Just shut up!

Onderwerp: Just shut up! wo apr 13, 2011 7:52 am

嵐黒崎
Het was ochtend. Het ontbijt was al een kwartier geleden afgelopen en op een paar kinderen na was de kantine helemaal leeg. Met zijn hoofd steunend op zijn arm staarde hij afwezig voor zich uit. Wallen waren onder zijn ogen te vinden, hij had die nacht nauwelijks geslapen. Hij kon de jongen, waarvan hij de naam weer was vergeten, niet meer uit zijn hoofd zetten en had erdoor helemaal niet geslapen. Zijn gedachten gingen steeds terug naar de vorige avond, na de ontmoeting met de jongen. Arashi had een grijs shirt aan met een normale broek. Het blouse van de vorige avond kon meteen weggegooid worden en om zijn arm had hij een verband zitten. Het was die ochtend namelijk weer open gegaan en gaan bloeden. Zijn gewonde arm leunde op tafel en zijn ogen vielen af en toe dicht.
“Arashi, wil je-” begon een meisje die vlak naast hem zat met een schaakbord.
“Rot op!” Zijn humeur was er niet beter op geworden dankzij het slaaptekort. Het meisje zag er uit alsof ze op het punt stond om te huilen en rende samen met het schaakbord de kantine uit. Arashi siste boos en tikte met zijn vingers op het hout van de tafel. Hij voelde de priemende blikken van de twee kinderen die rechts van hem zaten, op de vensterbank, maar hij reageerde er niet op. Zijn ogen vielen even dicht en opende toen weer toen iemand bij hem aan de tafel ging zitten.

[Eest Morgan]

Onderwerp: Re: Just shut up! wo apr 13, 2011 8:17 am

Ja da's niet eerlijk! Ik heb geen spetterent plaatje enzo Ö

Alsof er een bom was afgegaan staarde Morgan met verwijde ogen de kantine in, verbluft door de herrie die er geproduceerd was. Zijn normale kleding vervangen voor een wat normaler setje. Doordat zijn koffer nogal leeg was geweest, hadden mensen er persoonlijk voor gezorgd dat hij wat normalere kleding aan had. Alleen doordat de hogere mensen hadden gezegd dat dit misschien gepaster zou zijn, had hij het mopperend aangetrokken. Onder het mum dat hij het af en toe zou dragen om iedereen gelukkig te houden. Langzaam gleden zijn ogen door de omgeving, merkte eigenlijk niets van het meisje dat langs hem weg rende met het schaakbord tegen haar borst aan gedrukt. Alleen de witte linten van de hoofdband die hij geweigerd had af te doen wapperde wat mee, samen met de paarse lokken. Zijn lange haar in een lage staart gebonden, zijn handen trokken wat onhandig aan het shirt wat hij aan had. De omgeslagen kraag zat scheef, had geen zin gehad om hem goed om te slaan. De enkele knoopjes bij zijn borst waren open, had geen flauw benul dat deze dicht hoorde te zijn. Een tweede groepje mensen liepen langs, iets waardoor zijn lichaam automatisch wat naar achter bewoog en hij een stap naar achtere zette. Zijn paarskleurige ogen volgde het groepje even na, waarna zijn rammelende maag hem weer herinnerde waarom hij hier uiteindelijk heen was gegaan. Het enige fijne aan deze outfit was dat er zakken in zijn broek zaten. Iets waar hij nu goed gebruik van maakte. Zijn handen er diep in weg gestoken veerde zijn borst hoog op bij de diepe ademhaling waarna hij verder slofte. Zijn wat mager ogende lichaam leek op dit tempo er bijna een eeuwigheid over te doen om de kantine door te steken, maar was weer uiterst snel met mensen ontwijken die onbewust te dicht bij hem in de buurt kwamen. Zo snel hij kon greep hij zonder te kijken een broodje mee, besloot dat de weg terug naar de deur versperd werd door een groep meiden waarbij hij zijn idee om buiten in de uiterste rust zijn eten op te eten in duigen zag vallen. Ongemakkelijk bleef hij staan, zag tafel waaraan maar een enkele jongen zat. De enige die het leegste leek, de enige oplossing die hij nu had wilde hij niet staand zijn eten op eten. Zonder te spreken schoof hij bijna geluidloos aan, zakte neer op de stoel om daarbij ongemakkelijk zijn shirt wat naar beneden te trekken. Het broodje voor hem op de tafel gelegd, staarde er in zijn onwennigheid met zoveel vreemde mensen eerst alleen maar even naar. De jongen aan de andere kant van de tafel had zijn aandacht niet, was in dat geval een leven wezen.

Onderwerp: Re: Just shut up! wo apr 13, 2011 8:33 am

嵐黒崎
Arashi moest even naar adem snakken voor hij bij zijn positieven kon komen. Zijn ogen staarden naar de jongen, die voor hem was komen zitten. Lang paars haar, shirt halfopen en brede schouders. Arashi vloekte en keek de andere kant op, maar zijn blik ging al heel snel weer naar de jongen. Een misselijkmakend gevoel vulde zijn maag en hij beet hard op zijn lip. De jongen was knap, heel knap. Eerst wou hij hem wegjagen, maar toch vond hij dat niet eerlijk voor de jongen, die hier net kwam zitten.
“Eh.. Hoi,” mompelde hij met een beetje trillende stem. Hij vond de jongen niet leuk, was er ook niet verliefd op, alleen maar vreselijk knap waardoor hij misselijk werd en zich ongemakkelijk voelde. En dat was een bijzondere prestatie, aangezien Arashi alle meisjes hier lelijk vond. Zijn gedachten gingen even terug naar de jongen van die vorige avond en het misselijk makende gevoel verdween voor een deel. Toch merkte hij dat er gewoon iets niet meer klopte in zijn hoofd en snoof hij. Een ander meisje kwam de kantine binnen stormen en stopte vlak naast hem. Ze begon te schreeuwen over dat hij zich niet zo bot moest gedragen en dat hij zijn excuses aan het andere meisje aan moest bieden, iets wat daarop leek alleen dan veel uitgebreider. Arashi negeerde het meisje die steeds door bleef ratelen en begon te knikkebollen.

Onderwerp: Re: Just shut up! wo apr 13, 2011 10:01 am

Nogal sullig staarde hij nog naar zijn broodje, had totaal niet door dat de jongen tegenover hem tot zijn positive was gekomen en hem nu aan gaapte. Al helemaal niet het idee dat zijn uiterlijk hem beïnvloedde. Uiteindelijk kwamen zijn handen in beweging en bracht hij het eten naar zijn mond. Het eten bleef voor zijn geopende mond hangen toen een stem hem uit zijn doen haalde. Zijn helder blauwe ogen schoten omhoog om over het broodje heen zijn blik in een seconden op de jongen te richtten. Starend bleven deze hangen terwijl zijn mond zich sloot. Met het broodje nog voor zijn mond bleven de heldere blauwe ogen kijken, totdat het gezeldschap uitgebreid werd door een schreeuwend meisje. Hierbij schoten Morgans ogen verder, volgde de hoge stem totdat zijn blik gevestigd werd op het meisje zelf. Evenals net bleven de ogen staren, totdat het meisje dit zelf doorkeek en haar blik op Morgan zelf richtte. 'Je schreeuwt,' klonk zijn diepe stem zachtjes, zijn eerst ietwat geschokte blik nu weer emotieloos naar het meisje gericht. 'Wilt u zich alstublieft excuseren en ergens anders hard spreken,' als zijn stem harder had geklonken had hij de woorden er niet eens uit gekregen. Hoewel hij het niet op vreemde had, had hij geen keus dan met ze om te gaan. De gehele circus familie was nou eenmaal weg. Zijn ogen gleden terug naar de jongen terwijl het broodje tussen zijn tanden verdween. Starend bleef hij deze aankijken alsof dit zijn begroeting was, kauwde ondertussen zijn hap.

Onderwerp: Re: Just shut up! do apr 14, 2011 6:14 pm

嵐黒崎
Met moeite kon hij de slaap nog net niet vatten en dwong Arashi zichzelf om zijn ogen open te houden. Zijn ogen staarden naar de tafel, aangezien de jongen terug begon te staren.
“Je schreeuwt,” zei een stem en toen hij opkeek zag hij dat het die van de jongen was. Meteen wendde hij zijn blik weer op de tafel. “Wilt u zich alstublieft excuseren en ergens anders hard spreken.” Het meisje bleef even verbijsterd staan, begon toen weer te schreeuwen dat hij zich er niet mee moest bemoeien, iets wat daarop leek, en beende toen weg. Arashi keek weer op en zag dat de jongen weer naar hem begon te staren.
“Eh, dankje,” mompelde hij en hij keek links van hem naar het meisje dat was weggerend met haar schaakbord, maar nu weer doodgewoon zat te schaken met een ander joch. “Kurosaki Arashi,” stelde hij zich voor terwijl zijn blik op de twee richtte. Het meisje zette een niet echt zo slimme zet, waardoor de jongen meteen haar koningin kon grijpen. Daarna sneuvelde een pion van de jongen, alleen dat was niets vergeleken met de koningin.
“Wil je alsjeblieft niet naar me staren?” mompelde Arashi toen hij vanuit zijn ooghoeken zag dat de jongen nog steeds naar hem staarde.
Vick. Dat was de naam van de jongen van gisteravond. Een korte en onopvallende naam, waardoor je hem al snel weer kon vergeten. Vandaar dat Arashi dat ook had gedaan, maar eigenlijk was hij ook niet echt goed in het onthouden van namen.

Onderwerp: Re: Just shut up! vr apr 15, 2011 3:31 am

Met kalmte, hoewel zijn stem totaal niet onbeleeft klonk had Morgan tegen het meisje gesproken. Schreeuwende vrouwen die hun stem verhefte over het kleinste ding waren in zijn ogen geen vrouwen meer, dus zouden eigenlijk niet met hoffelijkheid behandelt moeten worden. Even schoten Morgans helderblauwe ogen terug naar het meisje dat haar geschreeuw nu op hem gericht had, bleef haar alleen maar starend aankijken. Een blik was genoeg, ze kon blijven schreeuwen maar het zou niets met hem uithalen. Zo stoïcijns was hij wel, totaal niet geraakt door haar verhefte stem. Even volgde zijn ogen haar rug toen ze weg beende, focuste zich toen weer op zijn broodje. Hij merkte de starende blik van de jongen niet op, stopte nog een hap in zijn mond en begon afwezig te kauwen. Pas toen een zoveelste stem de rust in zijn hoofd verstoorde keek hij op om de bron ervan te vinden, vond die bron recht voor hem bij de jongen die zijn blik afgericht had. Zijn danktuigen werd door hem niet beantwoord, staarde nu alleen nog maar kauwend naar de jongen alsof hij op deze manier zijn karakter wilde trekken. Kalmpjes slikte hij zijn hap door, hoorde de beleefde vraag van de jongen waarbij zijn ogen zich in die van de jongen vestigde. 'Waarom?' klonk zijn wederantwoord alsof het de normaalste zaak van de wereld was iemand aan te staren. Weer bracht hij het broodje naar zijn mond om een hap te nemen, waarna zijn overige hand het shirt weer wat ongemakkelijk naar beneden trok. Toch maar weer zijn kimono, dat zat een stuk vrijer. De half omhoogstaande kraag prikte in zijn nek, waardoor zijn hand doorbewoog naar de stof in zijn nek. Onhandig plukte hij eraan, merkte al kauwend dat het toch geen zin had en liet de kraag nu geheel verprutst maar zitten. Zijn ogen hadden eerst afwezig voor hem uitgericht gestaan terwijl hij bezig was geweest, maar vestigde zich nu weer met aandacht op het gezicht van de jongen.

» Even the nicest of souls sometimes just want you to shut your whore mouth x