Training...-OPEN-

Shi liep rustig over de velden,hij vond het fijn om alleen te zijn,dan had hij niet zoveel schreeuwende kinderen om hem heen.
Hij dacht even na over het weeshuis,'Wat zouden de krachten van de andere kinderen zijn?',want hij had nog maar een paar krachten gezien. Hij had er zelf voor gekozen dat niemand zijn krachten zag,want misschien herkenden andere straatkinderen hem. Hij liep rustig verder,en hij keek even rond. Er was niemand te zien,dus niemand kon zijn krachten zien.
Hij keek ver vooruit,en hij zag daar een paaltje staan. Hij concentreerde zich,en fluisterde iets.
Opeens stond hij vlak bij het paaltje,hij keek even achteruit,dit was ongeveer tweehonderdvijftig meter,daarmee had hij zijn oude record verbroken.

Hij keek even rond,maar er was nog steeds niemand te zien,maar toch..,hij kon voelen dat er iemand in de buurt kwam.
Hij had opvallende kleding aan,een zwarte wijde broek met rode letters,en een lange zwarte leren jas, in een groen veld valt dat nogal op. Hij keek nog even rond,'Er is vast niks aan de hand dacht hij,dus hij ging weer verder met trainen.
Hij concentreerde zich nog beter dan de vorige keer,en schoot opeens driehonderd meter vooruit, dat was meer dan hij dacht.

Hij voelde iemand steeds dichterbij komen, 'ach ja,dan ga ik mijn hand tot hand vaardigheden maar verbeteren'dacht hij.
Hij liep rustig naar het paaltje toe,hij sprong er op af,en schopte er tegen aan, vlak nadat hij weer op het gras landde schopte hij nog een keer tegen het paaltje aan. Er zat een grote deuk in het paaltje,en het was helemaal verbogen.

Opeens hoorde hij iets achter hem, Hallo?,is daar iemand? vroeg hij,in de hoop dat iemand zou antwoorden.

Een witgrijze wolf kwam aangelopen, de wolf was groter dan normale wolven en werd bereden door een meisje. Met zijn grote stappen was de wolf best snel, en nu was die nog maar aan het wandelen, Hinata keek even rond zich. Ze wou zo snel mogelijk bij de velden zijn, daar had ze altijd een mooi utzicht, tenminste vanuit de lucht. Hinata zuchtte eens en spoorde de wolf aan om te rennen, eigenlijk moest ze zelf alleen maar denken wat de wolf deed en dan deed die het. Dat was het fijne aan deels wolf zijn. De wolf raasde over het landschap met grote passen, Hinata vond het lijken alsof je op een paard zat, het was teen beetje dezelfde beweging. Haar ogen tuurde in de verte maar ze zag niks, dat was ook niet zo speciaal want ze was blind. Het enige wat ze zag was duisternis, behalve als ze via de wolf zijn ogen keek. Dan zag ze wel alles, maar dit kon alleen als ze volle concentratie en rust had, in een gevecht ging dat dus niet echt. Maar nu wel, het was hier stil en kalm, en er waren geen afleidende dingen te horen. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op de wolf, en na een tijdje opende ze haar ogen. Ze zag alles weer, groen gras en af en toe een boom. Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze keek eens achter zich. Voor ze het wist zag ze iemand van 100 meter achter haar of zo, opeens 200 meter voor haar. Ze knipperde eens met haar ogen en verloor bijna haar zicht, gelukkig gebeurde dat niet. Zien was geweldig, het was iets wat vreugde bracht in haar leven. Ze dacht eens na en was nu wel nieuwsgierig geworden naar wat dat was. Toen een jongen in zicht kwam en zei ‘Hallo?,is daar iemand?’ glimlachte ze en liet ze de wolf tot stilstand komen. Ze liet de energie van het wolvengelaat los en de wolf verdween. Doordat ze de lucht wat bewerkte kwam ze veilig neer op haar beide benen. ‘Hoi’ zei ze terwijl ze eens luisterde en wat geluid hoorde. Ze richtte haar ogen tot het geluid en stond nu naar de jongen toe gericht. ‘Stoor ik ofzo?’ vroeg ze terwijl ze zo bleef staan, wachtend op een antwoord.

Shi zag opeens een soort van wolf op hem af komen,de wolf was helemaal wit,en er zat een meisje bovenop. Het meisje sprong er af,en de wolf verdween. 'hoi' hoorde hij het meisje zeggen,‘Stoor ik ofzo?’,Shi keek haar even aan,'nee hoor,je stoort niet.' zei hij rustig,ook al stoorde het meisje wel,want Shi wou gewoon rustig trainen. 'Ik heet Shi,en hoe heet jij?' vroeg hij rustig. Hij wou zo veel mogelijk mensen leren kennen op het weeshuis,want hij wou graag weten wat hun krachten waren.

Shi liep rustig naar het paaltje toe,en sprong er bovenop,hij kon nooit misstappen door een van zijn krachten,waardoor hij alles in slow motion kon zien. Hij draaide zich om,en keek weer naar het meisje,'Hoe lang ben jij al op degree?' vroeg hij,hij was hier zelf pas een paar dagen,dus misschien kon hij iets leren van mensen die er al langer zaten. Hij wachtte geduldig op een antwoord,terwijl hij op het paaltje zat.





>kutpost,inspiratieloos,jech!>