met hem opgescheept. Eerste verdieping.. Tweede verdieping.. Was er niemand die de lift kende ofzo? Toen hij net voorbij de derde verdieping was, klonk er een schok, gevolgd door hoog gepiep en een bonk. De lift stopte en Alice’s gezicht werd bleek en haar ogen werden even groot. Shit. Een en al shit!
Ze moest moeite doen om niet te gaan hyperventileren, maar drukte op de alarmgeval-knop. Er klonk wat gekraak, gevolgd door opnieuw een pieptoon, die al snel stopte. Had ze maar niet op die knop moeten beuken en-..
Oh god! Nu zat ze hier vast met Izaya!

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? zo jun 19, 2011 5:44 am

"Wow zeg," begon Izaya toen hij de lift in glipte. "Jij hebt echt haast blijkbaar." Er klonk een heel typisch lift muziekje en hij grijnsde even breeduit. De deuren gingen dicht en elke keer als ze een etage raakte klonk er een kleine piep, maar de deur ging niet open. Waarschijnlijk omdat niemand de lift in moest, eigenlijk, wist hij dat wel zeker. "Waarom zijn liften altijd zo langzaam?" klonk er zeurderig en hij leunde tegen de liftmuur aan. Opeens sloeg de lift vast. Hij opende zijn ogen wijd en sprong zowat op.
"Wat?!" Alice begon wild op het knopje te drukken, het alarmknopje. Ze drukte het wel honderd keer in waarna er een korte pieptoon hoorbaar was en hij stond daar even een beetje stil, onwennig aan een situatie waarbij hij geen macht had. "Nee, nee, nee," klonk er zachtjes vanuit zijn mond en hij ademde even rustig in en uit. Inhale.. exhale.. inhale.. exhale.. Uiteindelijk kalmeerde hij wat, maar Alice was nog steeds gespannen. Met wie zou hij liever in een lift vastzitten, dan met haar?
"Alice," zei hij vervolgens weer compleet rustig, probeerde zijn imago te behouden, "rustig. Voor je het weet zijn we hieruit. Laat het alarmknopje nou maar met rust, alsjeblieft.." Zijn bruine ogen keken haar even aan en hij ging zitten, tegen de liftmuur aan.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? zo jun 19, 2011 7:54 am

De paniek schoot door haar heen, haar vingers bleven nog steeds op het ding drukken. Het deed het gewoon niet. Haar lichaam begon trillen en haar vingers gingen sneller. Waarom nam niemand op?
"Alice," hoorde ze Izaya zeggen. "rustig. Voor je het weet zijn we hieruit. Laat het alarmknopje nou maar met rust, alsjeblieft.." Ze stopte, er gingen rillingen door haar heen. Rustig blijven kon ze niet meer. De paniek was niet zomaar weg te denken. Haar blik ging naar een alarmnummer wat er stond, voor als het intercomalarmding het niet deed. Meteen pakte ze haar tas die ze om haar schouder had en rommelde ze er in, maar haar telefoon was spoorloos. Had ze hem op degree achtergelaten? Ze wist het niet. Tranen schoten in haar ogen, maar ze kon zich nog net in de hand houden zodat ze niet ging huilen. De jongen had haar al zien huilen. Het liftmuziekje, dat af en toe schokte, irriteerde haar, dus ze beukte nog een keer met haar hand tegen het paneel aan, zodat het stopte. Afreageren hielp, ze voelde zich meteen veel beter. Verslagen ging ze in het hoekje zitten bij de deur zitten, waar ze ook vlakbij stond en rommelde ze haar tas door. Straks dan zaten ze hier er wel dagen in, gingen ze dood van de honger. Net op dat moment vond ze een pakte met pocky’s. Sinds wanneer had ze dat in haar tas? Haar ogen keken even op en ze keek de jongen beschuldigend. Had hij vast gedaan. En ze gokte dat hij ook haar telefoon had. Ze bekeek het doosje even en opende het. Er zaten er nog een paar in.
“Mag ik mijn telefoon terug?” vroeg ze. Het bleef stil. Ze keek op met een geïrriteerde blik. “Pocky Game. Wie wint krijgt de telefoon.” Ze wist niks anders. De jongen durfde vast niet. Dan had zij automatisch gewonnen. Ze pakte er eentje uit en nam het chocolade uiteinde tussen haar lippen, terwijl ze met een nogal droge blik naar Izaya staarde.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? zo jun 19, 2011 8:21 am

"Mag ik mijn telefoon terug?" vroeg ze. Izaya grijnsde breeduit. En ze was nog slim ook! Had hij het toch nog echt getroffen.. Hij graaide in de zak van zijn bontjas en pakte er uiteindelijk een mobiel uit, met een hangertje eraan. Hij had het ding bij het hangertje vast en dengelde het naast zijn gezicht.
"En wat krijg ik ervoor?"
"Pocky Game."
"Oehalala, is goed."
"Wie wint krijgt de telefoon." Alice deed de Pocky in haar mond bij het chocolade einde. Hij grijnsde breeduit met zo'n evil look.
"Deal."
Hij hapte in het andere einde van de Pocky met een kleine, gesloten grijns. Hun jassen waren nog nat, hij kon nog waterdruppels ontdekken in zijn bont. Hij hapte redelijk snel naar het einde. Uiteindelijk raakte hun lippen elkaar, waarbij hij dan weer net teveel meegesleept werd door het moment. Zijn handen sloegen om haar middel heen en zijn tong drukte tegen haar tanden, bedelend voor toegang.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? zo jun 19, 2011 9:27 am

Ze begon twijfels te krijgen toen de jongen dichterbij met een grijns. Alice slikte moeizaam. Had ze nou maar geen grote mond, toch wou ze haar telefoon zo snel mogelijk terug. Ze had hem al lang en het ding was haar dierbaar geworden. Zonder hem zou ze zich verlaten voelen, alsof de toegankelijkheid om met de wereld te communiceren opeens was verboden. Ze was gewoon teveel gehecht aan het ding. De jongen had hem nog steeds in zijn hand, deze keer niel meer aan het hangertje en had hij zijn hand laten zakken. Haar houding werd gespannen en nerveus toen de jongen in het andere uiteinde hapte. Daarna concentreerde ze zich er op dat ze niet mocht verliezen, anders kreeg ze haar telefoon nooit terug. Alice sloot haar ogen toen ze steeds dichter bij elkaar kwamen. Uiteindelijk raakten hun lippen elkaar aan en wou ze weg trekken, omdat ze hem niet wou zoenen, toch deed ze het niet omdat ze twijfelde. Het feit dat ze zich lichter in haar hoofd begon te voelen, armen om haar middel werden geslagen en er een tong tegen haar tanden tikte, maakte haar nog twijfelachtiger. Toch haalde ze uiteindelijk haar kaken van elkaar vandaan, ging er een overweldigend gevoel door haar heen toen hun tongen elkaar aanraakten. Alice ontspande door de zoete smaak van chocolade die in hun beide monden bevond. Hun tongen maakten ruzie over de laatste stukjes en toen de jongen was gepassioneerder begon te zoenen, trok ze haar hoofd weg. Shit. Ze hield haar hand voor haar mond, haar gezicht werd knalrood. Ze staarde naar haar knieën, was nog een beetje geshockt door het feit dat ze de jongen had gezoend, maar ze nu wel haar mobiel kwijt was. Waarom had ze niet geprobeerd om vals te spelen en haar mobiel van de jongen afgepakt? Izaya.. Haar gezicht werd nog roder toen ze aan die naam dacht en ze huiverde even. Het was echt niet de bedoeling geweest om hem te zoenen, laat staan tongzoenen. Diep van binnen wou ze hem nog een keer zoenen, zoveel als ze maar wou. Ze verlangde er op een of andere manier zo erg naar..

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 1:42 am

Alice opende uiteindelijk haar kaken, wat hem toegang schonk tot haar mond. Vrijwel meteen gleed zijn tong in haar mond. Er hing een duidelijke chocolade walm, maar het kon er ook aan liggen dat hij het proefde en daarom ook de geur in zijn neus kreeg. Hij besloot het toch nog een stapje verder te nemen en zette er wat meer passie in. Hij verloor nooit. Hij hield niet van verliezen. Het meisje keek naar haar knieën en hij grijnsde even kort.
"Je bent nog beter dan Shizuo," zijn grijns werd net wat breder. Hij had genoten van dat moment, hij had er al een tijd naar verlangd. Gek genoeg was zijn oog naar anderen afgenomen. Had ze zich toch eindelijk overgegeven.
"Maar ik zal je laten zien dat ik toch niet zo'n vreselijk persoon ben." zei hij en graaide in zijn zak. Hij pakte haar hand, hield deze vast en dropte het mobieltje erin, voordat hij losliet. Zijn grijns werd meer een glimlach. Maar al gauw was het weer zijn standaard grimas.
"Alleen heb je er nu niet veel aan, ik denk niet dat je hier bereik hebt,"sprak hij uit ervaring, aangezien hij - toen zij uitgebreid aan het alarmknopje zat te drukken - zijn mobiel had onderzocht en geen bereik had gehad.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 2:22 am

Haar ogen staarden naar haar schoot. Waarom had ze het in godsnaam voorgesteld? Waarom had ze niet haar grote mond gehouden en had ze gewoon geduldig afgewacht totdat de jongen haar de telefoon uiteindelijk zou geven? Al was er een kleine kans dat dat laatste ook echt dan zou gaan gebeuren.. Het voelde alsof ze zichzelf had gedwongen tot iets waarna ze nooit eerder had verlangd, maar nu ze het gedaan had er juist wel naar verlangde. Maar waarom? Waarom vond ze de jongen in godsnaam.. leuk? Hij was doodirritant, vervelend en liet haar nooit met rust! Gelukkig ging het rood al snel van haar gezicht af. Haar krullende haren waren nog nat van de regen, net zoals de buitenkant van de jas.
"Je bent nog beter dan Shizuo," hoorde ze de jongen zeggen en ze snoof, alsof het haar niet boeide. Dus.. als ze het goed hoorde, zei de jongen eigenlijk dat ze nog zwakker was dan Shizuo, als het om zoenen ging? Er ging een boze trilling door hem heen. Ze haalde haar hand voor haar mond vandaan en wreef in haar ogen, die een beetje traanden. Fijn, nu zat haar make-up ook vast voor geen meter. "Maar ik zal je laten zien dat ik toch niet zo'n vreselijk persoon ben." Ze keek op toen een zachte hand de hare vast pakte, waardoor ze opnieuw rood werd. Het mobieltje viel er in, waarna ze haar hand sloot en deze meteen weg trok, een beetje te fanatiek. Ze deed het ding aan, aangezien Izaya hem uit had gezet. "Alleen heb je er nu niet veel aan, ik denk niet dat je hier bereik hebt." Drie secondes verstreken, totdat alles opeens weer tot haar door drong en ze weer rood werd. Haar ogen traanden een beetje, terwijl ze naar het schermpje staarde. Dus alles was voor niks geweest?! Toen raasde de woede door haar lijf en duwde ze de jongen voor haar zo hard weg, dat hij tegen de andere kant van de lift belandde. Hij had haar er gewoon in geluisd, zodat hij toch nog met haar kon zoenen. Ze hield haar hand voor haar mond, terwijl de tranen begonnen te stromen. Kut joch. En toen klonk er een bonk, gevolgd door een piep en wat gerommel, wat weergalmde. Paniek schoot door haar lijf heen. Straks dan viel de lift naar beneden! Alice kneep haar ogen dicht, verborg haar gezicht in haar handen, terwijl haar telefoon eenzaam op haar schoot lag. Met elke seconde die verstreek, nam de paniek toe. Ze herinnerde zich dat de jongen haar eerder had gezegd dat ze rustig moest blijven, maar het werkte gewoon niet. Ze had hem waarschijnlijk ook nog pijn gedaan, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Hij haatte haar vast en wou haar nooit meer zien als ze de lift uit waren.
Alice wist niet dat er helemaal geen kans was dat de lift zou vallen. De kabels waren sterk genoeg en mensen hadden vast niet opgemerkt dat de lift vast zat, aangezien de lift in onderhoud was en het bordje was vergeten erbij te zetten. Dat betekende dat de twee vast nog lang zouden blijven zitten, aangezien ze geen bereik hadden. Maar hoe kon je in godsnaam geen bereik hebben in de stad?

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 3:03 am

Het meisje duwde hem hard weg, waardoor hij wat strompelde naar achteren en uiteindelijk tegen de lift aanknalde. Hij was nog niet helemaal hersteld van toen ze hem tegen een boom had gegooid. Hij had Shizuo gevraagd of die even naar zijn rug wou kijken en blijkbaar was het bont en blauw, met van die gele plekken. Hij voelde het ontzettend en het deed pijn, meer pijn dan toen ze hem tegen die boom aan gooide. Hij leunde naar voren en hield zijn knieën voor zijn gezicht, beet zijn kaken op elkaar en kneep zijn ogen dicht. Na ongeveer twee minuten begon hij wat regelmatiger te ademen, inhale.. exhale.. inhale.. exhale..
Hij stond op een gegeven moment op en keek naar Alice. Op dat punt wou hij weg. Weg van haar, weg van de lift, weg van Degree. Zoals gepland was, gewoon terug naar de stad. En dan niet zoals hij er nu was, maar gewoon weer rond zwerven en kijken waar hij kon slapen. Hij wou dat hij haar nooit ontmoet had. Dan was zijn rug nog normaal, dan verging hij niet van de pijn. Die twee pijnstillers die hij had gehad voordat ze naar de stad gingen, hielpen al lang niet meer. Toch liep hij naar Alice toe, zette een barrière om zichzelf heen zodat ze hem niet weg kon duwen en sloeg zijn armen om haar heen. Een arm zat rond haar middel en de ander streek langs haar achterhoofd, terwijl hij geen woord sprak. Zijn rug deed pijn, zo'n pijn. Maar ergens nam hij alles terug wat hij net had gedacht. Hij wou niet dat hij haar nooit had ontmoet.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 3:40 am

De tranen stopten niet. Net zomin als de paniek. Ze wist niet wat ze moest doen, wou eigenlijk zo ver mogelijk verwijdert van de jongen zijn. Ze verdiende het eigenlijk niet om hem leuk te vinden, ze deed hem alleen maar pijn aan. Haar lichaam trilde en Alice had haar hoofd weer gebogen. Ze keek op, hield haar handen bij haar ogen vandaan en er ging een schok door haar heen toen ze hem daar zag zitten, met opgetrokken knieën. De jongen leed pijn. Het schuldgevoel vergrootte daardoor en ze wendde haar blik af, wou het niet eens meer zien. Haar onderbenen sliepen een beetje, doordat ze er op zat, maar ze negeerde het. Ze wist niet meer wat ze moest doen. Ze wist niet eens wat ze moest doen als ze er beide hier uit waren. Alice had spijt, maar tegelijkertijd kon ze zijn bloed wel drinken.
Ze sloot haar ogen, en net op dat moment klonken er voetstappen, die nauwelijks hoorbaar waren door haar gesnik, en werden er twee armen om haar heen geslagen. Haar ogen sperden zich open en haar handen zetten zich tegen de borstkas van de jongen, om hem weg te duwen, maar haar handen voelden opeens verdoofd en toen ze stopte met duwen, verdween het gevoel weer. Was zit zijn kracht? Ach.. het zat wel lekker zo.. Haar ogen sloten zich en ze verborg haar gezicht in zijn schouder. Haar vingers van haar ene hand gleden heel zachtjes over zijn rug heen, terwijl de andere nog steeds tegen zijn borstkas aangelegd was. Ondanks dat hij een T-shirt aan had, kon Alice de kneuzingen voelen.
“Het spijt me,” mompelde ze gesmoord. “Het was niet de bedoeling om.. je pijn te doen.” Er ging een huivering door haar lichaam heen en ze walgde diep van binnen even door het feit dat haar stem haar emoties weerspiegelde. En dus ook de gevoelens die ze voor Izaya voelde. Ze kalmeerde toch nog door het voelen van zijn hartslag. “Het spijt me voor alles,” fluisterde ze zachtjes. Haar lichaam trilde en ze wou hem uit lichte schaamte weer weg duwen, aangezien ze dit gewoon niet gewend was. Toch was ze er door de lift weer vergeten en was de paniek verdwenen. Alice dook ineen toen ze zich nogal ongemakkelijk begon te voelen en liet haar handen zakken.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 3:55 am

"Het spijt me." sprak Alice, waardoor hij even in de war was. Ze zei anders nooit sorry. Tenminste, niet in het Nederlands. Hij begreep nauwelijks waar het vandaan kwam, maar liet het maar gaan. Gek genoeg.. werd hij meer opgewonden dan gewoon als ze zei dat het zich speet.
"Het geeft niet." reageerde hij een beetje onnozel, aangezien hij wat getroffen was door het feit dat ze haar spijt aan hem betoonde. Hij wou haar zoenen, maakte nog geen aanstalte om dat te doen, maar ze praatte alweer.
"Het was niet de bedoeling om je.. pijn te doen." Waar kwam het opeens allemaal toch vandaan?! Sinds wanneer kon Alice dat soort dingen?!
"Je kon er niet veel aan doen, ik weet het." zei hij zachtjes, in de hoop dat ze zich niet schuldiger ging voelen.

"Het spijt me voor al-" voordat ze haar woord kon afmaken, drukte hij zijn lippen tegen de haren en liet zijn handen afzakken naar haar onderrug en drukte zachtjes haar lichaam tegen de zijne. Omdat het een "verassingsaanval" was, bleken haar kiezen nog niet helemaal op elkaar te zitten. Toch wist hij dit voor een paar tellen te negeren, aangezien hij nogal bang was dat hij zijn tong in haar mond duwde en ze haar kaken zou sluiten. Nee goh, dat zou fijn zijn.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 4:15 am

"Het geeft niet." Het klonk een beetje alsof hij het niet eens meende! Ze deed heel erg haar best om zich haar excuses aan te bieden, wat zelfs voor haar heel moeilijk was, en dan kreeg ze zo’n rot antwoord! Het gaf wel, het gaf heel erg! Het was allemaal haar schuld geweest! "Je kon er niet veel aan doen, ik weet het." Alice kreeg weer tranen in haar ogen. Waarom was ze niet normaal? Waarom kreeg ze altijd woedeaanvallen en werd ze steeds boos? Ook had ze bijna altijd twee verschillende meningen over iemand, de optimistische, die er bijna nooit was, en de pessimistische. Zo haatte ze bijvoorbeeld katten om hun geblèr, maar waren ze toch wel schattig, haatte ze verpleegsters omdat ze altijd zeiden wat ze moesten doen, maar was ze zonder hun allang dood geweest en irriteerde ze zich dood aan Izaya, maar vond ze hem leuk en wou ze hem het liefst geen pijn doen, al nam de boosheid wel vaak de overhand. In haar tas zaten de kalmeringspillen, maar die had ze op degree nog nooit ingenomen omdat toch niemand haar controleerde en ze zich er zo anders door ging gedragen. Dan werd ze veel positiever en moe, alsof ze Alice gewoon niet meer was.
Ze schrok zich dood toen een hand haar voorzichtig wat naar achter duwde en er twee lippen op de hare werden geduwd. Het kwam zo plotseling en snel, dat de tranen in haar ogen schoten. Ze had haar zin niet eens af kunnen maken. Ze sloot haar ogen en voelde hoe de handen naar beneden zakten, hoe de handen haar dichter naar Izaya duwden. Ze wist niet waar ze haar handen moesten laten, raakte met haar vingertoppen gewoon weer zijn borstkas aan. Het kloppen van zijn hart ontspande haar en haar mond ging wat meer open, gevolgd door een tong die de hare weer aanraakte. Er ging een schok door haar heen, haar handen spanden zich aan, waardoor ze hem weer weg wou duwen, maar ze weer verdoofde handen kreeg door zijn kracht. Alice probeerde zich te ontspannen, wat niet echt lukte, en toen het haar een beetje teveel werd, begon ze protesterend gesmoord te kreunen, wat de jongen natuurlijk heel anders op zou kunnen vatten. Ze kon geen kant op, elke keer dat ze zich weg wou trekken of hem weg wou duwen, kwam er een verdovend gevoel. De zoen werd gepassioneerder en haar handen trilden. Ze vond het eng, maar liet de jongen gewoon zijn gang gaan omdat ze anders bang was hem teleur te stellen.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 4:26 am

Izaya voelde hoe Alice haar vingertoppen op zijn borstkas legde en deed er verder niets mee. Zijn hart klopte toch iets harder dan normaal. Hij voelde zich gelukkig, echt gelukkig. Op een gegeven moment opende ze haar kaken opnieuw, waardoor hij toegang kreeg tot haar mond. Hierdoor liet hij zijn tong binnenglippen en raakte de haren weer, voordat hij rustig rondjes begon te draaien. Over het algemeen was hij niet zo ruig, vooral niet als het niet in de privacy van zijn eigen kamer was. Al was er niet bepaald privacy op Degree. Maar als hij in bed was met een ander, kon het er nogal ruw aan toe gaan. Dan meer van zijn kant dan die van de ander.
Hij voelde hoe zijn 'schild' wat werd ingedeukt, maar al gauw rekte het weer uit. Hij begon zich bewust te worden van de situatie. Er klonk gekreun, maar het was ander gekreun dan hij gewend was. Terwijl zijn lippen nog aan haar geplakt waren, haalde hij haar armen van zich af en deed haar natte jas voor haar uit, al was het moeilijk om haar niet naar achter te duwen terwijl hij haar nog zoende. Uiteindelijk had hij haar jas uitgedaan en gooide deze op de grond. Waarschijnlijk kreeg ze het idee dat hij verder wou gaan. Dat was dan ook wel echt zo, maar hij wist dat zij dat niet wou. Hij liet stilletjes los en ging zitten, aangezien hij had gemerkt dat ze zich niet zo prettig voelde. Lichaamstaal was het makkelijkste aan mensen.
"Als je het niet wilt, moet je het enkel zeggen. Ik wordt er niet boos om," vertelde hij, duidend op die onwillige kreun die ze had laten horen. En zo was hij weer de betweter van de dag.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 5:20 am

Het was nieuw voor haar dat iemand door een kracht sterker dan haar was. Al vroeg ze zich af hoe het met Shizuo zou zijn.. Aargh! Daar wou ze niet over denken! Eigenlijk was ze ook een beetje bang om hem te ontmoeten, aangezien ze hele vreemde verhalen over hem had gehoord. Niet dat die ook over haar werden verteld.. maar toch. Jongens waren nou eenmaal sterker dan meisjes, met uitzonderingen, en ze vroeg of zij net zo sterk als of sterker dan Shizuo was. Ze leidde haar gedachten af van het zoenen, zodat ze zich wat gemakkelijker zou proberen te voelen, gelukkig hielp het ook nog, maar voelde het wel vervelend.
Alice schrok een beetje toen haar handen van de borstkas af werden gehaald. Wat deed hij nou weer? Er ging een rilling door haar heen toen ze voelde hoe hij haar jas uit deed, zodat ze nu alleen nog maar in een T-shirt met een rokje stond, dat iets boven haar knieën was, en natuurlijk haar ondergoed, kousen en schoenen. Haar rode haar was wat opgedroogd en ze kon het gewoon voelen pluizen. Bah. Straks dan moest ze bij Degree haar haren weer helemaal op nieuw doen. Ze kreeg verkeerde gedachten over het feit dat de jongen haar jas uit had gedaan, gedachtes die ze eigenlijk niet eens wou hebben. Ze moest denken aan die steegjesverkrachters in de stad in Polen, waar ze woonde. Nouja, die verkrachters verkrachtten natuurlijk geen steegjes. Iewl! De kus stopte, gelukkig maar, maar meteen verlangde ze weer naar zijn lippen, hoe dom het ook klonk. Ach, ze moest er vast nog aan wennen. De jongen ging zitten en zo snel mogelijk volgde ze zijn voorbeeld. Net toen hij zat, zat zij ook met haar kont op de grond. Ze wou niet dat hij onder haar rokje kon kijken, aangezien dat gewoon pervertachtig was. Gelukkig had ze haar rokje vast gehouden toen ze op de grond plofte, anders was die omhoog gewaaid. Ze keek alsof het de normaalste zaak van de wereld was, maar haar wangen waren nog wel rood.
"Als je het niet wilt, moet je het enkel zeggen. Ik wordt er niet boos om," zei de jongen voor haar. Haar gezicht vertrok en Alice voelde weer een woedeaanval opkomen. Oh god, niet nu! Haar handen pakten de tas vast, die naast haar op de grond stond, aangezien ze hem zostraks op de grond had laten vallen, twijfelde of ze de kalmeringspillen moest pakken of niet. Ze wou niet steeds woedeaanvallen krijgen bij Izaya, al vond ze het raar dat ze dan opeens heel anders reageerde op situaties. Ook werkte het nogal verdovend, maar dat was geen probleem.
“Ik-..” zei ze, maar ze kon niet uit haar woorden komen, beet daardoor op haar lip. “Het-.. Ik heb nog kalmeringspillen. Normaal zou ik ze altijd in moeten nemen, maar ik doe dat nooit, maar als jij het wilt-.. en anders dan word ik steeds boos en-.. en-..” Ze moest moeite doen om niet de verkeerde woorden te kiezen, om hem niet meteen uit te schelden als hoerenverkoper, zoals ze eerst had gedaan. Haar ademhaling was onregelmatig en snel, en de adrenaline gierde door haar lijf. Af en toe lichtte haar ogen even op, doordat ze moeite moest doen om haar kracht uit te houden. Heel veel negatieve dingen die Izaya had gezegd of gedaan kwamen bij haar boven, en ze moest moeite doen om zich in de hand te houden. Verdomme.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 7:14 am

"Ik-..." begon Alice en Izaya keek haar even aan. Het meisje beet op haar onderlip. Een teken van terughoudendheid, onzekerheid. Ergens vond hij dat Alice en hij totaal niet bij elkaar paste. Hoe oud was ze eigenlijk? Hij wist geen eens haar achternaam. Sowieso was hij irritant en zij was snel geïrriteerd, dat zorgde al voor heel wat problemen. Daarna hield zij blijkbaar ook niet zo van zoenen, laat staan dat ze verder wou gaan. Weer een punt dat bij hem niet echt aansloeg. Toch was er iets aan Alice waardoor hij wel met haar om wou gaan. Waardoor ze juist meer zijn type was dan alle anderen. Hij viel altijd voor mensen die niks van hem moesten hebben, zoals Shizuo.
"Het-.. Ik heb nog kalmeringspillen. Normaal zou ik ze altijd in moeten nemen, maar ik doe dat nooit, maar als jij het wilt-.. en anders dan word ik steeds boos en-.. en-.." hakkelde Alice en hij keek haar even aan.
"Als jou dat beter lijkt.. Maar het hoeft niet." zei hij rustig, niet wetend of die pillen eigenlijk wel effect zouden hebben of niet.
"Zoals ik al eerder zei, je bent best schattig als je boos bent." grinnikte hij even. Het was totaal niet bedoeld om haar te pesten, nooit geweest ook. Nee, dat was niet waar. Daarvoor was het wel om haar te pesten.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 7:36 am

Haar ogen gingen even dicht toen het haar wat teveel werd. Ze mocht hem niet slaan. Ze mocht hem niet slaan. Ze mocht hem niet slaan.. Als ze zichzelf niet onder de controle zou houden, dan zou ze hem allang weer geslagen hebben. "Als jou dat beter lijkt.. Maar het hoeft niet." Ze zette haar tas op haar schoot, haalde het doosje eruit en nam er eentje. Normaal zou ze er drie moeten hebben, drie keer per dag, maar dan was ze zichzelf echt niet meer. Eentje zou al misschien wel wat helpen. Ze slikte het gewoon in een keer door, zonder water of ander drinken. Ze deed het doosje weer in haar tas en zette die weer naast haar neer. Het duurde altijd even voordat het zou gaan werken. Maximaal 5 minuten.
"Zoals ik al eerder zei, je bent best schattig als je boos bent." Niet reageren… Niet reageren… Haar blik viel op de jas van Izaya die aan de andere kant van de lift op de grond lag, en die haar heel zacht en dik leek. Ze kon het niet laten en liep er naar toe, pakte het ding op en ging weer voor Izaya zitten. Hopelijk had hij niet heel stiekem onder haar rokje gekeken, anders zou ze hem echt in elkaar slaan. Ze sloeg het ding om zichzelf heen, het was nog warm van zijn lichaams warmte en rook ook nog echt naar Izaya. Ze verzoop er in, aangezien jongens soms nogal breder gebouwd waren en het ding ook eigenlijk van nature wijd was. Althans, dat had ze opgemerkt. Ze sloeg de veel te grote capuchon over haar hoofd in en deed de jas dicht. Lekker warm.. Door zijn jas begon ze zich veel behaaglijker te worden en moest ze moeite doen om niet op Izaya’s schoot te gaan zitten. Eindelijk, een teken dat de pillen langzamerhand begonnen te werken.
“Ik ben niet schattig als ik boos ben en je wilt me ook niet écht boos zien,” mompelde ze op een geïrriteerde toon, maar haar ademhaling was wel onder de controle, al vond ze hem nog steeds irritant. “Nou.. waar waren we voordat ik de controle bijna verloor?” Haar stem klonk droog, alsof het haar niks scheelde. Eigenlijk scheelde het haar wel en haar gezicht vertrok ook toen ze wist waar ze gebleven waren. Ze waren bij het zoenen gebleven, aangezien ze toen in paniek raakte en zo. Ze kroop nog meer in de jas, kon eigenlijk niet genoeg krijgen van de Izaya-lucht.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 7:48 am

Izaya zat met een been naar boven getrokken en een been die languit lag op de liftvloer. Zijn rug zat tegen het muurtje aan, net als die van Alice. Wanneer zouden ze reageren op die alarmknop? Het meisje bewoog naar voren, richting de plek waar zijn jas zat. Hij had haar beweging gevolg met zijn ogen en ze pakte zijn jas vast. Voor een klein moment vormde een van zijn handen een vuist. Als ze dat ding maar niet sloopte omdat ze kwaad was. Het was echt zijn lievelingskledingstuk en wat hem betrof ging hij nooit meer met haar om als ze het ding sloopte. Ze deed zijn jas aan en hij bedaarde daarbij dus ook, zijn hand gleed weer in normale vorm op zijn knie. Het meisje kroop weer naar achteren en deed de capuchon omhoog. Het was alsof ze weer een heel ander persoon was, zoals diegene waar hij tegen had gepraat voordat ze hem uit woede tegen een boom sloeg.
Hij zakte een beetje onderuit toen hij naar Alice keek, voelde een enorme steek aan zijn rug en durfde verder niet meer te bewegen. Ze zag er echt enorm schattig uit zo.
"Nou.. waar waren we voordat ik de controle bijna verloor?"
"Pocky Game."
Hij graaide in haar tas, pakte een pocky en at deze bij zichzelf op. Hij keek Alice al die tijd nog aan, hoe kon hij ook anders? Hij had nog nooit iemand zoals haar ontmoet, gezien, gehoord.. Ze was anders dan de rest. Toch voelde hij zich ergens schuldig tegenover Shizuo. Nou ja, het was geen schuld, maar hij verlangde nog naar de jongen. Ach, het was een 'oud leven'. Een prachtige tijd, dronken van elkaar tot de zon opkwam. Het deed pijn als hij eraan terug dacht, dus keek hij maar naar Alice. Voor haar zou hij het allemaal opgeven. Die jongen geheel uit zijn hoofd zetten.
"Maar ik denk niet dat je daarmee verder wil," zei hij met een brede grijns.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 8:25 am

De jas was zo zacht, zo adorable zacht. De geur van Izaya kalmeerde haar helemaal, alsof het werkte als een kalmeringsmiddel. Ze sloot haar ogen en dommelde bijna in slaap. Alice wiegde even heen er weer, opende haar ogen toen ze uiteindelijk antwoord op haar vraag kreeg.
"Pocky Game." Haar gezicht vertrok even. Oh god. Ze zweeg en kneep haar ogen tot spleetjes toen hij opeens in haar tas begon te rommelen, ze kalmeerde weer een beetje toen ze zag dat hij alleen maar een pocky uit haar tas haalde. Gelukkig maar. Als hij haar tas helemaal door ging spitten, dan had hij echt een probleem. Ze keek weg toen ze in de gaten kreeg dat Izaya aan het staren was. Haar wangen werden licht rood en ze verstopte zich nog meer in de capuchon. Ze wiegde even heen en weer, raakte weer verzonken in de walm die haar neus vulde.
"Maar ik denk niet dat je daarmee verder wil," hoorde ze hem zeggen en toen ze naar hem keek, zag dat hij een grijns op zijn gezicht had.
“Nee hoor. Ik verveel me, mij maakt niks uit wat we gaan doen,” mompelde ze een beetje afwezig door de geur. De mouwen waren dik en warm, de jas was een beetje vochtig waardoor het een beetje muffig rook, maar met de geur van Izaya rook alles lekker. Al vroeg ze zich af of een container een ander verhaal was. Gatver. Ze snoof even en keek de jongen een beetje afwachtend aan vanonder haar capuchon.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 8:38 am

"Nee hoor. Ik verveel me, mij maakt niks uit wat we gaan doen," vond ze het ergens - toch die vanbinnen - wel leuk zo? Die kalmeringspillen hadden wel effect zeg. Izaya's standaard grimas stond op zijn gezicht en hij ging even met een hand door zijn haar. Hij snuffelde weer in haar tas en pakte toen het hele doosje Pocky's eruit. Hij legde die tussen hun en trok een brede grijns. Het was een beetje onheilspellend.
"Strip Pocky. Diegene die verliest, moet een kledingstuk uittrekken. Sokken, schoenen, handschoenen, hoedjes en dat soort dingen tellen niet." Hij keek even naar zijn jas die ze aan had. Hij trok een kleine grijns.
"Jassen ook niet. Al die items die ik heb opgenoemd, dienen buiten het spel te blijven. Dingen zoals een onderbroek, boxers, strings, weet ik veel, blijven aan," zei hij. Niet voor zichzelf, maar omdat hij vermoedde dat Alice het niet kon waarderen als zij haar onderbroek uit moest doen, of de zijne moest zien. Hij pakte een Pocky uit het doosje en deed het neutrale uiteinde in zijn mond. Hij was geen zoetekauw, maar het ging hem er meer om dat zij waarschijnlijk het chocolade uiteinde wou.
"Are you in, or are you out?"

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? ma jun 20, 2011 6:48 pm

Ze begon zich een beetje zorgen te maken om haar woorden toen de jongen opeens in haar tas begon te snuffelen. Gelukkig was het maar een doosje Pocky’s, toch irriteerde het haar dat hij in haar tas had gezeten. Haar gezicht vertrok. Het doosje werd tussen hun in gelegd. Oké.. Ze werd een beetje bleek torn ze de nogal onheilspellende grijns van Izaya zag. Waarom dacht ze niet na voordat ze iets zei? Waarom was ze zo afgeleid door de jas?
“Strip Pocky,” zei de jongen en Alice dook nog verder in de jas, voor zover dat kon. “Diegene die verliest, moet een kledingstuk uittrekken. Sokken, schoenen, handschoenen, hoedjes en dat soort dingen tellen niet.” Oh god.. Verwachtte hij echt dat ze dát ging doen? Oké, ze had misschien wel kalmeringspillen op, maar zelfs dat zou ze niet willen doen! Ze durfde het niet. En.. straks dan zag hij al die littekens die ze had. “Jassen ook niet. Al die items die ik heb opgenoemd, dienen buiten het spel te blijven. Dingen zoals een onderbroek, boxers, strings, weet ik veel, blijven aan.” Meteen ritste ze de jas dicht en bleef ze eigenwijs zitten. Ze had niet eens met de jongen! Laat staan dat ze niet eens zeker wist of hij haar ook leuk vond. Ze kende hem nog niet heel lang, en dan verwachtte hij dat ze nu al strip pocky gingen doen?! Haar handen trilden. "Are you in, or are you out?" Ze stak haar hand uit, brak de pocky van Izaya in tweeën en bracht het stukje pocky naar haar mond, terwijl hij het uiteinde van de andere helft nog steeds in zijn mond had en ze begon hem op te eten, alsof er verder niks gebeurd was.
“Nee,” zei ze kortaf. Alice was wel een beetje boos om de actie van de jongen geworden. Dacht hij nou echt dat ze dat ging doen? De boosheid vervaagde door de geur van de jas. Ze kon er niks aan doen, ze was er gewoon verslaafd aan.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? di jun 21, 2011 2:29 am

"Nee." zei ze en brak zijn Pocky doormidden. De bitch. Alice haar kort maar krachtige antwoord wat vrij duidelijk zei wat ze wel of niet zou doen. Hij knikte en stond op, liet haar zijn jas maar aanhouden en keek omhoog, naar het luikje dat zich op het dak van de lift bevond. Hij probeerde het plafond aan te raken, kon er nog net bij. Snel pakte hij zijn flickblade en begon in het gat van de lift te peuteren. Het ding maakte een soort klik en hij drukte hem open. Het ding vloog open en hij keek even naar boven. Dan was de volgende vraag hoe hij kon ontsnappen. Hij beet even op zijn onderlip en keek bedenkelijk om zich heen. Hij was niet lang genoeg om bij het stukje boven 't plafond te kunnen komen.
Hij liep naar achteren, nam een aanloop en sprong wat omhoog. Hij hing zo'n vijf centimeter van de vloer af en zijn handen klemde om waar het luikje eerst zat. Hij trok zichzelf omhoog - zonder moeite, want zijn conditie was geweldig, zoals alles aan hem - en klom op de lift. Hij ging op het metaal zitten en liet zijn benen het gat in bungelen. Hij keek een beetje rond, blijkbaar waren ze net boven de etage blijven hangen. De volgende etage was te ver naar boven, daar kon hij dan weer niet heen springen.
Hij sprong naar beneden, terug de lift in. Hij liet het luik echter wel open, aangezien hij het toch niet meer dicht kon krijgen. Hij ging niet in op Alice d'r antwoord, dat leek hem niet het beste. Hij zei eigenlijk helemaal niks meer, was d'r stiekem een beetje zat aan het worden. Maar dat lag waarschijnlijk aan het feit dat ze vast zaten op een plek. En hij kon maar met een persoon praten, iemand die niet bij hem wou zijn. Was Shizuo hier maar.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? di jun 21, 2011 2:53 am

Gelukkig ging de jongen er niet verder op in door haar te dwingen, of iets wat er op leek. Er verscheen een tevreden glimlach op haar gezicht toen de jongen knikte, maar vond het wel raar dat hij op stond. Ze keek hem nieuwsgierig aan en wiegde heen en weer, wat ze de hele tijd eigenlijk al deed. Ze ritste de jas weer open, aangezien het een beetje té Izaya-geurig voor haar begon te worden en ze anders begon te kwijlen. En dat was niet handig. Ze schoof haar onderbenen een beetje opzij, zodat ze er niet meer zo erg op zat en keek hoe hij het dakje van de lift openmaakte met een of ander inklapbaar mes. Alice klapte blij in haar handen toen het dak open ging met een klik. Toen ze merkte dat ze nogal kinderachtig deed, verdween de glimlach van haar gezicht en dook ze ineen. Ze keek hoe Izaya naar boven klom, en even later weer naar beneden sprong. Haar ogen keken hem een beetje afwachtend aan, maar hij zei niks. Er ontstond een brok in haar keel en er kwamen tranen in haar ogen. Had ze hem gekwetst? Haar gezicht vertrok even en het voelde een beetje leeg, nu hij daar stond en zij hier zat. Ze deed de jas uit, legde die voorzichtig naast zich neer en stak haar armen naar hem uit, maakte duidelijk dat ze wou dat ze zijn aandacht wou. Ze wist niet waarom en Alice voelde zich ook een beetje boos worden omdat ze zo egoïstisch deed, maar ze kon er niks aan doen. Misschien rook hij nog lekkerder dan zijn jas.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? di jun 21, 2011 3:04 am

Izaya keek een beetje onnozel naar boven en krabde aan zijn achterhoofd. Had ie dat ding eindelijk open gekregen, waren ze er eigenlijk nog niks mee opgeschoten. Hij liet zijn hand weer zakken en hoorde wat geluid achter zich maar draaide pas na een paar seconden om. Alice zat daar met uitgerekte armen naar hem toegewezen en even wist hij niet wat hij moest doen. Stiekem wou hij op haar afspringen, in zijn armen nemen en haar zoenen zoals hij nog niet eerder had gedaan.. maar dat leek hem geen goed idee. Net had ze hem nog afgewezen. Zo'n zes keer. Waarom kon hij zich nu niet bedwingen om haar een keer een luchtige knuffel te geven - haar nauwelijks aanrakend - en dan weer met een puzzel-hoofd naar het gat te kijken?
Hij pakte het meisje vast en trok haar op zijn schoot. Hij legde zijn handen op haar heupen - wat minder onhandig was dan het klonk - en legde zijn gezicht in haar nek, waar hij zachtjes in haar nek zoende. Hij negeerde het feit dat hij een nogal pluizerig staartje in zijn haar kreeg verwikkeld. Gelukkig had hij niet zo gek veel haar, dus knopen zouden er niet ontstaan. Hij zoog zachtjes op haar huid, niet hard genoeg om een afdruk achter te laten. Hij moest de neiging om haar te bijten onderdrukken. Shizuo had dat ook niet zo goed weten te waarderen.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? di jun 21, 2011 3:29 am

Het duurde even voordat hij reageerde, alsof hij moest nadenken. Uiteindelijk liep hij naar haar toe, ging hij voor haar zitten en werd ze op zijn schoot getrokken. Haar benen waren aan verschillende kanten van de jongen, waardoor ze nogal onhandig zat, vooral met haar rokje. Haar ene arm had ze om Izaya heen geslagen en haar andere hand raakte zijn borstkas aan. Ze voelde hoe hij dichter bij kwam, maar haar niet zoende. Zijn lippen belandden in haar nek en zijn haar kietelde. Zijn handen waren op haar heupen gelegd. Haar ene hand hief ze even op om haar staartje goed te doen, waarna ze hem met beide armen omhelsde, om zijn buik heen. Er ging een schok door haar heen en ze snakte naar adem toen hij zachtjes begon te zuigen op haar huid. Haar handen spanden zich een beetje aan en ze moest diep in- en uitademen, anders kreeg ze de neiging om hem weg te duwen en dan wees ze hem weer af. Haar handen ontspanden weer en ze legde haar hoofd op zijn schouder, snoof zijn lichaamsgeur op. Het rook nog lekkerder dan zijn jas, ook veel verser en meer Izaya-achtiger. Haar armen sloten zich wat strakker om het lichaam van de jongen. Wat moest ze nu in godsnaam doen? Haar ogen staarden een beetje nerveus voor zich uit. Alice zuchtte opnieuw. Ach, het zat wel lekker. Dat was een voordeel. Nadelen moest ze nog even gaan verzinnen.

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? di jun 21, 2011 3:47 am

Teder drukte Izaya zijn lippen in haar nek. Ze had een zachte huid, echt heel zacht. Zijn handen aaide een beetje heen en weer over haar huid, hij kon maar niet bepalen waar hij ze wou hebben. Het liefst op haar kont natuurlijk, maar dat zou ze niet op prijs stellen. Het bleef dus een beetje bij haar onderrug. Haar haar werd uit zijn gezicht gehaald en hij voelde hoe haar lichaam zich aanspande, alsof ze het niet leuk meer vond. Zijn lippen lieten los en hij gleed naar achteren, nou ja, zijn hoofd dan. Hij keek haar even aan met een ietwat bezorgde uitdrukking op zijn gezicht.
"Als je iets niet wilt of als het gewoon niet lekker voelt, moet je het zeggen," stelde hij haar ietwat gerust. Dat was ook voor de eerste keer dat hij zoiets meende. Normaal boeide het hem niet dat de ander er ook van genoot, als hij het maar leuk had. Ze durfde hem toch niet 'teleur te stellen' omdat ze hem anders zouden kwijtraken, wat ze eigenlijk al hadden gedaan. Maar bij Alice.. Ja, het moest net zo lekker zijn voor hem als voor haar. Haar handen ontspande wat en hij glimlacht even kort naar haar. Hij drukte een zachte kus op haar mond, geen tong. Gewoon een zachte, tedere kus. Zijn lippen lieten weer los.
"Vertel me, wat vind jij lekker?" vroeg hij, "waar krijg jij de rillingen van?"

Onderwerp: Re: Why are you stalking me? di jun 21, 2011 4:21 am

Ze schrok een beetje toen de lippen haar nek los liet en de jongen wat achteruit ging. Ze begon er net aan te wennen! Ze was gewoon niet gewend aan lichamelijk contact. Ze voelde zich schuldig toen de jongen met een bezorgde blik naar haar keek.
"Als je iets niet wilt of als het gewoon niet lekker voelt, moet je het zeggen," zei hij. Ze toverde een kleine glimlach op haar gezicht en knikte even kort. Ze vond het best wel lief dat hij zoveel rekening met haar hield. Waarschijnlijk was hij bang dat ze hem weer ging afwijzen. Misschien was het handig dat ze nog een paar kalmeringspillen kreeg. Straks dan werd ze weer boos. En wat als ze het verkeerd deed? De lichte paniek verdween toen hij glimlachte. Hun lippen raakten elkaar even aan, geen tongzoen maar een tedere kus. Meteen was ze gekalmeerd.
"Vertel me, wat vind jij lekker? Waar krijg jij de rillingen van?" Het klonk nogal raar, maar hij bedoelde zeker op het gebied van lichamelijk contact. En toen herinnerde ze zich dat ze nog niet eens tegen hem verteld had dat ze nog nooit eerder iemand had gezoend, en dat ze ook nog nooit met niemand naar bed was gegaan. Alice keek weg en haalde onverschillig haar schouders op, terwijl er een lichte blos op haar gezicht was te zien, maar ze herstelde zich al snel. Wat kon zij er aan doen dat ze in haar verleden zelfs vaker dan nu woedeaanvallen had en dat ze niet eens tijd had voor liefde?